Morgunblaðið - 05.12.1985, Blaðsíða 63

MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 5. DESEMBER1985
63
Sigurðardóttir en Halldór hafði
þá um veturinn fest ráð sitt. Ekki
urðu samverustundirnar langar í
þetta sinn því Halldór hélt áfram
för sinni til Vestmannaeyja. Þar
var æskuheimili hans. Halldór var
yngstur barna Ólafs Ó. Lárussonar
fyrrum héraðslæknis þar og konu
hans frú Sylvíu Guðmundsdóttur.
Halldór og Svanhvít gengu ung í
hjónaband. Þau stofnuðu fyrst
heimili í Vestmannaeyjum en
stuttu seinna fluttust þau til
Reykjavíkur. Við fylgdumst því að
vinirnir og það var mikill sam-
gangur milli fjölskyldna okkar
framan af ævi. Þau voru alla tíð
góð og glöð heim að sækja, sam-
hent og æðrulaus. Það var ánægju-
legt að fylgjast með því er þeim
með árunum fæddust börnin fimm,
sem öll hlutu í vöggugjöf kosti
foreldranna í ríkum mæli.
Þegar ég hverf til baka á svið
minninganna blandast söknuður
minn ótal mörgum ljúfum atvik-
um, smáum og stórum, frá þessum
tíma.
En þótt samverustundunum
fækkaði með árunum og vík væri
milli vina var hin dýrmæta vinátta
og ævarandi tryggð Halldórs Ó.
Ólafssonar fastur punktur í lífi
okkar hjóna, alla tíð. Nú að leiðar-
lokum bið ég Halldóri velfarnaðar
er hann leggur leið sína um ókunna
stigu. Það var gott að eiga hann
að vini og samferðamanni.
Blessuð veri minning Halldórs
Ó. Ólafssonar.
Ég sendi Svanhvíti, börnunum
og fjölskyldum þeirra hugheilar
samúðarkveðjur. Megi minningin
um mætan mann vera þeim hugg-
un' Guðný Gestsdóttir
Er ég minnist tengdaföður míns,
Halldórs óskars ólafssonar, kem-
ur upp í huga minn orð Abrahams
Lincolns: „Flestir eru eins ánægðir
og þeir ásetja sér að vera.“
Allan þann tíma sem ég hef
þekkt Halldór get ég ekki kallað
fram neina mynd af honum
óánægðum. Það var alveg sama á
hverju gekk, æðruleysið yfirgaf
hann aldrei.
Ég kynntist Halldóri fyrir um
12 árum en stuttu síðar fluttist
hann ásamt eiginkonu sinni, Hel-
enu Svanhvíti Sigurðardóttur, til
Lúxemborgar þar sem hann starf-
aði hjá flugfélaginu Cargolux í um
7 ár.
Við hjónin heimsóttum þau
Svanhvíti og Halldór þangað tvisv-
ar sinnum á þessum árum. Þá leið
tíminn stundum alltof fljótt, því
alltaf var nóg um að tala þegar
Halldór var nálægur.
Halldór var maður víðförull og
kunni frá mörgu að segja. Hann
opnaði fyrir mér heim ævintýr-
anna á sinn lifandi og skemmtilega
hátt með hóflegum skammti af
kímni og oft var stutt í hláturinn.
Aldrei heyrði ég hann hallmæla
nokkrum manni og ef á einhvern
var deilt reyndi hann alltaf að
færa það til betri vegar.
Haustið 1981 fluttust þau hjónin
síðan aftur hingað til íslands þar
sem heilsu Halldórs var þá tekið
að hraka. Halldór var þó ekki á
því að gefast upp þó þrekið væri
á undanhaldi heldur réð hann sig
til starfa hjá Pósti og síma í Vest-
mannaeyjum sem loftskeytamað-
ur. Eyjarnar voru hans heimaslóð-
ir og þar ólst hann upp í stórum
systkinahópi hjá foreldrum sínum,
ólafi Ó. Lárussyni lækni og Sylvíu
N. Guðmundsdóttur. Það leyndi
sér ekki í viðræðum við Halldór
hversu Eyjarnar og bernskuheim-
ilið Arnardrangur voru ofarlega í
huga hans.
Dvölin í Eyjum var ekki löng
að þessu sinni og varð Halldór enn
að biða lægri hlut í baráttunni við
sinn erfiða sjúkdóm.
Síðasta árið var Halldór svo að
mestu bundinn við rúmstokkinn.
Þá sýndi hann best hvað í honum
bjó, því áfram var hann ánægður
sem fyrr. Hann var ávallt jákvæð-
ur og bjartsýnn og aldrei heyrðist
kvörtunarorð. Áhugi hans á þeim
verkefnum sem hann tók sér fyrir
hendur var einstakur. Hann hafði
sérstakan hæfileika til að einbeita
sér að því sem hann var að gera,
óháður umhverfinu. Hefur án efa
hans mikli andlegi áhugi hjálpað
honum mikið til að bægja hugan-
um frá þjáningunni sem var nú
hans daglegi gestur.
Ég sá tengdaföður minn síðast
19. nóvember sl. en þá varð hann
62 ára. Hann var helsjúkur en
andlegi eldmóðurinn enn til stað-
ar. Hann gat sig vart hreyft en
samt bað hann okkur að útvega
sér þýskar bækur og lesa því hann
hafði áhuga á að halda þýskukunn-
áttu sinni við. Þessu atviki mun ég
seint gleyma. Það lýsir best áhuga
hans fyrir lífinu sem aldrei þvarr.
