Morgunblaðið - 28.11.1989, Blaðsíða 41

MORGÚNBLAÐIÐ ÞRIÐJUÐAGUR 281 NÓVEMBER 1989
41
Sigríður Anna Sigur-
jónsdóttir - Minning
Fædd 15. ágúst 1915
Dáin 5. október 1989
Laugardaginn 14. október sl. var
til moldar borin tengdamóðir mín
Sigríður Anna Siguijónsdóttir, fyrr-
um húsfreyja í Stóru-Hildisey,
Austur-Landeyjum. Hún hafði átt
við vanheilsu að stríða um nokkurn
tíma, og síðasta árið sem hún lifði
dvaldi hún á Ljósheimum, langlegu-
deild Sjúkrahúss Suðurlands.
Við lítum gjarnan á dauðann sem
óvin, en þó getur hann mætt sem
líkn, þegar lífið er ekki orðið annað
en þjáning. í Prédikaranum segir
(3: 1-3): Óllu er afmörkuð stund
og sérhver hlutur undir himninum
hefur sinn tíma. Að fæðast hefir
sinn tíma og að deyja hefir sinn
tíma; að gróðursetja hefir sinn tíma
og að rífa það upp, sem gróðursett
hefir verið, hefir sinn tíma.
Sigríður Anna Siguijónsdóttir
var fædd 15. ágúst 1915 í Hrafna-
gili í Vestmannaeyjum. Hún var
dóttir hjónanna Guðríðar Þórodds-
dóttur frá Dalseli og Siguijóns
Jónssonar frá Vesturholtum undir
Eyjaflöllum. Þau hjón eignuðust 5
börn, 4 dætur og 1 son er lést í
bernsku. Sigríður var elst þeirra
systkina.
A yngri árum stundaði hún ýmist
störf, svo sem víst á vetrum og réð
sig sem kaupakonu á sumrin á
æskustöðvar sinna foreldra undir
Eyjaíjöllum.
27. janúar 1940 gekk hún að
eiga Axel Jónsson, þau höfðu verið
heitbundin um tíma. Ungu hjónin
tóku þá við búi af foreldrum Axels
sem búið höfðu í vesturbænum í
Stóru-Hildisey um 20 ára skeið.
Gömlu hjónin dvöldu áfram í Hildis-
ey og nutu umönnunar ungu hjón-
anna.til dauðadags.
Þeim Sigríði og Axel varð íjög-
urra barna auðið, og skuli þau nú
talin í aldursröð: Guðjón löggæslu-
maður á Selfossi, kvæntur Ásdísi
Ágústsdóttur; Ingigerður húsfreyja
í Reykjavík, gift Siguijóni Einars-
syni; Jón ókvæntur verkamaður á
Selfossi; Erla húsfreyja í Reykjavík,
gift Birgi Schram.
Barnabörnin eru 11 og 2 barna-
barnabörn.
Sigríður og Axel bjuggu mjög
snyrtilegu búi í Hildisey, sem gaf
vel af sér, þó ekki væri stórt í snið-
um, en vegna heilsubrests Axels
brugðu þau búi vorið 1978 og fluttu
til Selfoss. Sigríður hóf þá störf hjá
Sláturfélagi Suðurlands, og starfaði
þar meðan heilsan leyfði.
Sigríður var hreinskiptin, lundin
var létt og hún átti óvenju gott
með að umgangast fólk, og var þá
hrókur alls fagnaðar. Hún hafði
ríka réttlætiskennd, og ávallt tók
hún málstað þeirra sem minna
máttu sín, ef því var að skipta. Hún
var félagslynd, starfaði meðal ann-
ars í kvenfélaginu Freyju í Austur-
Landeyjum, og eftir að hún flutti á
Selfoss gekk hún í félag eldri borg-
ara, og allra ferðalaganna sem hún
fór með þeim naut hún í ríkum
mæli. Hún var ein af stofnendum
kirkjukórs Krosskirkju, og söng
með kórnum í mörg ár, hún hafði
góða söngrödd og mikið yndi af
söng.
