Tíminn - 14.07.1961, Blaðsíða 11

T IIVII N N, föstudaginn 14. juu x961.
11
Athngasemd frá Amsterdam
'T'alið er að framganga Mel-
ínu Merkúrí í kvikmynd-
inni Adrei á sunnudögum
hafi stóraukið áhuga ferða-
manna á hinni grísku menn-
ingu. Það væri ómaksins vert
ag reyna að gera sér grein
fyrir af hvers konar hvötum
ferðalangar úr öllum heims-
hornum streyma þangað að
heimsækja vöggu evrópskrar
menningar og gera má ráð fyr
ir, að margir þeirra kynnist
þar einhverju öðru en þeir
höfðu búizt við. En ekki er
þar með sagt að þeir verði
fyrir vonbrigðum.
En þeim sem eru varbúnir
til langferða og komast ekki
til Aþenu, er óhætt að ráð-
leggja að skreppa til Amster-
dam. Borgin er að vísu engin
Aþena. Eigi að síður er það
fyrsta borgin með nokkuð suð
rænu sniði á leið beirra sem
koma frá Skandinavíu. Sem
verzlunarborg og ferðamanna
borg og höfuðborg ríkis, sem
t.p skarpns tíma var nýlendu-
veldi býður hún upp á ýmis
t-kif'^ri. sem ferðalaugurinn
r>nn komast að raun um, ef
hann gefur sér tíma til að
1‘dta þeirra.
Það má liggia á milli hluta
hvort konurnar í Oude Ziids
jf'nherburgwal hafa heimsókn
artíma á sunnudögum en hitt
er víst. að þær hafa miög á-
kveðnar hugmyndir um sjálf
ar sig og atvinnu sína og
hvernig beri að umgangast
þær.
„Gatan“, sem hér um ræðir,
er að siálfsögðu farvegnr báta
en báðum megin akvegir
nósu breiðir fyrir einfalda
röð bifreiða og aðra sem hef
ur verið la<?t. Þar er sert ráð
. fyrir sentimetra bili mi"”m
farartækia, og fótgangandi er
ráðlagt að ganga þét.t með
húsvesrgiunum en gæta sin
við tröppurnar og hafa auga
með hundunum. sem konurn
ar eru að viðra þar.
Að viðhafðri þessari gát má
skoða bessa götu og horfa á
byggingarnar. sem eru snotr-
er og minna á leiksviðsbún-
að, eins og flest gömul. borg-
araleg hús í Amsterdam. Bezt,
er að ganga þarna í ljósaskipt
unum, þegar skin kvöldsólar
innar slokknar í greinum
trjánna og þá kveikja kon-
urnar ljós í vistarverum sín-
um.
Tj'kki er svo að skilja að kon
'L' ur hangi þar úti í hverj-
um glugga en hér og hvar opn
ast skyndilega sýn inn i hí-
býli þeirra og það er í sjálfu
sér ekkert at>mgavert, því að
venjulegir hollenzkir borgar-
ar eru ekkert mótfallnir að
láta sjást inn til sín.
Sem í hverri grein verzlun-
ar er mjög þýðingarmikið að
kaupandinn fái strax hug-
mynd um hvað honum stend
ur til boða. í forgrunni pól-
eraðra veggflata, lýstra daufu
'■kini rauðskermaðra lampa,
situr irrmsnotur kona úti við
gluggann svo nærri, að hár
hennar því nær snertir rúð-
urnar Klæðasparnaður henn
ar að framanverðu er athygl-
isverður. og hún er svo upn-
tekin að lesa forvstugrein í
einhverju dagblaði, að það
sér ekki í augu hennar En
kvöldránarinn gengur ekki að
bví gruflandi hvað hann má
búa sig undir. ef hann skvldi
slæðast ínn til að ræða stjóm
málaviðhorfið við frúna.
'T'veim húslengdum utar sit-
*■ ur önnur niðursokkin í
dagblaðalestur í glugga, sem
nær alveg niður á gangstíg-
inn. Hún býður sennilega upp
á aðra skilmála, og það ér
kannski vegna nærsýni, að
hún hefur hulið sig með dag
blaðinu frá mitti og upp úr.
