Morgunblaðið - 30.12.1981, Blaðsíða 22

22
MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 30. DESEMBER 1981
Dóttir okkar, móöir og systir,
BRYNJA ÁSGEIRSDÓTTIR,
lést í Gautaborg 26. desember.
Hildur Frímann, Ásgeir Gíslason,
börn og systkini.
t
KRISTINN J. MAGNÚSSON.
málarameistarí,
Hafnarfirði,
andaðist aö Sólvangi, Hafnarfiröi 28. desember sl.
Börn og tengdabörn.
t
JÓNA ALEXANDERSDÓTTIR,
Úthlíð 5,
lést á gjörgæsludeild Borgarspítalans 27. desember.
Ingvi Þórðarson.
t
Eiginmaöur minn og faöir okkar,
JÓN JÓNSSON.
Álfhólsvegi 43,
andaöist i Borgarspítalanum 24. þ.m.
Bjarnheiður Ingimundardóttir,
Ingimundur Þ. Jónsson, Jón Gísli Jónsson.
t
Systir okkar,
MARÍA JÓNSDÓTTIR,
Háteigsvegi 11,
lést í Landspítalanum þann 28. desember. Jaröarförin veröur aug-
lýst síöar.
Systkini hinnar látnu.
t
Eiginmaöur minn og faöir okkar,
LYÐUR KRISTINN LÝDSSON,
Hringbraut 52,
veröur jarösunginn frá Dómkirkjunni í dag, miövikudaginn 30.
desember kl. 13.30.
Aöalheiöur Björnsdóttir,
og börn.
t
Ástkær eiginmaður minn og faðir okkar,
HELGI RAFN TRAUSTASON,
kaupfélagsstjórí,
Smáragrund 2, Sauðárkróki,
sem lést 21. þ.m. veröur jarösettur frá Sauðárkrókskirkju, þriöju-
daginn 5. janúar 1982 kl. 2.00 e.h.
Blóm og kransar afþökkuö en þeir sem vildu minnast hans eru
beðnir að láta Sauöárkrókskirkju njóta þess.
Inga Valdís Tómasdóttir og börn.
t
Minningarathöfn um eiginmann, fööur, son og bróöur okkar,
HAFSTEIN JÓHANNSSON,
Möðrufelli 11,
er lést af slysförum 17. nóvember, fer fram frá Dómkirkjunni þann
4. januar kl. 1.30.
Þeim sem vilja minnast hans er bent á Sjálfsbjörg í Reykjavík.
Ingibjörg Torfadóttir, Jóhann Torfi Hafsteinsson,
Halldóra Eínarsdóttir, Jóhann Magnússon
og systkini.
t
Þökkum ykkur öllum auösýnda samúö og vináttu, viö fráfall og
utför
ADALHEIDAR TRYGGVADÓTTUR,
Eyrarhrauní, Hafnarfirði.
Sérstakar þakkir til læknis og starfsfólks St. Jósefsspítala fyrir
hiýhug og góöa umönnun.
Jón Pétursson,
Tryggvi Þ. Jónsson, Þorbjörg Ólafsdóttir,
Grétar Ó. Jónsson, Helga Hannesdóttir,
Margrét Jónsdóttir, Hreinn Jónasson,
Auðbjörg Jónsdóttir, Unnar Jónsson
og barnabörn.
Helga Þórðardótt-
ir — Minningarorð
Fædd 2. nóvember 1905
Dáin 17. desember 1981
Helga er horfin sjónum.
Horfin er hlýja augnanna, hvort
sem þau gljáðu í glettni eða al-
vöru. Horfin festan í munnvikun-
um, milt andlit, rólegt fas, skýr
hugur, sístarfandi líkami, grannur
og sveigjanlegur.
Horfin er hlédraeg kona, sem
aldrei fór að heiman.
Veislur sótti hún sjaldan, en
veitti sjálf ríkulega. Lífsstarfi
sínu varði hún öllu í þágu fjöl-
skyldunnar, sem hún fæddist til.