Sól skein í heiði, það var einhver
fegursti dagur haustsins, þegar
jarðneskar leifar Sigríðar voru flutt-
ar austur í Landeyjar. Fjallahring-
urinn fallegi tók henni opnum örm-
um. Vestmannaeyjar risu úr hafi
fegurri en nokkru sinni fyrr. Við
stoppum á hlaðinu í Hildisey, staðn-
um þar sem hún hafði svo lengi lif-
að og starfað, elskað og vonað. Það
fór ekki framhjá neinum að sveitin
hennar var að þjóða hana velkomna
heim, en í Krosskirkjugarði hafði
húp sjáif kosið að hún yrði lögð til
hinstu hvílu.
Með þessum fáu orðum við ég
þakka Sigríði samfylgdina.
Blessuð sé minning hennar.
Ásdís Ágústdóttir
Njáll Mýrdal yfírmats-
maður — Minning
Fæddur 4. júlí 1921
Dáinn 19. nóvember 1989
Ég vii nú með nokkrum orðum'
minnast félaga okkar hjá Ríkismati
sjávarafurða, Njáls Mýrdals yfir-
matsmanns, sem féll frá 19. nóvem-
ber sl. eftir að hafa verið frá vinnu
um nokkurt skeið vegna veikinda.
Hann fæddist 4. júlí 1921 og var því
68 ára þegar hann lést.
. Njáll starfaði við sjávarútveg frá
því að hann fór ungur á sjó með.
föður sínum um 15 ára aldur. Hann
átti því um ævina ófá handtök, fyrst
sem háseti og stýrimaður, síðar í
landi við fiskvinnslu og aflaði sér þá
réttinda til matsstarfa. Eftir að hafa
starfað um árabil sem saltfiskmats-
maður, fastréð Njáll sig hjá Fisk-
mati ríkisins árið 1973, sem síðar
varð Ríkismat sjávarafurða. I fyrstu
starfaði Njáll við ferskfiskmat, en
1979 var hann skipaður yfirmats-
maður í ferskum og frystum fiski
í dag, 28. nóvember, hefði ástkær
frænka mín, Kristbjörg Júlíusdóttir,
orðið 85 ára, ef hún hefði lifað. Hún
fæddist að Hvassafelli í Eyjafirði
árið 1904. Foreldrar hennar voru
Hólmfríður Árnadóttir og Júiíus
Gunniaugsson. Var hún þriðja barn
þeirra af 6 systkinum og eru öll lát-
in nema móðir mín, María, sem var
yngst. Hún býr á Akureyri og er
gift Guðmundi Jónatanssyni málara-
meistara, sem nýlega er iátinn.
Kristbjörg var vel gefin og laghent.
Hún varð fyrir því óláni að detta og
handleggsbrotna, þá 13 ára gömul.
Þetta átti eftir að valda henni
miklum sársauka bæði andlega og
líkamlega, því að hún fékk berkla í
handlegginn. Ekki gafst frænka upp
því að 18 ára gömul leitaði hún sér
lækninga til Danmerkur og fór oft
þangað síðar sér til heilsubótar. Hún
auk þess sent hann sinnti búnaðareft-
irliti fiskiskipa á suðvesturlandi.
1982 var hann skipaður deildarstjóri
saltfiskdeildar. Á þessunt starfsferli
aflaði hann sér víðtækrar þekkingar
á fiski og sjávarafurðum, en var auk
þess nákvæmur í vinnubrögðum og
. mjög fær skrifstofumaður. Hann átti
því auðvelt með að ganga í eða að-
stoða við nánast öll þau störf sem
til féllu. Til marks um það traust sem
Njáil naut, þá var hann sendur sem
fulltrúi stofnunarinnar til Portúgal í
ferð sem farin var á vegum Sölu-
sambands íslenskra fiskframleiðenda
til að samræma mat á saltfiski á
íslandi og í Portugal í febníar 1983.
Njáll var traustur og góður starfs-
félagi sem bjó yfir mikilli þekkingu,
til hans var því gott að leita varð-
andi úrlausn mála.
