Haukur - 01.07.1912, Side 11

H A U K U R .
hve ógeðslega Svertingjakynstofn einn í Afríku ntisþyrmir
eyrunum á sjer. Þeir stinga gat á eyrnasneplana, og hengja
1 Þá steina eða annan þunga, oft meira en eitt kíló að þyngd.
lð þetta stækkar eyrnasnepillinn smámsaman og gatið víkkar,
Þegar götin eru orðin nógu víð, eru settir í þau einhvers
honar „skartgripir", venjulega mjög fáránlegir að gerð og
oftast úr trje. Við
skulum samt ekki
Ve*a allt of fljótir á
°kkur að hlæja að
Þessum veslir.gs fá-
ffóðu og fákænu
Svertingjum, heldur
kugsa fyrst til sumra
sfúlkna menntaþjóð-
anna, sem þykjast
Þnrfa að „laga“
kkania sinn með
"lífstykkjum" eða
óðrunt þvílíkum písl-
arf;erum.
»Kraftaverkið“.
að er að verða
,ízka í útlöndum nú
^ síðkastið, að sýna
sem allra umfangs-
n^sta sjónleika í
'nikhúsunum, og er efni þeirra ýmist tekið úr helgisögum frá
nuðöldunum eða úr sorgarleikum frá fornöld. Þetta á að
Vera olnbogaskot til samtalsleikanna, sem ávallt eru að fækka
flersónunum meira og meira, en leggja þeirn mun meiri á-
hei'zlu á viðræðurnar. Aðalmaðnr þessarar nýju stefnu er hinn
fr®gi þýzki leiksviðsmeistari,
Reinhardt. Hann byrj-
a®i ó því, að sýna „Sólstöðu-
n*turdrauminn« eftir Shake-
sPeare, og vakti þá mikla
eftirtekt með því að hafa lif-
andi trje og runna á leiksvið-
lnn. En hann fór brátt lengra,
°S hætti við hin venjulegu
leiksvið leikhúsanna, sem urðu
h°num allt of lítil. Á bog-
sviði llusch í Berlín sýndi
hann því næst hinn æf-
ar?>amla gríska sorgarleik,
»Odipus konung«, því að þar
kat hann komið að nógum
fjölda leikenda og nógri við-
höfn. Og nú ferðast Max
f^einhardt úr einu landi í ann-
að. til þess að sýna þessa
skrautlegu múgmennisleika
sfna. í stærsta sýningaskála
J-Undúna, „Olympía", hefir
ann verið að sýna leik, sem
hfiitir „Kraftaverkið", og er
efnið tekið úr gamalli helgi-
frá Flæmingjalandi.
^raftaverkið, sem þar gerist,
ei Það, að mynd af Maríu
|ney hverfur einn morgun allt
e'nu, Djöfullinn freistar sem
sJe nunnu þeirrar, sem á að
kasta myndarinnar, og flýr
Un burt með riddara einum.
Rervi nunnunnar,
nunnunnar eru ^ ^
r,ödarann, konungurinn drepur son sinn, og ræningjahöfðingi
e’nn drepur konunginn, og allt er þetta
Því að allir hafa þeir verið
Eftir þetta sekkur nunnan dýpra og dýpra í alls konar spill-
ingu og eymd, og þegar hún loks er sokkin syo djúpt, að
dýpra verður ekki komizt, þá hverfur hún aftur í skaut kirkj-
unnar, sundurkrainin og yfirbuguð af iðrun. Og í sömu svip-
an gerist nýtt kraftaverk: Maríumyndin kemur aftur svífandi
f loftinu, og nemur staðar þar sem hún hefur áður verið. Og
nunnurnar koma
hlaupandi hópum
saman og æpa Jaátt
af fögnuði. Vjer
flytjum hjer tvær
myndir af niðurlags-
atriði leiks þessa,
sem hefir þótt sjer-
lega áhrifamikið.
Það tekur hjer um
bil 4 klukkustundir,
að leika þennan leik,
en það hefir kostað
eina miljón króna,
að undirbúa hann,
og í honum leika
um fjórar þúsundir
manna.
Útsýni yfir Lourdes
Lourdes heitir
frakkneskur smábær
einn í Pyreneafjöll-
unum. Hann er orðinn að meiri háttar helgistað síðari árin,
og á hverju hausti í september og október sækir þangað
mesti sægur pílagríma úr öllum áttum. Orsökin er sú, að
árið 1858 á María mey að hafa birzt telpu einni og talað við
hana í helli, sem er þar í þorpinu, og í helli þessum er upp-
sprettulind, sem síðan á að
vera allra meina bót. Á klett-
inum yfir hellinum var 1878
reist vegleg kirkja, og í kring-
um hana hefir síðan myndazt
heilt þorp af bænahúsum,
klaustrum, gistihúsum, sölu-
búðum o. s. frv. vegna píla-
grímanna, sem streyma þang-
að á hverju hausti í hundruð-
um búsunda (oftast um eða
yfir V2 miljón), og eru úr öll-
um stjettum mannfjelagsins,
og úr öllum áttum. Það eru
flest einhverskonar sjúklingar,
er koma þangað til þess að
fá bót meina sinna við hina
helgu lind. Svo er hjátrúin
mikil enn á vorum dögurn.
Og sagt er, að á hverju ári
verði mörgum að trú sinni.
Frá Marokkó.
Maríumyndin tekur þá á sig
og svífur burt fyrir allra augum. Forlög
mjög breytileg, Konungssonurinn drepur
nunnunnar vegna,
ástfangnir í henni. Hún giftist
rasningjaforingjanum, og fer brúðkaupið fram með gegnd-
ausri viðhöfn og skrauti. Brúðkaupsveizlan endar á því,
nunnan dansar fyrir gestina uppi á einu veizluborðinu.
Frá Marokkó. Frá
úrslitum Marokkómálsins er
skýrt á 209. dálki síðasta
bindis. Frakkar liafa þar nú
öll völdin, en í sífelldum ó-
friði eiga þeir enn við lands-
menn, og ætlar þeim að veit-
ast örðugt að friða landið.
Að Hkindum tekst þeim það
þó um siðir. Mulai Hafid,
sem fyrir fjórurn árunt steypti eldri bróður sínum frá völdum,
hefir nú fyrir nokkru skilað af sjer soldánstigninni í hendur
yngri bróður sínum, Mulai Yussef, og er nú kominn til Frakk-
lands, og fær þar 375.000 franka eftirlaun á ári, samkvæmt
samningum þeim, er Frakkar gerðu við hann. Vjer flytjum
hjer mynd af hinum nýja soldáni, Mulai Yussef, þar sem hann
situr að samræðum við frakkneskan blaðamann einn. Sol-
dánstignin í Marokkó er nú ekki oiðin nema nafnið eitt, því
að eins og áður er sagt, ráða Frakkar þar nú öllu, og teljt
Marokkó með nýlendum sínum.
— 117 -
— 118 —