Morgunblaðið - 18.03.1994, Blaðsíða 38

38
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 18. MARZ 1994
Minning
Séra Guðni Gunn-
arsson skólaprestur
Við fætur Jesú ég fæ mér sess
og finn í hjarta mér sælu þes.
Og meiri hamingja engin er
en einn að vera með Jesú hér.
Og eftir dálitla ævistund
fæ ég að sjá hann á lífsins grund.
Ég hitti Jesúm í himins borg,
með honum stíg ég hin gullnu torg.
(Þýð. Magnús Runólfsson)
Guðni er farinn heim. Kallið kom
alltof fljótt fyrir okkur sem eftir
sitjum með sorg í hjarta en Guð
þekkir þær fyrirætlanir sem hann
hefur. Við Guðni vorum samstarfs-
menn hjá KFUM og K og KSH í
13 ár og mig langar til að minnast
hans með nokkrum orðum.
Ég kynntist Guðna fyrst vorið
1976 þegar ég byrjaði að vinna á
Aðalskrifstofu SÍK, KFUM og
KFUK. Fyrsti dagurinn er mér mjög
minnisstæður. Þennan dag var
fyrsti hópur sumarsins að fara í
Vatnaskóg og í þá daga fóru rút-
umar frá Amtmannsstígnum. Það
var því mikið um að vera á skrifstof-
unni, margt sem þurfti að vita,
muna og athuga. Guðni stjórnaði
aðgerðum við rútumar og sá til
þess að matur, farangur og böm
fæm á rétta staði og foreldrar
fengju svör við öllum sínum spum-
ingum. Þegar rútumar vom famar
kom lognið eftir storminn og ég var
búin að fá nóg, en ég sé alltaf
Guðna fyrir mér í dyrunum á leið-
inni út: „Ég er farinn upp í háskóla
- ég á að vera í hebreskuprófi eft-
ir 10 mínútur!" Guðni var þá í guð-
fræðinámi við háskólann. Þannig
var trúmennska hans í starfinu og
hún einkenndi allt hans starf fyrir
þær kristilegu hreyfíngar sem hann
starfaði fyrir.
Við ræddum oft saman um starf-
ið. Það var mér ómetanlegt að geta
alltaf sest inn á skrifstofu hjá
Guðna til að „rausa“ eins og við
kölluðum það. Guðni kunni að
hlusta og ræða málin. Stundum
þurfti hann líka að „rausa“ en aldr-
ei talaði hann illa um aðra þó ekki
væri hann alltaf sáttur við það sem
menn sögðu eða gerðu. Samstarfí
okkar lauk fyrir fímm áram þegar
ég hætti launuðu starfí en ég gat
áfram komið við hjá honum til að
spjalla þó ekki væra tækifærin eins
mörg og áður. Við áttum m.a. sam-
eiginlegt áhugamál sem var skrán-
ing á sögu KFUM og K og fékk
ég margar góðar ábendingar og
frumlegar athugasemdir hjá hon-
um.
Þegar ég lít til baka verður mér
ljóst að ég lærði margt af Guðna
m.a. um auðmýkt og trúmennsku
í starfí. Þessir eiginleikar hans
verða mesta áberandi í minningunni
ásamt hlýjunni og róseminni sem
alltaf var í kringum hann. Hann
talaði aldrei hátt og notaði ekki
stór orð en hafði ekki síður áhrif
en aðrir sem meira bar á. „Kær-
. leiki, gleði, friður, langlyndi, gæska,
góðvild, trúmennska, hógværð og
bindindi" (Gal. 5:22) vora raunvera-
legir þættir í lífí hans og nú þegar
við kveðjum hann verður minningin
áfram leiðarljós.
Esther, Gunnar, Helgi og Krist-
inn, orð vera svo lítil þegar við
stöndum frammi fyrir dauðanum
en megi Guð styrkja ykkur og
umvefja í kærleika sínum og náð.
Náð Drottins er ekki þrotin,
miskunn hans ekki á enda,
hún er ný á hveijum morgni,
I mikil er trúfesti þín.
(Harmljóðin 3:22-23)
Anna J. Hilmarsdóttir.
Guðni Gunnarsson, kær vinur,
hefur nú verið kallaður til dýrðar
Drottins. Leiðir okkar Guðna lágu
laust við að báðir væram við svolít-
ið feimnir eins og gengur. Auk þess
var hann rótgróinn Vesturbæingur
en ég bjó við Elliðaár. Við Guðni
áttum margar-góðar stundir saman
með góðum félögum í Kristilegum
skólasamtökum á fundum, mótum
og í heimahúsum. Markmið samtak-
anna er að ávinna ungt skólafólk
til lifandi trúar á Jesúm Krist.
