Tíminn - 26.01.1918, Qupperneq 8

20
TÍMINN
Til kaupenda KveimablaðsiDs.
£anðsverzlunarbikhalði9.
Vegna ýmiskonar óþægilegra at-
vika getur 1. tbl. »KvennabIaðsins«
1918 ekki komist út um land nú
með janúarpóstunum, eins og ætl-
ast var til, heldur verður það sent
með febrúarpóstunum. Vona eg að
háttvirtir kaupendur afsaki þenna
drátt, sem mér þj'kir mjög leitt að
þurfti að verða á útkomu blaðsins.
Með óskum góðs og farsæls árs.
Vinsamlegast
Briet Bjarnhéðinsdóttir.
en samþykti jafnframt að senda
fulltrúa til allra ófriðarþjóðanna til
þess að ræða og íhuga friðarboð
og friðarkosti. Með hervaldi hefir
stjórnin rofið þingið og mun ætla
að efna til nýrra kosninga\
Verkfall var nýskeð hafið í Aust-
urríki sakir matvælaskorts, en brátt
blönduðust þar önnur deiluatriði
inn i. Jafnaðarmenn heimta frið
án landvinninga og að sérfriður
verði gerður við Bandaríki Vestur-
heims. Nú lofar stjórnin öllu fögru
um bætt fyrirkomulag víð úthlut-
un matvæla, kosningarrétt og að
kaup í hergagnaverksmiðjum verði
hækkað. Er útlit fyrir að sættir
komist á, en gert er ráð fyrir því
í Þýskalandi að stjórnin verði að
segja af sér.
í ófriðarbyrjun lélu Þjóðverjar
tvö vönduð herskip af höndum við
Tyrki, sem þá voru hlutlausir, til
þess að fyrirbyggja að Bretar næðu
þeim. Nú er simað að skip þessi
hafi gert tilraun til þess að brjót-
ast gegnum Hellusund, en Bretar
hafi sökt öðru þeirra, »Breslau«,
og hitt hafi strandað, það hél «Goe-
ben«. í þessari viðureign mistu
Bretar tvo fallbyssubáta.
Það er þjóðkunna að alt frá
upphafi, til þess er stjórnin á síð-
astliðnum vetri fekk Þórð Sveins-
son til þess að ganga í verkið, var
bókhald landsverzlunarinnar alt í
hinni mestu óreiðu, eins og reynd-
ar fleira um stjórn þessa fyrirtæk-
is, svo sem það að aldrei hafði
nein vörutalning farið fram. Leiddi
þetta til þess að öllum var hulið
hvernig hagur verzlunarinnar var
og hvernig henni í raun og veru
hafði verið stjórnað.
Til þess að fá þessu kipt í lag
varð ekki hjá því komist að segja
frá þessu eins og það var, og á
þjóðin það þessu blaði að þakka
og þess aðfinningum að hér er
nú komið i betra lag. Og sann-
leikurinn er sá að hr. O. F. reynd-
ist ekki maður til að heimta það
gert sem gera þurfti til þess að
ráða hér bót á — sem sé að
heimta hinn hluta bókhaldsins
undan skrifstofusljóranum í stjórn-
arráðinu — eða að fara ella.
Og þótt hr. O. F. haíi nú aflað
sér vottorða um, að það sem hann
bókfærði eða lét bókfæra væri við-
unanlega af hendi leyst þá raskar
það ekki i neinu því sem haldið
hefir verið fram hér í blaðinu,
að i hans tíð hafi bókfærsla
landsverzlunarinnar verið alsendis
ófær, beildarlaus og molar sitt í
hverri áttinni, — og íslenzku stjórn-
arfari til hinnar rnesiu háðungar.
Fréttir.
Tíðin. Frosthörkurnar héldust
fram í miðja vikuna. Urðu þá
frostin einna mest, um 35 st. C.
á ísafirði, 33,5 Akureyri og 36 á
Grímsstöðum. í Reykjavík varð frost-
ið mest um 27 st. Eru mörg tíðindi
Amaryllis.
fáein einlcennileg blá blóm í hend-
inni.
»Immorteller, blómstrandi imm-
orteller«, hrópaði hún. »En hvað
eg var eg heppin. Nú tíni eg eins
marga og eg mögulega gef«.
