Morgunblaðið - 21.04.1971, Blaðsíða 22

22
MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 21. APRlL 1971
Guðmundur Hermann
Friðfinnsson — Kveðja
Fæddur 23. ágúst 1910.
Dáinn 12. april 1971.
Óttastu ei! Sú hðnd er mild og
hlý,
sem hvarmi þreyttum lokar
hinzta sinn.
Sjá! Nóttin dvínar, dagur ris
við ský,
því dauðinn, lífsins þjónn, er
vinur þinn.
Þessi orð komu mér fyrst I
hug, er ég frétti hið sviplega frá
fall vinar míns, Guðmundar H.
Friðfinnssonar, þvl þau voru
eins og töluð út frá hans eig-
in munni. Hann sem alla tíð var
svo sterkur og æðrulaus, leit
raunhæft á lífið, og trúði þvi í
einlægni að bak við nótt dauð-
ans, risi dagur framhaldslífs og
áframhaldandi þroskabraut.
Guðmundur varð bráðkvadd-
ur að kvöldi annars páskadags,
er hann var staddur í ferming-
aiveizlu hjá vinafólki i Tjarnar
café. Var liðið nær miðnætti
þetta kvöld, er Guðmundur
gekk út til þess að anda um
stund að sér tæru kvöldloftinu.
Úr þeirri för kom hann ekki aft-
ur. Skyndilega hafði dauðinn
vitjað hans og hann verið
kvaddur í aðra og lengri för,
för hins eilífa lífs.
Guðmundur var rúmlega sex-
tugur, er hann lézt, og því enn
á miðjum aldri, fæddur 23. ágúst
árið 1910 að Kjaransstöðum í
Dýrafirði, elztur af 12 böm-
um merkishjónanna Jóhönnu
Jónsdóttur og Friðfinns Þórðar-
sonar bónda að Kjaransstöðum.
Þau hjónin Jóhanna og Frið-
finnur voru bæði af góðu bergi
brotin. Jóhanna ættuð þar úr
nágrenninu, myndarleg kona og
sköruleg til allra verka. Frið-
finnur og faðir hans voru báð-
t
Eiginkona mín, móðir, tengda
móðir og amma,
Josefine Charlotta Olsen,
Skeggjagötu 7,
andaðist 20. apríl.
Fyrir hönd aðstandenda,
Þórður Jónsson.
t
Bróðir minn og mágur,
Sigurður Gylfi Sigurðsson,
Herjólfsgötu 6,
Hafnarfirði,
andaðist að kvöldi þess 19.
þ.m..
Útför fer fram frá Þjóðkirkj-
imni í Hafnarfirði laugardag-
inn 24. þ.m. kl. 11 f.h.
Sjöfn Sigurðardóttir,
Baidvin Einarsson.
ir dugmiklir bændur að Kjarans
stöðum. Þeir voru einstaklega
handlagnir, og til marks um
það, má geta þess, að þeir smíð-
uðu sjálfir báta sína einir, en
nokkra smáútgerð munu þeir
hafa rekið sem búbjörg með bú-
skap sínum.
Guðmundur hefur eins og að
likum lætur, sem elztur barn-
anna, orðið að leggja fram
krafta sína til heimilishaldsins,
og hefur áreiðanlega þar ekki
legið á liði sínu. Hann hafði erft
handlagni og listhneigð forfeðra
sinna og var jafnvígur bæði á
tré og jám. Hann smíðaði einn-
ig sína báta sjálfur og þótti með
afbrigðum ráðsnjall og úrræða-
góður og skörulegur og hjálp-
fús sem móðir hans.
Guðmundur hafði þvi gott
veganesti er hann fluttist um tvi
tugsaldur búferlum frá Kjarans
stöðum til Reykjavíkur, og
hugði á sémám í einhverri iðn
grein. Fór það svo að hann hóf
nám í pípulögnum og hafði meist
araréttindi í þeirri grein. Löng-
um vann hann sjálfstætt að þess
ari iðngrein án aðstoðarmanna,
en nemendur hafði hann stund-
um á fyrri árum.
