Morgunblaðið - 12.12.1992, Side 63

MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 12. DESEMBER 1992
Högni Brynjúlfs
son - Kveðjuorð
Mig langar að minnast Jóhanns
Yngva með örfáum orðum. Við í
Haga kynntumst þeim hjónum þegar
þau fluttust að Vatnsholti árið 1944.
Það varð strax góður kunningsskap-
ur milli bæjanna. Áður voru þau
búin að búa um 10 ár í Grímsnesinu
í Hólakoti.
Jóhann missti ungur foreldra sína.
Faðir hans var ættaður frá Öxney í
Breiðafirði en móðir hans úr Dölun-
um og kann ég ekki að greina nánar
frá því. Fyrir 10 ára aldur var hann
búinn að missa bæði föður sinn og
móður og má nærri geta hversu mik-
ið áfall það hefur verið fyrir hann.
Hann fór í fóstur til frændfólks
síns þar vestra og var ungur látinn
fara að vinna alla algenga sveita-
vinnu. Hann eignaðist fljótt nokkrar
kindur og hest því það litla kaup sem
hann fékk eftir fermingu fékk hann
í kindafóðri.
Þegar Jóhann var kominn yfir tví-
tugt langaði hann að fara í skóla og
læra eitthvað og varð Bændaskólinn
á Hvanneyri fyrir valinu. Þá varð
hann að selja þær kindur sem hann
hafði eignast til að geta borgað
skólavistina. Á Hvanneyri stundaði
hann nám í tvo vetur og þar kynnt-
ist hann konuefni sínu Guðbjörgu
Lárusdóttur. Eftir námið á Hvann-
eyri langaði hann að fá sér jörð og
fara að búa en efnin voru lítil og
erfitt að koma sér upp bústofni. Með
honum í skólanum var maður frá
Klausturhólum í Grímsnesi og mun
hann hafa bent honum á Hólakotið
sem var lítil jörð úr landi Klaustur-
hóla.
Jóhann talaði oft um ýmsa bændur
í Grímsnesinu sem hefðu stutt sig
með ráðum og dáðum einkum nefndi
hann Guðmund á Efri-Brú. Að hann
hefði oft hlaupið undir bagga með
honum ef honum lá á.
Eina kú keypti hann af Stefáni á
Minni-Borg og gat hann ekki borgað
hana með peningum. En þetta sumar
um sláttinn vantaði Stefáni kaupa-
mann og réðst það svo að Jóhann
ynni hjá honum að hálfu um heyska-
partímann. Þá kom sér vel að eiga
góðan reiðhest og ekki var mjög
langt á milli bæjanna og var hann
því fljótur í ferðum. Þannig gekk
þetta dæmi upp hjá þeim.
Eins og áður segir fluttust þau
hjónin með fjölskylduna að Vatns-
holti 1944. Þar 'búnaðist þeim vel.
Fljótlega fékk Jóhann sér vindmyllu
og hafði því rafljós í bænum og í
þeim útihúsum sem áföst voru.
Hann stundaði veiði í Apavatninu
og var fyrstur manna til að fá sér
mótor í bátinn sinn en þá var ekki
farið að nota mótora í þessa litlu
veiðibáta.
Jóhann átti fallegt fé og oft heyrði
ég menn tala um hve vel hann gat
komið því fram á litlum heyjum.
Eftir 4 ára búskap í Vatnsholti flutt-
ist fjölskyldan að Mosfelli og bjuggu
þau þar í tvö ár en fluttu svo þaðan
á Selfoss 1950.
Eftir að Jóhann kom á Selfoss
stundaði hann ýmsa vinnu við smíðar
og annað. Eftir að hann hætti al-
mennri vinnu keypti hann sér bók-
bandstæki og fór að binda inn bækur
og fórst honum það vel úr hendi.
Hann var vandvirkur við allt sem
hann gerði og stundaði bókbandið í
mörg ár þangað til að sjónin fór að
daprast.
Jóhann missti konu sína 4. apríl
1974, þann sama dag knúði sorgin
dyra hjá mér. Guðbjörg og Jóhann
eignuðust 5 börn sem öll eru gift og
búsett hér á Selfossi og í Reykjavík
og fjöldann allan af bamabömum
áttu þau.
Jóhann hafði alltaf gaman af
ferðalögum og seinni árin ferðuð-
umst við mikið með eldri borgurum
hér á-Selfossi. Var þá farið í ferðir
bæði utan lands og innan. Hann tók
þá jafnan mikið af myndum.
Hann hafði alltaf mikinn hug til
æskustöðvanna fyrir vestan og oftar
en einu sinni fór ég með honum vest-
ur á Mýrar og vestur í Dali og var
ég alveg unddrandi hve mikið hann
þekkti og þuldi upp af ýmsum kenni-
leitum sem hann þekkti þegar hann
var ungur.
