Morgunblaðið - 24.01.1971, Blaðsíða 6

6
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 24. JANÚAR 1971
SKATTFRAMTÖL
Friðrik Sigu'rbjömsson, lög-
fræðingur, Harrastöðum,
Skerjafirði. Sími 16941 eftir
kl. 6. Geymið auglýsinguna.
Pantið tímanlega.
SKATTAFRAMTÖL
og uppgjör smáfyrirtækja.
Pantið tímanlega..
Fyrirgreiðsluskrifstofan,
Austurstræti 14, sími 16223.
Þorl. Guðm.son, heima 12469
VERZLIÐ BEINT úr bifreiðinni
Nýlagað kaffi, mjólik, ný-
smurðar saimilokur, heita'r
pyteur.
Bæjamesti við Miklubraut.
KEFLAVlK
4ra—5 berb. íbúð ósikast til
leigu nú þegar í Keflavík eða
nágirenoi. Stór 3ja bert). ibúð
kemur trl greina. Upplýs-
iogac í síma 2558 eða 1420.
ATVINNUREKENDUR
Vanur verkstjóri óskar eftir
vel launaðri atvinnu nú þeg-
ar. Margt getur komið ttl gr.
Tilboð merkt „6731" sendist
afgr. Mbl, f. 27. jaoúar.
VANUR BIFREIÐASTJÓRI
óskar eftir atvinnu. Hefur
rútupróf. Margt kemur til
greina. Uppl. eftir kl. 5,
sími 51782.
BARNAGÆZLA
ósika eftir að koma 8 mán.
barni í fóstur kil. 8—6 á
daginn. Uppl. í síma 35958.
CORTINA ’65
Til sölu góður ve! útiítandi
eioikaibítl, 4ra dyra, nýupp-
gerð vél. Uppl. í síma 20926
í dag og næstu kvöilid.
TANNSMlÐI
Óska eftir að komast í íamn-
smíðaniám. Hef gott gagn-
rfæðapróf. Simii 81049 ailla
daiga.
ANTIK — ANTIK
Nýkomið borðstofusett og
Ijósakrónur, útskorið, eiik.
Riokikur, pinnaili&tólar, málverk.
Siifur, tin, svipur, beizti,
ruggustólar.
STOKKUR, Vesturgötu 3.
BARNAVAGN
Til sölu vel með farinn og
nýlegur damskur Scamdia
bairnavagn, léttur og rúm-
góður. Upplýsimgar í síma
40818.
KARLMANNSÚR FANNST
í Læknastöðinni Klapparstíg
25 síðastliðinn desemiber.
4RA—6 HERB. ÍBÚÐ
óskast sem fyrst. Góðri umg.
beitið og skilvísri greiðslu.
TMb. merkt: „Vönduð ibúð
6168" servdist afgr. blaðsins
sem fyrst.
PiANÓ FLYGILL
Vil kaupa píanó eða flygil í
góðu standi. Uppi. í síma
1612, Keftavík.
RÚSSAJEPPI MODEL 1956
til sötu í því ástamd’i sem
bann er í eftir árekstur. Til
sýnis og uppl. verttar í
Faxa&tkjók 20, kjaRara.
Frýs 1 æðum blóð
.,Nú er frost á Fróni,
frýs í æðum blóð,
kveður kuldaljóð,
Kári í jötunmóð,"
kvað Kristján Fjallaskáld eitt
sinn um Þorraþrælinn, og
var það árið 1866, fyrir rétt-
um 104 árum. Þá mun vetur
hafa verið harður, og Krist-
ján sjálfsagt kveðið braginn
til að sýna fram á, að Islend
ingar myndu bæði þreyja
þorrann og góuna, enda læt-
ur hann Þorra karl að lok-
um segja, eftir að hafa hrellt
bæði sjómenn og bændur, og
hló skáldið þó við:

>l\

■: X;.'