Þann 13. nóvember 1937 gift-
ist Guðmundur eftirlifandi eig-
inkonu sinni, Áslaugu Magnús-
dóttur, og hafa þau jafnan átt
heimili sitt i Reýlíjavik þar til
fyrir 3 árum, er þau fluttust I ný
byggt hús sitt við Mánabraut 1
í Kópavogskaupstað, en það hús
byggði Guðmundur að mestu
sjálfur í frítimum sínum.
Hið fagra hússtæði við Kópa-
voginn minnti hann á æskustöðv
ar hans að Kjaransstöðum, enda
hafði hann orð á því, að þar
vildi hann eyða elliárum sínum
við nið sjávarins og fagurtlands
lag. Heimili þeirra Áslaugar var
rómað myndarheimili, þar sem
systkini hans og aðrir ættingj-
ar úr sveitinni áttu víst athvarf
er þau komu til bæjarins. Ann-
ars missti Guðmundur móður
sína fyrir 9 árum, en föður sinn
löngu áður og nú er Guðmundur
sjálfur fimmti bróðirinn sem fell
ur í valinn. Eftir lifa þá 5 bræð-
ur og 2 systur.
Ég kynntist Guðmundi fyrir
nálega 20 árum, og hefur hann
alla tíð siðan verið einn af mín-
um beztu vinum og heimilis míns.
Guðmundur var hár maður og
t
Innilegar þakkir sendum við
öllum, sem auðsýndu okkur
samúð og vináttu við fráfall
og jarðarför sonar okkar og
bróður,
Braga Ingólfssonar.
Hólmfríður Finnsdóttir,
Ingólfur Pálsson
og systkini hins látna.
sviphreinn, einarður og rökfast-
ur, mælskur á mannfundum, en
Utt gefinn fyrir að trana sér
fram eða hampa mannkostum sin
um. Engu að síður var eftir hon-
um tekið, því mannkostir hans
komu skýrt í Ijós í öllum hans
verkum. Hann var því eftirsótt-
ur starfsmaður og naut trausts
starfsbræðra sinna, enda vel til
stjórnunar — og forystu fall-
inn. Samt sem áður var heimilið
fyrst og fremst hyrningarsteinn
lífs hans, og hann þreyttist
aldrei á að prýða það og fegra
hvar sem það stóð. Kona hans og
einkasonur þeirra, Magnús, garð
yrkjufræðingur og sérfræðing
ur í blómaskreytingum, hjálpuð-
ust líka að við þetta uppbygging
arstarf. Magnús rekur nú blóma
búð að Álftamýri 7 hér í borg
með myndarbrag.
Guðmundur var sérstaklega
barngóður maður, enda sóttust
börn eftir návist hans, og fóru
min böm ekki heldur varhluta
af þvi. Hann tók hiklaust ætið
málstað lítilmagnans, og þoldi
ekki að mönnum væri gert rangt
til. Sannleiksást og heiðarleiki
voru honum í blóð borin. Ljóð-
elskur var Guðmundur og víð-
lesinn. Hann kunni utanbókar
kynstrin öll af ljóðum, sögum og
sögnum, enda bráðminnugur og
skarpskyggn. Sjálfur gat hann
ort kvæði eða botnað vísur á
svipstundu ef hann þurfti þess,
en lítt hélt hann þessum mann-
kostum á loft fremur en öðrum.
Hann var hrókur alls fagnaðar
á mannfundum og í hópi vina
sinna og félagslyndur. Hann var
tryggur vinur vina sinna og
hjálpfús, og aldrei man ég eftir
því öll okkar kynni, að ég hafi
beðið hann um nokkurt verk,
sem hann ekki vann með gleði.