Njáll kvæntist Theódóru Jónu Ara-
dóttur og áttu þau þrjú börn, en
barnabörnin eru orðin fimm.
Fyrir hönd Ríkismats sjávarafurða
dvaldi rnikinn hluta af ævi sinni hjá
systur sinni og mági, Gunnlaugu og
Oddi Thorarensen á Akureyri. Krist-
björg var mikil tungumálamann-
eskja. Talaði vel ensku og dönsku
og las þýsku. Það kom sér vel að
eiga frænkur eins og Gunnlaugu og
Kristbjörgu. Það fengum við systkin-
in að reyna. Þær vorú svo duglegar
við að aðstoða ókkur við ensku og
dönsku. Kristþjörg vai' mjög bók-
hneigð. Það stylti lieoni stundirnar.
Sumarið ’82 varð frænka fyrir því
að lærbrotna og lá 4 sjúkrahúsi í
nokkrar vikur. Þaðan fór hún á dval-
arheimilið Skjaldarvík. Ég heimsótti
hana nokkrum sinnum þangað og
man eftir því að hún var oft að lesa
dönsku blöðin og sýndi mér þá
myndir af kóngafólkinu, sem hún
fylgdist með í fjarlægð. Hún var flutt _
á sjúkrahúsið í byijun apríl og an-
og samstarfsmanna vil ég með þess-
um fáu línum þakka Njáli Mýrdal
fyrir samfylgdina svo og störf hans
á vegum stofnunarinnar, sem hann
rækti af trúmennsku. Einnig vottum
við eftirlifandi eiginkonu hans og
börnuin samúð okkar.
Halldór Árnason
daðist þar. Þær systur v.oru alltaf
tilbúnar að rétta mér hjálparhönd,
hvenær sem var. Minnist ég þeirra
með þakklæti.
Elsa Guðmundsdóttir
Kristbjörg Júlíus-
dóttir — Minning
Halldóra G. Guðna-
dóttir - Minning
Fædd 29. júlí 1909
Dáin 21. nóvember 1989
í nokkrum fátæklegum orðum
langar okkur sytskinin til að minn-
ast ömmu okkar, Halldóru Guðrún-
ar Guðnadóttur, er lést þann 21.
nóvember 1989.
Amma bjó alla sína ævi á Eski-
firði, utan síðustu árin er hún
dvaldi á Fjórðungssjúkrahúsinu í
Neskaupstað. Hún og Guðjón afi,
sem lést 6. mars 1982, bjuggu
lengst af í húsi, er nefnt var Braut-
arholt, fyrir daga götuheita á Eski-
firði.
Ávallt var gott að koma í heim-
sókn til þeirra. Þar mætti okkur
hjartahlýja og sönn vinátta, enda
voru samverustundirnar margar
og ánægjulegar. Ófáar voru þær
stundir er gripið var í spil eða þá
bara spjallað um inálefni líðandi
stundar.
Amma átti sér ýmis áhugamál
og ber þar fyrst að nefna leiklist,
en mörg voru hennar hlutverk orð-
in með Leikfélagi Eskifjarðar, á
meðan leiklistarlíf staðarins var í
blóma. Hún hafði einnig mikið
dálæti á söng, enda var hún með-
limur Kirkjukórs Eskifjarðar um
árabil. Hún tók einnig virkan þátt
í starfsemi kirkjufélagsins Geislans
í mörg ár.
Eftir að ellin færðist yfir ömmu
og afa, fluttu þau inn á Dvalar-
heimili aldraðra á Eskifirði. Þar'
undu þau hag sínum hið besta,
enda starfsfólkið gott. Skömmu
eftir lát afa varð Fjórðungssjúkra-
húsið í Neskaupstað heimili ömmu,
enda hafði heilsu hennar hrakað
mikið. Starfsfólkið þar reyndist
henni vel og kunnum við því bestu
þakkir sem og fólkinu er annaðist
hana á Dvalárheimilinu á Eskifirði.
Er við systkinin fluttum suður
minnkaði sambandið við ömmu, en
þær minningar, sem tengdar eru
henni, munu lifa með okkur um
ókomin ár.
Guðjón og Anna