Morgunblaðið - 01.12.1988, Blaðsíða 64

64
MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 1. DESEMBER 1988
t Elskulegur eiginmaöur minn, JAKOB EINAR JÁKOBSSON, Sláttahrauni 26, Hafnarfiröi, lést í Borgarspítalanum aðfaranótt 30. nóvember. Fyrir hönd aðstandenda, Kristfn Sigurjónsdóttir.
t Eiginmaöur minn, HEIÐREKUR GUÐMUNDSSON skáld, Eyrarvegi 23, er látinn. Akureyri, Kristín Kristjánsdóttir.

t Móðir okkar, JÓNfNA GUNNARSDÓTTIR Ijósmóðirfrá Bakkagerði, Furugerði 1, andaöist 29. nóvember sl. Ragnheiður Kristinsdóttir, Hreinn Kristinsson, Anna Kristinsdóttir.
t Ástkær eiginmaöur minn og faöir okkar, EYÞÓR HELGI TÓMASSON forstjóri, Ásvegi 32, Akureyri, lést aö kvöldi þriðjudagsins 29. nóvember í Fjóröungssjúkrahús- inu á Akureyri. Hlldur Eiðsdóttir og börn hins látna.

t Ástkær móöir okkar, tengdamóöir, amma og langamma, GUNNJÓNA SIGRÚN JENSDÓTTIR, lést á Hrafnistu í Reykjavík fimmtudaginn 17. nóvember sl. Útför hennar hefur fariö fram í kyrrþey aö ósk hinnar látnu. Þökkum auðsýnda samúð og vinarhug. Sérstakar þakkir færum viö starfsfólki Hrafnistu. Anna Guðmundsdóttlr Barnett, Albert Barnett, Jens A. Guðmundsson, Marta Hagalfnsdóttir, barnabörn og barnabarnabörn.

t Móðir mín, tengdamóöir og amma okkar, SIGRÍÐUR ÖGMUNDSDÓTTIR, Reynimel 96, Reykjavfk, lést í Borgarspítalanum 29. nóvember. Útförin fer fram frá Neskirkju föstudaginn 9. desember kl. 13.30. Ragnar Guðmundsson, Sonja Carlsen, Sigríður Heiða Ragnarsdóttir, Guðmundur Ragnarsson.
' / t Eiginmaður minn .og faöir okkar, EYÞÓR ÓMAR ÞÓRHALLSSON tannlœknir, veröur jarösunginn frá Neskirkju föstudaginn 2. desember kl. 15.00. Helga Brynjólfsdóttir, Þórhallur Eyþórsson, Guðrún Eyþórsdóttir, Ragnar Eyþórsson.

t Eiginmaður minn, NÍELS GÍSLASON, Kleppsvegi 56, sem lést laugardaginn 26. nóvember, verður jarðsunginn frá Foss- vogskirkju föstudaginn 2. desember kl. 13.30. Fyrir hönd aðstandenda, Guðlaug Guölaugsdóttir.

