Tíminn - 22.11.1961, Side 6

6
TÍMINK, miSvikudaginn 22. nóvember 1961,
VETTVAN6UR ÆSKUNNAR
Ritstjóri: Hörður Gunnarsson
ÚTGEFANDI ■ SAMBAND UNGRA FRAMSOKNARMANNA
Kommúnistar vilja gjarna
stimpla Nato sem árásarbandalag
— og er það kannski ekki nema
von — því að þeir vita, að Nato
er sá múr, sem þeim mun reynast
óklejfur og stöðvar framrás komm
únismans til heimsyfirráða. Það
skyldi engin.n efast um það, að
kommúnisminn stefnir eindregið
og ákveðið að heimsyfirráðum.
Yfir'lýsingar leiðtoga Sovétríkj-
anna eru orðnar margar um það,
að kommúnisminn muni sigra
heiminn. Um nokkra hríð virð-
ast valdamenn kommúnismans
hafa deilt um það, hvort heims-
yfirráðum skuli náð með allsherj-
arstyrjöld eða með eitthvað frið-
samlegri aðgerðum og í áföngum
og ágreiningurinn nú milli Kína
og Albaníu annars vegar og Sovét-
ríkjanna með Krustjoff í broddi
fylkingar hins vegar, er um þetta
atriði,- en enginn getur sagt um
það á þessu stigi málsins, hvað
verður að síðustu ofan á. Sovét-
ríkin geta hafið árás, hvenær sem
skyldi. Menn skulu heldur ekki
gleyma, að höfuðinntak kommún-
ismans er það, að sósíalisma verði
ekki komið á með fr’iðsamlegri
þróun, heldur með vopnuðu of-
beldi og þvingunum og þar skildi
á sínum tíma milli sósíaldemó
krata og kommúnista. Þetta ofbeld
iseðli kommúnismans, þessi nátt-
úra hans mun leita út þótt Krust-
joff þykist hafa verið að lemja
hana með lurk. Krustjoff hefur af-
hjúpað yfirdrepsskap sinn með
öllu síðustu vikur með sprengju-
brjálæði sínu,- ógnunum í Berlínar-
málinu og með orðsendingunni til
Finna, sem getur' orðið upphafið
að beinni eða óbeinni innlimun
t'innlands í Sovétríkin. Það mun
sýna sig, að hlutleysisyfirlýsingar
Finna munu reynast haldlitlar ef
Rússar ákveða að láta kné fylgja
kviði. En hvaða ráðum, sem komm
únistar munu beita í baráttunni að
heimsyfirráðum, er ljóst, að frá
, þeim verður ætíð yfirgangs að
vænta. — Að Vesturveldin hafi
nokkurn tíma verið í árásarhug
og að Nato sé stofnað til að gera
árás á Sovétríkin, er fjarstæða.
Að svo hafi verið eða sé, má kveða
niður með einni spurningu til
kommúnista, sem þeim mun reyn-
ast örðugt að svara. Hvers vegna í
ósköpunum létu Bandaríkin ekki
til skarar skríða gegn Sovétríkj-
unum, þegar þau á árunum eftir
styrjöldina réðu ein yfir kjarn-
orkusprengjum og hefði verið í
Iófa lagið að leggja Sovétríkin í
rúst á einum degi? Hvers vegna
létu þau tækifærið ganga ,sér úr
greipum, ef þau voru í árásarhug
og markmið þeirra var — eins og
kommúnistar halda fram — að ná
heimsyfirráðum? Ef Bandaríkin
voru í árásanhug — voru Rússar
búnir að gefa næg tilefni með kúg-
un smáþjóðanna í Austur-Evrópu
til að Bandaríkin hæfu mótað-
gerðir. Tilefni var þá til afsök-
unar, ef Bandaríkin hefðu haft
minnstu tilhneigingu éða hugrenn-
ingar um árás á Sovétríkin. Sé
þessari spurningu því svarað hlut-
lægt og af fullri drenglund, hljóta
menn að sjá hve fráleitt það' er
að halda því fram að Nato hafi
verið stofnað tjl að gera árás á
Sovétríkin.
Er Atlantshafsbandalagið var
stofnað, ákváðu íslendingar að
gerast aðilar að bandalaginu, enda
er hernaðarmikilvægi íslands
slíkt, að eftir því var gengið. Það
má telja víst, að komi til átaka,
verði hlutleysi íslands ekki vjrt.
