Helgarpósturinn - 30.05.1985, Side 10

(
Valur Valsson, bankastjóri Iðnaðarbankans, í HP-viðtali
eftir Gunnar Gunnarsson mynd: Jim Smart
Hann er fœddur lýöveldisáriö, Vesturbœingur í húö og hár,
þarf ekki einu sinni aö spyrja hvort hann sé KR-ingur í anda,
ef ekki í raun, búsettur vestast á Seltjarnarnesinu og á aö
baki farsœlan feril gegnum Melaskólann, Gagnfrœöaskólann
sáluga í Vonarstrœti, Menntaskólann í Reykjavík (sem mun
vera þaö lengsta sem Valur Valsson bankastjóri hefur komist
í austurátt), Viöskiptafrœöideild Háskóla Islands, Félag ís-
lenskra iönrekenda og Iönaöarbanka í Lækjargötu.
Við göngum gegnum sali Iðnaðarbankans og
svífum í lyftunni upp á efstu hæð; hann, Vestur-
bæingurinn — og skrifarinn sem er jafnhrein-
ræktaður úr hinni áttinni, hefur eiginlega aldrei
komið vestur fyrir Læk, að minnsta kosti ekki
vestar en í Garðastrætið, og hefur aldrei dottið
í hug að það gæti verið gaman að vinna í banka.
Gaman? — það er einmitt orðið sem Valur Vals-
son notar um störf sín í bankanum. „Gaman.
Það er gaman að vinna hérna. Andrúmsloftið er
skemmtilegt. Við eigum eftir að gera svo margt."
Og það virðist raunar vera skemmtilegt í Iðnað-
arbankanum. Þegar við göngum gegnum mötu-
neyti starfsmanna á efstu hæðinni dynur rokk-
músik úr hátölurum og bankastjórinn biður
starfsfólkið sem situr þar og hlustar, spjallar, að
draga aðeins niður í Duran Duran. Við fáum
okkur sæti í setustofu sem greinilega er mikið
notuð og á engan hátt glæsileg — nema ef vera
kynni fyrir útsýnið. „Ég get ekki hugsað mér að
til sé fallegra útsýni," sagði Valur og benti yfir
turnspíruna á gamla Búnaðarfélagshúsinu, yfir
á turn Fríkirkjunnar og svo Tjörnina, Tjarnar-
götuna, Hljómskálagarðinn — sól skín í heiði og
Valur byrjar að lýsa starfi bankastjórans. Og
^raunar gengur skrifaranum illa að halda banka-
Stjóranum við efnið — raunir og gleði banka-
stjórans sem hefur ráð lánbeiðandans í hendi
sér. Hann er strax farinn að tala um bankann
sem vinnustað: „Við gerum okkur grein fyrir
því, að það dýrmætasta sem við eigum er starfs-
fólkið. Ekki fjármunir okkar, heldur fyrst og
fremst starfsfólkið. Hér vinnur hörkugott starfs-
fólk, sem er áhugasamt um störf sín. Og hér eru
frábærir menn í bankaráði, sem hafa verið okk-
ur ómetanlegur bakhjarl. Það er mikils virði, því
að vitanlega er það bankaráðið, sem ræður
mann og getur rekið mann.“
— Svo þú ert ekki á leiðinni neitt annað —
verður áfram í Iðnaðarbankanum?
„Ég verð hér alla vega næsta árið," sagði Valur
og hló við, rétt eins og sú hugsun að hætta hefði
komið honum á óvart, eða væri skrítla.
