Morgunblaðið - 18.07.1968, Síða 3

MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 18. JÚLÍ 196«
3
Hefnir fyrir missi þorsks-
ins með því að veiða ísl. lax
Brezki sendiherrann Sir Andrew Cilchrist á íslandi
Sir Andrew Gilchrist veiðir lax i Laxá í Ásum.
STR Andrew Gilchrist, hinn
líflegi sendiherra Breta, sem ,
hér var m.a. í „þorskastríð-
inu“, er á íslandi, þar sem
hann hefur veitt lax og hitt
gamla vini. Sir Andrew er
litrík persóna, sem hvarvetna
hefur vakið athygli, þar sem
hann hefur verið og sagðar
eru af honum sögur. Ein er
sú, -að hann hafi setið og leik-
ið Chopin á píanó meðan
grjótkcistið kom inn um
gluggana í sendiráðsbústaðn-
um við Laufásveg hinn 3.
sept. 1968. Önnur að þegar
ástandið var verst í Indó-
nesíu meðan hann var þar
sendiherra, og búið að
kveikja í sendiráði hans,
skemma bílinn og reyna að
skjóta á hann sjálfan, þá hafi
hann farið út með sekkjapípu
og labbað í kringum eyði-
lagða bygginguna með sekkja
pípuleik.
Sé hann spurður um þetta,
brosir hann bara prakkara-
lega og segir, að það standi
svo margt í blöðunum. Hann
vilji ekkert um þetta tala.
Það skynsamlegasta, sem eft-
ir sér hafi verið haft í blöð-
um, séu ummæli er hann við-
hafði á flugvellinum í
London einu sinni. Hann
sagði: „Diplómat getur ekki
verið búinn verri eiginleikum
en þeim, að muna lengi ill-
deilur“. Og er hann var spurð
ur um það, hvað hann hefði
nú eiginlega verið að leika
undir grjótkastinu á sendi-
ráðið í Reykjavík á sínum
tíma, kvaðst hann hafa haft
í heimsókn hjá sér 3 frétta-
menn, einn frá BBC, annan
frá Reuter og þann þriðja frá
AP. Sá fyrsti sagði, að hann
hefði verið að leika verk eft-
ir Chopin, annar að það hefði
verið Bach og sá þriðji lét
sér nægja að segja að hann
hefðí leikið á píanó. En sann-
leikurinn væri sá, að hann
hefði spilað Kvartett Bocche-
rinis. En svo kíminn var hann
er hann sagði þetta, að iik-
lega er sagan sönn, sem segir
að hann hafi leikið á grammó
fón.
Fréttamenn hittu Sir And-
rew að máli í gær og var
hann að venju glaður og
hress, hafði ekkert breytzt
frá því hann fór héðan nema
að skeggið hafði gránað.
Hann var spurður hvenær
hann hefði farið héðan og
hvað hefði á daga hans drif-
ið síðan. Hann kvaðst hafa
farið 1959, um haustið, „eft-
ir að rjúpnaveiði lauk“. Þá
var hann sendur til Chicago,
þar sem allir gangsterarnir
eru, en komst vel af við þá.
Og hann sagði frá manni, sem
hafði verið staddur nálægt
brezka sendiráðinu þar, þeg-
ar einhverjir voru að skiptast
á skotum, og fann kúlu í
peningaveskinu í brjóstvasa
sínum, er hann kom heim.
Frá Chicago fór Sir Andrew
Gilchrist til Indónesíu 1961
sem sendiherra Breta, einmitt
þegar óeirðir voru þar mest-
ar. Um það sagði hann að-
eins: — Já, fólk verður öðru
hverju æst. Það gengur svo í
1 heiminum. Ajnnars var þetta
voðalegt blóðbað. Haustið
1965 voru V\—% millj. manna
drepnir þarna og enginn lét
sig það neinu varða. Nú er
mikið talað um Vietnam, Bi-
afra o.s.frv. Þá gerði enginn
neittt, engin mótmæli heyrð-
ust og enginn söfnun var til
hjálpar.
