Morgunblaðið - 10.05.1998, Blaðsíða 40

40 SUNNUDAGUR 10. MAÍ 1998
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ
t
Ástkær eiginmaður minn, faðir, sonur, bróðir,
tengdasonur og mágur,
ÁGÚST VILHELM ODDSSON
frá Akranesi,
Sjávargrund 9b,
Garðabæ,
sem lést fimmtudaginn 30. apríl sl., verður
jarðsunginn frá Hafnarfjarðarkirkju þriðju-
daginn 12. maí kl. 13.30.
Elín G. Magnúsdóttir,
Friðmey Jónsdóttir,
Erla E. Oddsdóttir,
Ólafur Oddsson,
Anna M. Elíasdóttir,
Ragnar S. Magnússon,
Svanhvít Magnúsdóttir,
Jón Egilsson.
Ragnar E. Ágústsson,
Sveinn H. Jónsson,
Guðlaug P. Wium,
Kristján E. Halldórsson,
t
Ástkær faðir okkar, tengdafaðir, afi, langafi og
bróðir,
GUÐMUNDUR S. JÓNSSON
fyrrverandi skipstjóri,
Eiðistorgi 3,
Seltjarnarnesi,
sem lést sunnudaginn 3. maí, verður jarðsung-
inn frá Fossvogskirkju mánudaginn 11. maí
kl. 15.00.
Ágúst Guðmundsson,
Stefán Á. Guðmundsson,
Pálína J. Guðmundsdóttir,
Halldór R. Guðmundsson,
Hafsteinn Guðmundsson,
Marta Jónsdóttir,
Guðrún Steinsdóttir,
Siggerður Ólöf Sigurðardóttir,
Ómar Einarsson,
Hólmfríður Marinósdóttir,
Sigurþór Júníusson,
barnabörn og barnabarnabarn.
t
Ástkær eiginkona mín, móðir okkar, tengda-
móðir, amma og langamma,
VILBORG SIGURÐARDÓTTIR,
Hringbraut 50,
áður Hólmgarði 1,
er lést á elli- og hjúkrunarheimilinu Grund
fimmtudaginn 23. apríl sl., verður jarð-
sungin frá Fossvogskirkju miðvikudaginn
13. maí kl. 13.30.
Blóm og kransar eru afþakkaðir, en þeim, sem vilja minnast hinnar
látnu, er bent á líknarstofnanir.
Einar Árnason,
Ingibjörg Einarsdóttir,
Sigurður L. Einarsson
Anna María Einarsdóttir,
Árni Einarsson,
Sigurbjörg Einarsdóttir,
Þórir Þórðarson,
Guðbjörg Friðriksdóttir,
Gústaf Guðmundsson,
Ragnhildur Nordgulen,
Eyþór Árnason,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Faðir okkar og tengdafaðir,
ÖGMUNDUR GUÐMUNDSSON,
fyrrverandi yfirtollvörður,
sem lést á Hrafnistu í Hafnarfirði 2. maí sl.,
verður jarðsunginn frá Bústaðakirkju á morg-
un, mánudaginn 11. maí, kl. 13.30.
Fyrir hönd barna okkar og barnabarna,
Pálmar Ögmundsson,
Anna Margrét Ögmundsdóttfr,
Ágúst Ögmundsson,
Jóhann Gunnar Ögmundsson,
Lárus Ögmundsson,
Sverrir Ögmundsson,
Þórunn Blöndal,
Ófeigur Geirmundsson,
Elínborg Kristjánsdóttir,
Ingibjörg Jónsdóttir,
Hildigunnur Sigurðardóttir,
Ásbjörg Magnúsdóttir.
t
Ástkær bróðir okkar,
MAGNÚS BJÖRNSSON,
Hrafnistu Reykjavík,
áður Sporðagrunni 7,
er látinn.
Jarðarförin hefur farið fram í kyrrþey.
Pökkum auðsýnda samúð.
Fyrir hönd aðstandenda,
Þurfður Björnsdóttir,
Jóna Björg Bjömsdóttir.
+ Ögmundur Jó-
hann Guðmunds-
son var fæddur á
Blönduósi 28. maí
1916. Hann lést á
Hrafnistu í Hafnar-
fírði 2. maí síðastlið-
inn. Foreldrar hans
voru Guðmundur K.
