Morgunblaðið - 27.09.1991, Blaðsíða 23

22
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 27. SEPTEMBER 1991
3ltargisiiÞIafrft
Útgefandi
Framkvæmdastjóri
Ritstjórar
Fulltrúar ritstjóra
Fréttastjórar
Ritstjórnarfulltrúi
Árvakur h.f., Reykjavík
Haraldur Sveinsson.
Matthías Johannessen,
Styrmir Gunnarsson.
Þorbjörn Guðmundsson,
Björn Jóhannsson,
Árni Jörgensen.
Freysteinn Jóhannsson,
Magnús Finnsson,
Sigtryggur Sigtryggsson,
Ágúst Ingi Jónsson.
*Björn Vignir Sigurpálsson.
Ritstjórn og skrifstofur: Aðalstræti 6, sími 691100. Auglýsingar: Aðal-
stræti 6, sími 691111. Afgreiðsla: Kringlan 1, sími 691122. Áskriftar-
gjaid 1100 kr. á mánuði innanlands. í lausasölu 100 kr. eintakið.
Vextir og ríkisvíxlar
Seðlabankinn lagði fram spá
sína um verðbólgu næstu
mánuði á fundi með forustu-
mönnum viðskiptabanka og
sparisjóða í fyrradag. Spáin
gerir ráð fyrir því, að verðbólg-
án fari ört lækkandi fram til
áramóta. Að vísu er sá var-
nagli sleginn, að óvíst er um
þróun launamála, þar sem
samningar eru lausir. Niður-
staða í kjarasamningunum get-
ur haft úrslitaáhrif á verð-
bólguþróunina.
Hækkun lánskjaravísi-
tölunnar milli mánaðanna ág-
úst og september var aðeins
0,28% og er sömu hækkun
spáð um næstu mánaðamót.
Þetta jafngildir aðeins 3,4%
verðbólgu á heilu ári og hefði
einhvern tíma þótt saga til
næsta bæjar. Þá gerir spá
Seðlabankans ráð fyrir því, að
verðbólguhraðinn verði kominn
niður í 1,4% í desember, en sú
tala byggist á því, að engar
breytingar verði á launum en
samningaviðræður um nýja
kjarasamninga eru á næsta
leiti, eins og kunnugt er.
Ein helzta forsenda þess, að
hóflegir kjarasamningar ,náist
er sú, að vextir lækki í takt
við lækkandi verðbólgu. Ljón
eru hér á veginum og þá fyrst
og fremst gífurleg þörf ríkis-
sjóðs fyrir lánsfé vegna mikils
hallareksturs undanfarinna
ára, svo og lánsfjárþörf opin-
bera húsnæðislánakerfisins og
annarra opinberra sjóða. Láns-
fjárþörf hins opinbera hefur
ekki aðeins haldið uppi háum
vöxtum heldur beinlínis valdið
hækkun þeirra. Þá hafa af-
skipti stjórnvalda, fyrst og
fremst svonefndar handaflsað-
gerðir ríkisstjórnar Steingríms
Hermannssonar, stuðlað að
óþarflega háu vaxtastigi.
Nægir þar að nefna afskipti,
síðustu ríkisstjórnar af útlána-
reglum bankanna, sem höfðu
í för með sér misræmi á kjörum
verðtryggðra og óverðtryggðra
útlána. Það leiddi til mikils
taps bankanna fyrri hluta árs-
ins, sem þeir hafa verið að
vinna upp síðari hluta árs með
vaxtahækkunum.
Davíð Oddsson, forsætisráð-
herra, snerist harðlega gegn
þessum vaxtahækkunum í ág-
ústbyijun. Hann sagði þá, að
vaxtahækkanirnar væru í engu
samræmi við veruleikann og
bankarnir virtust vera að mæta
tapi, sem þeir hefðu orðið fyrir
af óvarkárni í starfsemi sinni.
Forsætisráðherra sagði, að
þegar vaxtahækkunin hefði
verið ákveðin hefði verðbólgan
verið á hraðri niðurleið.
í framhaldi af þessari gagn-
rýni sinni sendi forsætisráð-
herra bréf til Seðlabankans í
septemberbyrjun. Þar segir
hann, að bankarnir geti í skjóli
skorts á samkeppni komizt upp
með að hækka vexti á einum
tíma til að bæta sér upp tap á
öðrum. Forsætisráðherra kvað
Seðlabankann eiga að stuðla
að æskilegri vaxtaþróun fyrir
efnahagslífið i víðara samhengi
og veita bönkunum aðhald í
ljósi ófullkominna markaðsað-
stæðna og beita til þess for-
tölum og þeim tækjum, sem
hann hafi yfir að ráða.
