Helgarpósturinn - 09.05.1985, Blaðsíða 3

st inn í Ll í ár
ALARAUGAÐ
IÐSLJÓSIÐ
þar sem hún hafði kallað til fundar við sig þessi átta út-
völdu leikaraefni. HP fékk náðarsamlegast leyfi til að ryðj-
ast inn á fundinn til að fræðast um hvernig þessi erfiðu inn-
! tökupróf ganaa fyrir sig og til að fiska eftir líðan þeirra
' sem komust að. Jafnframt nafði blaðið samband við tvo
umsækjendur sem ásamt svo mörgum öðrum þurftu frá að
v hverfa a.m.k. í þetta sinn.
Sfeinunn Ólafsdóttir:
Enainn verður óbarinn
biskup
Steinunn Ólafsdóttir hefur eins
og fleiri í þessum hópi fengist við
leiklist frá því í barnaskóla.
„Mér hefur ævinlega fundist
ieikhúsformið heillandi,“ segir
hún. „Mig hefur alltaf langað í
þetta, og ég er afar glöð yfir að
hafa komist inn. En enginn verður
óbarinn biskup eins og segir í
málshættinum sem ég hef þráfald-
lega fengið í páskaeggin mín, nú
síðast meðan á inntökuprófunum
stóð. Það gat varla verið ,tilviljun!
Ég hlakka mikið til að takast á
við þetta nám, ég held að það sé
skemmtilegt vegna þess hversu
krefjandi það er.“
Sigurþór Albert Heimisson:
Flensa og lungnabólga
Sigurþór Albert Heimisson er sá
eini í þessum hópi sem áður hefur
þreytt inntökupróf við LÍ — í hitt-
eðfyrra. Síðan hefur hann unnið
talsvert sem statisti í Þjóðleikhús-
inu og verið með í leikhópnum
Svart og sykurlaust frá upphafi.
„Ég er kallaður Sóri,“ segir
hann. „Ekki Sori eða Sóði. Einu
sinni var ég áskrifandi að DV og
hafði gefið upp nafnið Sóri. Svo
kom gömul kelling til að rukka
mig og hrópaði: „Sori, Sori Heims-
son, býr hann hér?!“
Þessi törn hefur verið mikið
stress, spennufallið varð svo mikið
á föstudagsmorguninn að ég fékk
fjörutíu stiga hita og aðkenningu
af lungnabólgu, svei mér þá! Jú,
ég er auðvitað hæstánægður yfir
að hafa komist inn, en sjálfsálitið
var nú svo mikið fyrir að það gat
varla vaxið. Stóru fyrirheitin, það
sem ég ætla mér í leiklistinni, um
þau geturðu spurt mig eftir fjögur
ár.“
Christine Carr:
Með blikský undir
hælunum
Christine Carr hefur talsvert
komið nálægt leiklist undanfarin
'ár, tók t.d. á dögunum þátt í upp-
færslu Stúdentaleikhússins á Litla
\prinsinum og Píslarsögu Jóns
Magnússonar.
„Eg hlakka til að geta lært það
sem mig hefur alltaf langað til að
læra," segir Christine. „Leikhús
sameinar svo margar listgreinar
undir einum hatti. Það er bæði
gefandi og krefjandi að starfa við
það.
Ég er núna fyrst að finna fyrir
gleðitilfinningu; áður en úrslitin
voru gerð kunn var ég búin að
brynja mig, undirbúa mig og mína
nánustu undir það að komast ekki
inn. Auk þess upplifði ég mjög
sterkt vonbrigði hinna sem ekki
komust inn. En núna er ég komin
með blikský undir hælana og
vona að ég eigi lengi enn eftir að
vakna upp með þessa vellíðunar-
tilfinningu."
