Morgunblaðið - 08.06.1999, Side 43

MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
ÞRIÐJUDAGUR 8. JÚNÍ 1999 43
♦
+ Hjördís Jóns-
dóttir fæddist í
Reykjavík 27. júní
1970. Hún varð
bráðkvödd á heimili
sínu 30. mai' síðast-
liðinn. Foreldrar
hennar eru Jón
Sören Jónsson,
húsasmíðameistari,
f. 6.1. 1941, og Sól-
veig Sjöfn Helga-
dóttir, húsmóðir, f.
2.5. 1946. Foreldrar
Jóns Sörens eru Jón
Björn Benjamíns-
son, f. 29.7. 1914, og
Gyða Sigrún Jónsdóttir f. 12.3.
1916, d. 18.10. 1989. Foreldrar
Sólveigar Sjafnar eru Fanný
Guðmundsdóttir, f. 12.12. 1913,
og Helgi Helgason f. 14.6. 1911.
Systur Hjördísar eru (1) Bryn-
dís, lyfjafræðingur, f. 1.2. 1968,
gift Guðmundi Jónssyni verk-
fræðingi, f. 18.2. 1968, og eru
börn þeirra Hildur, f. 21.9.
1993, og drengur f. 16.5. 1999.
(2) Svandís, f. 10.6. 1974, nemi í
viðskiptafræði. (3) Valdís, f.
Elsku Hjördís mín.
Nú í fyrsta sinn vantar mig orð.
Eg trúi ekki enn að þessi válegi at-
burður hafi gerst. Þú vekur mig
með kossi á sunnudagsmorgun,
með þeim orðum að nú sé mál að
drífa Formúlusjúklinginn fram úr,
til að laga kaffi og kveikja á sjón-
varpinu. Þar áttir þú að sjálfsögðu
við mig. Nokkrum andartökum síð-
ar ert þú farin mér frá - vonandi þó
í betri heim.
Tíu ár áttum við saman - sum
stormasöm, en flest þó yndisleg. Þú
gafst alltaf mikið af þér, en mér þó
mest. Tvo yndislega gullmola, sem
þú getur verið viss um að ég gæti
vel. Haf þú ekki áhyggjur af því.
Frá því að þú fórst hef ég
margoft reynt að hripa niður minn-
ingu þína en það er bara svo margt
sem leitar á hugann og einbeitingin
ekki sem best. Ef ég ætti að skrifa
allt sem við gerðum, sáum og nut-
um saman væri það efni í heila bók
- já eða hugsanlega bókasafn. Svo
er það nú einu sinni þannig, eins og
þú veist, að ég er ekki mikið gefinn
fyrir það að leggja allt mitt á borð
fyrir aðra en mig og okkar börn.
Eg man það alltaf þegar ég sá þig
fyrst. Það var á Hótel íslandi. Ég
var að leita að vini mínum sem ég
hafði, eins og gengur, týnt í mann-
mergðinni. Þú sast við borð, sem
vinur minn og ég höfðum ætlað okk-
ur að hittast hjá ef slíkt myndi ger-
ast. Ég gekk til þín og spurði kurt-
eislega hvort þú hefðir séð leitandi
strák við borðið. Þú svaraðir að
bragði, og man ég það orðrétt: „Sko
- ég skal sko láta þig vita það að
þetta er lélegasta „pick-up-lína“
sem ég hef heyrt um ævina og ég
hvorki nenni né vil dansa við þig!“
Ég skellti upp úr af hlátri og þá sást
þú að mér hafði verið alvara með vin
minn, þannig að þú bauðst mér sæti,
þ.e. ef ég hefði hug á því að bíða eft-
ir honum. Það er skemmst frá því að
segja að vinur minn kom aldrei að
borðinu en við „smullum" saman svo
til strax og töluðum frá okkur allt
ballið. Ég varð strax mjög hrifinn af
þér og sá að þér leist nú heldur ekk-
ert illa á kauða, þannig að ég bauð
þér fylgd heim, sem var samþykkt
með loforði um „ekkert meira“!
Strax morguninn eftir gat ég ekki
með nokkru móti slitið þig úr huga
mér, þannig að ég sendi þér rósir og
hélt áfram að reyna að ná athygli
þinni þar til þú loks sannfærðist um
að ég væri ekki einhver „fake“ gæi
og áður en mánuður var liðinn vor-
um við ástfangin upp fyrir haus.