Næsta, sem gerðist í vaxta-
málunum, er það, að bankarnir
lækkuðu verulega vexti af
bankabréfum, sem keppa við
ríkissjóðsvíxla á markaðnum,
eða um allt að 4 prósentustig.
í ljósi ört lækkandi verðbólgu
og bréfs forsætisráðherra hefði
mátt búast við því, að ríkissjóð-
ur lækkaði vexti á ríkisvíxlum
í takt við bankana. En það
gerðist ekki. Ríkissjóður lækk-
aði sína vexti aðeins um 1 'A,
sem leiddi til þess að bankarn-
ir hækkuðu vexti sína aftur til
að vera samkeppnisfærir um
lánsféð.
Þessi ráðstöfun ríkisstjórn-
arinnar hlýtur að teljast furðu-
leg, að ekki sé meira sagt, og
í engu samræmi við bréf for-
sætisráðherra til Seðlabank-
ans. í ljósi heildarhagsmuna
hlýtur ríkisstjórnin að stuðla
að lækkun vaxta. Ekki ein-
göngu út frá þrengstu hags-
munum ríkissjóðs heldur fyrst
og fremst út frá hagsmunum
atvinnulífsins og hag heimil-
anna. Hvernig ætlar ríkis-
stjórnin að útskýra þetta fyrir
forustu vinnuveitenda og
verkalýðs í þeim kjarasamn-
ingum sem framundan eru?
Heildarhagsmunir almenn-
ings og atvinnulífs krefjast
þess , að ríkisstjórnin fylgi fast
eftir því markmiði að ná verð-
bólgunni niður. Það verður eitt-
hvert samræmi að vera milli
orða og gerða ríkisstjórnarinn-
ar. Afstaða ríkisstjórnarinnar
til vaxtabreytinga á ríkisvíxl-
um eftir að bankarnir höfðu
gengið á undan með góðu for-
dæmi er óskiljanleg. Verðbólg-
an þarf til frambúðar að vera
svipuð eða minni en í helztu
viðskiptalöndum okkar. Einn
helzti þátturinn í þeirri baráttu
er að vextir lækki í samræmi
við lækkandi verðbólgu.
p- - .. n ! ■ IWl/lU" . m ' » o .
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 27. SEPTEMBER 1991 23
Austurstræti opnað fyrir bílaumferð á ný;
Skiptar skoðanir meðal veg-
farenda og verzlunarmanna
ÁKVÖRÐUN borgarsfjórnar Reýkjavíkur um að opna Austur-
stræti aftur fyrir bílaumferð til reynslu í hálft ár hefur vakið
upp deilur. Er Morgunblaðið ræddi við vegfarendur og verzlun-
armenn í Austurstræti í vikunni komu fram ýmis sjónarmið.
„Mé_r lízt hörmulega á þetta,“
sagði Ásgeir II. P. Hraundal. „Er
ekki allt á hausnum? Eftir að
hafa prófað þetta í hálft ár verður
þetta rifið upp fyrir margar millj-
ónir. Svo eru allir að kvarta um
peningaleysi. Svo er dúndrandi
halli á byggingu ráðhússins og
allt á kúpunni.Eg er á allan hátt
á móti þessu, af því að það hefur
engin áhrif á þessar búðarholur,
sermeru hérna.“
Ágúst Guðmundsson sagði að
verzlunarmenn héldu að bílaum-
ferðinni fylgdi meiri verzlun. „En
getur borgarstjórinn gert þetta
bara út á það? Þetta er svo dýrt,“
sagði hann.
Á von á að viðskiptin glæðist
aftur
„Það á loksins að fara að fram-
kvæma það, sem ég hef barizt
fyrir í átján ár,“ sagði Þorvaldur
Kjartansson hárskeri, sem hefur
haft rakarastofu í Austurstrætinu
í rúm 39 ár. „Viðskiptin hafa far:
ið minnkandi með hverju ári síðan
götunni var breytt. Ég á von á
að þau glæðist aftur núna.“
Þorvaldur sagði að kannski yrði
að vera göngugata í Miðbænum.
