Morgunblaðið - 16.04.1992, Qupperneq 16

seei TÍÍISA .31 HUOAaUTMMH QIG/via/tUDflOM
MORGUNBLAÐIÐ KIMMTUDAGUR 16. APRÍL 1992
Mótettukór Hallgríniskirkju.
JÓHANNESARPASSÍAN
_______Tónlist_____________
Jón Ásgeirsson
Hvaða galdur er það sem glæð-
ir tónlist lífi eftir að hún hefur
gegnt hlutverki sínu i samtíðinni
þegar hún er samin, svo rammur
að sérhver kynslóð finnur hjá sér
löngun og hvöt til að flytja hana
og njóta hennar?" Þessa hugleið-
ingu má lesa í efnisskránni fyrir
tónleika Mótettukórs Hallgríms-
kirkju sl. mánudag, er Jóhannes-
arpassían var flutt með mikilli við-
höfn og fyrir fullri kirkju áheyr-
enda. Hvað menn telja iíklegast
um töfra kirkjuverka J.S. Bachs,
fer trúlega að nokkru eftir áhuga
manna. Tónfræðingar tefla fram
frábæru handbragði meistarans,
trúaðir, innihaldi textans og ein-
lægri trúartúlkun og hlustendur
rismikilli tónlist, sem aðeins er á
færi bestu listamanna að flytja.
Og allir hafa rétt fyrir sér, því
tónlist meistara Bachs er þrungin
af sköpunar- og tjáningaþörf, sem
klædd er mikilli kunnáttu, fram-
færð af sterkri tilfinningu fyrir
tónrænni túlkun og hafin í æðra
veldi háleitra markmiða, óháðum
tískum og tildri hvers tíma. Þannig
tekst Bach að sameina fimm meg-
inþætti góðrar listar, sem er
grundvölluð af sköpunarþörfinni,
leidd fram af kunnáttunni, gædd
marglitu litrófi tilfinninganna,
formsett innan ramma markmið-
anna og síðast en ekki síst, gædd
lotningu fyrir fegurðinni, sem er í
raun innsta eðli trúarinnar og „lífs-
leitar" mannsins.
Flutningur Mótettukórs Hall-
grímskirkju á Jóhannesarpassíunni
var í alla staði glæsilegur. Karl-
Heinz Brandt fór með hlutverk
guðspjallamannsins. Söngur hans
var stórkostlegur og reis hæst, þar
sem Bach túlkar frásögnina af
fyrirbærum þeim er fylgdu á eftir
dauða Krists. Njál Sparbo söng
hlutverk Krists og fer þar sannar-
lega frábær söngvari. Tómas Tóm-
asson fór með hlutverk Pílatusar
og var söngur þessa efnilega
söngvara vel útfærður.
íslensku söngvararnir voru allir
mjög góðir og trúlega hefur- aldrei
verið samankomið jafn gott lið
jafningja og að þessu sinni. Sér-
staklega ber að geta söngs Margr--
étai- Bóasdóttur en hún flutti frá-
bærlega vel aríurnar Ich folge dir
og Zerfliesse mein Herze. Alt-
aríurnar voru mjög vel sungnar
af Sverri Guðjónssyni og sérstak-
lega Es ist vollbracht en í þeirri
aríu lék Ólöf Sesselja Óskarsdóttir
á viola da gamba og var samleikur
þeirra mjög fallega útfærður.
Gunnar Guðbjörnsson söng aríurn-
ar Ach, mein sinn og íhugunina
frægu, Ei-wáge, wie sein blut-
gefárbter Rúcken, sem var glæsi-
lega sungin hjá Gunnari. Bergþór
Pálsson söng allar bassaaríurnar
en tvær þeirra eru með kórnum,
sú fyrri Eilt ihr sem er mjög erfið
og sú síðari, Mein trauer Heiland,
glæsilegt söngverk, sem Bergþór
fluttí stórvel, af miklum myndug-
leik og tilfinningu fyrir alvöru efn-
isins. I þeirri seinni slær Bach sam-
an hugleiðingu um friðþæginguna
og sálminum, Jesu, der du warest
tot, á meistarlegan máta.
Hljómsveitin var vel mönnuð og
lék vel. Það má deila um mikil-
vægi þess að flytja gömul verk
með upprunalegum hljóðfærum og
telja margir, sem þar um deila, að
slíkt nái aðeins að verða eftirlík-
ing, bæði hvað snertir flutnings-
tækni og fjölda flytjenda. Hvað
sem þessu líður var hljóðfæraleik-
urinn í heild mjög góður og merki-
lega vel samanstemmdur í tón-
stöðu og styrkleikahlutföllum en
einmitt þessi atriði, og reyndar
ekkert annað, ollu því að ný og
betur smíðuð hljóðfæri leystu þau
gömlu af hólmi. Hvað sem þessu
líður var flutningurinn allur hinn
glæsilegasti og rétt að óska kirkj-
unni, kórnum og ekki síst stjórn-
anda hans, Herði Áskeissyni, til
hamingju með tíu ára starfsaf-
mæli Mótettukórsins.