Að lokum bið ég algóðan Guð
að styrkja Helenu Svanhvíti
tengdamóður mína er hún nú sér
á bak lífsförunaut sínum. Hún stóð
fast við hlið manns síns allt til
hinstu stundar. Ég votta henni og
börnunum þeirra fimm mína
dýpstu samúð.
„Þeir hvítu svanir syngja
í sárum ljóð sín hlý.
Þó bjartar fjaðrir felli
þeir fleygir verða á ný.“
Já, nú eru fjaðrasárin gróin eins
og hvítu svananna og nú er síðasta
flugtakið hafið inn í eilífðina.
Guð blessi minningu Halldórs
Óskars ólafssonar.
Guðrún Ása Brandsdóttir
Valshamri voru þá slík að þar varð
að byggja allt upp, var það mikið
verk og kostnaðarsamt, en með
áræði og dugnaði tókst það. Á
þessari jörð bjuggu þau svo í 40 ár
eins og fyrr segir, þá var Karl
orðinn 83 ára, og þótt hann væri
enn ótrúlega heilsuhraustur
treysti hann sér ekki til að halda
áfram búskap, enda voru tengda-
sonur hans og dóttir, sem hin síð-
ari ár höfðu einnig búið á Vals-
hamri, á förum til Hafnarfjarðar.
Þau hjón Karl og Ingibjörg fluttu
því þangað líka.
Þrátt fyrir háan aldur og þau
miklu umskipti sem flutningnum
fylgdi gat Karl ekki setið auðum
höndum, hann vann ýmis þau störf
sem til féllu, fyrst við fyrirtæki
tengdasonar síns, en einnig á
bryggjunni við löndun og af-
greiðslu togara, þar varð hann
síðar fyrir slysi sem varð til þess
að hann hætti þeirri vinnu. Þótt
hann yrði að hætta á bryggjunni
gat hann ekki til þess hugsað að
hafa ekkert fyrir stafni, hann lét
kenna sér að rýja og sauma kross-
saum, hann saumaði púða og vegg-
teppi, og þótt hendurnár væru
farnar að stirðna og augun að
daprast var með ólíkindum þolin-
mæði hans og nákvæmni við þetta
verk, sjálfur sagi hann um þessa
iðju sína að á yngri árum hefði
enginn getað talið honum trú um
að hann ætti eftir að sitja við
sauma heilu dagana.
Skömmu eftir að Karl og Ingi-
björg fluttu til Hafnarfjarðar
keyptu þau húsið Strandgötu 35b.
Samkvæmt samningi skildu þau
greiða það á 8 árum, en að 4 árum
liðnum hafði Karl greitt það að
fullu. Það lýsir vel viðhorfi hans
til peninga, hann vildi ekki skulda
neinum neitt heldur eiga sitt með
góðri samvisku, og lifa í sátt við
allt og alla.
Árið 1978 fluttust þau hjónin til
dóttur sinnar og tengdasonar, og
dvöldu þar í góðu yfirlæti, umvafin
ást og umhyggju, þau 5 ár sem
Karl átti ólifuð. Ekkja hans dvelur
þar enn og vill færa hjartans
þakkir fyrir alla þá ástúð sem þau
hafa fengið að njóta þar í svo
ríkum mæli, einnig til annarra
barna þeirra og barnabarna sem
lagt hafa sig fram um að sýna
þeim sem mestan kærleika, og gera
þeim ævikvöldið sem ánægjuleg-
ast.
Karl andaðist 15. nóvember 1982
I Borgarspítalanum í Reykjavík
eftir skammvinna legu. Þeim hjón-
um varð 5 barna auðið, eitt dó í
bernsku en hin 4 eru öll á lífi.
Þegar litið er yfir hans löngu ævi
verður þakklætið til Guðs efst í
hugum okkar ættingja hans og
ástvina.
Þakklæti fyrir þær fögru minn-
ingar sem við eigum honum tengd-
ar, og þakklæti fyrir að hafa fengið
að hafa hann svo lengi hjá okkur
hraustan og heilbrigðan.
Guð blessi minningu hans.
Ó.R.
JOLATHBOÐ
Þessi stórglæsilegu borðstofusett eru nú komin
á sérstöku jó lati I boðsverði.
áaöeínskr 37.500,-stgr.
Við bjóðum einnig hagkvæm greiðslukjör.
Bláskógar
Ármúla 8. S. 686080 — 686244V-*
nOtel ryksugur
Jólakjör
sem þú tekur eftir
Þú borgar aöeins kr. 2000,- ferö heim meö Rotel-ryksuguna
og gerir jólahreingerninguna á mettíma.
Eftirstöðvarnar greiðir þú síðan með 1500,- kr. afborgun á
mánuði.
Rotel ryksugurnar eru svissnesk úrvalsvara.
Giæsilegir tískulitir — 5 lítra rykpoki, 1000 watt.
EINAR FARESTVEIT A CO HF 5°!®', V22,ra'eÍndJ3'ýrÓJ,kJ' ®
bergstaðastræti ,oa . simi .6995 Rotel 1060rafeindastyrd kr. 9.900,-.
Rotel 1080 fjarstilling kr. 12.400,-.