„Það er ósköp skemmtilegt að sjá
fjölda manns hér í góðu veðri á
sumrin. En við, sem höfum af-
komu af viðskiptum, sjáum hvers
konar fólk það er. Það er ekki í
viðskiptahugleiðingum. Að sumr-
inu eru þetta mikið til barnapíur,
útlendingar og eldri borgarar. Við
verðum að viðurkenna að í dag
fara viðskipti og hraði saman. Og
það er enginn hraði hér í þessum
litla götuspotta. Hér áður fyrr
voru ekki nema sjö eða átta bíla-
stæði hér á þessum kafla í göt-
unni. En meira en annar hver bíll,
sem ók hér um, skildi einn eða
fleiri eftir í götunni, og margir
bílar sóttu fólk, sem hafði verið
að sinna hér erindum. Ég man tií
dæmis eftir því að konur stóðu
oft með innkaupavagna á gang-
stéttinni við matvöruverzlunina
hér á móti og biðu eftir því að
eiginmennirnir kæmu á bílnum og
sæktu þær.“
Þorvaldur sagði að opnun göt-
unnar væri skref í rétta átt, en
borgaryfirvöld þyrftu að gera mun
meira til að endurvekja athafnalíf
í Miðbænum. Til dæmis væri lítil
sem engin athygli vakin á þeim
mörgu og góðu bílastæðum, sem
væru í Miðbænum. Slíkt þyrfti að
gera með ábendingum til almenn-
ings á áberandi skiltum.
Væri nær að byggja yfir
götuna
Bjarni Hermundarson verzlar
með ýmsa smávöru á gangstétt-
inni gegnt rakarastofu Þorvaldar.
Hann hefur algerlega andstæðar
Ágúst Guðmundsson og Ásgeir H. P. Hraundal.
Þorvaldur Kjartansson
Bjarni Hermundarson.
Kristín Guðmundsdóttir
Bergsteinn Metúsalemsson
skoðanir á ákvörðun borgarstjórn-
ar. „Mér finnst þetta fráleitt.
Sennilega er búið með útimarkað-
inn hérna ef þetta gengur eftir.
Það er rugl að bílaumferð glæði
eitthvað verzlun í húsunum hérna.
Það, sem borgin ætti að gera, er
Reinharð Reinharðsson
að byggja yfir Austurstrætið al-
veg að Morgunblaðshöllinni og
gera götuna dálítið skemmtilega."
Höfum gott af að ganga
Kristín Guðmundsdóttir sagðist
algerlega á móti því að opna göt-
una fyrir bílum. „íslendingar hafa
bara gott af að ganga,“ sagði
hún. „Ég hefði viljað hafa Lauga-
veginn göngugötu líka. Ég geri
mikið af því að ganga hér um
sjálf.“ Hún sagði að ef ætti að
hressa upp á Miðbæinn væri nær
að reyna að lífga upp á mannlífið
í göngugötunni. „í útlöndum er
miklu meira líf. Fólk er að spila
á gítar og fleira í þeim dúr, en
hér er allt slíkt bannað.“
Er alltaf hérna
Einar Björn Ingvason sagðist
mjög á móti ákvörðun borgar-
stjórnar. „Það er alveg fráleitt að
ætla að eyðileggja götuna svona,“
sagði hann. Einar sagðist halda
til að nokkru leyti í götunni ásamt
félögum sínum. „Ég er alltaf
hérna,“ sagði hann. „Mér finnst
að-það eigi ekki að hafa umferð,
fólk á að geta labbað um Miðbæ-
inn í rólegheitum.
Auður Halldórsdóttir sagði að
sér litist ekki of vel á að opna
Austurstrætið fyrir bifreiðum.
„Það er svo mikið af bílum alls
staðar. Mér finnst þá verða að
koma með eitthvað annað í stað-
inn, þar sem fólk getur gengið
um án þess að vera dauðhrætt við
að vera keyrt niður.“ Hún sagðist
ekki búast við að verzla meira við
kaupmenn í götunni þótt hún
gæti komið á bílnum. „Bærinn er
að breytast. Kringlan á stóran
þátt í þessu. Borgin er orðin svo
stór, og verzlunarkjarnar eru
komnir um alla borg.“
Óvistlegasti staður í Reykjavík
Reinharð Reinharðsson, verzl-
unarstjóri í Bókaverzlun Sigfúsar
Eymundssonar, sagðist ekki telja
það aðalmálið að bílaumferð yki
viðskiptin. „Gatan er búin að drab-
bast niður og orðin subbuleg,
þannig að það er til bóta ef eitt-
hvað verður gert, fyrir hana. Ég
myndi ekki vilja koma hingað
sjálfur um helgar. Þetta er óvisF-
legasti staðurinn í Reykjavík.“
Hann sagðist ekki halda að hægt
væri að reyna að lífga upp á Aust-
urstræti sem göngugötu. „Var
ekki gefizt upp á því að hafa hér
blóm, styttu af Tómasi og fleira
slíkt, sem var bara eyðilagt?“
sagði hann.
