Morgunblaðið - 13.04.1994, Blaðsíða 39

MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 13. APRIL 1994
39
Hjördís Oddgeirs
dóttír—Minning
Fædd 5. júlí 1932
Dáin 22. mars 1994
Minning
Benedikt Jóns-
son húsasmiður
Nú er hún Hjördís okkar dáin,
sagði Ásta er hún hringdi í mig
vestur í Stykkishólm til að tilkynna
mér lát Hjördísar. Ég hitti hana
rétt áður en ég fór vestur og þá
var hún svo hress. Við hlógum og
gerðum að gamni okkar eins og svo
oft áður, hún sat í rúminu sínu og
borðaði samloku með bestu lyst þó
svo að hún væri svolítið að svindla.
Ég þekkti Hjördísi lítillega þegar
ég hitti hana með Bóbó á Kokkhús-
inu rétt fyrir jólin 1985. Þau voru
að fá sér kaffi eftir að hafa verið
á búðarrápi. Bóbó var þá búinn að
kaupa fimm jólagjafir handa Hjör-
dísi, minna mátti það ekki vera. En
í byijun árs 1987 dó Bóbó mjög
snögglega og þá varð Hjördís ein
og stóð hún sig mjög vel. Hún bauð
mér í heimsókn stuttu seinna og
þá hófst vinátta okkar sem var
mjög litrík.
Hjördís var mikill persónuleiki og
oft sópaði að henni. Þegar hún punt-
aði sig sem hún gerði æði oft, þá
var hún eins og drottning, en svo
fannst henni líka mjög gott að liggja
bara uppi í rúmi og hafa það gott.
Hún hlustaði þá gjarnan á kristilega
söngva á snældum og fékk sér eitt-
hvað gott í svanginn úr Lúllabúð.
Hann Haraldur vinur minn er
látinn á 84. aldursári. Það bar
óvænt að því hann hafði verið hress
fyrr um daginn og okkur datt ekki
annað í hug en að hann ætti mörg
ár eftir ólifuð. Hann var sérlega
góður maður, ósérhlífinn og vildi
öllum vel.
Ég kynntist Haraldi fyrir um tíu
árum, þegar hann bar út blöð í
hverfinu okkar. Þessi aldna kempa
vakti athygli mína, léttur og kvikur
á fæti og alltaf fyrstur á ferli. Með
okkur tókst fljótlega góður kunn-
ingsskapur og varð hann fljótlega
góður heimilisvinur.
Þegar ég þurfti á gæslu að halda
fyrir yngsta son minn árið 1986
þegar hann byijaði í skóla, þá
bauðst Haraldur til að taka það
starf að sér. Hann hefði hvort eð
er ekkert að gera þar til hann færi
að sinna hestunum síðdegis. Það
varð því úr að hann gætti sonar
míns í tvö og hálft ár og ég hugsa
að betra veganesti hefði hann ekki
getað fengið á þessum tíma. Har-
aldur las með honum, kenndi honum
fjölmörg spil og miðlaði honum af
reynslu sinni. Það er staðreynd að
mörg börn fara á mis við samvistir
við eldra fólk og er það mjög miður.
Haraldur er fæddur og uppalinn
á Breiðabólsstað í Miðdölum og eitt
er víst að sveitin og dýrin áttu hug
hans allan. Honum auðnaðist þó
ekki að stunda búskap nema hluta
ævinnar en hann bjó á Aflstöðum
í Dölum um tíu ára skeið. Hann var
fjármaður góður og átti alltaf góða
hesta, sem hann hugsaði einstak-
lega vel um. Hann hafði milligöngu
um fyrstu hestakaup mín og stund-
uðum við hestamennsku saman í
nokkur ár. Mér eru minnisstæðir
margir langir útreiðartúrar sem við
áttum saman, oft í fylgd móður
minnar. Það var gaman að fylgjast
með hvernig þau bæði báru sig að.