Ögmundsson frá Þór-
arinsstöðum í Hruna-
mannahreppi, bú-
fræðingur og síðar
málara- og gips-
steypumeistari í
Reykjavík, f. 29. júlí
1888, d. 20. maí 1952,
og eiginkona hans
Margrét Hinriksdóttur, húsfreyja
og verslunareigandi, f. 6. október
1892, d. 18. mars 1963. Foreldrar
Guðmundar voru Ögmundur
Sveinbjörnsson, bóndi á Þórarins-
stöðum, f. 22. desember 1862, d.
18. mars 1955, og kona hans Jó-
hanna Guðmundsdóttir, f. 19.
nóvember 1863, d. 7. október
1943. Foreldrar Margrétar voru
Hinrik Magnússon, bóndi á Orra-
stöðum í Torfalækjarhreppi og
síðar á Tindum á Ásum í A-Hún.,
f. 13. apríl 1851, d. í nóv. 1929, og
Solveig Eysteinsdóttir, húsfreyja,
f. 14. mars 1862, d. 1. janúar
1913. Ögmundur ólst upp í for-
eldrahúsum í Reykja-
vík ásamt yngri bræðr-
um sínum þeim Hin-
riki, f. 22. mars 1918,
og Geir, f. 28. júní
1921.
Hinn 23. maí 1942
kvæntist Ögmundur
Halldóru Pálmarsdótt-
ur, f. 17. september
1920, d. 8. febrúar
1992. Foreldrar henn-
ar voru hjónin Pálmar
Sigurðsson, rafvirki í
Reykjavík, f. 7. aprfl
1895, d. 18. mai 1978,
og Anna Helgadóttir
húsfreyja, f. 11. sept.
1898, d. 11. október 1969. Börn Ög-
mundar og Halldóm eru 1) Pálmar
Ögmundsson f. 17. júlí 1943, maki
Þórunn Blöndal. Dætur þeirra eiu
þijár, Bryndís, Hjördís og Hall-
dóra. 2) Ánna Margrét, f. 20. júní
1944, maki Ófeigur Geirmundsson,
og eiga þau fimm börn, þau Þóri,
Jóhann, Hauk, Fanneyju og Önnu
Dóru. 3) Ágúst, f. 23. aprfl 1943,
maki Elínborg Kristjánsdóttir. Þau
eiga þijú börn, þau Kristján,
Trausta og Sólveigu. 4) Jóhann
Gunnar, f. 2. mars 1950, maki Ingi-
björg Jónsdóttir, og eiga þau tvær
dætur, þær Guðrúnu og Huldu
Björk. 5) Lárus, f. 11. september
1951, maki Hildigunnur Sigurðar-
dóttir. Þeirra börn eru þijú, þau
Lilja Karítas, Dóra María og Sig-
urður Egill. 6) Sverrir, 30. októ-
ber 1955, maki Ásbjörg Magnús-
dóttir. Börn þeirra eru þijú, Jóna
Karen, Ögmundur og Einar Val-
ur. Barnabarnabörn Ögmundar
og Halldóru eru m'u talsins.
Ögmundur lauk stúdentsprófi
frá Menntaskólanum í Reykjavík
1937. Hann hóf störf sem toll-
vörður í Reykjavík 1940. Á árinu
1944 var Ögmundur skipaður
varðstjóri í vöruskoðunardeild
tollgæslunnar og síðar yfirtoll-
vörður og deildarstjóri þeirrar
deildar. Því starfi gegndi hann
allt fram til ársins 1976 er hann
hóf störf í tolladeild fjármála-
ráðuneytisins. Þar starfaði hann
sem sérfræðingur á sviði toll-
skrár allt fram til 1988. Jafnframt
störfum sfnum fyrir fjármála-
ráðuneytið vann hann við tollend-
urskoðun hjá Rikisendurskoðun.
Frá 1988 til 1990 vann hann að
sérverkefnum hjá Ríkistollstjóra-
embættinu. Ögmundur lagði m.a.
stund á sundknattleik á yngri ár-
um og tók um árabil virkan þátt í
störfum sunddeildar Glímufélags-
ins Ármanns. Hann var gerður að
heiðursfélaga f Armanni fyrir
störf í þágu félagsins. Þá tók Ög-
mundur virkan þátt í starfi Odd-
fellowreglunnar í Reykjavfk.