Bernskuminning úr Iðnó
Vonarstrætisskólinn, Menntaskólinn, Iðnaðar-
bankinn — þrjár stofnanir á sömu torfunni — og
við getum bætt einni við, því að Iðnó er þarna
líka og Valur, sonur Vals Gíslasonar leikara, man
fyrst eftir sér standandi uppi á borði aftan við
áhorfendabekkina í Iðnó að horfa á föur sinn og
fleiri leika í Gullna hliðinu. „Ég var dauðhrædd-
ur við Lárus Pálsson sem lék Óvininn. Og eftir
sýningu fór ég niður til leikaranna og horfði á
Lárus tína af sér hornin og klærnar og taka farð-
ann framan úr sér og óttinn hvarf. En svo þegar
hann fór að setja þetta á sig aftur, þá varð ég
jafnskelkaður og áður.“
— Þig hefur ekki langað til að verða leikari?
„Nei. Það er oft sagt að synirnir hafi tilhneig-
ingu til að feta í fótspor feðra sinna, en ég var svo
heppinn að hafa um tvo kosti að velja, því pabbi
var einnig bankamaður. Reyndar velti ég því
nokkuð fyrir mér hvort ég ætti ekki að gerast
verkfræðingur. Ég hafði áhuga á því. Mig lang-
aði til að byggja, standa fyrir byggingum. Eftir
stúdentsprófið tók ég mér umhugsunartíma —
og svo varð viðskiptafræðin ofan á. Ég sé ekki
eftir því.“
— Ög Iðnaðarbankinn hefur tekið þér opnum
örmum?
„Já.“
— Engin löngun til að fara til útlanda, fara í
nám erlendis?
„Ég hafði bara ekki efni á því á sínum tíma. En
þegar ég var búinn með viðskiptafræðina, þá
bauðst mér að fara til Bandaríkjanna og vinna
10 HELGARPÓSTURINN
þar í banka. Þetta var í New York og bankinn var
risastór. Ég fór vestur til að kanna þennan hugs-
anlega vinnustað minn — en hvarf frá. Mér leist
ekki á að verða aðeins lítið hjól í risavöxnu
maskíneríi, langaði til að verða þýðingarmeiri
hlekkur í keðju heldur en þarna bauðst.
Svo vildi þannig til nú fyrir skömmu — það var
fimmtán árum eftir þessa heimsókn mína til
þeirra — að ég fór vestur til New York til að
heimsækja þennan banka. Og það fyrsta sem
þeir sögðu var: Já, þú ert maðurinn sem afþakk-
aðir vinnu hjá okkur, gaman að hitta þig aftur.“
— Svo þeir hafa munað eftir þér?
„Ég held nú ekki. Ég held bara að skjalasafn
þeirra sé svona fullkomið, þeir hafa bara flett
mér upp.“
Listin óaðskiljaniegur hluti
lífs nútímamannsins
Valur lætur sér ekki til hugar koma að þeir í
New York hafi munað eftir honum — að hann,
ljóshærður og bláeygur KR-ingur úr Reykjavík
hafi vakið þannig eftirtekt í bandarískum
bankaheimi að þeir hafi verið að tala um hann
síðan. Hann borsir þegar skrifarinn fitjar upp á
þeim þanka, veit að í bankaheiminum eiga allar
línur að vera hreinar og beinar og blaðamanni
dettur í hug að Valur gæti líklega stjórnað hvaða
stórfyrirtæki sem vera skal, tekið hæstu eink-
unn í vísindum banka- og viðskiptaheimsins en
hefði hins vegar minni áhuga á heimspeki, list-
um, bókmenntum. En um leið og blaðamaður
ætlaði að gerast heimspekilegur, fór Valur að
tala um listir.