Styrjaldaraðilar myndu hins vegar
hefja kapphlaup þegar í upphafi
TOMAS KARLSSON:
Hugleiöingar um
UTANRtKISMÁL
- og hvernig undirlægjuháttur manna í
áhrif astöðum og misskilningur fulltrúa
Bandaríkjastjórnar getur orðið vatn á
myllu kommúnismans
áfaka og hending gæti ráðið hver
yrði á unflan að hernema landið,
þótt sterkari séu þau rök, er mæla
með því, að sá aðilinn, sem árás-
ina hæfi, munj verða á undan. —
Varðandi það atriði, gátu íslend-
ingar og geta ekki verið hlutlausir.
— Það, sem höfuðmáli skiptir þó
í þessu sambandj er, að Nato er
stofnað til að koma í veg fyrir
styrjöld. Þátttaka okkar í Nato er
pund á vogarskál friðarins í heim-
inum. Meðan fullkomið valdajafn-
vægi á hernaðarsviðinu helzt milli
stórveldanna í austri og vestri,
munu kommúnistar ekki áræða að
hefja árás. — Með tilkomu kjarn-
orkuvopna, hefur ástand að vísu
breytzt svo, að kjarnorkustyrjöld
myndi þýða sama og tortíming
meginhluta mannkyns. Ýmsir'
gætu því haldið, að kommúnistum
kæmi ekki til hugar að hefja styrj-
öld. Svo furðulegt sem það er,
deila þó Sovétríkin og Kína um
þetta atriði, eins og fyrT segir:
Hvort koma eigi kommúnisma á
með allsherjarstyrjöld eða ekki. í
kjarnorkustyrjöld eru allar þjóðir
ofurseldar, hvort sem þær eru hlut
lausar eða ekki. Norðurhluti Atl-
antshafsins yrði höfuðátakasvæðið
og ísland og íslendingar því ofur-
seldir, hvort sem hér eru herstöðv-
ar eða ekki.
Við samninga fslands um aðild
að Atlantshafsbandalaginu, sem
allir lýðræðisflokkarnir, Sjálfstæð-
isflokkurinn, Framsóknarflokkur-
inn og Alþýðuflokkurinn stóðu að
og full eining ríkti um, var lögð
megináherzla á sérstöðu íslands.
ísland hafði engan her og ætlaði
sér ekki að hafa neinn her. Hér
yrði ekki erlendur her á friðar-
tímum ,en ef styrjöld brytist út,
mvndi bandalagið fá hér á landi
svipaða aðstöðu og bandamenn
höfðu hér á styrjaldarárunum.
Enn fremur, _ að það yr'ði alger-
lega á valdi íslendinga sjálfra að
meta það, hvenær mætti telja frið-
artíma og hvenær ekki. .Á þessum
mikilvægu atriðum fékkst full við-
urkenning, og með þessum skil-
yrðum gengum við í Nato. —*
Er Kóreustyrjöldin brauzt út,
var svo gerður varnarsamningur-
inn við Bandaríkin 1951. Samningi
þeim er unnt að segja upp með
stuttum fyrirvara, og er hann í
raun því óháður aðildarsamningi
okkar við Atlantshafsbandalagið.
Öllum ætti því að vera Ijóst skv.
Natosamningnum, að þótt ísland
taki af fullum heilindum þátt í
Nato, er ekki þar með sagt, að
hér eigi að vera her eða þurfi að
vera her me'óan Nato stendur.
Við ættum öll að geta verið
sammála um það, að erlend her-
seta í landinu er óæskileg, nema
brýna nauðslyn beri til. Það hlýtur
ætíð að vera andstaða gegn er-
lendri hersetu hér á landi, og hef-
ur verið. Það er í alla staði eðli-
legt. Hér er þjóðernisstefna rík
og þarf að vera og verður- að vera.
Þetta er viðkvæmt mál í raun, og
ég vil síður en svo fordæma slíka
andstöðu, heldur miklu fremur
biðja menn að gleyma aldrei, að
það ástand er óeðlilegt og láta það
verða til að minna okkur á þá
hættu, sem er þess valdandi, að
við tökum á okkur þessa byrði.