Reinharð sagðist telja reynsl-
una af göngugötunni slæma. „Það
ætti þá frekar að gera allt hverfið
að vistlegu göngusvæði. Það er
alltaf verið að bera Austurstrætið
saman við Strikið í Kaupmanna-
höfn, en Strikið er lengra en 50
metrar. Það er engin eftirsjá í
þessum stubb eins og hann er í
dag.“
Bílarnir verzla ekki
Bergsteinn Metúsalemsson frá
Egilsstöðum var í borgarferð og
sagðist vera sama um það hvort
götunni yrði breytt eða ekki. Það
taldi hann viðhorf landsbyggðar-
fólks almennt. „Fara menn ekki
alveg eins í Kringluna?" sagði
hann. Aðspurður hvort hann héldi
að bílaumferð myndi auka verzl-
unina, sagði hann: „Nei, það er
alveg fráleitt. Bílarnir verzla ekki
neitt.“
Litríkar kenningar og heilaspuni
um veru víkinga í Nýja heiminum
Boston. Frá Karli Blöndal, fréttaritara Morgunbladsins.
KOMA víkingaskipanna Gaiu, Oseberg og Saga Siglar til Banda-
ríkjanna hefur vakið þó nokkra athygli. Jafnframt hafa þeir, sem
vilja halda þvl fram að sannanlegt sé að víkingar hafi stigið á
land hér og þar á austurströnd Bandaríkjanna, vaknað til lífsins.
Sögulegar ferðir fyrri alda hafa mikið aðdráttarafl og það er
óþarfi að láta staðreyndir standa í vegi fyrir fullyrðingunum.
Samfara komu skipanna til Boston kom út bók eftir Norðmanninn
Káre Prytz undir nafninu „Vesturfarar á undan Kólumbusi"
(Westward Before Columbus). Þar er leitt getum að því að víking-
ar hafi komið þar sem nú er Boston. Prytz er ekki einn um slíkar
staðhæfingar.
Víkingaskipið Gaia siglir inn á Bostonhöfn eftir fjögurra mánaða sigl-
ingu frá Noregi með viðkomu á íslandi og Nýfundnalandi meðal ann-
ars.
í bænum Cambridge, sem liggur
að Boston, hefur verið reistur
minnisvarði úr graníti með áritun-
inni: „Á þessum bletti reisti Leifur
Eiríksson sér hús í Vínlandi árið
þúsund.“ I bænum Weston er tíu
metra hár turn, sem var hlaðinn
fyrir einni öld.til þess að leyfa
ferðamönnum að virða fyrir sér
staðinn þar sem „eitt sinn þreifst
blómleg víkingabyggð". Auðugur
efnafræðiprófessor við Harvard-
háskóla, Eben Horsford, gerði
þessar „uppgötvanir skömmu fyrir
síðustu aldamót og hafði efni á því
að reisa bæði bústað Leifs Eiríks-
sonar og víkinganýlendunni minn-
isvarða. Fornleifafræðingar liafa
ekkert fundið, sem rennt gæti stoð-
um undir þessar fullyrðingar og
menjarnar á bæði bæjarstæðinu
og í víkinganýlendunni eru taldar
vera frá þeim tíma, sem Banda-
ríkin voru bresk nýlenda.
Víða finnast víkingamenjar
í bænum Newport á Rhode Isl-
and, þar sem víkingaskipin þijú
koma til hafnar 20. september,
stendur gamall steintum. Fyrir
nokkrum áratugum hröktu
vísindamenn fullyrðingar um að
víkingar hefðu reist turninn. En
allt kom fyrir ekki. Tómstunda-
sagnfræðingar halda því enn til
steitu að turninn sé af norskum
uppruna og ferðamálafrömuðir á
staðnum hafa ekkert á móti því
að halda lífi í þeirri kenningu.