t Alúðarþakkir færi ég öllum sem sýndu mér hluttekningu við andlát og útför eiginmanns mins, EGGERTS EMILS HJARTARSONAR. Guð blessi ykkur öll. Margrát Slgtryggsdóttir.
Þórdís R. Guðmunds-
dóttir — Minning
Fædid 26. júní 1949
Dáin 25. nóvember 1988
Sú vinátta sem menn bindast á
bemsku- og æskuárum eru sú vin-
átta sem yljar ævilangt. Þó vík
verði milli vina og samfundir oft
stopulir.
Þegar við skólasystur Þórdísar
kveðjum hana hinstu kveðju er okk-
ur minningin um hana I senn fögur
og skýr. Við vomm um 40 sem
mættumst í Hjúkrunarskóla íslands
haustið 1967 og vomm saman í
svokölluðu „holli“. Við vomm að
sjálfsögðu ólíkar að allri gerð, sum-
ar feimnar, aðrar veraldarvanar, en
við áttum eitt sameiginlegt; við
ætluðum allar að læra að hjúkra.
Við hollsystumar bjuggum flestar
í heimavist, þar kynntumst við ná-
ið, er skemmst frá því að segja að
svo samrýndur varð hópurinn að
eftir var tekið.
Þórdís Rannveig er fýrst okkar
sem kveður þennan hóp. Hún var
18 ára þegar kom í skólann. Dökk
á brún og brá, há og tiguleg í fasi.
Hún var hljóðlát, föst fyrir og ein-
staklega traustur félagi, enda var
henni fljótt falið að vera í forsvari
fyrir hópinn sem formaður nem-
endafélagsins.
Hún Þórdís var einhvem veginn
kona þeirrar gerðar að hún þurfti
ekkert að segja til að eftir henni
væri tekið. í námi og störfum var
hún afbragð annarra. Hún var full-
orðinslegri og þroskaðri en við all-
flestar, fremur alvömgefin, en þó
með gott skopskyn og var oft fyrst
til að sjá það broslega í kringum sig.
Við vomm nokkrir nemar sem
sendir vom á fyrsta ári til Akur-
eyrar til að starfa þar og nema við
sjúkrahúsið. Við vom fjórar sem
deildum saman herbergi. Þessi tími
var ógleymanlegur. Þá var Þórdís
sú sem aganum stýrði í því herberg-
inu ög oft ekki vanþörf á að stilla
villta strengi. Til hennar var alltaf
fullt tillit tekið.
Svo var það einhvem tímann á
miðju námstímabilinu að Pétur
hennar kom til sögunnar. Þama var
alvara lífsins á ferðinni, því innan
tíðar vom þau Pétur Agústsson
múrari og Þórdís orðin hjón. Þau
eignuðust tvö böm, Rannveigu
Lilju, 18 ára, og Magnús, sem verð-
ur 14 ára í desember. Bömin em
efnileg og foreldrum sínum mikill
gleðigjafi. Heimili þeirra er á Klapp-
arbergi 4, Reykjavík.
Þórdís undi sér vel heima og
garðurinn umhverfis húsið var
henni mikill unaðsreitur. Þar fékk
sköpunarþrá hennar útrás og ber
garðurinn hennar högu höndum
fagurt vitni. Starfsvettvangur
hennar utan heimilis var á Bama-
spítala Hringsins en hún hafði bætt
við námi í barnahjúkmn. Á bama-
deildinni nutu hæfileikar hennar sín
vel, þar eins og annars staðar var
hún virt af starfsfélögum sínum.
Þórdís var dóttir hjónanna Gróu
Þórðardóttur, sem látin er fyrir
t
Móðir okkar, tengdamóðir, amma og langamma,
KRISTÍN GUÐMUNDSDÓTTIR,
FKJamýri,
Vestur—Eyjafjöilum,
verður jarðsungin frá Stóradalskirkju laugardaginn 3. desember
kl. 14.00.
Þeim sem vildu minnast hennar er bent á Stóradalskirkju.
Sveinn V. Lýðsson,
Sigríður Björnsdóttlr,
Baldur Björnsson, Margrét Guðbergsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Útför
SIGURVEIGAR MARÍU KRISTJÁNSDÓTTIR,
frá Mjóeyri,
sem andaðist 24. nóvember, verður gerð frá Eskifjarðarkirkju laug-
ardaginn 3. desember kl. 14.00.
Þeir sem vildu minnast hennar láti Dvalarheimili aldraðra á Eski-
firði njóta þess.
Hrefna Björgvinsdóttir,
Viktorfa Björgvinsdóttir,
Kristján Björgvinsson,
Ingvi Hrafn,
tengdabörn og barnabörn.
t
Eiginmaður minn, faöir okkar, tengdafaöir og afi,
ÞÓRARINN HJARTARSON,
Hjallaseli 41,