Utför Ögmundar fer fram frá
Bústaðakirkju á morgun, mánu-
daginn 11. maí, og hefst athöfnin
klukkan 13.30.
OGMUNDUR
GUÐMUNDSSON
Með þessum orðum langar okkur
að kveðja elskulegan afa okkar. Nú
þegar við kveðjum hann afa þá
streyma fram í hugann allar yndis-
legu minningarnar um þennan ljúfa
og skemmtilega mann. Hann var ein-
stakur persónuleiki, svo virðulegur,
hlýr, góður og alveg einstaklega
glettinn. Það var alltaf notalegt að
koma í Lálandið til ömmu og afa og
eru þær ófáar minningarnar þaðan
bæði frá barnæsku sem og frá ung-
lingsárum. Þar var yfirleitt margt
um manninn, enda Lálandið vinsæll
viðkomustaður hjá fjölskyldunni
hvort sem verið var að koma frá
vinnu eða úr skóla. Þegar við höfðum
spjallað við ömmu í eldhúsinu og
gætt okkur á brúnköku og mjólk fór-
um við inn til afa þar sem hann sat
við sitt virðulega skrifborð og las
blaðið. Afi hafði gaman af að segja
frá og þær voru ófáar sögurnar sem
hann sagði okkur barnabömunum.
Hann hafði einnig mjög gaman af
vísum, það virtist vera sama hvað
bar á góma, hann hafði alltaf vísu á
reiðum höndum, sem kom okkur til
að hlæja. Á tímamótum sem þessum
streyma margar minningar fram í
hugann og sú sem kemur hvað oftast
upp er sú þegar afi tók okkur í fang-
ið og spurði: „Hver er sætasti afinn í
heimi?“ Af þessu fékk hann viður-
nefnið afi sæti hjá okkur bamaböm-
unum og bar hann það nafn með
sóma.
Fyrir u.þ.b. fjóram árum greind-
Stefánsblóm
Laugavegí 178
S: 561 0771
»1*101*101*10
2
|
3
|
3
I
3
Fersk blóm og
skreytingar
við öll tœkifæri
Opið til kl. 10 öll kvöld
Persónuleg þjónusta
Fákafeni 11, sími 568 9120
2
1
3
|
5
1
3
0101*101*1010
ist hann með Alzheimer og fluttist
hann þá á Hrafnistu í Hafnarfirði
þar sem hann hefur fengið þá að-
hlynningu og hlýju sem hann þarfn-
aðist. Þrátt fyrir það hefur þessi erf-
iði sjúkdómur tekið mikið á og þá
sérstaklega síðasta árið og er því
hvfldin honum kærkomin. Það er því
huggun harmi gegn að vita það að
amma Dóra tekur vel á móti honum
og hafa þau nú sameinast á ný á
Guðs vegum.
Elsku afi, við þökkum þér fyrir
yndislegar samverustundir og
ógleymanlegar minningar sem við
munum ávallt varðveita í hjörtum
okkar.
Megi Guð gefa okkur öllum styrk í
sorginni.
Sýn mér sólarfaðir,
sjónir hærri en þessar
málið mitt, er síðast
miklar þig og blessar.
Sýn mér sætt í anda
sælavinimína,
blessun minna bama
burtför mína krýna.
(M. Joch.)
Guðrún Hjaltalín Jóhannsdóttir,
Ilulda Björk Jóhannsdóttir.
Að morgni 2. maí lauk löngum
vetri í lífi tengdafóður míns, Ög-
mundar Guðmundssonar. Þótt Ög-
mundur væri lengstum sólarmegin í
lífinu vom síðustu árin honum erfið
og líka okkur sem fylgdumst með því
hvernig hann hvarf smám saman inn
í þögult myrkur gleymskunnar. Mál-
ið, sem áður hafði verið hans auð-
sveipur þjónn, var honum löngu
horfið og undir það síðasta gladdist
fólkið hans við minnsta lífsmark;
þétt handtak, veikt bros og óræð
hljóð gátu orðið því þó nokkur ham-
ingjuauki.