Aldrei misstu þau stjórn á sínum
hestum, þrátt fyrir að þeir væru
öskuviljugir, og sátu sem límd við
hestana, á meðan ég lenti oft í hinu
mesta basli og hlaut ófáar bylturn-
ar í gegnum tíðina. Það virtist þeim
í blóð borið að skilja skepnurnar
og fá þær til samvinnu við sig,
Lífsganga Hjördísar var ekki allt-
af blómum stráð, en alltaf var þó
stutt í léttleikann og dillandi hlátur
og þá sagði hún gjarnan við mig:
„Æi Anna, þú getur nú hlegið að
öllu“, og svo hló hún með. Stundum
blés Hjördís og þá var best að þegja
eða þá að blása á móti og stuttu
seinna var komið logn. Hún var
dugleg að fá sitt fram og það var
oft erfitt að neita henni því að hún
fór svo sniðuglega fram á hlutina.
Eitt sinn hringdi hún í mig á
fallegum en köldum vetrardegi og
sagði: „Ég var að hringja á Veður-
stofuna og þeir sögðu að það væri
gott veður í bíl,“ hún var auðvitað
að falast eftir bíltúr og svona beiðn-
ir var ekki hægt annað en að upp-
fylla. Oft fórum við á Shanghai í
kaffí og vöfflur og þar þekkti hún
allar stúlkurnar og voru sumar í
meira uppáhaldi en aðrar.
Hjördís átti við erfið veikindi að
stríða allt frá unglingsaldri, en aldr-
ei fannst mér hún reið og bitur og
tók hún þessum veikindum ótrúlega
vel. Hún sagði nýlega við mig að
hún væri ekkert hrædd við dauð-
ann, en sér fyndist að hún ætti nú
betra líf skilið hinu megin þar sem
þetta líf hefði verið svo erfitt. Hjör-
dís átti einlæga trú á Jesú Krist
og sagði svo oft: „Ég fel allt í hend-
ur Jesú.“ Hún sagði við mig hérna
þannig að maður og hestur yrðu
eitt.
Haraldur missti aldrei tengslin
við sveitina. Hann fór í heyskap á
sumrin og reyndi alltaf að komast
í sauðburðinn. Þá fór hann í leitir
í Dölunum þar til fyrir örfáum
árum. Þegar vinafólk okkar fluttist
af mölinni og byijaði sauðfjárbú-
skap á Efra-Núpi í Miðfirði, þá
varð hann þar tíður gestur og miðl-
aði óspart af sinni reynslu.
Áhugamál Haraldar voru marg-
vísleg og ekkert var honum óvið-
komandi. Þrátt fyrir að samvistir
okkar snerust að miklu leyti um
hesta og ferðalög okkar saman
væru oftast í tengslum við þá, þá
áður fyrr að ég myndi aldrei ná
mér í mann vegna anna og auk
þess myndi enginn geta búið með
mér því að ég væri aldrei heima
hjá mér og alltaf svo mikið að gera.
Þegar ég svo afsannaði fullyrðingar
hennar og gifti mig var Jónsi í
miklu uppáhaldi hjá henni og oft
þurfti hún ekkert við mig að tala
þegar hún hringdi, það var alveg
nóg að tala við Jónsa. Hún varð
„amma“ barnanna okkar þegar þau
fæddust og var þeim mjög góð.
Mér finnst ég ríkari að hafa átt
Hjördísi fyrir vinkonu og á eftir að
sakna hennar, en veit jafnframt að
henni líður betur nú. Guð blessi
minningu góðrar vinkonu.
Anna Árnadóttir.
Nú er hún Hjördís „amma“ kom-
in til Jesú. Hún var strax til í að
verða amma mín þegar ég fæddist
þó svo að við værum ekkert skyld.
Við urðum góðir vinir og það var
oft glatt á hjalla hjá okkur þegar
við hittumst. Oft fékk ég fallega
sendingu frá Dísu ömmu eða ömmu
í rúmi. Þegar litla systir mín fædd-
ist í desember, þá varð hún „amma“
hennar líka. Mamma ætlar að
hjálpa mér að muna alltaf eftir
Hjördísi „ömmu“.
Legg ég nú bæði líf og ðnd,
ljúfi Jesús í þína hönd,
síðast þegar ég sofna fer
sitji Guðs englar yfir mér.
(Hallgr. Pétursson)
Kær kveðja frá
Hákoni Amari.
sýndi hann öðru einnig áhuga.
