Morgunblaðið - 04.12.1977, Blaðsíða 28

60
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 4. DESEMBER 1977
MORÖtlK/
kafp/no

((

'cí
\ 1

Þessi vanilkökukeðja,
sem allir eru vitlausir í,
er eiginlega til orðin
vegna mistaka í fjölda-
framleiðslunni, sem
hann stjórnar þessi.
Er langt um liðið síðan
skipið sökk?
Mér virðist það eina sem
heilbrigt geti talist í fari
yðar, maður minn, sé
taugaslappleikinn!
BRIDGE
Umsjón: PáU Bergsson
Einn af meðlimum Culberson-
sveitarinnar sigursælu á upphafs-
árum Kontrakt-bridsins um og
eftir 1930 var Theodore Lightner.
Hann var lengi í fremstu röð
bandarískra spilara, og spilaregla,
sem hann setti fram, mun halda
nafni hans lengi á loft. Og þykir
sjálfsagður hluti vopnabúrs alls
þorra spilamanna.
Sennilega hefur Ligtner lent
oft í þvi að gefa slemmu með
vitlausu útspili. Og ráð hans við
því var einfalt. Sem sé, dobl
makkers biður um óeðlilegt út-
spil. Að sögn ágæts kunningja
virðist þörf á að fræða spilara um
reglu þessa. Tilefni símtals frá
honum var spil, sem kom fyrir
nýlega á fjölmennu spilakvöldi í
Reykjavík. Norður gaf og ailir
voru á hættu. Lesendur ættu að
lita fyrst á hendi austurs og gera
sér hugmynd um útspil að sögn-
um loknum.
IVIér virðist fara saman minnkandi kaupgeta krónunnar og
vaxandi innkaupaáhugi konu minnar?
Málfrelsiss j óðurinn
„Mikið er hughreystandi að
finna það, Velvakandi góður, að
nú, þegar kjölurinn loksins snýr
alveg upp í efnahagsmálunum,
skuli menningarlífið aftur á móti
vera jafn líflegt og ráun ber vitni.
'Alþingismenn leggja nótt við
dag út af z-málinu, en máttarstoð-
ir þjóðfélagsins úti í bæ, aðallega
skólamenn og aðrir leiðtogar í
ýmsum greinum, hafa aftur á
móti gefið sér tima frá mikilvæg-
um störfum til þess að stofna sjóð
til eflingar ljótu orðbragði á al-
mannafæri.
Tilefni stofnunar sjóðsins eru
dómar í meiðyrðamálum „Varins
lands“, en sakarefnið voru alls
konar ærumeiðandi brigzlyrði.
í fréttatilkynningu og ávarpi
stofnenda kemur fram, að þeir
eru:ekki sáttir við túlkun Hæsta-
réttar á löggjöfinni um málfrelsi
og meiðyrði, sem fram kemur í
dómunum.
Þeir segja m.a( að rétturinn sé
ekki enn búinn að átta sig á
frönsku stjórnarbyltingunni (sem
væri að sjáifsögðu ekki nógu gott,
ef satt væri, þar sem allgóður tími
hefur nú gefist til að kynna sér
málið). Af þessu leiði svo, segja
þeir, að rétturinn taki það allt of
hátíðlega þó að dáiítið af ljótum
orðum slæðist stundum með þeg-
ar menn fást ekki til að vera sam-
mála, það sé óþarfi að leggja allt
út á versta veg.
Rétturinn virðist hins vegar
álíta að best fari á því að orð haldi
áfram að hafa nokkra merkingu
manna í milli og ef, t.d„ að maður
ávarpi náungann með orðinu
landráðamaður, þá skilji menn
það almennt svo að verið sé að
brigzla um landráð, en ekki að
viðkomandi hafi bara meint elsku
vinur, eða eitthvað í þeim dúr, og
þar sem hér sé þá óneitanlega
dálítið ónotalega tekið til orða,
geti varla talist ósanngjarnt að
ætlast til að viðkomandi finni orð-
um sínum nokkurn stað.
í fréttatilkynningunni segir
enn, að rétturinn sé heldur betur
orðinn gamaldags, það sé þetta
með að vernda æruna, það sé bara
úrelt snakk að hún sé eitthvað
sérlega merkilegt. Hitt sé jafnvel
meira um vert, að mönnum sé
ekki meinað að krydda mál sitt
með dálítið hjartnæmum rógi um
náungann, ef svo ber undir. Orð-
rétt segir í fréttatilkynningunni:
„Grundvallarviðhorf stofnenda er
að ekki sé síður mikilvægt að
tryggja fyllsta málfrelsi í stjórn-
málaumræðum en vernda æru
þeirra manna, sem taka þátt í
opinberu lífi.“
Þetta þykja víst pottþétt fræði i
vissum trúarsöfnuðum, en heldur
mun þetta gæðamat á ærunni
samt koma flestum íslendingum
spánskt fyrir sjónir, enn sem
komið er.
í lokin langar mig svo að bæta
því við, að mikið er ég nú þakklát-
ur, að mega eiga þessa blessaða
öðlinga að, að kosta fyrirtækið, ef
maður skyldi nú freistast til að
fara i það, að sletta dálítið ærlega
úr klaufunum á almannafæri.
Maður i Austurbænum."
% Jafnrétti
og brædralag
„Það er mjög undarlegt að til