Mörg okkar tóku þá ákvörðun að
fylgja frelsara okkar og var Guðni
einn þeirra. Hann var tillitssamur,
léttur og jákvæður í góðra vina
hópi og brosið sparaði hann ekki.
Ég tók eftir því hve heill hann var
í öllum samskiptum og vann mark-
visst að því sem hann ætlaði sér.
Það fór aldrei mikið fyrir Guðna
en þegar ég lít yfir liðin ár sé ég
að hann hefur skilað miklum starfs-
árangpn.
Guðni fæddist 29. júlí 1939. For-
eldrar hans, hjónin Guðbjörg
Guðnadóttir, sem lifír son sinn, og
Gunnar Sigurðsson, sem lést 1964,
veittu honum gott heimili og hann
var þeim góður sonur. Guðni lærði
prentiðn og jafnframt því var hann
í tungumálanámi. Eftir að hann
hafði lokið prentnáminu hélt hann
utan á Biblíuskóla. Hann hóf nám
í kristnum fræðum við Moody Bible
Institute í Chicago. Á Biblíuskólan-
um var ung stúlka sem jafnframt
var hjúkranarfræðingur. Þetta var
Esther en hún er frá Fosterburg í
Illionois en fædd I N-Karólínufylki.
Þau felldu hugi saman og trúlofuðu
sig á meðan á náminu stóð. Þau
útskrifuðust bæði frá Biblíuskólan-
um og giftu sig 29. júlí 1967 í
heimabæ Estherar. í ágúst sama
ár koma þau siglandi með Fjallfossi
til íslands og settust að á Framnes-
veginum þar sem heimili þeirra
hefur verið síðan. Tæpum tveimur
áram síðar eða 24. mars 1969 eign-
ast þau tvíbura, þá Gunnar og
Helga. Það var þeim mikið þakkar-
og gleðiefni. Kristinn fæddist síðan
4. september 1974 sem jók enn á
gleði þeirra allra.
Guðni hafði ekki aðeins ákveðið
að fylgja Kristi, heldur hafði hann
líka gengið heilshugar til þjónustu
við frelsara sinn. Hann starfaði
mikið fyrir KFUM og K. Hann var
framkvæmdastjóri bama- og ungl-
ingastarfs félaganna og um tíma
framkvæmdastjóri Landsambands
KFUM og K. Einnig sá hann um
sunnudagaskóla Fríkirkjunnar í
Reykjavík um árabil.
Guðni var námfús og hóf nám í
Guðfræðideild Háskóla íslands.
Þaðan útskrifaðist hann með guð-
fræðipróf árið 1979. Hann var vígð-
ur og hóf starf sem skólaprestur
haustið 1986. Hann kom nú á ný
til Kristilegra skólasamtaka. Mikill
fengur var að fá slíkan félaga og
vin. Reynsla hans og þekking kom
að ómetanlegum notum. Heimili
þeirra á Framnesveginum var líka
opið unglingunum og var oft margt
um manninn þar og mikið að gerast.
Guðni kastaði ekki höndum til
verka. Hann vann skipulega og
markvisst. Hann lagði sig fram við
að skila áfram því fagnaðarerindi
til annarra, sem hafði veitt honum
lífsfyllingu og gleði. Það var alltaf
gott að hlusta á Guðna. Ræður
hans voru lifandi og innihaldsríkar.
Hann gaf í ræðum sínum hlutdeild
í fagnaðarerindi Guðs þannig að
maður fór ríkari heim eftir að hafa
hlustað á Guðna.
Fyrir um það bil einu ári síðan
greindist hann, með krabbamein.
Taldar voru góðar horfur á að tak-
ast mætti að lækna það. Þrátt fyrir
þetta mótlæti var Guðni alltaf hinn
sami, hógvær, glaður, nægjusamur
og traustur. Allt hafði verið og var
lagt í hendur Drottins. Mér fannst
hann gera mestar kröfur til sjálfs
sín í öllu og aldrei kvartaði hann
svo ég vissi. Sjúkdómurinn ágerðist
hafði ekki heldur breyst, Hann var
hinn sami, fullríkur fyrir alla sem
ákalla Hann. Heilsubrestur Guðna
skyggði ekki heldur á þá bjargföstu
trú sem hann átti. Mér fínnst það
sem Páll postuli skrifar eiga við
Guðna. „Ef vér lifum, lifum vér
Drottni, og ef vér deyjum, deyjum
vér Drottni. Hvort sem vér þess
vegna lifum eða deyjum eram vér
Drottins."