»Hvað ætlarðu nú að gera við
þá?« spurði faðir hennar.
»ó, eg vil eiga þá, eg þarf á
þeim að halda«, og með hrífandi
mótþróa sló hún knýttum hægri
hnefanum i flatan lófa vinstri
handarinnar. »Þér skuluð setjast
iíka hr. Stefanos, einhverstaðar i
skjóli svo yður verði ekki kalt«,
sagði hún með keim af hæðni,
»eg ætla að tína blómin, það er
urmull af þeim«.
»Viljið þér ekki að eg hjálpi
yður«. »Jú það vil eg«!
Faðirinn fór að ráðum dóttur
sinnar og settist niður. I biðjandi
tón varaði hann okkur við að láta
blómaleitina vara fram á nótt.
Eg tór með Amaryllis og við byrj-
uðum að tína. Smált og smátt fjar-
lægðumst við staðinn þar sem hr.
Anastasíos sat, og nú sáum við
hann ekki lengur.
Eitt augnablik greip mig hugs-
unin um þetta einkennilega hátta-
lag mitt, og eg hló ósjálfrátt.
»Að hverju hlægið þér?« spurði
hún forvitin.
»Ef spákona hefði sagt mér það
þennan dag fyrir ári síðan að eg
myndi sama dag að ári liðnu vera
að tina immortteller á eyðiströnd
í Hellas, hefði mér þótt þetta svo
mikil fjarstæða að eg hefði ó-
mögulega getað stilt mig um að
reka hana á dyr. Og þó — —«.
Henni mislíkaði, hún skotraði til
mín augunum og varð niðurlút.
»Svo yður finst það hlægilegt
að maður tíni immorteller! Þér
hafið rélt. Við skulum fara. Pabbi
bíður«.
Mér féll þetta afarilla, að þessi
óhugsaða athugasemd skyldi særa
hana svona. Eg varð svo utan
við mig að eg gat með engu móti
gefið henni neina skýringu eða
komið orðum að afsökun. Eghafði
tínt heilmikið og fékk henni blóm-
in. Hún þakkaði, en svo þurlega
að mér var nú öllum lokið, en
blómin lét hún saman við sin.
sögð af afleiðingum frostsins, t. d.
að það hafi komið fyrir í Reykja-
vík að mann kól i rúmi sínu á
þeirri kinninni sem upp vissi. Al-
menn vandræði voru að verða
með eldivið og vatn og sömuleiðis
með gas, þar eð gert var ráð fyrir
að gasgej'tnirinn myndi fijósa fast-
ur, ef frostin héldust að mun leng-
ur. Kenslu var og hætt í barnaskól-
anum. — Á ísafirði hefir mjög
þrengt að og er þar fjöldi manns
eldiviðarlaus og matvælalaus, enda
varð sá kaupstaður fyrir miklum
hnekki síðastliðið sumar. Er frá
því sagt i síma til marks um
hörkurnar þar, að í kappkyntu
herbergi þiðnaði ekki blek í byttu
á skrifborði dögum saman, að
hrim af lofti sem þiðnaði er byrj-
að var að kynda, fraus jafnóðum
og það draup á gólfið, að heitt
vatn er látið var á flöskur í rúm-
in á kvöldin var gaddfrosið um
morgunin, að gerð var tilraun og
látið sjóðandi vatn á llösku og sett
á gólfið og sprakk flaskan af frosti
að hálfum tima liðnum. — Hafís-
þök eru fyrir hálfu landinu, frá
ísafjarðardjúpi að Gerpi og alt
frosið saman og segja fróðir menn
að engin von sé til að losni fyr
en með Góustraumnum. Gengið
er yfir þvera firði á Vestfjörðum
og frá eyjum í land á Breiðaíirði.
ísbirnir hafa víða verið drepnir og
sömuleiðis selir og smáhvalir. —
Um miðja viku linaði froslið og í
fyrradag og í gær var þj'ða og
bezta blíðviður um alt suðurland.
Skipaferðir hafa mjög hindrast
af frosthörkum. Var útlitið afar-
ískyggilegt um tima er Lagarfoss
og Botnía voru bæði frosin inni á
Seyðisfirði og gerðu menn helzt ráð
fyrir að ekki kæmist meira kjöt til
Noregs. Úr þessu rætlist þó og eru
bæði skipin nú laus og á leið til
Reykjavikur.