Eftir að Gilchrist fór frá
Indónesíu var hann í London
um hríð, fékkst við Rhodesíu
mál,' rétt svo að hann hefði
einhver Vandamál við að.
stríða, sagði hann. Þá fór
hann til Dublin og er nú
sendiherra þar. — Þar er allt
með friði og spekt, sagði
hann. Ég held, að .menn séu
almennt ú það sáttir nú, að
leysa málin friðsamlega og
fara sér að engu óðslega. Þess
vegna hefur sendiherra á ír-
landi nægan tíma til að veiða
lax bætti hann við. En í þess-
um dásamlegu veiðiám á ír-
landi gerist nú sá harmleikur,
að sýki er að eyðileggja lax-
inn. Sú sýki er komin til Eng-
lands og Skotlands. Þess
vegna flýtti ég mér að koma
og veiða hér, meðan maður
getur fengið ferskan og heil-
brigðan fisk, bætti harnn við.
En að slepptu' öllu gamni, þá
held ég reyndar ekki að
hætta sé á að þessi veiki ber-
izt í árnar hér. Bæði eru þær
svo langt í burtu' frá sýktu
svæðunum, og svo berst smit-
ið aðeins milli fiska þegar
þeir koma inn í ferskt vatn
til að leita uppi árnar sínar
og hitta þar vini sína úr öðr-
um ám.
— Ég hefi veitt lax í ám á
írlandi, Skotlandi, í Ameríku
og á Nýja Sjálandi, en ís-
lenzku árnar eru beztar,
sagði Sir Andrew Gilchrist.
Hann kvaðst núna hafa veitt
í Laxá í Ásum og í Straumum
í Hvítá. Saman fengu félag-
arnir á tvæi' stengur 29 laxa
og 3 sjóbirtinga. — Ég fékk
meirihlutann, en ekki stærstu
fiskana, sagði hann. Og hann
sýndi okkur ljóð, sem hann
hafði gert í fyrradag um
komu sína til íslands nú, og
bætti því við, að hann væri
hættur að reyna að yrkja að
hætti fornkappanna. Leyfum
við okkur að birta ljóðið á
ensku:
THE VETERAN’S RETURN
A prayer, please, for Iceland’s
foe,
His beard is white, his step
is slow;
His mind is weak, his
v memory dim —
Three, six and twelve are
one to him.
Such strife-provoking fisih as
cod
He leáves to Icelanders, and
God...
But still it is his dearest
wish
To rob poor Iceland of her
fish;
See him in Straumar take
^ ^ ^ ^
(Ljósm. Björn Bergman)
his stand
A salmon rod to power his
hand,
Determined thus to venge
the day
That Englands’s fleet was
chased away.
Þar sem Sir Andrew Gil-
christ segist í ljóðinu láta ís-
lendinga og guð um þann frið
arspillir sem þorskurinn sé,
en sjálfur snúi hann sér að
laxinum, var tal um þorska-
stríðið eiginlega þarmeð af-
greitt. Þó varð það enn ti'l-
efni einnar gamansögu. Ein-
hverju sinni var þessi fyrrver
andi sendiherra Breta á fs-
landi í kokteilboði í París.
Hitti hann þar íslending, sem
hafði verið mikill ákafamað-
ur í sambandi við landhelg-
kdeiluna. Þegar sendilherr-
ann var að fara, vék íslend-
ingurinn sér að honum og
sagði: — Réttið mér hendina,
mr. Gi'lchrist. Þér eruð ekki
lengur óvinur ís'lands. Þér
skipið sæti í íslenzkri sögu!