I Minnesota stendur Rúna-
steins-safnið. Það var nýlega gert
upp og vikulega streymir að fjöldi
ferðamanna, sem glaðir vilja
greiða fyrir að sjá rúnaristur
víkinganna í Kensington-steinin-
um. Aðstandendur safnsins horfa
óhikað framhjá því að fornleifa-
fræðingar komust að því fyrir
nokkrum árum að sænskur inn-
flytjandi risti táknin í steininn árið
1891 til að skemmta sjálfum sér.
Stephen Williams, prófessor í
fornleifafræði við Harvard-
háskóla, sagði í viðtali við banda-
ríska dagblaðið The Boston Globe
að vandinn væri sá að fæstir skildu
heilaspunann frá ruslinu — eða
skortinum á rusli. „Enginn alvar-
legur fornléifafræðingur myndi
halda því fram að víkingar hafi
ekki komið til þessara staða,“ sagði
Williams. „En það verða að vera
sannanir til að styðja kenningarn-
ar. Ruslið, sem þeir skildu eftir,
verður að finnast.“
Það hefur aðeins gerst á einum
stað í Norður-Ameríku. Norsku
fomleifafræðingarnir Anne Stine
og Helge Ingstad fundu og skráðu
árið 1963 tengi, hluta af spuna-
hjóli og leifar af grunni bæjarstæð-
is, sem rakið hefur verið til ársins
1000. Þessi fornleifafundur í
L’Anse-Aux-Medows í Nýfundna-
landi staðfesti að víkingar hefðu
komið til álfunnar.
Williams skrifaði nýverið bókina
„Hugmyndarík sagnfræði: villta
hliðin á forsögu Norður-Ameríku"
(Fantastic Archeology: The Wild
Side of North American Prehi-
story) þar sem hann rífur fullyrð-
ingar þess hóps, sem hann kallar
heilakestina (the fantastics), um
komu víkinga til Nýja heimsins og
aðrar kenningar niður lið fyrir lið.
Hann segir þessar fráleitu fullyrð-
ingar grafa undan því, sem samfé-
lög fyrri alda hefðu afrekað.
Vinlandskort frá 15. öld
Dellur um komu víkinga til
Norður-Ameríku náðu hámarki
þegar Yale-háskóli lýsti því árið
1965 að Beinecke-bókasafnið, sem
safnar fágætum bókum og hand-
ritum, hefði keypt kort frá árinu
1440 þar sem Vínland var greini-
lega merkt inn á efra hornið
vinstra megin. Þetta kort átti
munkur að hafa teiknað áður en
Kristófer Kólumbus sigldi yfir Atl-
antshafið. Samkvæmt því hefði
Kólumbus getað haft kort af
Vínlandi undir höndum áður en
hann lagði af stað í vesturför sína
og það þótti saga til næsta bæjar
að hinn mikli landkönnuður hefði
einfaldlega siglt til Nýja heimsins
eftir korti. Þetta tækifæri til að
lítillækka Kólumbus átti ugglaust
þátt í því að Yale-háskóli greindi
frá kortakaupunum á Kólumbusar-
degi.
Kortið kom af stað miklu írafári
og einn þeirra, sem héldu því fram
að kortið væri falsað, kallaði það
„hálfsoðið spaghettí“. Og það kom
á daginn að kortið var falsað. Árið
1972 var gerð litrófsmynd af
Vínlandskortinu og þar komu fram
agnir af efninu títaníum díoxíði,
sem ekki var farið að nota í blek
fyrr en árið 1914. Talsmaður
Beinecke-safnsins sagði við The
Boston Globe að síðari rannsóknir
á annarri rannsóknarstofu hefðu
sýnt að fyrsta rannsóknin hefði
leitt til rangrar niðurstöðu. Hann
sagði að það sannaði ekki að kort-
ið væri ekta, aðeins að efnagrein-
ingin hefði verið gölluð.
Fyrir nokkrum árum rakti Erik
Wahlgren, virtur norskur fornleifa-
fræðingur, kortið til Lukas Jelics,
kaþólsks prófessors frá Júgóslavíu.
Að sögn Wahlgrens setti Jelic fram
ýmsar umdeildar sagnfræðikenn-
ingar. Hann falsaði kortið fyrir
dauða sinn árið 1922 til þess að
gera gagnrýnendum sínum grikk.
Eftir að kortið fannst fjölgaði
mjög kenningum um víkingaferðir
í Ameríku. Hér eru þijú dæmi úr
úrklippusafni The Boton Globe.