Hann hafði áhuga á því að kynnast
landinu sínu betur og sýndi mikinn
kjark þegar hann ákvað að koma
með okkur í erfitt ferðalag um land-
ið fyrir nokkrum árum til þess að
sjá staði sem hann hafði aldrei heim-
sótt. Hann taldi það ekkert mál að
gista í tjaldi í þijár vikur og hossast
í Land-Rover yfír vegleysur. Enda
fór það svo að hann var manna
hressastur eftir langar dagleiðir og
fannst ekkert mál að vaða ár eða
ganga fjöll eða þá að keyra örlítinn
spotta ef svo bar undir.
Ég mun ávallt minnast Haraldar
sem eins af mínum bestu vinum og
þakka honum hér með samvistirn-
ar. Ég mun hins vegar trúa því að
samvistum okkar sé ekki lokið og
að við hlið mér muni oft ríða maður
á skjóttum hesti, mér til halds og
trausts.
Ég votta aðstandendum hans og
vinum innilega samúð mína.
Margrét Hálfdánardóttir.
Fæddur 11. apríl 1905
Dáinn 15. mars 1994
Mikill söknuður er mér í huga við
andlát vinar míns Benedikts Jóns-
sonar er fæddist í Súðavík við ísa-
ljarðardjúp. Faðir hans, Jón Helga-
son, var smiður á hús og skip og
átti heima í Súðavík. Hann dó þegar
Benedikt var á öðru ári. Ólst hann
upp með móður sinni, Guðrúnu Jóns-
dóttur, á ýmsum bæjum í Álftafirði.
Hjá syni sínum átti hún athvarf
þegar aldur færðist yfir. Á uppvaxt-
arárum sínum vann Benedikt við
sveitabúskap og var einnig mikið á
sjó við Djúp. Þegar hann var 24
ára 1929 fær hann vinnu við húsa-
smíðar hjá húsasmíðameistara,
Guðmundi Þorleifssyni, en flyst svo
til Siglufjarðar 1931 og heldur
áfram húsasmíðum hjá Jóni Jó-
hannssyni húsasmíðameistara og
lýkur þar sveinsprófi 1936.
Benedikt kvæntist og stofnaði
heimili á Siglufírði með Jónu Ás-
mundardóttur, sem var Eyfírðingur
að ætt, fædd á Árskógsströnd þar
sem Benedikt byggði nýbýlið Viðar-
holt. Á þessu tímabili vann Bene-
dikt við skipasmíðar á Akureyri.
Til Dalvíkur flytjast þau 1943
og eiga þar heima til 1950. Þar
vann Benedikt bæði við húsa- og
skipasmíðar. Þaðan flytjast þau í
Kópavog og eru þar í eitt ár. Síðan
flytjast þau til Keflavíkur og þar
vann Benedikt við skipasmíðar í
Dráttarbraut Keflavíkur.
Til Hafnarfjarðar fluttust þau
1955 og hóf þá Benedikt smíðar í
Bátalóni hf. þar sem hann vann í
20 ár, eða fram til sjötugs, við báta-
og skipasmíðar.
Ástæða er til að ætla að Bene-
dikt hafi séð ýmislegt fyrir sér á
uppvaxtarárunum. ísaijarðarkaup-
staður var á síðari hluta síðustu
aldar og fyrstu áratugum af þess-
ari einhver mesti uppgangsbær á
öllu landinu. Benedikt dvaldi á
Siglufirði á þeim árum þegar at-
vinna og útgerð var þar í algjöru
hámarki. Ég efast ekki um að Bene-
dikt hefur kynnst ýmsu eftirtektar-
verðu á yngri árum og hefur það
auðveldað honum að takast á við
ýmiss konar verkefni. Hann var
afkastamikill og átti til óvenju mikla
hagkvæmni sem auðveldaði honum
þau verk sem hann vann við. Er
mér sérstaklega minnisstætt þegar
hann vann við að reisa með okkur
bræðrum sumarbústað í Hallsteins-
nesi. Þetta verk tókst Benedikt að
mínum dómi með miklum ágætum
og ótrúlega fljótt. Einnig sló Bene-
dikt upp öllum steypumótum og
útibyrti íbúðarhúsið sem ég bý í.
Þetta framkvæmdi hann með hag-
sýni og dugnaði og erum við hjónin
honum mjög þakklát fyrir.