Nú, að því loknu, stöndum við
eftir í þakkarskuld og er minn
hluti ekki minnstur.
Dauðinn er köld staðreynd.
Hann sýnist endanlegur og algjör.
En vissulega er sjón mín ekki
skörp.
Sigurþór
Þegar ég heyrði um andlát föð-
ursystur minnar, Helgu Þórðar-
dóttur, kom yfir mig mikill sökn-
uður og tregi en um leið nokkur
léttir yfir því að hún skyldi nú
hafa fengið þá hvíld og þann frið.
sem ég held að hún hafi þráð í
sínum löngu og erfiðu veikindum.
Helga var sjálfstæð og stolt
kona, sem átti erfitt með að sætta
sig við það að þurfa að þiggja alla
hjálp frá öðrum eins og raun varð
á síðasta árið, en þakklát var hún
öllum sem aðstoðuðu hana. Það
átti betur við Helgu að hjálpa öðr-
Minning:
Georg Tackács
fiðluleikari
Fæddur 30. janúar 1903
Dáinn 21. nóvember 1981
Árið 1927 fluttist hingað ung-
verskur tónlistarmaður, Georg
Takács að nafni. Hann réðst
hingað sem fiðluleikari og spilaði í
veitingahúsi Rósenbergs, sem þá
var þar sem Reykjavíkurapótek er
nú, ásamt tveim öðrum hljóðfæra-
leikurum.
Georg var sonur efnaðs kaup-
manns í Búdapest og hafði lokið
stúdentsprófi þar áður en hann
fluttist til íslands, við kynntumst
brátt í Hljómsveit Reykjavíkur
sem starfaði hér á árunum
1920—1950 og var undanfari Sin-
fóníuhljómsveitarinnar. Hann var
skarpgáfaður, fjölmenntaður
maður og drengur góður. Hann
miðiaði mér og öðhum óspart af
þekkingu sinni.
Hann spilaði m.a. í Gamla Bíó
seinasta árið sem þar voru sýndar
þöglar kvikmyndir, en síðar í hinu
nýstofnaða Hótel Borg.
í kreppunni miklu frá
1930—1940 var ekki ýkja mikið að
gera hjá hljómlistarmönnum í
Reykjavík. Hvarf Georg þá að því
ráði að hefja læknisfræðinám hér
við háskólann og lauk fyrri hluta
þess með ágætum vitnisburði.
Hann var þá orðinn íslenskur
ríkisborgari. Honum hefði þá ver-
ið auðgert að ljúka hér námi í
læknisfræði. En tónlistin átti
sterk ítök í honum og þegar hon-
um bauðst vel launað fiðluleikara-
starf í Kaupmannahöfn árið 1933
fluttist hann þangað. Hann hafði
þó á orði, er við kvöddumst, að ef
sér líkaði ekki vistin við Eyrar-
sund, mundi hann hverfa hingað á
ný og ljúka námi sínu í læknis-
fræðinni.
Til þess kom þó ekki því að
Georg varð mjög eftirsóttur fiðlu-
leikari í Khöfn og víðar á Norður-
löndum.
Við skrifuðumst jafnan á upp
frá þessu og jukust þær bréfa-
Unnur Þorvalds-
dóttir — Minning
í dag kveðjum við frænku okkar
og vinkonu, Unni Þorvaldsdóttur,
sem lézt hinn 18. þ.m.
Unnur var fædd í Reykjavík 21.
september 1940 og ólst upp hjá
móður sinni, Hildi Pálsdóttur.
Hildur giftist síðar Halldóri
Þorbjörnssyni sakadómara, og hjá
þeim átti Unnur síðan heimili alla
tíð. Með Unni og stjúpföður henn-
ar var mikið ástríki.
Unnur var góðum gáfum gædd,
lauk gagnfræðaprófi, en vanheilsa
hennar kom í veg fyrir að af frek-
ari skólagöngu gæti orðið. Hún
starfaði nokkur ár í skrifstofu raf-
orkumálastjóra og nú síðustu árin
í Háskólabókasafni.