Esther hefur alla tíð staðið með
Guðna heil og óskipt. Öllum var ljóst
að miklir kærleikar vora þeirra á
milli. Kærleikur Krists hefur knúð
þau og sameinað til starfa í ríki
Hans.
Daginn fyrir andlát Guðna var
hann að tala við mig um vinnu sína
sem honum var mjög annt um.
Þegar við töluðum svo um drengina
þeirra þrjá kom þessi hlýja væntum-
þykja fram hjá honum. Mér fannst
augu hans ljóma af kærleika og ást
til fjölskyldu sinnar sem hann elsk-
aði. Okkur grunaði ekki þá að lúður
Drottins myndi hljóma næsta dag.
Guðni var kallinu reiðubúinn. Hann
var ekki að fara yfír neina móðu.
Hann átti takmark sem hann hafði
keppt að. Guðni gekk inn til dýrðar
frelsara síns sem beið hans með
kórónu lífsins sem bíður allra þeirra
sem þiggja náð Hans og kærleika.
Elsku Esther, Gunnar, Helgi,
Kristinn og Guðbjörg. Við biðjum
þess að almáttugur Guð mildi sökn-
uð ykkar og fylli ykkur þeim friði
sem Hann einn getur gefíð.
Guði sé þökk fyrir Guðna Gunn-
arsson.
Ásgeir Markús.
Ég hef Drottin ætíð fyrir augum,
þegar hann er mér til hægri handar,
skriðnar mér ekki fótur.
Fyrir því fapar hjarta mitt, sál mín gleðst
og líkami minn hvílist í friði.
(Sálm. 16.8-9.)
Orðin hér að ofan era eins og
yfírskrift yfír líf vinar okkar og
samstarfsmanns, Guðna Gunnars-
sonar. Þau era einnig vitnisburður
um þá trú sem honum var gefín til
skapara síns og frelsara. Ekki síst
reyndi á það síðastliðið ár er hann
háði baráttu við þann sjúkdóm er
bar hann til dauða.
Æðraleysi, trú og traust á að
hann væri öraggur í hendi Jesú
Krists og umhyggja fyrir öðram
einkenndu Guðna allt fram á síð-
ustu stundu. Friður og gleði geisl-
uðu frá honum, ekki síst síðustu
dagana og sólarhringinn, þrátt fyr-
ir miklar þjáningar og þá staðreynd
að dyr dauðans vora framundan.
Jesús hefur brotið á bak vald dauð-
ans og í þeirri von og vissu gekk
Guðni inn um dyr dauðans, inn til
eilífa lífsins, til fullkomins, persónu-
legs og náins samfélags við frelsar-
ann Jesúm Krist, þar sem ekkert
fær skyggt á eða heft þá gleði sem
hann á.í honum.
Guðni var trúfastur og fórnfús
starfsmaður í ríki Guðs. Hann þjón-
aði með lífi sínu bæði Guði og mönn-
um. Til þess var hann kallaður og
þeirri köllun var hann trúr.
Við fjölskyldan fengum að njóta
gestrisni þeirrar sem einkenndi
heimili Guðna og Estherar. Það var
okkur; öllum opið, smáum og stór-
um. Ékki síst var það okkur mikils
virði er illa stóð á hjá okkur fyrir
tveimur áram síðan, að Guðni og
Ester tóku bömin okkar og gættu
þeirra heilan ' dag. Var margt
skemmtilegt gert þann daginn og
iifír sá dagur sem björt endurminn-
ing í hugum barnanna. Þau þekktu
Guðna og báðu fyrir honum er þau
vissu að hann var veikur. Nú biðjum
við öll fyrir Esther, drengjunum og
móður hans sem eiga öll /ím sárt
að binda. Megi Guð bera ykkur í
faðmi sér og fylla hjörtu ykkar af
friði sínum.
Hrönn og Ragnar.
Það dimmir um stund við dauða-
fregn. Þetta era eðlileg og mannleg
viðbrögð. Fréttin um lát Guðna
Gunnarssonar átti því ekki að koma
okkur að óvöram. Illvígur sjúkdóm-
ur hafði lagt hann að velli eftir
harða baráttu. En dauðinn var þó
ekki sigurvegarinn í þeirri baráttu.