Steinn Armann Magnússon:
Sannaði að eitfhvað
væri í mig spunnið
Steinn Ármann Magnússon er
líka í stúdentsprófsham þessar
vikurnar eins og Ólafur. Á föstu-
dagsmorguninn, þann sama dag
og úrslit inntökuprófanna voru
gerð heyrinkunn, var Steinn í sál-
fræðiprófi.
„Já, ég var farinn að sjá allt í
hálfgerðri móðu þegar ég kom
hingað niður eftir til að ná í bréf-
ið,“ segir Steinn, „af kaffidrykkju,
svefnleysi og stressi.
Mér finnst að með þessu inn-
tökuprófi hafi ég verið að sanna
fyrir sjálfum mér og öðrum að ég
gæti þó þetta, að eitthvað væri í
mig spunnið. Áður var ég óákveð-
inn og óviss. Það tekur mig sjálf-
sagt nokkur ár að komast niður á
jörðina aftur. Nú verða vandræðin
■ kannski á hinn veginn: að geta
orðið óánægður með sjálfan sig.
En ég vil bara gera orð skáldsins
að mínum: „I love life!““
Ætla að reyna erlendis
Steinunn Knútsdóttir var ein
þeirra sem komust í sextán manna
hópinn svokallaða en komst ekki í
gegnum þriðju og síðustu síuna.
Þetta er í fyrsta skipti sem hún
sækir um inngöngu í LÍ. Steinunn
tók þessu með jafnaðargeði, sagð-
ist reyndar hafa verið viss um að
hún kæmist ekki inn í skólann áð-
ur en úrslitin voru gerð kunn,
vegna þess að hana hefði dreymt
mjög táknrænan draum nokkrum
dögum áður sem ekki hefði verið
hægt að túlka nema á einn veg.
„Inntökuprófin stóðu yfir meira
og minna í heilan mánuð og það
skapaði auðvitað gríðarlegt
stress," sagði Steinunn. „Maður
verður að taka þessu af skynsemi
þegar vitað er að ekki er hægt að
taka inn nema átta manns á ári.
Það er ekki þar með sagt að manni
þurfi að finnast maður eitthvað
ömurlegur þegar maður fær úr-
skurðinn — út af fyrir sig felst dá-
lítil viðurkenning í því að komast
í sextán manna hópinn — heldur
hugsar maður með sér að þessi
átta hafi sjálfsagt verið hæfari í
þetta sinn og geti myndað hvað
samhæfðastan hóp. Ög segja má
að það séu forréttindi að komast
inn í skólann.
En óneitanlega hafði ég einblínt
á þessa einu leið um nokkurt
skeið, þetta var eini skólinn sem
kom til greina fyrir mig. Við það
að fá neitun opnast svo margar
aðrar leiðir. Á næstunni ætla ég að
drífa mig til útlanda og sjá mig um
og hugsa minn gang upp á nýtt.
Kannski sæki ég um leiklistarskóla
erlendis, ef til vill sæki ég þó aftur
um inngöngu í LÍ, því mig langar
eftir sem áður langmest í hann af
öllum leiklistarskólum."
Gudfinna Rúnarsdóttir sótti
fyrst um inngöngu í LÍ í hitteðfyrra
og komst þá í 16 manna hópinn,
nú í ár komst hún þó aðeins í 30
manna hópinn. Hún er frá Akra-
nesi og hefur unnið talsvert með
Skagaleikflokknum; í vetur var
hún leikmunavörður hjá Iðnó í
einni sýningu og í sumar mun hún
leika í Draumleik Strindbergs hjá
Stúdentaleikhúsinu. Hver eru
hennar framtíðaráform nú?
„Ég stefni engu að síður að því
að komast í leiklistarnám, ef það
verður ekki hérlendis þá erlendis.
Ég hef þegar sent eina umsókn út.
Þegar maður hefur sett sér mark-
mið, verður maður náttúrulega að
fylgja þeim eftir. Og ef það tekst
ekki hér þá verður maður bara að
reyna einhvers staðar annars stað-
ar, þó að ég hefði frekar kosið að
það væri hér. Ég reyni að halda
áfram alveg galvösk."
