Morgunblaðið - 24.01.1971, Page 20

20
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 24. JANÚAR 1971
UMSJON: JENS R. INGOLFSSON
Þá sagði Gunnar ...
Undanfarinn hálfan mánuð
hefur verið orðrómur um vænt-
anlegrar breytingai í helztu pop
hljómsveitum iandsins. Einkum
Eiefur þó verið rætt um fram-
tið þeirra Gunnars Jökuls
Hákonarsonar og Karls Sig-
hvatssonar. Á timabili leit út
fyrir að þeir færu í hljómsveit
með Jóhanni G. Jóhannssyni úr
Óðmönnum, Þórði Árnasyni, er
eitt sinn lék á gitar með l.itla
Matjurtagarðinum og Tómasi
Tómassyni, sem lék með Mods.
Hljómsveitinni var spáð miklum
frama þvi aliir eru þessir menn
framariega i röð okkar beztu
pop-hljóðfæraleikara.
Um svipað leyti var Trúbrot
einnig í sviðsljósinu. Hljómsveit
Ln hefur farið mjög hnignandi
undanfarið hálft ár. Var talið að
hljómsveitin væri að leysast
upp. Gunnar Þórðarson var
sagður á leiðinni í Ævintýri,
Magnús Kjartansson átti að
endurvekja Júdas. Um Rúnar
Júliusson og Ólaf Garðarsson
var ekkert sagt, nema þá helzt
að þeir ætluðu að leggja hljóð-
færin á hilluna.
En fyrir tíu dögum fóru mál-
in að skýrast. Gunnar Þórðar-
son vildi reisa Trúbrot úr dvala,
í stað þess að fara yfir i Ævin-
týri. Hann bauð því Gunnaré
Jökii og Karli Sighvatssyni að
koma yfir í Trúbrot. Eftir
nokkra umhugsun ákváðu þeir
Gunnar og Karl að taka boði
Gunnars Þórðarsonar. Óiafur
Garðarsson , sem verið hefur
trommari Trúbrots í hálft ár,
hættir núna um helgina, en
Magnús Kjartansson ætlar að
verða sér úti um rafmagnspianó
hið skjótasta. En hér eftir verð
ur Trúbrot þannig skipað: Gunn
ar Þórðarson, gítar, Rúnar Júlí-
usson, bassi, Karl Sighvatsson,
orgel, Magnús Kjartansson, raf-
magnspianó og Gunnar Jökull
trommur. Jaínframt lætur Erl-
ing Björnsson af störfum sem
umboðsmaður og framkvæmda-
stjóri hljómsveitarinnar. Við náð-
um tali af Gunnari Jökli skömmu
eftir að endanlegar ákvarðanir
höfðu verið teknar.
— Jæja Gunnar, hvernig lízt
þér á þessar Dieytingar?
— Eg verð að segja, að mér lizt
mjög vel á þá hljómsveit, sem
við byrjum með eftir heigina. Þó
að ég hafi spilað með þeim flest-
um áður, þá eiru þeir um margt
nýir menn, hálft ár er liðið sið-
an við spiluðum síðast saman og
menn breytast á skemmri tíma
en hálfu ári.
— Er einhverra breytinga að
vænta á lagavali hljómsveita'r-
innar.
— Það mun tíminn einn leiða í
ljós. Trúbrot er núna samnings
bundið í Fást. Líklegast tökum
við Kalli við þar eftir helgina,
en Þjóðleikhúsið mun verða eini
staðurinn, þar sem Trúbrot kem-
úr fram næsta mánuðinn að
minnsta kosti, þvi öðrum tíma
verður varið til æfinga. Við ætl-
um að reyna að flytja sem mest
okkar eigin lög, þó að þau verði
í minni hluta þess efnis, sem við
flytjum á dansleikjum. Annars
er það mjög nauðsynlegt fyrir
okkur erlendis að vera með okk
ar eigin lög. Ég get nefnd það
sem dæmi, að þegar við fórum
fyrst í Revolution skemmtistað-
inn í Kaupmannahöfn, þá vökt-
um við athygli vegna eigin laga,
en þegar við komum með
okkar útsetningar á lögum ann-
arra þá var jú sagt, að þetta
væru athyglisverðar útsetning-
ar, en heldur ekki meir. Næst
þegar hljómsveitin fer utan
munum við einbeita okkur að
okkar eigin músik.
— Hefur það aldrei komið til
mála að þið færuð erlendis í eitt
ár eða svo og reynduð að skapa
ykkar nafn á erlendum vettvangi.
— Nei, við viljum heldur fara
út svona tvisvar til þrisvar á ári
og koma fram sem íslenzk pop-
hljómsveit, í stað þess að lifa
við sult og seyru í svo og svo
langan tíma og þurfa að berjast
áfram eins og þarlendar hljóm-
sveitir. Það er ekki eins auð-
velt og margir halda að komast
áfram í pop-bisness úti.
— Nú varð það svo, að söngur
inn á siðustu Trúbrotsplötu var
gagnrýndur og jafnvel kallaður
hvísl. Er væntanlegur nokkur
nýr söngvari i hijómsveitina?
—- Nei, hérlendis er ekki til
neinn söngvari, sem jafnast á
við meðalgóðan söngvara er-
lendis. Svo er þessi söngmáti,
sem einhver hefur kailað hvisi
svolítið sérstæður og jafnvel
skemmtilegur.
— Fyrir rúmu ári voru allir í
Trúbrot nema þú uppvisir að
neyzlu tnarijuhana. Ertu mótfall
inn neyzlu fíknilyfja.