Trúaður kristinn maður veit á hvem
hann setur sitt traust „því að hvort
sem vér lifum, lifum vér Drottni eða
vér deyjum, þá eram vér Drottins."
Jesús Kristur var, er og verður
„sigraði dauðans". Þessu trúði
Guðni og þetta boðaði hann. Sem
framkvæmdastjóri Landssambands
KFUM og KFUK og sem skóla-
prestur, heimsótti Guðni okkur á
Akureyni. Var hann æ og ævinlega
sérstakur aufúsugestur. Hógvær og
ljúfur í allri framkomu en starfsfús -
og hugmyndaríkur í starfí, hvort
heldur sem var á meðal barna, ungl-
inga eða fullorðinna. Ég minnist
komu Guðna til Akureyrar í byrjun
starfs haustið 1984. Guðni annaðist
helgamámskeið á Hólavatni og
gerði það á sinn ljúfa og einlæga
hátt eins og hans var vandi. Á
mánudeginum bauð ég honum í
dagsferð að Mývatni. Þetta var
bjartur og sólríkur dagur. Haustlit-
imir skörtuðu sínu fegursta. Þessu
til viðbótar kraumuðu Kröflueldar
á þessum tíma. Allt samverkaði
þetta til þess að gera þennan dag
eftirminnilegan og yndislegan. Og
Guðni naut þessarar stuttu ferðar
með bamslegri gleði og þakklæti.
Það var ekki hans háttur að láta
hafa mikið fyrir sér, en hann mat
og þakkaði einlæglega það litla sem
gert var fyrir hann í heimsóknum
til Akureyrar.
KFUM og KFUK hafa við frá-
fall Guðna misst einn af sínum
bestu leiðtogum. Ég er þess fullviss
að bæn Guðna hefur verið sú, að
við mættum sækja fram í Kirkju
Krists á íslandi og að fleiri mættu
eignast lifandi trú á Jesú Krist. Og
þannig gætum við best heiðrað
minningu Guðna Gunnarssonar að
við stuðluðum að því, með Guðs
hjálp, að bæn Guðna mætti rætast.
„Sælir eru þeir, sem í Drottni
deyja, því þeir munu fá hvíld frá
erfíði sínu.“ Við sendum einlægar
samúðarkveðjur til ástvina Guðna,
í Jesú nafni.'
Aldrei mætzt í síðasta sinni
sannir Jesú vinir fá.
Hrellda sál, það haf í minni
harmakveðju stundum á.
Hrellda sál, það haf i minni,
harmakveðju stundum á.
Aldrei mætzt í síðsta sinni
sannir Jesú vinir fá.
(H.H.)
F.h. vina á Akureyri,
Jón Oddgeir Guðmundsson.
„Svo fljótt, svo ótímabært,“ vora
hugsanir sem þutu gegnum hug-
ann, þegar mér var sagt frá að
Guðni Gunnarsson hefði látist fyrr
þann sama dag. Vissulega var okk-
ur, sem höfðum fylgst með baráttu
hans við erfíðan sjúkdóm, ljóst, að
lát hans gæti borið að fyrr en varði.
Síðustu fréttir af heilsu hans höfðu
hvatt okkur til bæna og einmitt á
andlátsstund hans vorum við nokk-
ur saman komin í bæn, þar sem
við enn einu sinni fólum hann og
fjölskyldu hans kærleiksríkum vilja
Guðs á vald.
Ég átti því láni að fagna að kynn-
ast og fá að njóta samskipta við
Guðna í starfí hans í KFUM og K
og Kristilegu skólahreyfíngunni, og
nánust vora samskiptin, þegar hann
gegndi starfí framkvæmdastjóra
Landssambands KFUM og KFUK.
Nú er hann burt tekinn af leik-
vangi lífsins. Hugurinn rennur yfír
liðin ár. Ég sé hann fyrir mér í
ræðustól, er hann leiddur af Guðs
anda lýkur upp fyrir okkur ritning-
unum á sinn sérstæða hátt. Gegnum
hugann þýtur leifturmynd af Guðna
sitjandi í þröngum hópi með Bibl-
íuna fyrir framan sig, er hann leið-
ir unga pilta og stúlkur inn í þá
leyndardóma, sem honum voru
helgastir. Ég minnist þess, hvemig
honum virtist auðvelt að nálgast
viðfangsefni sitt á óhefðbundinn og
oftlega óvæntan hátt til þess að ná
eyram áheyrandans. Og ég minnist
hans sem hins trausta og samvisku-
sama framkvæmdastjóra, sem vann
verk sitt af stakri trúmennsku og
með þeim kærleika, sem einkenndi
allt hans líf. Slíkar minningar era
mér dýrmætar á skilnaðarstundu.