Finnst þér ekki
„La det swinge"
algjört æði?
Jón örn Marinósson, tónlistarstjóri
Ríkisútvarpsins
„Ég verð nú að segja að mér hefur aldrei fundist norsk dæg-
urlagamúsík vera æði. Þetta sigurlag þeirra í Eurovision-keppn-
inni hefur ekki breytt þeirri skoðun minni. Þetta var svona
ósköp venjulegt lag, sem svolítið erfitt var að þekkja frá hinum
átján sem flutt voru þarna þetta kvöld."
— Þú ert ekkert farinn að syngja slagarann á laun í
sturtunni heima?
„Nei. En hinsvegar hef ég ákveðið að heilsa öllum Norð-
mönnum sem ég hitti eftirleiðis með orðunum: „La det
swinge", eða öllu heldur og þar er kannski betri útgáfa: „La
Treholt swinge". Nú, mér skilst að þetta sé stærsti tónlistarsigur
Norðmanna á erlendum vettvangi síðan þeir fluttu tónlist Ed-
vards Griegs út. Og það má óska þeim til hamingju með það."
— Þetta var sem sagt raul í rýrara lagi?
, Já, ég get tekið undir það. Annars fannst mér þessi keppni
í heild mjög klén. Þarna var fátt skemmtilegra laga."
— Hvað finnst annars tónlistarstjóra Ríkisútvarpsins
um svona Júróvisjón-keppni og þá almennt talaö?
„Ég veit svo sem vel af tilganginum sem býr að baki þessu
keppnishaldi evrópsku sjónvarpsstöðvanna: Þetta er hugsað
sem ákveðin auglýsing og kynning á dægurlagatónlist hverrar
þjóðar álfunnar. Keppnin er ekki síst haldin í þeim tilgangi að
skapa mótvægi við þann alþjóðlega hljómplötuiðnað sem allt
er að kæfa. Þeir aðilar sem bera hag evrópskrar dægurtónlistar
fyrir brjósti eru sífellt að reyna að leita að einhverju sem er öðru-
vísi en engilsaxneska glamrið sem allstaðar glymur. Þessi við-
leitni, og þá jafnframt keppnin, finnst mér vera af hinu góða af
þessum sökum. Iðkun innlendrar dægurlagatónlistar er að
koðna niður undan þessum gríðarlega stóru — mér liggur við
að segja — popphringjum Englands og Bandaríkjanna. Það
verður að sporna við því. Ég vona að Eurovision-keppnin verði
áfram liður í því."
— Finnst þér ekki að Islendingar ættu að taka þátt f
þessari keppni?
„Jú, enda býst ég við að við ættum góða möguleika í keppni
sem þessari. Mér finnst það að minnsta kosti miðað við það
sem komið hefur fram í keppninni á undanförnum árum. Þarna
eru fátæklegustu lög færð í búning heillar sinfóníu og meira til,
þannig að land eins og island, þar sem vanefnin há mönnum
aðeins, á ekki að þurfa að láta neitt aftra sér frá þátttöku."
— Hvaða íslending vildiröu helst sjá á sviðinu f
Noregi að ári?
„Mér flýgur Ragnhildur Gísladóttir fyrst í hug. Hún hefur afar
fjörlega sviðsframkomu og mundi líkast til vekja eftirtekt, fyrir
nú utan það að hún er mjög frambærilegur tónlistarmaður."
Júróvisjón-keppnin var haldin hátlðleg f Sverje um slðustu helgi og
Norge vann. Okkur lék hugur á að vita hvernig Jóni Erni Marinóssyni
hefði líkað við keppnina að þessu sinni og sigurlagið og svo báðum við
líka tónlistarstjóra Ríkisútvarpsins að segja okkur álit sitt á svona keppn-
um yfirleitt.
HELGARPÓSTURINN 3