—- Nei, ég vil ekki banna nein-
um að neyta þeirra, en ég áiít
að neyzla þeirra hafi iamandi
áhrif á þjóðfélagið. Fólk verður
sinnuiausara, þegar það hefur
neytt cannabis að staðaldri.
Hættan er sú að fólk fari að
byggja á þessum lyfjum og að
lokum geti það ekkert gert án
þeirra. En ég tel ekki rétt, þeg-
ar einhverjir kauphéðnar úti í
bæ eru að básúna vandlætingu
sína á neyzlu þessara efna, verzl
unum sínum til hagsbóta. Það
held ég að í sumum tilfellum geti
haft þveröfug áhrif.
— Fyrir skömmu var fulltrúi
ungu kynslóðarinnar valinn.
Hvað viltu segja um það?
— Ja, mér fannst fyrirkomu-
iag þessarar keppni i einu orði
sagt hlægilegt. Þarna voru sam-
ankomnir menn i kjól og hvitu,
sitjandi yfir dýrindis veizluföng
um og drekkandi kampavín, á
samkomu þar sem velja skal full
trúa fyrir þá kynslóð, er hafn-
að hefur öllu slíku. Ungt fólk í
öllum löndum á eitt sameig-
inlegt, það er tónlistina. Tón-
listin hefur sameinað unga fólk
ið í friðarbaráttu þess. Mér
finnst sjálfsagt að pop-hljóm-
sveitir, sem hafa geysimikil
áhrif í heiminum beiti áhrifum
sínum til góðs. Ég hef að vísu
ekki verið sjálfur viðstaddur
einhverja af þessum stóru pop-
hátíðum erlendis, en ég hef trú
á þvi, að slikar hátíðir sameini
ungt fólk í framfaraviðleitni
þess.
Nú hin síðnstu ár hafa ýmsir
aðilar notað pop-hljómsveitir
mikið til að komast í samband
við æskuna, ef svo má að orði
komast. Þetta er um margt eðli-
leg þróun, en ég er ekki jafn
hlynntur því að einstakir þröngir
hagsmunahópar virki þessi áhrif
sem pop-hljómlistin hefur í
þjónustu þröngra eiginhags
muna, en þvi miður stefnir allt
í þá átt. Ég nefni sem dæmi sam-
komur fyrir friði í Víetnam. Ég
er fús að spiía hvenær sem er
á samkomum til stuðnings friði í
Víetnam, samkomum sem gætu
vakið athygli fólks á þvi að í
annarri heimsáifu eru meðbræð-
ur okkar að drepa hverjir aðra.
En ég er ekki hrifinn af þvi, ef
einhver ræðumaður á slíkri há-
tíð heldur þvi fram, að Viet Cong
verði að drepa alla Bandaríkja-
menn til þess að friður komist
á eða öfugt.
— En svo að við víkjum nú
talinu að öðru, ertu hlynntur vin
sælda kosningum eins og þær
tíðkast hérlendis?
•— Nei, ég er ekki hrifinn af
vinsældakosningum. Það er i
sjálfu sér ekkert takmark að
vera kosin vinsælasta hljóm-
sveitin. En við ætlum að stefna
að því, og ég undirstrika það, að
verða bezta hljómsveitin hér-
lendis, þó það kosti þrotlausa
vinnu.
— Að lokum Gunnar, hvernig
eru kjör íslenzkra pop-liljómlist
armanna?
— Þau eru mjög léleg. Fyrir
nokkrum árum var eitthvað upp
úr þvi að hafa að spila i beat-
hljómsveit, en það er liðin tið,
Við erum á sama taxta og kall-
ar, sem kunna að spila svona
tuttugu lög og hafa spilað þau
síðastliðin fimm ár. Þeir bæta
kannski einu lagi á prógramm-
ið á tveggja mánaða fresti, og
hafa hljóðfæraleik aðeins sem
aukavinnu. Viðo sem þurfum að
æfa á milli tuttúgu og þrjátiu
tíma á viku til þess að fá vinnu,
getum alls ekki og höfum ekki
efni á þvi að vera á sama taxta
og þessir menn. Þó að við spil-
um fjögur kvöld í viku höfum
við tæplega Dagsbrúnar kaup
fyrir alla okkar vinnU og æf-
ingar yfir vikuna. Fjárhagur
inn hefur verið svo bágborinn,
að við höfum ekki einu sinni
efni á að fá okkur mannsæm-
andi æfingarpláss. Trúbrot tók
á leigu fyrir nokkru lekan bíl-
skúr vestur i bæ til að æfa í.
Við höfum unnið þar á hverjum
degi við að gera skúrinn upp,
svo að hægt verði að æfa þar.
Allt annað húsnæði er of dýrt.
sok^abuxur^ ^
ÖGEEYMANEEGAF^
u
UTAVER
LITAVER augíýsir
Til hagræðis fyrir þá sem eru að byggja, breyta eða bæta veitum
við Litavers stórafslátt af öllu vinyl veggfóðri næstu 2—3 vikur.
Glæsilegt litaúrval.
Sendum um allt land gegn póstkröfu.
LITAVER.
Nauðungaruppboð
sem auglýst var í 26., 27. og 28. tbl. Lögbirtingablaðsins 1970
á hluta í Laugavegi 71, þingl. eign Sigríðar M. Magnúsdóttur,
fer fram eftir kröfu Búnaðarbanka Islands á eigninni sjálfri,
fimmtudag 28. janúar 1971, klukkan 13.30.
Borgarfógetaembættið í Reykjavík.