í þess stað hefur hún lyft
kjólnum svo að endir upp-
hafsins megi sjást í fullri
lengd, pg það er mikill endir.
Bak við hana grillir í heit-
an rafmagnsofn og stand-
lampi með kögruðum skermi
kastar fölri birtu á djúpa
hægindastóla Innst í horn-
inu glampar á postulínsvask.
Hér er ekki verið að fela
neitt. Þessi útstilling er svo
nakin, að hún virðist helzt
gerð út frá sjónarmiði geld-
inga. Útlit kvennanna 7g um
hverfi þeirra gefur til kynna
að kjarni málsins væri lltil-
væg skurðaðgerð, nauðsynleg
og svo sársaukalítil, að hún
sé ekki umtalsverð. Það er
a-fitt að gera sér grsin fyrir
hvers vegna þannig er búið
að þessum atvinnuvegi.
Þrátt fyrir allt er beitan
gleypt. Þrátt fyrir að straum
ur forvitinna um götuna virð
ist óstöðvandi án þess að bein
ast út og inn i húsin, næst
samband framboðs og eftir-
spurnar. Sjómaður kominn í
höfn á rjátli í ytrihöfn göt-
unnar, dettur inn fyrir og
leggst viö akkeri, séreinkenn
islaus kani, sem eftir farke/ i
sínum að dæma, tilheyrir her
námsliðinu í Þýzkalandi, en
sýnir nú áhuga fyrir annars
konar hernámi. Hollenzkir
skólastrákar á rápi með gal-
opin augu og stórkostiegar
hugmyndir. Hér gleypa þeir
í sig lærdóminn.
Áðru hvoru sér maður inn í
^ dimm möndlulaga augu
bak við gluggarúðurnar. Þar
sitja grannvaxnar java-kon-
ur, olíubrúnar á hörund,
sveipaðar skikkjum. Þær
horfa fram fyrir sig, ekkert
frekjulegt tilboð i augnaráð-
inu Það er alvarlegt,
næstum sorabit;ð. eim og þær
sá að dreyr a musterisklukk
ur og skerandi strenghljóð
heimkyhhanna. >>ær koma vel
fyrir, og maður beÞm á til-
finningunni að hyggilegt sé
að eiga nokkra græna í vesk
inu. ef farið sé að ómaka þær
til dyra. \
Aðeins einu sinni sést bros
úr gluggakistu og vekur mann
til bollalegginga um að hér
sé um að ræða-fólk, sem kall-
að er gleðikonur. En sú sem
>rosir er að nálrast ehistyrk
inn oa reynir að breiða yfir
rneð öllum tiltækilegum
r'ðum, jafnvel að brosa.
Þegar dimmir, kemst meiri
breyfing á viðskiotin og marg
ar kvennanna draaa þykk
tjöld fvrir ' gluggana og
kveikja lítið rautt l.iós milli
þess og rúðunnar: Unptekið.
Lögregluþj ónarnir sr:"■soora
i>m götuna með augun aftur.
Trúlega hafa velmetnir
bæjarráðsmenn staðsettir í
fjarlægum hluta borgarinn-
ar tekið ákvörðun í hljóði um
að halda þessum öryggis-
ventli opnum fyrir þessa
glöðu borg.
í næstu götu marséra ung
ir katólikkar og hafa á sér'
Ku-Klux-Klan-snið, þótt þeir
gangi í ljósbláum brókum.
Hávaxinn, alvarlegur ungl-
ingur fyrir þeim, slær trumbu
til að frelsa sálirnar.
(Úr Weekend).
„Pip og hu!
í ho’det
»»
Danir eiga í stökustu vand-
ræðum með að fá unglingana
sem aka skellihjólum og öðr-
um slíkum farartækjum til að
nota hjálma. Nýjasta innlegg í
þeirri baráttu er meðfylgjandi
auglýsing sem fest verður upp
í borgum og bæjum og með-
fbam akvegum um landið
þvert og endilangt. Hún sýnir
ungling, heimskulegan ásýnd-
um með „hul i ho’det“ og
,;pip“ þar sem hjálmurinn
átti að vera.