Þegar við höfðum gengið nokkra
stund fleygði hún öllum blóm-
unuin i sjóinn.
»Tómhent«, varð föður henn-
ar að orði, »hvar eru blómin?«
»Það var ormur á þeim«, sagði
hún, »og til þess að hann ekki
skyldi stinga mig, þá kastaði eg
þeim í sjóinn«.
Henni var nú horfin öll kæti.
Hún gekk niðurlút og þegjanda-
leg við hlið föður sins. Og eg var
óumræðilega þunglyndislegur.
Það var lika athæli þetta og
annað eins. ,Með hugsunarlausu
skvaldri hal'ði eg ræní þessa sak-
lausu góðu veru allri gleði og
góðu skapi. Til endurgjalds fyrir
allan hinn hulda velvilja og vin-
arþelið sem hún frá fyrstu og eins
og ósjálfrátt hafði borið til min,
þurfti eg nú að reynast henni
meira ómenni en hinn lakasli af
landsetum föður hennar! Heldur
falleg hugmynd sem hún hlaut
að fá um mig! Svona var þá
komið fyrir hamingjunni sem eg
hafði þóst sjá hylla undir i
Það mun nú.ráðið að Gullfoss
fari innan skamms til Vestur-
heims. — Spurst hefir það að
Sterling er komin til Noregs lieilu
og höldnu með kjötið.
Árni Eggertsson erendreki ís-
lands í Vesturheimi hefir orðið fyrir
þeirri miklu sorg að missa konu
sína af barnsförum.
Samverjinn er nú aftur tekinn
til starfa og gefir þeim mat sem
neyðin þrengir að. Hefir víst aldrei
varið meiri þörf á slíku en nú.
Bæj ar stj órnarkosnin garnar.
• Fram hafa komið tveir listar.
Er annar frá nýja hægrimanna-
félaginu »Sjálfstjórn« og eru á hon-
um: Sveinn Björnsson yfidómslög-
maður, Inga Lára Lárusdóttir ung-
frú, Guðm. Ásbjarnarsson kaupm.,
Jón Ólafsson skipstjóri, Jón Ófeigs-
son kennari, Guðm. Eirksson tré-
smiður og Jón Kristjánsson pró-
fessor. Hinn listinn er frá jafnaðar-
mönnum og eru á honum: Þor-
varður Þorvarðarsson prentsmiðju-
stjóri, Ólafur Fiðriksson ritstjóri,
Jón Baldvinsson prentari, Kjartan
Ólafsson verkamaður, Guðmundur
Davíðsson kennari og Jónbjörrt
Gíslason verkstjóri.
Eftirtektavert er það að fjórir
efstu mennirnir á jafnaðarmanna-
listanum og a. m. k. tveir hinir
efstu á hinum eru eindregnir bann-
menn.
Eru það því hægrimenn og jafn-
aðarmenn einir sem að þessu sinni
eigast við um bæjarstjórnarkosn-
ingarnar.
Ritstjóri:
Trygrgvi Þórliallsson
Laufási. Simi 91.
Prentsmiöjan Gutenberg.
draumum mínum, vakandi og
sofandi!
Og samt sem áður varð eg að
láta sem ekkert væri, varð að
látast ver i góðu skapi. Ef hr.
Anastasios hefði orðið var hinna
skyndilegu skapbrigða hjá okkur
báðum, hvað mundi hann þá hafa
haldið? Vísast alt annað en hið
sanna. Hann mundí hafa haldið
mig eitthvert aumasla mannhrak
veraldar.
Eg hóf' því þegar kappræðu við
hann um stjórnmálefni af því lagi,
að ekki þætti undarleg þögn dótt-
ur hans, og eg hélt svo fast við
skoðanir mínar, sem voru gagn-
stæðar hans, að viðræðan varð
löng og var henni haldið áfram
undir miðdegisverðarborðum. Setn
betur fór rökræddi hann með
allri stillingu og án þess að skifta
skapi, því af og til komst eg í
æsing, að eg hefði vel getað átt á
hættu að koma mér út úr húsi
hjá honum líka, og hefði eg mátt
láta mér lynda sambúðina við
ráðsmann frænda mins og Gero-
nikos hinn heyrnarlausa.