Morgunblaðið - 04.12.1977, Blaðsíða 31

MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 4. DESEMBER 1977
63
GAMLA BlÓ: ASTRtKUR HERTEKUR RÓM
Aðdáendur þessara makalausu teikniffgúra
þurfa engu að kvfða þessa dagana, þvf Ástrfkur
og félagar svfkja engan að venju og sérstakur
húmorinn nýtur sfn til fullnustu f lipurri
þýðingu.
besta verk meistarans, til
þess dags.
Hálfum fjórða áratug
síðar, dettur svo nokkrum
ofurhugum sú endaleysa í
hug að vekja nú Möltufálk-
ann til lífsins á ný — sem
„spennandi gamanmynd í
litum með hraðri atburða-
rás“, sbr. prógram Stjörnu-
bióss. Það er ekki heiglum
hent að hrófla við helgi-
dómum kvikmyndasögunn-
ar, jafnvel þótt lægra sé á
þeim risið en Möltufálkan-
um. En viti menn,
Columbia Pictures — i
miklu fjármálaöngþveiti
— gleypti hugmyndina og
fjármagnaði, og í stuttu
máli sagt þá varð afkvæm-
ið eitthvað banvænasta
„flop“ í sögu kvikmynda-
versins. Reið því næstum
að fullu.
BLACK BIRD var aðal-
jólamynd Col., árið 1975,
og auk þess sem hún var
dýr í framleiðslu, fóru
milljónir dala í súginn í
gýfurlegri auglýsingaher-
ferð sem rekin var fyrir
henni. En allt kom fyrir
ekki; publikum sat sem
fastast heima hjá sér því
myndin spurðist illa út og
slæmt umtal er öllum
áróðri yfirsterkara.
Ástæðurnar fyrir orð-
sporinu eru bersýnilegar. I
fyrsta lagi er hugmyndin
ekki nógu skemmtileg til
að úr hefði getað nokkrun
tíman orðið skemmtimynd;
í öðru lagi er ófrunlega
unnið ur því litla efni sem
um er að ræða.
Brandararnir missa marks
vegna seinagangs, flestir,
eða þá að þeir eru einfald-
lega ekki nógu fyndnir.
Svo að útkoman verður til-
þrifalitið vindhögg til frá-
bærrar skemmtanagerðar
og rennur fljótlega úr
minni.
«>
En það verður líka að
geta þess sem vel er gert.
George Sengal er einn
besti, núlifandi gamanleik-
ari og myndin nýtur
sannarlega góðs af. Þá má
ekki heldur gleyma Lionel
gamla Stander, sem í
myndinni fer agætlega
með vandræða- og furðu-
legt hlutverk. Öðrum
prýðislegum garaan-
leikara, Richard B. Shull,
sem hérlendis er að öllum
Hkindum kunnastur úr
myndinni Howard Zieffs,
SLITHER OG HEARTS
OF THE WEST, bregður
eftirminnilega fyrir i hlut-
verki öryggisvarðar á
hóteli. Stephanie Audran
er augnayndi, að veðju, en
'ef Hollywood getur ekki
'boðið henni uppá betri
hlutverk en þetta, þá ætti
hún að halda sig áfram i
háaðli kvikmyndagerðar-
manna í Frans.
Og svona, einsog til að
' kóróna allt þetta fergðar-
| flan á Möltufálkanum, þá
I bregður fyrir einum aðal-
skúrknum úr frummynd-
inni, Elisha Cook, jr. Enda
hefnist honum fyrir og
hlýtur makleg málagjöld.
Svo bregðast krosstré em önnur tré...
... en Ameríka lét á sér standa.
STJÖRNUBÍÓ:
SVARTI FUGLINN
(„The Black Bird“)
Handrit og leikstjórn:
David Giler. Tónlist: Jerry
Fielding. Aðalhlutverk:
George Segal, Stephanie
Audran, Lionel Stander,
Lee Patrick Eliska Cook,
jr., Felix Silla.
Eitt sígildasta verkið í
sögu einkaspæjaramynd-
anna og jafnframt ein best
gerða mynd allra tíma, er
listaverk Jnhn Huston,
THE MATESE FACCON.