Benekikt var oft glaðvær og
gamansamur starfsmaður, sem
hafði jákvæð og góð áhrif á vinnu-
stað. Mér er efst í huga þakklæti
til þessa vinar míns fyrir þau mörgu
verk er hann vann í Bátalóni hf.
þau 20 ár sem hann starfaði þar.
Fyrir samstarfið og ágæta mann-
kosti kann ég honum kærar þakkir.
Konan hans, Jóna Ásmundar-
dóttir, dó árið 1979. Þau hjónin
áttu þijár dætur, Ásmundu, Guð-
rúnu og Snjólaugu Aðalheiði.
Barnabörnin og barnabarnabörnin
eru nú alls 30. Síðustu æviárin
dvaldi Benedikt á Hrafnistu í Hafn-
arfirði. Dætrum hans og öllum hans
nánustu sendum við hjónin okkar
innilegustu samúðarkveðjur.
Þórbergur Ólafsson.
t
Eiginmaður minn, faðir okkar, sonur, bróðir, fóstursonur og
tengdasonur,
SIGURJÓN ÞÓRISSON,
Sundlaugavegi 10,
Reykjavfk,
sem lést af slysförum þann 6. apríl sl., verður jarðsunginn frá
Bústaðakirkju á morgun, þann 14. apríl, kl. 13.30.
Herdís Brynjarsdóttir,
Svava Lára Sigurjónsdóttir, Ingunn Brynja Sigurjónsdóttir,
Þórir Sigurðsson, Ingibjörg Þóroddsdóttir,
Sigurður Þórisson, Guðbjörg Þórisdóttir,
Rannveig Þórisdóttir, Þórdi's Þórisdóttir,
Börkur Guðjónsson, Gná Guðjónsdóttir, Brjánn Guðjónsson,
Guðjón Böðvar Jónsson,
Brynjar Eyjólfsson og Ríkey Guðmundsdóttir.
t
Innilegar þakkir til allra þeirra, sem
sýndu okkur samúð og vinarhug við
andlát og útför eiginmanns míns, föður
okkar, tengdaföður og afa,
GUNNARSLEÓSSONAR
pipulagningameistara,
Hliðarstræti 15,
Bolungarvík.
Guðbjörg Stefánsdóttir,
Fanný Gunnarsdóttir, Hörður Gunnarsson,
Hafþór Gunnarsson,
Jóhanna Sóley Gunnarsdóttir, Páll Benediktsson,
Bæring Freyr Gunnarsson, Grazyna Gunnarsson,
Elín Gunnarsdóttir, Sigurgeir Sveinsson
og barnabörn.
t
Ástkær eiginmaður minn og faðir okkar,
JOHN PATRICK STEEN - MC LEAN,
andaðist á heimili sínu, Markham, Ontario, Kanada, sunnudaginn
27. mars.
Ella Steen,
James Baldur Steen,
Shaun Brendan Steen.
t
Þökkum auðsýnda samúð og vinarhug við andlát og útför föður
okkar,
INGÓLFS ARNARS INGÓLFSSONAR,
Þórufelli 10,
Reykjavík.
Kristin Björk Ingólfsdóttir,
Gisli Páll Ingólfsson.
t
Innilegar þakkir til allra þeirra, sem sýndu okkur samúð og hlýhug
við andlát og útför eiginmanns míns, fööur, tengdaföður og afa,
ÞÓRÐAR KR. JÓNSSONAR,
Smáratúni 20B,
Selfossi.
Vigdís Kristjánsdóttir,
Rannveig Þórðardóttir, Örlygur Jónasson
og barnabörn.
t
Innilegar þakkirfyrir auðsýnda samúð og hlýhug við andlát og útför
KRISTJÓNS GUÐBRANDSSONAR,
Kirkjubæjarklaustri.
Elfn Árnadóttir,
Eyjólfur Kristjónsson, Sigrún Harpa Baldursdóttir,
Guðný María Kristjónsdóttir,
Einar Árni Kristjónsson,
Katrin Kristjónsdóttir,
Árni Sigurðsson
og barnabörn.
Haraldur Stefáns-
son - Minning
Fæddur 15. september 1910
Dáinn 10. mars 1994