Jóhann eignaðist snemma bíl og
gat farið allra sinna ferða fram að
áttræðisaldri en þá varð hann fyrir
áfalli með sjónina.
Seinni árin fór hann mikið í veiði-
túra inn í Veiðivötn og víðar með
kunningjum sínum og kom þá oft
með dágóða veiði til baka. Nú allra
síðustu árin hefur hann dvalið á
hjúkrunardeild hér á Selfossi.
Að endingu vil ég þakka Jóhanni
og hans fólki fyrir þau full 12 ár sem
við héldum heimili saman hér á Sel-
fossi.
Blessuð sé hans minning.
Kristrún Kjartansdóttir.
Fæddur 10. júní 1907
Dáinn 3. desember 1992
Hann Högni afi minn er látinn.
Lést hann að morgni 3. desember
í St. Jósefsspítala eftir þráláta
hjartveiki um nokkurt skeið. Þó svo
að afi hafi verið orðinn 85 ára síðan
í sumar lét hann það ekki eftir sér
að fara niður í kjallara og renna
nokkrar blómasúlur, puntuhillur,
frístandandi hringborð, lampafætur
eða hvað sem var úr viði. Allt var
þetta gert eftir auganu sem hann
hafði svo gott, hann gat alltaf séð
hversu margir millimetrar eða
sentimetrar voru í hverri þykkt fyr-
ir sig. Hann bara horfði og sagði,
já þetta eru nú ekki meira en 17
millimetrar og þá var mælt, jú þetta
voru akkúrat 17 millimetrar. Ég
sagði þetta var hann þá vanur að
segja.
Eg fór ekki svo fáar ferðir með
hann út í BYKO eða Húsasmiðju
til að kaupa timbur eða bara til að
skoða, svona til að vita hvað væri
til, en alltaf komum við með ein-
hverjar plötur eða klumpa eins og
ég var vön að segja til baka því
hann hafði séð í einhveiju erlendu
blaði svo flotta mublu sem hann
ætlaði að prófa að smíða, alltaf
tókst honum að hafa allt í réttum
hlutföllum sama hversu stór eða
lítil hún var. Já, hann Högni afí
minn var listasmiður mikill og hafði
gaman af að gera fallega hluti úr
góðum við.
Mér var mjög hlýtt til hans afa
míns og unni honum af öllu mínu
hjarta. Ég mun sakna faðmlaga
hans og kossa.
Ég þakka elskulegum afa mínum
samfylgdina í gegnum árin og veit
ég að hann er ekki aðgerðalaus á
hinum nýja stað.
Elsku Dóra mín, ég bið góðan
guð að styrkja þig í þessari miklu
sorg og sendi mínar dýpstu samúð-
arkveðjur til þín og skyldmenna.
Ósk.
jltoygwitMiiftifo
Metsölublad á hverjum degi!
Elín Sigdórs-
dóttír - Kveðja
Fædd 11. júní 1962
Dáin 27. nóvember 1992
Við í World Class fengum þær
sorgarfregnir að hún Ella væri dá-
in. Hrifsuð í burtu í sorglegu slysi.
Þetta vekur mann til umhugsun-
ar um hversu stutt er á milli lífs
og dauða. Hún Ella var hérna bara
rétt fyrir helgina í sínum skrautlegu
æfingafötum full af krafti og lífs-
gleði eins og henni einni var lagið.
Hún var búin að æfa héma í nokk-
ur ár og við fengum öll að njóta
góða skapsins og fallega brosinu
og prakkara augnatillitsins.
Hún var alltaf uppfull af nýjum
hugmyndum um lífíð og tilveruna
og ætlaði sér svo sannarlega að lifa
lífínu lifandi.
Að ógleymdum ótæmandi áhuga
hennar á félagsstarfi FH í Kapla-
krika, við lentum oft í hrókasam-
ræðum um hvort FH-ingar væru
þeir einu sem vit var í.
Hún var oftast með hugann við
ferðalög og annað spennandi, og
þegar hún fór að koma með hárkoll-
urnar sínar fékk hún marga til að
brosa yfir uppátektarseminni og
þetta var bara eitt af mörgum ein-
kennum hennar sem gerðu hana svo
einstæða.
Ella var glæsileg kona með stórt
hjarta og breitt bros sem alltaf yar
gaman að hóa í og spjalla við.
Við viljum þakka fyrir að hafa
Birting afniælis-
og minningargreina
Morgunblaðið tekur afmæl-
is- og minningargreinar til
birtingar endurgjaldslaust.
Tekið er við greinum á rit-
stjórn blaðsins á 2. hæð í Aðal-
stræti 6, Reykjavík og á skrif-
stofu blaðsins í Hafnarstræti
85, Akureyri.
Athygli skal á því vakin, að
greinar verða að berast með
góðum fyrirvara. Þannig verður
grein, sem birtast á í miðviku-
dagsblaði að berast síðdegis á
mánudegi og hliðstætt er með
greinar aðra daga.