Sir Andrew Gilchrist sagði,
að þetta væri í fyrsta skiptið
síðan hann var hér sendi-
herra að hann hefur getað
komið og hitt vini sína á ís-
landi og kynnzt því hve mik-
Framhald á tols. 20
—^-------------------------
STAKSTEIMR
Grunnhyggni
Ritstjóri kommúnistamálgagns
ins, sem dvaldist hjá Ho Chi
Minh í Hanoi og Mao, fo.-manni,
í Peking lengst af meðan kosn-
ingabaráttan fyrir forsetakosn-
ingarnar hér á Iandi fór fram,
en ritar nú um hana og úrslit
kosninganna eins og sá, sem vit-
ið hefur og allt þykist vita, legg
ur í gær blessun sína yfir ílota-
æfingar Varsjárbandalagsins um
hverfis ísland. Segir hann m.a.
að það sé dæmi um ofstæki rit-
stjóra Morgunblaðsins að skýra
frá þessum æfingum, enda séu
þeir „ofstækisfullir menn sem
trúi „naumast þessum áróðri“.
Þá segir ritstjórinn, að það sé
„mikil firra þegar Morgunblaðið
reynir að halda því fram, að
þvílíkt vopnaglamur sé vottur
um viðhorf manna og broun á
okkar tímum“. Þar sem „hern-
aðarbandalögin bæði hafa vcrið
að gliðna í sundur".
Ritstjóri kommúnistamá gagns
ins forðast að skýra ástæðurnar
fyrir flotaæfingum Varsjárband
lagsins eða velta því fyrir sér
hvaða tilgangi þær þjóni, ef upp
lausn bandalagsins er á næsta
leiti. Væri það þó verðugt verk-
efni fyrir hinn alvitra ritstjóra,
einkum þar sem þetta er í fyrsta
skipti á þrettán ára starfsferii
Varsjárbandalagsins, sem það cfn
ir til slikra æfinga. Er fremur
grunnhyggið að telja það upp-
lausnarmerki hinna stríðsglöðu
forystumanna í Sovétríkjunum,
Póllandi og Austur-Þýzkaiandi,
sem einmitt leggja nú hart að
bandamönnum sínum í austri að
efla styrk Varsjárbandalagsins
og hopa hvergi undan því sam-
einingartákni kommúnismans.
Sundahöfn.
f fyrradag var fyrsti áfangi
Sundahafnar tekin í notkun og
fyrsta skipið, sem losar farm í
nýju höfninni lagðist þar að
bryggju. Fyrsti áfangi Sunda-
hafnar var boðinn út í febjúar
1966 og var verkinu lokið svo
til á tilsettum tíma, en nokkrar
óviðráðanlegar tafir urðu á frara
kvæmdum. Hin nýja höfn er
fyrsti áfangi framtíðarhafnar fyr
ir Reykjavík og landið allt, sem
smátt og smátt mun verða byggð
í sundunum.
Höfnin í Reykjavík hefur nm
margra áratuga skeið ekki að-
eins verið lífæð Reykjavíkur,
heldur sú höfn, sem mikill meiri
hluti allra flutninga til lands'ns
hafa farð um. Þótt mklar end-
urbætur hafi verið gerðar á
hefur þó lengi verið ljóst að
nauðsynlegt yrði að bæta hatn
araðstöðu í höfuðborginni, m.a.
til þess að koma við greiðari
flutningum á farmi úr skipura I
vörugeymslur. Mikill aukakostn
aður hefur verið samfara því að
flytja vörurnar langa leið frá
skipi og í vörugeymslur, eins og
orðið hefur að gera við gömlu
höfnina og þess vegna mun hin
nýja aðstaða við Sundahöfn auka
mjög hagkvæmni og draga úr
kostnaði að þessu leyti, þegar
stundir líða fram. Það er því
fyllst ástæða til þess \S óska
höfuðborginni — og raunar land*
mönnum öllum til hamingju
með hina nýju höfn. Vafataust
mun hún verða öllu athafnahfl
í landinu til mikils styrktar.