Morgunblaðið - 17.01.1988, Blaðsíða 9

öOr STAÍn/TM vt tfTTOAfnTWWTTP. rTTGA,TíTVTTjn.HOM
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 17. JANÚAR 1988
ff fi
B 9

Hermann og Sigurlaug með börnum sinum tólf. Myndin er tekin á sjötugsafmæli Hermanns. Fremri
röð frá vinstri: Ingibjörg, Guðný, þau hjónin Hermann og Signrlaug, Þórunn, Jónína. Aftari röð frá
vinstri: Heiðar, Gunnar, Gísli, Óli, Þorgerður, Ingi, Friðrik, Arni.
Sigurlaug Friðriksdóttir og Hermann Árnason, myndin er tekin
nokkru eftir brúðkaupið.
ið sjö ár á milli þess að hún hefði
komist í kaupstað á ísafirði. Hún
sagði að í það skiptið hefði hún
verið orðin töluvert langeygð eftir
tækifæri til að versla. Að vísu hefði
bóndinn verið ansi duglegur að
versla fyrir sig þegar hann fór til
Ísaíjarðar, en það segði sig auðvitað
sjálft að það væri erfitt að velja
fyrir aðra, til dæmis efni í kjóla og
annað þess háttar. Aðspurður sagði
Hermann því fara fjarri að karl-
menn í N- ísaijarðarsýslu hefðu
verið tregir til að taka kvenfólkið
með í kaupstaðarferðir, þegar menn
fóru að versla hefði aðeins verið
hægt að kaupa það nauðsynlegasta
og konumar hefðu farið með í kaup-
stað þegar þær þurftu. Að þessum
ummælum Hermanns sögðum hló
Sigurlaug góðlátlega.
Sigurlaug sagði að sig ræki minni
til þess að í eitt skipti hefði hún
aðeins átt einn kjól; „það var ekki
alltaf ríkidæminu fyrir að fara.“
„Það var alltaf látið ganga fyrir að
reyna að hafa eitthvað að éta“,
bætti Hermann við. Sigurlaug sagði
að hún myndi ekki eftir svengd
nema árið 1914. Annars hefði á
Látrum mikið verið borðað af harð-
físk og hertum þorskhausum og
ekki mætti gleyma kúfisknum,
hann var matbjörgin 1918.
Blaðamaður spurði þau hjónin
um ástæður þess að þau eins og
aðrir Aðalvíkingar fluttust á brott.
Þau sögðu að 1948 þegar þau fóru
hefði verið svo komið að aðeins
nokkrar fjölskyldur voru eftir,
skólahald hafði lagst niður og lækn-
ir var enginn heldur nálægur og
sumir höfðu líka á orði að ekkert
væri við að vera. Með þennan
bamafjölda var hreinlega ekki um
annað að ræða en að flytja á brott.
Þeim hjónum Hermanni Árna-
syni og Sigurlaugu Friðriksdóttur
hefði ekki dottið það í hug þegar
þau gengu í hjónaband að þau ættu
eftir að njóta þess bamaláns sem
raun ber vitni. Hermann sagði:
„Það er yndislegt að eiga svona
mörg heilbrigð böm, — þegar þau
em öll uppkomin.“
Eins og fyrr hefur verið getið em
bömin tólf og öll á lífi. Hið elsta
er fimmtíu og átta ára og hið
yngsta er þijátíu og sex ára. Bama-
böm em fímmtíu og sex og þegar
haldið var uppá demantsbrúðkaupið
vom barnabamabörnin fimmtíu og
þijú en síðan hefur eitt bæst í hóp-
inn; því em afkomendur nú hundrað
tuttugu og tveir.
Sigurlaug og Hermann sögðust
vera ánægð með sitt og vildu ekki
veita ungu fólki sem er að hefia
búskap aðrar ráðleggingar en þær
að vera reiðubúið til að fyrirgefa
og sættast ef eitthvað bjátaði á. „Og
treysta á frelsarann í blíðu og
stríðu,“ bætti Sigurlaug við.
Goðafoss elsti strandaði við Straumnes skammt frá Látrum.
Hefur meira
en helmingur
spádóma hans
þegar ræst?
Vísindamenn geta ekki útskýrt þá, þjóðar-
leiðtogar líta ekki framhjá þeim,
almenningur um allan heim les þá og við
ættum alls ekki að láta undir höfuð leggjast
að líta í þá, því í spádómum um nánustu
framtíð mannkyns kemur lítil eyja í Norður-
höfUm og merkur leiðtogi þaðan mjög við
sögu.
Framtíðarsýnir sjáenda
Franska stjórnarbyltingin, Adolf Hitler
og nasisminn, kjarnorkuárásir á Japan,
morðið á Olof Palme, útbreiðsla alnæmis.
Nostradamus sagði fyrir um þessa atburði.
Og hann spáir að lítil eyja í Norðurhöfum
muni gegna veigamiklu hlutverki á erfiðum
tímum mannkynsins og lýsir merkum leið-
toga sem þaðan kemur.
Jafnframt segir frá ævafornum spádóm-
um Hópi-indíána, spádómum Gamla testa-
mentisins um Eldeyjuna í vestri, kínversk-
um spádómi um íslendinga og hvernig spá-
dómar Pýramídans mikla vísa á ísland.
ÍÐUNN