sé fólk hér á landi, sem er á móti
fólki með svartan hörundslit, gul-
an eða brúnan. Það eru mörg
dæmi um það að svört börn hafa
orðið fyrir aðkasti bæði frá börn-
Vestur
S. ÁKD98642
H. —
T. 6
L. ÁD92
Norður
S. —
H. ÁK974
T. Á1097542
L. 3
Suður
S. —
H. DG10852
T. K8
L. KG1065
Austur
S. G 10753
H. 63
T. DG3
L. 874
Spiluð var hraðsveitakeppni og
á einu borðanna urðu sagnirnar
margar.
Norður Auslur Suður Veslur
1 II pass 2 1. 3 K
4 T 4 S 5 II 5 S
6 II 6 S pass pass
7 II allir pass pass pass hohl
Lesendur hafa auðvitað ekki
spilað út spaða en það gerist ein-
mitt í þessu tilfelli — og nokkrum
fleiri á nefndu spilakvöldi. Hug-
myndin að baki Ligtner-doblsins
er einföld og góð. Makker á út
gegn slemmu og þú doblar til að
biðja um óeðlilegt útspil. Eins og
vestur gerði í þessu spili og hefði
austúr betur farið eftir þvi.
^ j/r Framhaldssaga eftir
HUS MALVERKANNA
14
Carl Hendberg
forstjóri sem orðíð hefur
fyrir margvfs>egri reynslu,
en ann fjölskyldu sinni, lif-
andi sem látinni, hugástum.
Dorrit Hendberg
fjórða eiginkona hans.
Emma Dahlgren
prófessor f sagnfræði. Hefur
verið utan lands um hrfð.
Susíe Albertsen
Systir Dorrit Hendberg,
haldin skefjalausum áhuga
á fallegum fötum, eiturlyfj-
um og peningum.
Björn Jacobsen
ungur rnaður sem málar
mannamyndir.
Morten Fris Christensen
ungur maður sem leikur á
pfanó.
Birgitte Lassen
ung stúlka sem skrifar
glæpasögur og hefur auga
fyrir smámunum.
þig við tækifæri, en þá vil ég
ekki hafa þig með gleraugun.
Þú minnir á sunnudagaskóla-
kennara með þessi gleraugu.
— Þetta er bara plat, Björn
minn. Gleraugu hafa jákvæð
sálræn áhrif á eldri kynslóð-
ina... tii dæmis Carl frænda.
Hún pfrði augun bak við gler-
augun og leit á þá til skiptis.
— Og það skiptir nú aldeilis
ekki litlu máli, sagði hún tor-
ræðri rödd.
7. KAFLI
— Já, ...en að koma alla
þessa leið ... Þú hefðir ekki...
Dorrit var vissulega hjartan-
leg ... þó nú væri og samt sem
áður sá Emma Dahlgren það
sér til gremju að þau hjónin
litust snöggt í augu, þegar hún
lauk upp fyrir gesti þeim sem
bar að garði svo sfðla kvölds.
Emma losaði með köldum
fingrum bandið á Ijótu plat-
hettunni sem hún hafði vafið
um höfuð sér og henni leið
ólfkt betur þegar hárið lék aft-
ur frjálst.
Hún varð að hugsa sig um.
Hún hafði farið af stað f svo
miklum flýti að hún hafði
eiginlega alls ekki velt því fyr-
ir sér við hverju hún mætti
búast þegar hún kæmi til
heimilis Dorrits og Carls, en
hvaða hugmyndir sem hún
hafði nú gert sér, komu þær
ekki heim og saman við þetta
stóra og grfðariega hús.
Utan frá séð virtist húsið
risastórt en meira að segja í
þessari dimmu og þungu rign-
ingu virtist það engu að síður
falla inn f umhverfið og hávax-
in trén sem skyggði næstum
sýn unz komið var að innkeyrsl-
unni voru beinvaxin og ræktar-
leg.
— Við...við bjuggumst
eigínlega ekki við þér fyrr en
veðrið færi að skána, en auðvit-
að er indælt að þú gazt kornið
nú.
Rödd Dorrits var hlý en
Emma gat ekki hjá þvf komist
að merkja undirtón af
óstyrk... eins og ... já eins og
Dorrit væri að grátbiðja mann
sinn að segja eitthvað og hjálpa
sér.
Hún gekk að stóra speglinum
f forsalnum og Jagaði á sér yfir-
höfnina og reyndi að átta sig á
hlutunum.
Forsalurinn sem fyrst var
komið inn f var stór og mikill
en engu að síður hlýlegur og
fjöldi málverka á veggjum og
rautt teppi út f öll horn;
Heimilið bar öll merki rfki-
dæmis. Auk þess var þetta
snyrtilegt heimili og öllu var
vel við haidið, svo að sýnt mátti
vera að pcninga skorti ekki.
Það voru sem sagt ekki fjár-
hagsáhyggjur að herja á hana.
Kannski var þetta einber heila-
spuni f henni.
Emma sneri sér hægt frá
speglinum. Kannski bréf Dorr-
its hefði aðeins verið skrifað
vegna þess að hana iangaði af
eðlitegum ástæðum til að búa
ein með manni sfnum og vera
laus við þreytandi hcimsókn
eldri systur sinnar.
Hún hafði bara alla tfð verið
þvf vön að Dorrit þyrfti á hjálp
hennar að halda. Hún hafði þar
af lefðandi ekki fmyndað sér að
annað gæti legið að baki.
Emmu fannst hún allt f einu
gömul og dálftið þreytt.