Ogmundur var þægilegur maður í
umgengni, ljúfur, glaður í bragði og
gamansamur. Einn eftirminnilegasti
þátturinn í fari hans var stríðnin;
ekkert gerði hann eins hamingju-
saman og vel heppnaður prakkara-
skapur. Sérstaklega þótti honum
gaman að stríða hvumpnum og auð-
trúa tengdadætrum sem létu alltaf
plata sig upp úr skónum og hrukku í
kút af minnsta tilefni, til dæmis þeg-
ar skyndilega birtust kafloðnar
kóngulær eða önnur kvikindi sem
hann hafði sankað að sér. Allt var
þetta græskulaust af hans hálfu og
þótt það fyki í mann eitt andartak þá
var hann fljótur að ná því úr manni
aftur. Elsta tengdadóttirin lærði
auðvitað á hann með tímanum en þá
tóku bara nýjar við - þær urðu fjórar
á eftir mér - og þar á eftir nýjar kyn-
slóðir, alltaf mátti finna einhverjar
auðtrúa sálir.
Nú em um 38 ár síðan ég kom
með Palla inn á heimili foreldra
hans, 15 ára gömul stelpurófa. Þá
bjuggu Ögmundur og Dóra á efri
hæðinni í Stangarholti 2 með bömin
sex og Tóta og Geiri á neðri hæðinni
með sín fimm. Það sem ég man best
er endalaus straumur af fólki, smáu
og stóm, skólatöskur og úlpur í haug
í forstofunni og atgangur við matar-
borðið. Núna velti ég fyrir mér af
hverju mér þótti svona gott að koma
í þetta fjölmenni, þar sem óþolandi
yngri bræður gerðu okkur
kærustuparinu lífið leitt. Sennilega
hefur þar ráðið mestu alúðlegt við-
mót húsráðenda og þægilegt and-
rúmsloft á heimilinu, það hlutu allir
að finna sem þangað komu. Þetta
andrúmsloft tókst þeim hjónum að
flytja með sér á Háaleitisbrautina og
að lokum í Lálandið þar sem heimili
þeirra stóð síðustu árin.
Eftir að Dóra dó 1992, rétt fyrir
50 ára hjúskaparafmælið þeirra, fór
vemlega að halla undan fæti hjá
Ögmundi. Þá var enginn til að
hjálpa upp á þegar minnið brást
honum og vísa veginn þegar hann
varð smám saman ólæs á nánasta
umhverfi. Síðustu árin naut Ög-
mundur ágætrar aðhlynningar á
Hrafnistu í Hafnarfirði og einstakr-
ar umhyggju barnanna sinna, sem
viku ekki frá honum fyrr en yfir
lauk. Það var gaman að sjá hvað
yngsta fólkið, barnabörnin hans og
bamabarnabörnin, lét sér annt um
hann alveg til enda. Það segir sína
sögu um manninn sjálfan; Ögmund-
ur tengdafaðir minn var einn af
þeim lukkunnar pamfflum sem upp-
skera eins og þeir sá.
Ögmundur verður jarðsunginn
mánudaginn 11. maí, á lokadaginn,
en áður fyrr var vertíðarhlutur sjó-
manna gerður upp þann dag og að-
komumenn bjuggust tfl heimferðar.
Það verður stór hópur sem kveður
Ögmund á hans lokadegi og ekki er
hægt að segja annað en hann hafi
verið heppinn með pláss og að hlutur
hans hafi verið góður.
Ég kveð kæran tengdafóður með
þakklæti fyrir samfylgdina.
Þórunn Blöndal.
Nú er vinur minn, hann Mundi,
dáinn. Það kom engum á óvart, en
óskaplega varð ég nú samt sorg-
mædd þegar mamma sagði mér frá
því. Hann hafði verið veikur um
nokkurra ára bil, en ég á mér mynd
af Munda í huga mér eins og hann
alltaf var, glaður og með einhverja
létta gamansögu á vörum.
Mundi var eiginmaður Dóra föð-
ursystur minnar og á okkur var
nærri 40 ára aldursmunur en aldrei
virtist það skipta nokkru einasta
máli, hann kom eins fram við alla,
unga jafnt sem gamla. Fátt er eins