„Bóndi minn, þitt bú
betnr stnnda þú.
Hngarhrelling sú,
er hart þér þjakar nú,
þá mnn hverfa, en fleiri
höpp þér falla i skaut.
Senn er sigruð þraut,
ég svíf á braut,“

Hér kreistir Jens líftóruna úr
grásleppu, en hann gerir það
hreinlega og snyrtilega, eins
og hans er vandi, og húsmæð
urnar finna ekki til mengun-
ar.
Við Skeljungsræsið í Skerjafirði. í fjörunni voru tildrur og stelkar. Mávager flýur yfir.
CS uisoi'i
★
Það var svo síðastliðinn
sunnudag, að þetta Þorra-
þrælskvæði Kristjáns rifj-
aðist upp fvrir mér, þegar ég
ákvað í önn dagsins upp úr
hádegi, að fá mér góðan
göngutúr inn með fjöru i
Skerjafirðinum, en við þann
fjörð hef ég unað á fjórða ár,
við vaxandi unað beggja,
f jarðarins og min.
Ég hafði heyrt það á skot-
spónum frá sonum mmum að
merkilegra fugla væri von
við Skeljumgsræsið, og brynj-
aði ég mig þá strax með kíki
og myndavél, og var satt að
segja við öllu búinn. Ég hafði
auk heldur meðferðis gull
penna frá honum Birgi Þor-
valdssyni, sem framleiðir
Runtalofna af mikilli snilld,
svo sem til að hita upp anda
giftina og fteira smálegt, —
og auðvitað eina litla vasa-
bók, til þess að skrá í hinar
merku athuganir um stór-
merka hluti, sem ég var viss
um, að yrðu á vegi mínum.
Við vorum tvö á ferð,
mæðgin í þetta sinn. Kalt var
í veðri, en við kappklædd-
umst, og það væsti eiginlega
ekki um okkur, nema það
kom i ljós, að illilega hafði
sól brugðizt, því að nú var á
hörkugaddur, 1 stað notalegs
hita, og sennilega hefur mér
hefnzt fyrir það að vera að
stríða Spánverjunum í minni
siðustu grein í síðasta sunnu
dagsblaði.
★
Við gengum samt, en skokk
uðum ekki, framhjá gömlu
grásfeppubátuoruim í Skelj-
ungsvörinni. þarna var bát
urinn hans Jens í Vogi, þess
heiðursmanns, og bíður i ró-
legheitum eftir því, þegar
Jens, sá aldni ævintýragarp-
ur, ýtir fleyi á flot, þegar
grásleppan og rauðmaginn
eru genginn á miðin úti við
Löngusker og Gróttu. Þá er
á þurru landi. Hún á eigin-
lega ekki að vera hér stödd.
Hún kemur hér við i flökku-
lífi sínu, vor og haust, er í
Grænlandi, verpir þar á vor-
in, einnig á Spitzbergen og
rússneksu eyjunni Nóvaja
Zemlaja.
Og svo flandrar hún alla
leið til Madagaskar, þessir
kurteisu fuglar, sem láta
nægja að reka við hjá okk-
ur haust og vor.
En þarna við issleipa
kletta, þangiþakið grjót,
voru tildnunnar upp á sitt
bezta, hlupu, steyptu stömp-
um og voru hreint hissa, hvað
mannfólkið á Isaláði þóttist
verða undarlegt á tilvist
tildrunar á ísflandi, rétt uim
það lieyti að þorrablót heifj—
ast.
Ég reyndi að mynda þessa
vini mína, steikiirun og tifldr-
una en tókst ekki allt of vel.
En ®uð láti iiú gott á vita og
geri nú stelkinn að staðfugli,
og þá held ég honum Kára frá
Viðikeri væri skemmt, því að
hann hefur ort fyrstur manna
ljóð uim steikinin. Mikið vildi
ég gefa til, að ég hefði feng-
ið að raula það með honum,
en svona er kvæðið uim steilk-
inn:
VlÐAVANGI
vor og vaknað snemma. í
þessu sambandi þori ég tæp-
ast að segja frá þvi, hvað ég
öfundaði trillukarlana á vor-
in fyrir vestan. Eiginlega
varð ég að sitja á strák mín-
um, að fá mér ekki trillu, og