Ástæðurnar fyrir því, að smáþjóð-
um er erlend herseta ógeðfelld í
landi sínu eru margar og tel ég
þær svo kunnar, að óþarfi sé upp
að telja.
Allar þjóðir Vestur-Evrópu taka
á sig þungar byrðar vegna herbún-
aðar, varnarsamningurinn er okk-
ar fórn. — Þar fórnum við minni
hagsmunum fyrir miklu meiri
hagsmuni, sem eru frelsi, mann-
réttindi og lýðræði, og hver vill
ekki taka á sig nokkur óþægindi
til að verja þau verðmæti, sem
ómetanleg eru. — Yfirgnæfandi
meirihluti þjóðarinnar er á móti
hlutleysisstefnu og er fylgjandi
aðlld að Nato. — Kommúnistar
leggja sig í framkróka við að setja
dvöl hersins hér á landi og aðild
að Nato undir einn og sama hatt.
Þannig munu þeir reyna að fá til
fylgis við sig marga þá, sem eru
andvígir dvöl hersins hér — af
rökum, sem ég virði — en eru þó
í raun andvígir hlutleysisstefnu
og kommúnisma.
Kommúnistar setja dvöl hersins
og aðild að Nato undir eitt merki,
þannig að andstaða gegn dvöl
varnarliðsins hér á landi þýði
sama og vilja til að taka upp hlut-
leysisstefnu — en við skulum láta
kommúnista eina um þann skiln-
ing. — Við þurfum að gera okkur
rækilega grein fyrir því, að hið
eina, sem raunverulega gæti sett
aðild íslands að Nato í hættu er,
að kommúnistum takist að rugla
þessum atriðum svo saman, að
ekki vertd nægnega glögglega skil-
ið þarna á milli í hugum almenn-
ings. —
Það er einkenni lýðræðisríkja,,
þar á meðal íslands, að þar eí oft!
barizt hart í stjórnmálum. Flokk-
ar marka stefnur sínar í innan-
ríkismálum, hver í sínu lagi, og
oft ber mjkið á milli.
Oft er deilt af mikilli hörku og
stundum sjást menn ef til vill lítt
fyrir. í utanríkismálum kemur
þjóðin fram seip ein heild. Afstaða
manna til utanríkismála getur ver-
ið hin sama, þótt menn greinj mik-
ið á í innanlandsmálum og séu
TÓMAS KARLSSON
þess vegna í ólíkum stjórnmála-
flokkum. Einn íslenzkur stjórn-
málaflokkur, hefur þó sérstöðu í
þessu efni, flokkur, sá er komm-
únistar ráða. Þar í flokki er lögð
hin mesta áherzla á utanríkismál
og farið í blindni eftir fyrirmæl-
um hjns alþjóðlega kommúnisma
— eða „línunni frá Moskvu“.
Þegar velja skal milli hagsmuna
íslands annars vegar og Moskvu
hins vegar, þá taka kommúnistar
ifotöðu meg Moskvu gegn ísland/
Hinir stjórnmálaflokkarnir hafa
hins vegar allir svipaða megin-
stefnu í utanríkismálum. Allir eru
þessjr flokkar fylgjandi vestrænni
samvinnu og standa einhuga að
baki aðild íslands að Atlantshafs-
bandalaginu. Stefnan í höfuðdrátt-
um er því sú sama, þótt flokkarnir
leggi misjafnlega mikla áherzlu á
einstök fyrirkomulagsatriði í sam-
starfinu við Nato og framkvæmd
vamarsamningsins við Bandaríkin.
Hins vegar ber þeim skylda til að
leggja sig meira fram um að sam-
ræma afstöðu sína til einstakra
stórmála í þeim tilgangi að skapa
trausta stefnu í utanríklsmálum á
breiðum grundvelli.
Ég trúi því, að félagið Varðberg
geti orðið spor í þessa átt. Ungir
menn í lýðræðisflokkunum e^a
vissulega mikil verkefni fyrir
höndum á þessu sviði. Atburðir
síðustu daga og vikur færa heim
sanninn um það. Þar virðist mis-
vitur og ístöðulítill utanríkisráð-
herra beinlínis stefna að því, að
gera utanríkismál þjóðarinnar að
bitbeini í flokkabaráttunni
vinnur þannig þeirri stefnu, er
hann þykist vinna fyrir, óbætan-
legt tjón. Þær fordæmanlegu að-
■.V.V.VV.V.V.V.VAV.V.V.*.