Hann var ætíð boðinn og búinn
til að rétta fram hjálparhönd og
á þetta bæði við á tímum sorg-
ar og gleði. Aldrei var Guð-
mundur svo þreyttur eða hvíld-
arþurfi að ekki mætti kalla til
hans ef eitthvað þurfti að lag-
færa, enda þótt venjulegu dags-
verki hans væri lokið. Vissu-
lega hefur Guðmundur oft ver-
ið þreyttur, eftir erfið og eril-
söm störf, einkum á síðari ár-
um, enda vann Guðmundur
aldrei raunverulegt eins manns
verk, heldur margra, ef störf
hans í frítímum eru meðtalin.
Samt kvartaði hann aldrei, og
gat jafnvel klætt sig upp úr
rúminu til að vinna aðkallandi
störf, sem vinir hans þurftu með.
t
Amma okkar og systir,
Þórunn Rögnvaldsdóttir,
Hjallavegi 52,
er andaðist í Borgarspítalan-
um 14. apríl, verður jarðsung-
inn föstudaginn 23. apríl kl.
1.30 frá Fossvogskirkju.
Þórunn Axelsdóttir Kvaran,
Þórir Ólafsson,
Jón Rögnvaldsson,
Kristinn Rögnvaldsson,
Rögnvaldur Gunnlaugsson.
t
Þökkum auðsýnda samúð við
andlát og jarðarför föður okk-
ar og bróður,
Guðmundar
Kristjánssonar,
húsasmíðameistara,
Mýrarhúsaskóla-
Hrafnhildur Guðmundsdóttir,
Kristjana Guðmundsdóttir,
Helgi Kristjánsson,
Margrét Kristjánsdóttir,
Katrín Kristjánsdóttir,
Arndís Kristjánsdóttir.
t
Hjartans þakkir viljum við
færa öllum þeim, sem auð-
sýndu okkur hlýhug og sam-
úð við andlát og jarðarför
elskulegs eiginmanns míns,
föður okkar, tengdaföður og
afa,
Helga Jónssonar.
Sigrún Ásmundsdóttir,
María Helgadóttir,
Gylfi Helgason,
Haraldur Einarsson,
Rúnar Haraldsson,
Helga Haraldsdóttir,
Einar Haraldsson,
Haraldur Haraldsson.
Síðasta skiptið sem ég sá Guð-
mund var á laugardagskvöldið
fyrir páska. Þá hafði komizt
leki í heitavatnskrana heima hjá
mér og stíflazt handlaug. Ég var
ekki fyrr búinn að segja Guð-
mundi frá þessu i sima og beðið
um leiðbeiningar, en hann var
kominn með konu sinni sunnan
úr Kópavogi til þess að gera við
þessi tæki hjá mér. Brosandi og
glettinn kom hann inn úr dyr
unum eins og við ættum fyrir
höndum skemmtiferðalag eða
kvöldskemmtun eins og svo oft
áður. En nú var ekki til setu
boðið, hann bað mig visa sér á
bilanimar, og sagði svo eftir
unnið verk með bros á vör: „Þú
varst svei mér heppinn að láta
mig gera við þetta strax, því
annars hefði getað orðið vatns-
flóð hjá þér um páskana og stór
tjón.“ Já, ég var heppinn að
leita til Guðmundar þá eins og
ætíð áður, heppinn að hafa átt
hann að tryggum vini og hans
fjölskyldu frá okkar fyrstu
kynnum. Þetta síðasta samveru-
kvöld okkar Guðmundar var
langt, því tíminn leið fljótt
í fjörugum viðræðum á Víð og
dreif. Við vorum rólegdr, því á
morgun var páskahátíðin, og við
kvöddumst með einlægri ósk til
hvor annars um gleðilega há-
tíð. Ekki datt mér þá í hug, að
það væri í síðasta sinn er ég
liti hann hér á jörð. Svo var þó,
þvi hann var skyndilega kvadd
ur til æðri og fullkomnari starfa
á sjálfri hátíð lífsins, páskahá-
tíðinni. Eru það ekW tákn ura
fögur fyrirheit, að vera burt-
kvaddur á slíkri stund.
