Helgarpósturinn - 09.04.1987, Qupperneq 40

eftir Gunnar Smára Egilsson
„Guð hefur gefiö mér sterk bein,“ sagdi Albert
Guðmundsson á frcegum fundi mep studningsmönnum
sínum í Þórscafé. Og bætti við: „Ég spyr sjálfan mig,
hvenœr láta þau undan? Sá tími er ekki kominn."
Með þessum orðum var Guð kominn í hringiðu
íslenskra stjórnmála.
Síðar varð þessi fundur að nœststœrsta stjórnmála-
flokki landsins, samkvœmt skoðanakönnunum.
„Ég er Guði þakklátur“ voru viðbrögð Alberts
Guðmundssonar við þeim tíðindum.
Það er ekki ný bóla að stjórn-
málamenn dragi Guð til liðs við
sig í baráttu sinni. Ragnhildur
Helgadóttir vildi á sínum tíma
banna bók í nafni Guðs. Þorvaldur
Gardar Kristjánsson hefur vitnað
til heilagleika sköpunarverks hans
í baráttunni gegn fóstureyðingum.
En það er eitthvað við yfirlýs-
ingar Alberts Guðmundssonar sem
gefur meira tilefni til að staldra
við en áður.
FRAMBJÓÐANDI
KRISTINNA
Síðastliðið sumar skrifuðu
biskupinn yfir íslandi og kaþólski
biskupinn á íslandi, ásamt öðrum
íslenskum trúarleiðtogum, undir
eins konar stuðningsyfirlýsingu
við Albert. Helgi Vigfússon, trú-
boði, stóð að þessum undirskrift-
um. Hann sagði í samtali við Helg-
arpóstinn í haust, að þær hefðu
verið til þess ,,að Albert fyndi yl-
inn frá fólki, þegar að honum var
veist með ómaklegum og stundum
nokkuð ruddalegum orðum".
í prófkjöri Sjálfstæðisflokksins
sótti Albert stuðning sinn meðal
annars til fólks úr Fíladelfíu og
öðrum trúfélögum utan Þjóðkirkj-
unnar.
í þessu ljósi verða trúarlegar
yfirlýsingar Alberts um gjafir Guðs
nú athyglisverðari en ella. Benda
til einhvers sem við þekkjum ekki
úr íslenskri stjórnmálabaráttu.
Aðstaða Alberts í dag er líka
næsta goðsöguleg. Hinn „ofsótti
píslarvottur" sem vegna samstöðu
fólksins rís upp til að greiða þeim
högg er ofsóttu hann. Stílfærð
mynd, en sækir þó efnivið sinn i
skrif og ummæli stuðningsmanna
Alberts í blöðum.
Kannski kristin trúarvakning
meðal almennings hafi skotið hér
rótum. Sértrúarsöfnuðir og trúfé-
40 HELGARPÓSTURINN
lög leikmanna hafa ekki verið
fleiri né öflugri um áratuga skeið.
Slíkt gefur enn frekara tilefni til að
staldra við.
Spurning er, hvort Guð sé að
verða meira áberandi í þjóðmála-
umræðunni. Hvort Kristur sé
sestur við kjörkassann?
ÞÖRFIN GETUR LEITT TIL
MISSKILNINGS
Torfi Ólafsson, formaður i félagi
kaþólskra á íslandi, sagðist í sam-
tali við Helgarpóstinn hafa velt
þessu fyrir sér. Astandið í Vestur
Evrópu væri þannig í dag, að
kirkjuleiðtogar væru komnir að
þeirri niðurstöðu að þörf væri á
trúboði í þeirra eigin löndum.
„Kannanir á kirkjusókn í Dan-
mörku sýna, að hún er innan við
4%,“ sagði Torfi. ,,En það segir
ekki alla söguna. Fólk á aldrinum
65—85 ára er mest áberandi
meðal kirkjugesta. Af þessu mætti
draga þá ályktun að gamla fólkið
væri í raun síðasta kynslóðin á
Vesturlöndum, sem stundaði hefð-
bundið trúarlíf.