Þessi fyrsta mynd hans,
(en Huston skrifaði enn-
fremur handritið), lyfti
gerð spæjaramynda á
hærra svið, enda er frum-
raun hans af mörgum talin
A NÆSTUNNI
IIASKOI. VISIO: ( Ol SI V COCSINE.
1'lakatiO scin y;if þaO lll k> nna aO ofan-
ííruind nixnd \a*ri \a'ntanl<*x i lláskóla
liíó. ulatltli lijarla míll óspgjanlt'^a. Húr
<*r n<*fnilt*na uni aó ra*öa <*ina nafnl»Ku<V
uslu ni> nd fransinanna á síöan áruiti.
Il\ar\<*lna s<*m lnin hcfur \<*riö (<*kin 111
s>niii”ar. h<*fur ('Ol SIV ( (II sl\i;
hloliö <*inslakl<*^a itóóa aösókn »}• dónia.
Jafn\<*i hantlariskiii nlmciimii^ur. s<*ni
111 |i<*ssa h<*fur þóll lílill fcn^ur i k\ik
imndaucrö franskra. hcfur lckiö þcssa
lilillálu f ramhjáhaldssouii siilafólks.
upp á arma sina. Mcó aóalhlul \ crk fara
Mar■!<•-( hrislinc liarraiill. \ i<-l»r l.anmiv
oy \Iaric-I-'rancc l'isicr. I.ciksljóri <*r
Jcan ( harlc I acchclla
Fálkinn,
sem hafði
sig ekki
til flugs
Má ég kynna þá
Carradine-feðga
John Carradine, sem
bregður fyrir sem vítis-
vörðurinn í myndinni sem
Laugarásbíó frumsýndi
fyrir nokkrum dögum,
THE SENTINEL, er gam-
alkunnur skapgerðarleik-
ari úr fjölda mynda á undc
anförnum áratugum. Á
meðai þeirra eru stórverk
á borð við THE GRAPES
OF WRATH og STAGE-
COACH. Hitt vita sjálfsagt l
færri, að þessi gamla
kempa hefur alið af sér |
þrjá leikara, sem nú þegar
hafa getið sér góðan orðstír
í kvikmyndaheiminum.
Við könnumst líklega
best við þann elsta, David
Carradine, en hann lék ein-
mitt í myndinni sem var I
sýnd næst á undan The |
Sentitenel í Laugarásbiói,
eða Cannonball. Þeirri
mynd vill David sjálfsagt
gleyma, en á þessu ári var
hann tilnefndur til Oscars-
verðlaunana fyrir túlkun
sína á countrysöngvaran-
um Woody Guthrie í mynd-
inni Bound for Glory,
(verður væntanlega kynnt,
ásamt fleiri, væntanlegum
myndum i Tónabíó, á
næstu siðu). Þá hefur og
David nýlokið við að fara
með aðalhlutverkið í nýj-
ustu mynd Bergmans, The
Serpents Egg.
Keith Carradine hlaut
heimsathygli fyrir leik og
kannski ekki sfður, fyrir
tónlist sína í mynd Alt-
mans, Nashville, sem sýnd
var hérlendis á siðasta ári.
Keith hlaut Oscarinn fyrir
tónlistarlegt framtak sitt i
þeirri ágætu mynd. Nú ný-
verið, hlaut hann mjög
góða dóma fyrir frammi-
stöóu sina í eftirtektar-
verðri mynd sem nefnist
Welcome to L.A., og fjallar
um afturkomu leiðs rokk-
lagasmiðs til borgarinnar.
Þá er enn ónefndur
yngsti bróðirinn, Robert,
enda ferill hans lítt kunn-
ur hérlendis. En hann ku
hafa gert sér það til ágætis,
m.a. að leika i glænýjum,
én ósýndum kvikmyndum,
l Pom Pom Girls og Joyride.
M.vndirnar:
Aö ofan: Gamii John
Carradine
Neðri myndirnar talið frá
vinstri: Keith, Robert og
David