Það var gott að fá að vera í ná-
vist Guðna, því Guð hafði gefíð
honum hæfíleika, sem vora á svo
margan hátt frábragðnir og framar
hæfíleikum okkar hinna. Guð hafði
gætt hann eiginleikum, sem marga
hefur eflaust langað til þess að
hafa, og þessir eiginleikar hans
komu svo vel fram í störfum hans.
Og í öllu þessu var hann svo dyggi-
lega studdur af konunni, sem Guð
hafði gefið honum að lífsföranaut.
„Ég hélt að Guð gæti ekki án
hans verið,“ varð einum kunningja
mínum að orði, þegar ég sagði hon-
um frá andláti Guðna. Þar vitnaði
hann til ummæla, sem höfð voru
um annan sameiginlegan vin okkar,
sem lést fyrir mörgum áram. Þessi
orð tjá samt svo vel þann söknuð,
sem í hugum okkar býr, er við
kveðjum látinn vin, sem okkur var
ákaflega kær. í þeim felst vissulega
eigingimi en einnig fullvissan um,
að þar var höggvið skarð í félögin
okkar, sem vandfyllt verður, þegar
litið er til þess af mannlegum sjón-
arhóli. Þó hljótum við að lofa Guð,
nú þegar komið er að skilnaðar-
stund, fyrir það að hann veitti okk-
ur þá blessun, er við svo oftlega
nutum í návist Guðna Gunnarsson-
ar í félagsstarfinu jafnt sem utan
þess.
Með þessum fátæklegu orðum
vil ég f.h. Landssambands KFUM
og KFUK og einnig félagsfólksins
á Akranesi votta þér, Esther, og
drengjunum ykkar innilega samúð.
Ég bið þess að Hann, sem öllu
ræður, veiti ykkur styrk og þá
huggun, sem hann einn getur gef-
ið. Minningin um einstakan dreng
mun lifa í hjörtum okkar umvafin
virðingu og þakklæti.
Jóhannes Ingibjartsson,
formaður Landssambands
KFUM og KFUK.
í dag kveðjum við Guðna Gunn-
arsson skólaprest. Guðni átti lengi
vel sitt annað heimili í húsi KFUM
og KFUK við Amtmannstíg 2b og
sótti þangað fundi, samverar og
samkomur á vegum félaganna,
Kristilegra skólasamtaka og fleiri,
allt frá æsku. Snemma tók hann
sem sjálfboðaliði þátt í drengja-
starfi KFUM í Reykjavík og undir-
ritaður minnist góðra stunda á
fundum Yngri deildarinnar við
Amtmannsstíg, þar sem Guðni
sagði lifandi frá og hafði jafnan
með sér hjálpargögn af ýmsu tagi
í ríkari mæli en aðrir. Enn í dag
er margt mjög minnisstætt af því
sem Guðni kom með og talaði um
á þeim árum. Guðni var mjög frum-
legur og nýtti sér óspart ýmsar
hugmyndir og starfsaðferðir sem
hann hafði kynnst meðan á náms-
dvöl hans stóð í Bandaríkjunum.
Er heim kom nutu KFUM og
KFUK starfskrafta hans á margan
hátt. Hann vann nokkur ár á Aðal-
skrifstofu Kristniboðssambandsins,
KFUM og KFUK og sinnti af-
greiðslu, fjölritun og samskiptum
við fólk. Um nokkurt skeið var
hann skrifstofustjóri. Á þeim árum
nutu félögin hans ríkulega í sjálf-
boðastarfi á ýmsum fundum og
samkomum þar sem Guðni hafði
af miklu að miðla.
Guðni var ráðinn framkvæmda-
stjóri barna- og unglingastarfs
KFUM og KFUK í Reykjavík árið
| saman á unglingsáram þegar við
sóttum fundi hjá Kristilegum Skóla-
samtökum og i KEUM. Hann var «ú fyrir nokkru og okkur fannst
fáeinum árum eldri en ég og ekki svo g°tt að geta beðið saman. Guð