í minningargreinum skal hinn
látni ekki ávarpaður. Ekki eru
tekin til birtingar frumort ljóð
um hinn látna. Leyfílegt er að
birta tilvitnanir í ljóð eftir þekkt
skáld, og skal þá höfundar getið.
kynnst Ellu og sendum þeim sem
standa henni næst innilegar samúð-
arkveðjur.
Starfsfólk World Class.
Okkur langar í örfáum orðum
að minnast og kveðja vinkonu okk-
ar sem fórst í svo hörmulegu slysi
27. nóvember. Það er erfítt að sjá
á eftir ungri vinkonu í blóma lífs-
ins, hún sem átti svo mikið eftir.
Við vinkonumar fórum að vera
mjög mikið saman þegar við stund-
uðum nám í Flensborgarskóla. Ella
var þá í undirbúningsnámi fyrir
sjúkraliðaskólann. Þetta var sá tími
þar sem unglingurinn er að verða
fullorðinn. Það var oft glatt á hjalla
og mikið um ærslagang og varla
leið sá fimmtudagur að við færum
ekki í Klúbbinn, enda nutum við
þess að dansa. Ella dansaði alveg
listavel og það var eins og að hvert
hljómfall snerti hveija taug í líkama
hennar. Kunningjahópurinn var
orðinn geysistór þama í Klúbbnum
og var það yfirleitt Ella sem laðaði
fólk að sér með fjöri sínu. Við vitum
því að margir munu minnast henn-
ar.
Við þökkum fyrir þann tíma sem
við áttum saman og munum að ei-
Iífu geyma minningu hennar í hjarta
okkar.
Deyr fé
deyja frændur
deyr sjálfur ið sama
en orðstír
deyr aldrig
hveim er sér góðan getur.
Hávamál
Við biðjum góðan guð að styrkja
fjölskyldu og ástvini í sorg þeirra.
Ragnheiður og Sigurbjörg.
+
Hjartkaer dóttir okkar, systir, mágkona
og frænka,
KATRÍN ÞÓRISDÓTTIR,
sem lést í Borgarspítalanum aðfaranótt
sunnudagsins 6. desember, verður
jarðsungin frá Fossvogskirkju þriðju-
daginn 15. desember kl. 13.30.
Þórir Hilmarsson,
Kolbrún Þórisdóttir,
Stefán Þórisson,
Helga Þórisdóttir,
Halla Þórisdóttir,
Snorri Þórisson,
Þórhildur Helgadóttir,
Jón B. Guðlaugsson,
Ragnhildur B. Traustadóttir,
Kristján Ó. Ólafsson,
Björgvin Bjarnason,
t
og systkinabörnin.

Innilegar þakkir til allra sem sýndu okkur vináttu og hlýhug við
andlát og jarðarför foreldra okkar,
LÁRU BJARGAR ÓLAFSDÓTTUR
MAGNÚSAR HALLDÓRSSONAR
frá Ketilsstöðum.
Sérstakar þakkir til starfsfólks delldar 63, Heilsuverndarstöðinni
og Elli- og hjúkrunarheimilisins Grundar.
Halldór Magnússon,
Ingibjörg Magnúsdóttir,
Ólafur Þór Magnússon,
Steinunn R. Magnúsdóttir,
Katrín L. Magnúsdóttir,
og aðstandendur.
Nanna Henriksdóttir,
Erling S. Tómasson,
Daina Magnússon,
Ragnar J. Ragnarsson,
Sigurgeir Jónsson
Allt sameiginlegt
nema konumar!
Ásmundarstaðabrœðumir,
Gunnar, Jón og Garðar
Jóhannssynir.
„Samvinna bræðranna hefur
verið náin og öll miðað að sem
mestri hagkvœmni í rekstri. Fyrstu
árin átti það einnig við um heim-
ilishaldið, en þeir brœður bjuggu í
sömu íbúðfram til 1975, höfðu
sameiginlegan fjárhag og notuðu
. eitm ogsama bílinn til ársins 1980.
Gunnar sagði síðar í viðtali að
„fram að þeim tíma hafi allt verið
sameiginlegt nema auðvitað
konurnar. ““
Bókin íslenskir auðmenn segir á
vandaðan og umfram allt skemmti-
legan hátt frá alls konar fólki með
ólíkan bakgrunn og úr margvíslegum
atvinnugreinum. Bókin er í senn
lærdómsrík fyrir bjartsýnt fólk og
skemmtileg aflestrar fyrir alla þá
sem vilja fræðast um það hvernig í
ósköpunum er hægt að verða ríkur
á íslandi!
íslenskir
auðmenn
- verulega
auðug bók!
í 3. sœti á
metsölulista
Pressunnar
-góðbók
um jólln!
HVÍTA HÚSIÐ