Helgarpósturinn - 05.02.1987, Síða 15

vega. Jafnvel þó blöð kæmu út daglega, þá
sögðu þau ekkert annað en viðkomandi vildi og
aldrei kom fólki í hug að hringja í andstœdinga
blaðsins og spyrja þá álits. Það var bara talað við
„sína menn" og allt var í fastmótuðum skorðum.
Þetta breyttist síðan smám saman með frjáls-
legri blaðamennsku, sem ég kann vel við, út af
fyrir sig. Núna finnst mér, líkt og ég talaði um
áðan, að stjórnmálabaráttan miðist að því að
gera stjórnmálamennina persónulega tortryggi-
lega. Þar með er sneitt hjá málefnalegri um-
ræðu. Ég kann ekki við það.
í hinni frjálsu fjölmiðlun nútímans finnst mér
bera of mikið á því að meiri áhugi sé á að etja
mönnum saman í persónulegum yfirlýsingum,
en að fara efnislega ofaní það sem ágreiningi
veldur.
Önnur hlið á þessu máli er sú, að fyrri tíma
stjórnmálamenn þurftu að ferðast mjög mikið.
Þeir héldu oft langa fundi úti á landi. Og engar
voru flugvélarnar og oft um vegleysur að fara.
Nú til dags þurfa menn að vísu líka mikið að
ferðast. Það nægir ekki að koma skoðunum sín-
um á framfæri í gegnum blöð og útvarp og sjón-
varp. Menn verða aö fara um landið og það er
einmitt eitt af því ánægjulegasta og fróðlegasta
við t.d. formennsku mína í Sjálfstæðisflokknum.
Maður fór svo víða um landið. kynntist svo
mörgu fólki og mismunandi aðstæðum. Það var
eitt af því, sem ég hafði mesta ánægju af. En að
líkja einum tíma við annan varðandi hlutverk
og aðstöðu stjórnmálamanna, held ég að sé af-
skaplega erfitt. Þótt ég hafi tekið þátt í stjórn-
málum í um 40 ár, ef stúdentapólitíkin er með-
talin, þá eiga breytingarnar sér stað svo hægt,
að maður þarf að íhuga það vandlega áður en
maður tjáir sig.
Ég held, að þrátt fyrir framfarir í fjölmiðlun, sé
sú hætta samfara þessum nútímavinnubrögð-
um, að hið ytra borð yfirskyggi það sem máli
skiptir. Það er meira gert með útlit og ásýnd en
kjarna málsins."
SAMBLAND FEGINLEIKA
OG FIÐRINGS
Tími Geirs var nú á þrotum. Hans biðu verk-
efni og fundahöld, sem ekki varð frestað. Það var
hins vegar ekki hægt að segja skilið við hann, án
þess að spyrja hvernig tilfinning það væri að
vera áhorfandi að því, sem hefur verið að gerast
innan Sjálfstæðisflokksins að undanförnu — um-
ræðum um skipan framboðslista, deilum um
samstarf við Framsóknarflokkinn og fleiru.
„Það er óneitanlega að vissu leyti undarleg til-
finning; að sumu leyti léttir, að öðru leyti fiðring-
ur að taka til hendinni.“