17. júní árið 1965 lagði þriggja
manna áhöfn upp frá Provincetown
á Cape Cod í Massachusetts upp
til Skotlands í 7 metra löngum
bát, sem nefndist Berserkurinn.
„Þetta er menningarleg og sagn-
fræðileg ferð, sem mun sanna að
víkingarnir versluðu reglulega við
indíána af Massasoit-ættbálki,"
sögðu leiðangursmenn. Þessari
frétt var aldrei fylgt eftir.
28. júní árið 1966 sigldi 15
metra langt skip, Griffen, inn í
höfnina í Edgartown á eyjunni
Martha’s Vineyard í Massachu-
setts-fylki. Ferðin var kostuð af
enska blaðinu Manchester Guar-
dian. Eftir að hafa siglt frá Eng-
landi til Nýfundnalands felldi
áhöfnin segl og lét berast fyrir
straumum niður með austurströnd
Norður-Ameríku. Einn skipveija
sagði að koman til Martha’s Viney-
ard (annað Vínland?) „sannaði
þannig að ekki verður um villst
að víkingarnir komu hingað fyrst-
ir“.
25. október árið 1970 kvaðst
Boston-búinn Walter Elliot hafa
fundið þijá steina með rúnaristum
víkinga í þjóðgarði í Maine-fylki.
Elliot gróf steinana aftur niður í
skyndingu þegar deilur hófust við
yfirvöld í Maine um það hver ætti
þá. Skömmu síðar gróf hann þá
upp á ný þegar „þriðji aðili“ greiddi
honum 4.500 dollara fyrir stein-
ana. Um síðir komust vísindamenn
að því að risturnar væru falsaðar.
Elliot komst aftur í sviðsljósið
fyrir tveimur árum þegar hann
kvaðst hafa fundið hvelfingu, sem
líktist gröf í Maine. Hann sagðist
hafa fundið litla styttu og aðra
muni í hvelfingunni og hafði eftir
sérfræðingum að þeir væru „án
efa úr heiðni og evrópskir, annað
hvort frá víkingum eða Fönikíu-
mönnum“. Elliot geymir munina í
kassa heima hjá sér.
Og enn eru uppi vangaveltur. í
næstu viku mun eðlisfræðiprófess-
or við Rhode Island-háskóla kynna
rannsóknir sínar í Newport, þar
sem víkingaskipin hafa næst við-
komu. Hann hyggst sýna hvernig
víkingar reistu fyrrnefndan turn í
Newport með hliðsjón af gangi
himintunglanna og stöðu sólar.
Gildir þá einu að í fornleifauppgr-
eftri árið 1949 var sýnt fram á
að turninn væri steinmylla frá ný-
lendutímanum.
Bók Káre Prytz hefur einnig
bæst við umræðuna. í síðustu viku
var athöfn við styttu Leifs Eiríks-
sonar í Boston. Þar færðu áhafnir
víkingaskipanna móttökunefnd
bókina „Vesturfarar á undan Kól-
umbusi“ eftir Prytz volga úr prent-
smiðjunni. í bókinni, sem er 236
síður, kvaðst Prytz í viðtali við
Morgunblaðið meðal annars sýna
fram á að stór víkinganýlenda
hefði verið í Boston. Prytz var
blaðamaður og ritstjóri í Noregi,
en hugur hans beindist alltaf tií
sagnfræði. Hann hefur undanfarið
21 ár rannsakað ferðir Evrópu-
manna til Norður-Ameríku, allt frá
Leifi heppnatil aldamótanna 1700.
Kenningin um víkinganýlenduna i
Boston er aðeins ein margra í bók-
inni. „Ég komst að þessari niður-
stöðu með því að bera saman ritað-
ar heimildir frá nýlendutímanum í
Bandaríkjunum og frá söguöld um
staðsetningu eyja með dýralífi.
Þorfínnur karlsefni fann eyju og
beggja vegna við hana var mikill
straumur. Á eyjunni var allt krökkt,
af dádýrum. Kallaði hann fjörðinn
fyrir innan eyna Straumfjörð. Þeg-
ar enskir landnemar komu til Nýja
Englands fundu þeir eyju fyrir
fjarðannynni og á henni var sægur
dádýra," sagði Prytz og bætti við
að sennilega væri þar um sömu
eyjuna að ræða. Á bókarkápu seg-
ir að höfundurinn „afgreiði þessar
spurningar í eitt skipti fyrir öll“.
(Hciinild: The lioston Globe