róa sjálfur út á miðin, sem
einn kóngsins lausamaður, og
koma að landi með eigið afla
fé, syngjandi glaður, engum
háðuir, gjafldandi keisaramiim,
svona á miðjum vetri. Fyrst
og fremst þá staðreynd, að
þarna sátu í hlýrri mengun
argufunni og heitu frárennsl
isvatninu, eitt par af stelk-
um (Totanus calidris), sem
hér sést ekki nema utm básum
arið, og ég he.f áður kalllað
Glaumgosann mikia, þarina
kipptust þau við í herðunum,
spígsporuðu uim á rauð-
uim löppuim, ef ekki rauð-
I>að er vor og vaknað snemma. Jens í Vogi á leið út Skerja-
fjörð á vit hrognkelsanna. Myndina tók Óskar Gísiason ljós-
myndari.
„Á ljósrauðii sokknnnm
sinum
hann suður í mýrinni er.
Á móleitum mosadýnum,
hann makráður hossar sér.
Á bárugarði hann byggði,
unz börnin hans koniust á
ról,
þar gulvíði-gróðiirinn
skyggði,
og gaf þeim angan og skjól.
Nú tína þau alls konar æti
á iðgrænni stararflá.
Þau skoppa með skríkjum og
kæti.
En skyhlii þau vökna í tá?“
Og þegar við höfðum skoð
að nægju okkar af stelkum
og tildrum, héldum við í flýti
heim á leið, og okkur var
sadkaflt. Gott var að koma
inn í hlýjuna og sannaðist
hið fornikiveðna: „Heima er
bezt.“
— Fr.S.
UTI
A
uim sokkuim og gerðu grln
að alilri fuglafræði, sem
hafði kennt mér, að stelkur-
inn ætti á þessum árstíma að
halda sér suður í Afrilku. Suð-
ur-Asíu, Kína og Kóreu, jafin-
vel Mongólíu. Og svo birtist
hann þá þarna, á næstum því
þortra, Skeljuingsræsi við
Skerjafjörð.
Skýringin er vafalaust sú
að í haust, þegar þessi stelks-
hjón voru á förum, varð eitt
hvað einkennilega heitt veð-
ur í lofti, aldrei höfðu þau
skipast betur, og hjónin
ákváðu að stöðvast um stund
i þessu verðstöðvunarlandi.
Hvemig svo íer um þau í
frostunum, sem eftir fylgdu
góðærinu, er ég ekki maður
um að spá, en máski þau ieiti
þá „mamina beztra“? og hefuT
áð ir gerzt.
★
Ekki var ég eiginlega al-
veg búinn að jafna mig á þvi
að heyra bæði og sjá steftks-
hjónin, svona i skammdeginu,
þegar mér varð ljóst, að
þarna voru fleiri fuglar at-
hiígaverðir. Þama var tildr-
an í tugavís. Tildran (Streps
ilas interpres) er mjög falleg
ur fugl, og er farandfarfugl
hér á landi. Hún er algeng í
fjörum, en bara vor og haust.
Að hitta tildru á þessutn
árstíma er eiginlega jafn-
merkilegt og að hitta þorsk
það sem keisarans var og
guði það, sem guðs var.
★
Og það er sjáanlegt, að
Tómas hefur komið auga á
þessa uppsátursstemningu,
þegar hann yrkir:
„Og ffömiu bátarnir dotta
í naustiinum letileffa.“
Og svo yrkii hann til við-
bótar lystiiega um hrogn
kelsatúra Jens í Vogi á
þessa leið:
„En áður en sól sldn á
sjóinn,
er síðasti karlinn róinn
og lenffst út á flóa farinn.
þar dorgar hann daga langa,
með dula ásýnd og stranga
og: hönd, sem er hnýtt og
marin.“
Vonandi gefst honum Jens
gæfulega á grásleppuna
vor.
★
Og svo komumst við þá nið-
ur í fjöru hjá Skeljungssitakk-
ettinu, þar sem mér er i bams
minni fólk, sem fór þar neðan
við i sólbað í bliðalogninu, og
ég öfundaði það á þeirri tíð.
Við Skeljungsræsið, sjálfsagt
mengað, en samt bráðhollt
fuglum, nem ég staðar og það
leiddi svo sannarlega marga
hluti einkennilega í Ijós,