Þetta má sjálfsagt rekja til alda-
hvarfanna sem urðu er nýguð-
fræðin ruddi sér til rúms. Þegar ég
var ungur, á fyrri hluta aldarinnar,
gat enginn lýst sig kristinn opin-
berlega, ef hann vildi teljast mað-
ur með mönnum. Kirkjan hefur
enn ekki borið sitt barr síðan þá.
Hins vegar hefur orðið vart
fjölgunar á því, sem kallað er sér-
trúarsöfnuðir og á ýmiss konar
leikmannatrúfélögum. Ég ber að
sjálfsögðu fyllstu virðingu fyrir trú
annarra manna og á góð sam-
skipti við fólk úr öðrum trúfélög-
um. En engu að síður finnst mér
að marga þessa hópa skorti þá
festu, sem þróaðar kirkjudeildir
hafa öðlast í gegnum aldirnar.
Kristnin er byggð á sterkum
„Það er nú þannig, að oft
halda menn á ávextinum, en
þekkja ekki af hvaða tré hann
kemur."
Þegar Sigurður var beðinn um
túlkun, sagði hann að menn gerðu
sér oft ekki grein fyrir hversu
grunni. Innan hennar er traust sið-
fræði og sterk guðsímynd.
Leikmenn geta hins vegar mis-
skilið margt er þeir leita í ritning-
una. Þar getur í raun hver fundið
það sem hann leitar að, ef hann
gætir þess ekki að halda sam-
henginu."
„AUÐVELT AÐ GERA
SJÁLFAN SIG AÐ GUÐI"
„Það er enginn vafi á því, að
það er þörf fyrir kristnina á Vest-
urlöndum, þrátt fyrir minnkandi
kirkjusókn. Þörfin hefur enn vaxið
að undanförnu, þegar viðtekið sið-
gæði hefur beðið skipbrot. Eyðnin
hefur kennt mönnum, að þeir geta
ekki gert hvaðeina, án þess að
stofna sér í hættu.
En kirkjan hefur ekki fyllilega
komið til móts við þessa þörf. Því
óttast maður að henni verði mætt
í meira mæli hjá leikmannahóp-
um, þar sem fólk finnur samkennd
og trúarhita. En verður kannski af
sjálfum kjarna kristninnar," sagði
Torfi Ólafsson.
Helgarpósturinn leitaði álits séra
Sigurdar Hauks Gudjónssonar,
sóknarprests í Langholti, á stöðu
kristninnar. Hann svaraði með
dæmisögu.
miklum áhrifum vestrænt samfé-
lag hefði orðið fyrir af kristninni
og kirkjunni.
í raun mætti til dæmis rekja hið
mikla starf ungmennafélaganna til
æskulýðsstarfs Þjóðkirkjunnar.
Menn töluðu um jafnrétti, án þess
að þekkja upphaf kröfunnar um
það. Fólk stundaði líknarstörf, án
þess að þekkja þann grunn, sem
þau eru byggð á.
„Það er svo auðvelt að gera
sjálfan sig að Guði,“ sagði Sig-
urður.
TRÚFÉLAG
KAUPSÝSLUMANNA
Sigurður samsinnti skoðun Torfa
Ólafssonar um að kirkjan hefði á
vissan hátt brugðist vaxandi þörf
fólks til að leita til trúarinnar. Sú
þörf leitaði því í annan farveg.
En er með því hætta á að trú
manna verði grunnrist og að þeir
afvegaleiðist? Fer fólk að krefjast
þess, að bækur verði bannaðar í
nafni Guðs?
Sigurður svaraði með sömu
dæmisögunni:
„Það er nú þannig að oft halda
menn á ávextinum, en þekkja
ekki af hvaða tré hann kemur."
Félagsskapurinn Nordurljósin er
hópur leikmanna er hittist einu
sinni í viku til bænahalds og