Við hið skyoidilega fráfall
Guðmundar er sár harmur kveð
inn að eiginkonu hans, syni
þeirra hjóna og öðrum ástvinum.
Að lokum vil ég, kæri
Guðmundur, þakka þér fyrir
mína hönd og fjölskyldu minn-
ar, af heilum hug, einlæga,
trygga og fómfúsa vináttu lið-
in ár, og óska þér blessunar
Guðs í æðri heimi.
Þorsteinn Sveinsson.
Nemendur
sýna dans
Akranesi — 19. apríl
SIGVALDI S. Þorkelsson, dans-
kennari frá Reykjavík, hefur
starfrækt dansskóla hér á Akra
nesi í vetur fyrir alla aldurs-
flokka. Mikill fjöldi hefur tekið
þátt í dansnáminu, allt frá 3
ára aldri til sextugs. 1 gær, sunnu
dag, lauk hann vetrarstarfinu
með því að halda nemendasýn-
ingu í Bíóhöllinni á Akranesi,
sem var sérstaklega vel sótt,
og urðu margir frá að hverfa.
Sýningin var afar skemmtileg,
og eru Akurnesingar þakklátir
Sigvalda fyrir það starf og þann
áhuga sem hann hefur sýnt
þessu máli, og fyrir skemmtun-
ina, sem haldin var til ágóða fyr-
ir sjúkrahúsið hér á AkranesL
-hjþ.
I
SVAR MITT EFTIR BILLY GRAHAM
ER þa<5 ekki rétt, að „Átjánda breytingartillagan“ hafi
verið numin úr gildi, af því að vinbannið hafi reynzt
gagnslaust? Er ástandið ekki betra nú, eftir að leyfi var
gefið til vínsölu?
ÞEGAR við lítum á nokkur skjöl, sem birta ýmsar
staðreyndir varðandi þrettán ára vínbann í landi okk-
ar, kemur þetta í ljós:
Á bannárunum fækkaði fangetsunum vegna hvers
konar afbrota um 37,7%; vegna drykkjuskapar um
55,3%; vegna illrar hegðunar um 51,1%; vegna flaek-
ings um 52,8%. (Úr Prison Census, 1923, bls. 31).
Dr. George W. Kirchway, mikiisvirtur sérfræðingur
um afbrotamál á þessum tíma, siagði: „Við skulum líta
á opinberar skýrsilur um bannárin og gleðjast. Þær
sýna greinilega, að glæpum fækkaði almennt í landi
okkar um 35—40%.“
Skjalið „House Document 722“ ber með sér, að ágæt-
ur félagsfræðingur komst svo að orði, að „eftir fyrstu
sex mánuði vínbannsins var engu líkara en ný öld
væri upp runnin, og öll lífskjör bötnuðu“.
Er ástandið betra nú á dögum? Hópur þeirra, sem
neyta áfengra drykkja, stækkar ískyggilega. 56%
kvenna drekka nú á dögum, 64% unglinga og 77%
nemenda í æðri skólum. Við verjum þrettán billjónum
dala til vínkaupa á ári. Sex hundruð þúsund áfengis-
sjúklingar bætast við á ári hverju, og það kostar tutt-
ugu billjónir dala að hjúkra þeim, miklu meira en við
græðum á vínsölunni. Þessar upplýsingar ættu að
nægja.
t
Okkar hjartanlegustu þakkir færum við öllum þeim, sem auð-
sýnt hafa okkur samúð og vináttu við andlát og jarðarför sonar
okkar, bróður og mágs,
ÁRNA MATTHÍASSONAR,
Silfurtorgi 1, fsafirði.
Sérstakar þakkir færum við Loftleiðum hf., stjórn þess og
starfsfólki þess, hér heima og í Kaupmannahöfn.
Bergþóra Ámadóttir,
Matthías Sveinsson,
Guðríður Matthíasdóttir,
Jóhann Guðmundsson.
Ál IIIJ* t á I fiv-