4ia vikna
tiefst eftii
páska.
$ h í
Æ Ballettskóli ik ^
Eddu ^
Scheving
Skúlatúni 4
Upplýsingar í síma 38360.
Vpplagt fyrii
byrjendur
iil kynningar.
Stundum bannað
__________Leiklist_____________
Guðrún Þóra Gunnarsdóttir
Leikfélag Ármúiaskóian, leikhóp-
urinn Á síðustu stundu, sýnir í
Félagslieimiii Kópavogs: Stundum
bannað og stundum ekki. Leik-
sljóri: Margrét Kristín Pétursdótt-
ir. Hönnuður leikmyndar og að-
stoðarleikstjóri: Björn Gunnars-
son.
Það þótti mikil óhæfa árið 1940
að leikarar væru að striplast á bað-
fötum á Ieiksviðinu. í augum margra
hefur það án efa jaðrað við klámsýn-
ingu. Það var því mikið fjaðrafok í
kringum sýningu Leikfélags Reykja-
víkur á leikritinu „Stundum og
stundum ekki“ eftir þá félaga Arnold
og Bach. Reyndar var það svo að
lögreglustjóri lét banna sýninguna
eftir að Iokaæfing hafði hrist upp í
þeim heiðvirðu sálum er hana sáu.
Ekki var það einungis að siðferðis-
kenndin væri særð heldur þótti
mönnum sem vegið væi'i um of að
háttsettum ráðamönnum í verkinu
sem að Emil Thoroddsen þýddi og
staðfærði. Það er því spurning hvort
hafði meira vægi pólitíkin eða dóna-
skapurinn. Niðurstaðan var þó sú að
dómnefnd var skipuð og send á frum-
sýningu og var það meðal annars til
þess að nokkrir leikarar gengu úr
skaftinu. Hvíslarinn var því settur í
þijár rullur og sviðsmaðurinn tók að
sér eina og lék beint af handritinu.
Það hefur því væntanlega verið ærið
skrýtið andrúmsloftið í Iðnó við þess-
ar aðstæður. Tveimur áratugum
seinna færði svo Leikfélag Akureyrar
upp sýninguna „Stundum bannað
stundum ekki“ sem gerði grín að
þessu öllu.
Leikritið er að upplagi ósköp ein-
faidur farsi sem byggist á laumu-
spiii og eilífum misskiiningi. Aðal
persónurnar koma úr stjórnarráðinu;
fuiltrúar og skrifstofustjórar sem eru
flestir hveijir veikir fyrir olfurlitlu
daðri á sumarhótelinu að Vatnalaug-
um. Þangað streymir liðið en enginn
er með sinni konu né undir réttu
nafni. Kímnin felst því einna helst í
aðstæðum sem skapast en ekki í text-
anum sjálfum, verkið er því alfarið
undir vel heppnaðri sýningu komið.
Það er oft erfitt að setja upp farsa,
vekji þeir ekki óskapa kátínu er
hætt við að þeir verði hálf þunnir
og það er áreiðanlega erfitt fyrir
unga og óreynda leikara að kljást
við áhorfendur sem spara hlátur-
taugarnar. Þessi sýning sem ég sá
var nokkuð lengi í gang en svo náðu
leikarar sér þokkalega á strik. Þó
var nokkuð um mismæli og óöryggi
sem hefði mátt pússa með lengri
æfingatíma. Annars voru margir
býsna efnilegir og bjuggu yfir ágæt-
is hæfileikum sem þeir ættu endilega
að rækta. Leikmyndin var líka tals-
vert til vandræða og leit um tíma
út sem hún myndi öll hrynja og var
aðdáunarvert hvað leikarar komust
vel frá þeim ósköpum.
Leikstjórinn (Helena Wilkin) setur hvíslarann (Sigurð Lindal Þóris-
son) inn í hlutverkin þrjú.
o b -radornemarnir
eru bandarísk gæbahönnun í sérflokki sem gera þér kleift að
fylgjast meb. Þeir eru fyrirferbarlitlir, meb bæbi X-, K- og KA-
tíbninemum, hljób- og ljósmerki, styrkstilli, leibslu í vindlinga-
kveikjara eba rafkerfí, skyggnis- eba mælaborbsfestingu o.íl.
„Nú þarftu ekki ab láta radarmælingar koma þér að óvörum"
Vjer& frá a&eins
9.'$00,i