Einn tilgangur með Vett-
vangi æskunnar er, að þar
geti ungir Framsóknarmenn
fengið inni með greinar um
hin ýmsu mál. Væntir rit-
stjérn síðunnar þess, að ungir
Framsóknarmenn notfæri sér
gerðir eru ekkert annað en olía á
eld kommúnismans á íslandi.
Það er eins eðlilegt og frekast
má vera, að 170 þúsund manna
þjóð, sem hefur hafizt af þjóð-
ernisstefnu til sjálfstæðis, eftir1
alda langa nýlendukúgun, vilji
stilla samskiptum við erlent her-
lið í landinu sem mest í hóf án
þess að um nokkurn fjandskap
þurfi að vera að ræða. Slík þjóð
getur naumast sætt sig við að er-
lendum her sé veittur réttur til
að reka einu sjónvarpsstöðina í
landinu, stöð, sem nær til mikils
meiri hluta þjóðarinnar. Ef fs-
lendingar hefðu sitt eigið sjón-
varp, væri þetta ef til vill ekki til-
tökumál, en meðan svo er ekki,
verður þetta að teljast óviðunandi
og hlýtur að vekja andúð þorra
þjóðarinnar.
Þétt hundflatir menn finnist í
áhrifastöðum í mörgum löndum,
þá var ég þó farinn að vona, að
Bandaríkjamenn hefðu haft af
þeim svo bitra reynslu, að með
hinni nýju stjórn Bandarlkjanna
yrði á breyting í þessum efnum.
Ráð og áhrif slíkra manna, undir-
lægja, er vilja nota utanríkismál
til að skara eld að sinni köku,
hafa reynzt utanríkisstefnu Banda-
ríkjanna ill. Mig furðar því á, að
fulltrúar Bandaríkjastjórnar hér á
landi skuli ekki vera betur heima
í Stjómmálaástandi á fslandi og
svo fjarri að skilja „íslendingseðl-
ið“, að þeir skuli fallast á — eða
jafnvel stuðla að því, sem nú er að
gerast í þessum málum. Það má
vera að þeir séu í góðri trú og
treysti sínum „viðmælendum“ hér
á landi í þessum efnum, en vænt-
anlega opnast augu þeirra áður en
tjónið, sem vestrænu samstarfi og
sambúð Bandaríkjanna og fslands
er búið af þessu háttalagi, verður
óbætanlegt.
Það verður að gera þá kröfu til
fulltrúa Bandaríkjastjórnar hér á
landi og yfirmanna varnarliðsins,
að þeir reyni eftir fremsta megni
að haga samstarfi þannig, að aðild
fslands að Nato styrkist en sé ekki
sett í hættu með fávíslegri og
hættulegri framkvæmd varnar-
samningsins, er beinlínis styrkir
kommúnismann á íslandi. Ef þeir
halda að þeir séu að styrkja og
efla vestrænt samstarf með því,
að sækja unglingsstúlkur í hópum
í skemmtisamkvæmi á Keflavíkur-
flugvöll, þar sem vín er haft um
hönd, þá vaða þeir í mikilli villu
og svíma og virðast hafa gleymt
þeim erfiðleikum, sem íbúar í ná-
grenni herstöðva i heimalandi
þeirra sjálfra eiga við að búa. Það
er engin afsökun, þótt þessar
stúlkur hafi verið sóttar með ráð-
herrabréfi frá Guðmundi í. Guð-
mundssyni.
Enn fremur vil ég harðlega
neita þvi, að þeir menn, sem þykj-
ast fylgjandi þeim grundvallar-
reglum, er félagið Varðberg hefur
sett sér, um samstarf á sviði utan-
ríkismála, en tala um „gaddavírs-
hugsjónir Framsóknarmanna“ >
þessu sambandi, séu einlægir a
:íU2T 'e«! slnum. Ofstæki slíkra
manna hlýtur að verða til tjóns.
Getur engum gagnað nema komm-
únistum. tk.
.V.V

'.V.V.V.V.V.*.
þetta enn frekar en hingaS til.
Verða greinarnar birtar eftir
því sem ástæða þykir til og
rými gefst, þótt þær túlki ekki
ávallt skoðanir ritstjórnar á
viðkomandi máli.
Ritstj.