sem andaðist þann 24. nóvember, veröur jarðsunginn frá Bústaða-
kirkju föstudaginn 2. desember kl. 13.30.
Guðleif Jónsdóttlr,
Ingibjörg Þórarinsdóttir, Þorvaldur Kjartansson,
Viðar Þórarinsson, Alda Pálmadóttir,
Hrefna Þórarinsdóttlr,
Hjörtur Þórarlnsson \
og barnabörn.
t
Útför móður minnar og systur okkar,
MARGRÉTAR JÓNSDÓTTUR
frá Gunnhildargerði,
7 Samtúni 14,
fer fram frá Dómkirkjunni föstudaginn 2. desember kl. 13.30.
Blóm og kransar vinsamlega afþakkað en þeim sem vildu minn-
ast hennar er bent á Styrktarfélag vangefinna.
Fyrir hönd annarra vandamanna.
Urður Gunnarsdóttir,
Þráinn Jónsson,
Ólafur H. Jónsson,
Soffia H. Jónsdóttlr,
Guðrún I. Jónsdóttir,
Þórunn Jónsdóttlr,
Sesselja Jónsdóttlr,
Jóndóra Jónsdóttir.
fáum árum og Guðmundar Magnús-
sonar, bifreiðarstjóra í Kópavogi.
Eina systur átti Þórdís, Guðfinnu,
sem er kennari.
Oft erum við minnt á að öllu er
afmörkuð stund. Stundimar með
Þórdísi voru naumt skammtaðar,
39 ára er hún kvödd eftir harða
baráttu við skæðan sjúkdóm sem
hún hefur barist gegn af miklum
krafti frá því síðla árs 1983.
Henni var fullljóst að leikslok
gætu á hvom veginn farið en hún
var lítið fyrir vorkunnsemi og kvart-
aði ekki og af bjartsýni barðist hún
til hinstu stundar.
Þórdís skilur eftir söknuð og
góðar minningar.
Við sendum manni hennar, böm-
um, föður og systur, okkar inni-
legustu samúðarkveðjur.
Megi Guð styrkja þau á erfiðum
tímum.
Hollsystur frá Hjúkrunar-
skóla íslands.
Vissulega erum við böm hins eilífa ljóss og
eigum heima í ríki sólarinnar. Hví skyldi
myrkrið detta svo skjótt á, að öðram kosti?
(A Thorstenson)
Það er ekki einungis myrkur hins
íslenska skammdegis sem grúfir
yfir þessa nóvemberdaga, heldur
skall það á okkur með skjótari
hætti en búist var við, er sú fregn
barst að vinkona og starfsfélagi til
margra ára hefði látist aðfaranótt
föstudagsins 25. nóvember. Það
vom erfiðar fréttir að færa á deild-
ina hennar. Þegar staðið er frammi
fyrir þeirri staðreynd að ung kona
á miðjum starfsaldri, hjartkær eig-
inkona, elskuleg móðir tveggja
bama og góður hjúkrunarfræðingur
er kölluð burtu svo skjótt, þá
grípum við í vonina og trúum því,
að „þegar ein hurð lokast opnast
önnur". Við trúum því, að hið eilífa
ljós skíni og lýsi upp svo ástvinimir
sem eftir eru sjái til, þar til leiðir
liggja saman á ný.
Það em ljúfar minningar sem
Þórdís R. Guðmundsdóttir bama-
hjúkmnarfræðingur skilur eftir í
minningasafni starfsfélaga sinna.
Þar hefur hún auðgað og gefið af
rausn sinni, því betri og ósér-
hlífnari starfsfélaga er vart hægt
að hugsa sér.
Þórdís lauk hjúkmnarprófí frá
Hjúkmnarskóla Islands í febrúar
1971. Þá hóf hún störf við Bama-
spítala Hringsins á Landspítalan-
um, lauk námi í bamahjúkrun þar
haustið 1972 og starfaði við þá
sérgrein æ síðan og alltaf á Land-
spítalanum.
Alla sína starfskrafta helgaði
hún bömum, eigin bömum heima,
annarra bömum á spítalanum og
lét sér annt um velferð bama ann-
ars staðar í þjóðfélaginu.
Nú hefur stórt skarð verið högg-
við í hóp bamahjúkrunarfræðinga
og það skarð er ekki fyllt í bráð
því sætið hennar Þórdísar er vand-
setið.
Hún var óvenju traustur starfs-
maður, góður félagi og mjög hæfur
hjúkmnarfræðingur. Það hafði eng-
inn áhyggjur af deildinni þegar
Þórdís var á vakt. Hún var sem
klettur. Og þessi klettur haggaðist
ekki, sama á hverju gekk. Þegar
mjög mikið var að gera þá hraðaði
hún sér örlítið meir, augun urðu
stærri, andlitið alvarlegra. Annars
þessi velþekkta ró og æðruleysi,
yfirvegað látbragð til orðs og æðis.