„Ég held að mér myndi líða illa þar sem ekki
væru fallegar myndir á veggjum. Ég er alinn upp
við myndlist og auðvitað leiklist. Ég vil hafa mál-
verk nærri mér. Listin er óaðskiljanlegur hluti
lífs nútímamannsins — eins og sannast kannski
best með því,“ segir Valur og hlær við — „að
einn bankastjóra Iðnaðarbankans er prýðilegur
málari. Bragi Hannesson var með mikla og
merkilega sýningu í Norræna húsinu í vetur. Já
— að sjálfsögðu er ég áhugamaður um leiklist,
hef raunar leikið sjálfur, þótt mínum leikferli
lyki snemma á ævinni. Samt er ekki langt síðan
ég fékk senda ávísun í pósti frá Ríkisútvarpinu —
þeir höfðu verið að endurflytja eitthvert barna-
leikrit, sem ég tók þátt í fyrir mörgum árum. Ég
man eftir því að starfsbræður pabba voru iðu-
lega að skamma hann fyrir að lána strákinn of
sjaldan í sýningar — kannski vildu þeir að
bakterían festi betur rætur. Hann þótti víst nísk-
ur á strákinn en kannski hefur pabbi vitað hvað
hann var að gera — ekki kært sig um að leiklist-
arbakterían festi rætur fyrir hans tilverknað ...
Listir auðga vissulega líf manneskjunnar —
eru ómissandi. .. Ég sá í Morgunblaðinu í morg-
un að vinur minn Matthías Johannessen var að
hnýta í einkafyrirtækin í landinu fyrir að sinna
ekki listunum og menningunni nægjanlega. Ef-
laust er þetta að einhverju leyti rétt, alltaf má
gera betur. Ég held nú samt að einkafyrirtækin
styðji menninguna býsna mikið þótt sá stuðn-
ingur fari oft hljótt. Menn eru ekki alltaf að aug-
lýsa það á torgum þótt þeir geri eitthvað af því
tagi.
Hvers konar banki . . .?
— Svo Iðnaðarbankinn er kannski banki lista-
manna — banki, sem elskur er að listum og lista-
mönnum og vill vera þeim sérstaklega innan
handar?
„Það getur vel verið. Við lítum svo á að við
séum almennur banki og við viljum veita öllum
okkar viðskiptamönnum eins góða þjónustu og
við getum. Helmingur viðskipta okkar er við
iðnaðinn, iðnfyrirtæki af ýmsu tagi, verktaka og
iðnaðarmenn, hinn helmingurinn er við ein-
staklinga og fyrirtæki úr öðrum greinum. Við
viljum að Iðnaðarbankinn sé uidbragdsfljótur,
sueigjanlegur og þjónustusinnaður. Til að ná
þessu marki byrjuðum við á því að breyta toppn-
um, breyta vinnubrögðum okkar í yfirstjórninni,
og við höfum dreift ábyrgðinni og valdinu.
Þannig eru það fleiri núna sem taka ákvarðanir
um útlán en áður var. Við stefnum að því að sér-
hver viðskiptamaður þurfi ekki að koma nema
einu sinni til okkar út af einu láni. Og við leggj-
um áherslu á að lánástarfsemin er aðeins einn
þátturinn í starfi bankans. Innlánin eru grunnur-
inn undir starfsemi bankans, því má ekki
gleyma...“
— Og tölvubankinn ykkar frægi, eykur hann
innlánin?
„Hann gerir það eflaust. Við gerðum könnun
í fyrra meðal viðskiptamanna okkar, könnun
sem miðaði að því meðal annars að athuga hvað
kæmi sér best fyrir fólk varðandi bankaþjón-
ustu. Sú könnun leiddi í ljós að fólk á aldrinum
20 til 35 ára á margt í miklum erfiðleikum með
að komast í bankann á almennum afgreiðslu-
tíma. Við getum til dæmis hugsað okkur hjón,
sem vinna bæði úti. Samkvæmt könnuninni þá
átti þetta fólk í miklum erfiðleikum með að
sinna sínum bankaerindum vegna afgreiðslu-
tímans, sem stangaðist á við vinnutímann. Það
sýnir sig líka að flestar færslurnar í tölvubankan-
um fara fram á tímanum milli klukkan 16 og 21
og svo eru helgarnar líka vinsælar. Jafnvel er
nokkuð um notkun að næturlagi."
Of margir bankar?
— Tölvubankinn eflir bankann eflaust sem