Á ytra borði var hún hlédræg og
rólynd, en meðal vina kom fram
glaðlyndi hennar og spaugsemi.
Trygglyndi var mjög ríkt í fari
hennar og umhyggja í garð ætt-
ingja og vina. Þessir eiginleikar
hennar komu einna skýrast fram í
þeirri ástúð og hlýju sem hún
sýndi ömmu sinni, Margrjeti
Arnadóttur, sem dvelst á heimili
þeirra Hildar og Halldórs í hárri
elli.
Unnur hafði næmt auga fyrir
náttúrufegurð og naut þess að
ferðast um landið þegar tækifæri
gáfust. Hún hafði yndi af leikhús-
ferðum og af því að hlusta á góða
tónlist.
+
Inniiegar þakkir fyrir auösýnda samúö og vinarhug viö andlát og
útför eiginkonu minnar, móöur, ömmu og langömmu,
GUDRÚNARBRANDSDÓTTUR
frá Bessastööum, Vestmannaeyjum.
Eyjólfur Gislason,
Gísli Eyjólfsson, Hildur Káradóttir,
Guójón Ármann Eyjólfsson, Anika J. Ragnarsdóttir,
barnabörn og barnabarnabarn.
..
um eins og hún gerði alla sína ævi.
Helga fæddist 2. nóvember 1905,
næstelst 10 systkina, og var því
nýlega orðin 76 ára er hún lést
hinn 17. desember sl. Hún giftist
aldrei, en hélt heimili með 2 syst-
kinum sínum, Guðmundi og Her-
dísi. Á þetta heimili er gott að
koma og margs er að minnast frá
liðnum árum, en mér eru minn-
isstæðastar þær fjölskyldusam-
komur, sem Helga stóð fyrir á að-
fangadagskvöldi þegar ég var
barn. Þá söfnuðust saman hjá
henni þær fjölskyldur systkina
hennar, sem næst bjuggu, í súkku-
laði og smákökur. Þá voru jóla-
sálmarnir sungnir áður en heim
var farið. Þetta var góður siður,
sem tengdi saman fjölskyldurnar,
en það var Helgu mikið hjartans
mál, að samheldni ríkti í hennar
stóru fjölskyldu og stuðlaði hún
mjög þar að.
Það var líka gott að koma til
Helgu og rabba við hana um ýmis
smá og stór vandamál, sem hún
reyndi jafnan að greiða úr. Oft var
nóg að hún bara hlustaði, og
vandamálið var leyst.
Eg hef þessi fáu kveðjuorð ekki
fleiri. Af mörgu er að taka þegar
minnst er þessarar mætu konu, en
mér er efst í huga virðing og
þakklæti til hennar fyrir hennar
þátt í uppeldi mínu. Hvíl í friði
kæra frænka.
S.H.A.
skriftir eftir því sem á leið.
Nokkrum sinnum hitti ég hann í
Khöfn og var þá gaman að rifja
upp gömul kynni.
Einn son eignaðist Georg hér,
Baldur Georgs kennara en hann
hefur orðið þjóðkunnur skemmti-
kraftur hér á landi.
Georg kvæntist 1963 finnskri
hjúkrunarkonu. Þegar hún til-
kynnti mér lát hans, bað hún mig
fyrir kveðju til gamalla vina hans
hér á landi.
Blessuð sé minning Georgs Tak-
ács.
Lárus Ástbjörnsson
Ljúft er að minnast margra
ánægjustunda, t.d. þegar tekið var
í spil. Við þau tækifæri var leikið
á als oddi, málefni líðandi stundar
rædd, og rifjuð upp liðin atvik.
Við vottum Hildi og Halldóri
okkar dýpstu samúð.
„Ævinlega blessuð" var orðtak
Unnar þegar hún heilsaði og
kvaddi með sínu fallega brosi, og
með þessum sömu orðum viljum
við kveðja hana og þakka sam-
fylgdina.
Ævinlega blessuð.
*........* ■ ■ ■ * ♦’rændur ög’Yinlr ■'