Mikið vatn hefur runnið til sjávar
síðan þetta gerðist, en það verð ég
að segja að ég sé ekki eftir neinu af
þeim tíma sem við áttum saman og
vildi óska að hann hefði getað orðið
lengri, en því miður varst þú kölluð
til mikilvægari starfa - allt of fljótt
25.2. 1976, nemi.
Maður Hjördísar
er Þóroddur Elmar
Jónsson, markaðs-
fulltrúi hjá Lands-
símanum, f. 27.12.
1969. Foreldrar
Þórodds Elmars eru
Jón Þóroddsson lög-
fræðingur og Ásta
Þórey Ragnarsdótt-
ir sjúkraliði. Dóttir
Hjördísar og Þrast-
ar Garðarssonar er
Þórunn, f. 8.4. 1989.
Sonur Hjördísar og
Þórodds Elmars er
Þórbergur Isak, f. 29.7. 1993.
Sonur Þórodds Elmars er Jón
Guðmar, f. 12.1. 1989.
Hjördis lauk sjúkraliðaprófl
frá Fjölbrautaskólanum í Breið-
holti 21.12. 1995, og hinn 30.5.
1998 lauk hún stúdentsprófi frá
sama skóla. Hún stundaði nám í
viðskiptafræði við Háskóla ís-
lands þegar hún lést.
Útför Iljördísar fer fram frá
Bústaðakirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 13.30.
að mínu mati. Ég vona bara að það
lærist með tímanum að sætta sig við
það.
Þú áttir yndislega foreldra og
systur, sem ég ætla að biðja þig að
vaka yfir nú, ásamt börnum okkar.
Þau þurfa á því að halda - eins og
þú sjálfsagt veist. Ég var strax tek-
inn í faðm þinnar fjölskyldu eins og
sonur og hefur mér ætíð liðið þar
vel. Þau eru eins og þú varst -
ákveðin, réttsýn og hreinskilin og
það eru kostir sem mér hefur alltaf
líkað vel við í fari allra.
Þótt ég hafi ekki alltaf sýnt það,
þá var ég mjög stoltur af þér. Þá er
ég ekki bara að meina hversu glæsi-
leg kona þú varst heldur líka hvað
þú varst dugleg og skörp. Skipu-
lögð fram í fingurgóma, „brilliant“
námsmaður og síðast en ekki síst
skilningsrík og skemmtileg móðir.
Þær eru ófáar stundirnar sem við
höfum átt við eldhúsborðið með
börnum okkar spilandi lúdó,
slönguspil, ólsen og tunnu. Allt var
þetta gert af einskærri ánægju fyr-
ir okkar börn og varst þú þar vísvit-
andi að stuðla að aukinni þekkingu
og þroska þeirra. Eins fannst mér
alltaf jafn hugljúft að sjá hve mikla
alúð og natni þú lagðir í uppeldi
þeirra að öðru leyti, sem og heilsu.
Við mig varst þú líka alltaf best. Þú
fannst á þér um leið ef eitthvað var
að hjá mér, hvort sem það var tengt
áhyggjum úr vinnu eða einhveju
öðru. Varst þú þá vön að segja:
„Slakaðu á - taktu bara eitt atriði í
einu - afgreiddu það og byrjaðu síð-
an á því næsta.“ Svo kom alltaf:
„Get ég ekki eitthvað hjálpað"?
Það mátt þú vita að ég hef ekki
aðeins misst þig sem konu mína -
heldur líka minn besta vin og fé-
laga.
Vertu sæl ástin mín - þú munt
ætíð lifa í hjarta mínu.
Þinn
Elmar.
Elsku systir mín, ég á engin orð
til þess að lýsa tilfinningum mínum.
Ég trúi því ekki sem gerst hefur.
Þú sem varst í svo góðu skapi og
hress daginn áður en þú varst tekin
frá okkur. Við spyrjum okkur
hvernig þetta gat gerst svona
snöggt. En enginn vissi að þú værir
með meðfæddan hjartagalla sem
átti eftir að taka þig frá okkur.
Ég var svo lánsöm að þú bauðst
mér og vini mínum á sýninguna í
Laugardalshöll. Elmar var að spila
þarna og þú varst mjög stolt af hon-
um. Við fórum svo heim til þín til að
gera fínt fyrir kvöldið því þú varst
búin að bjóða í mat og Eurovision-
partí. Þú keyrðir okkur heim eftir
skemmtilegan dag og við kvöddum
þig þar í síðasta sinn.
Elsku Hjördís, við verðum alltaf
fjórar systumar. Þú varst sú sem
áttir mestan kraftinn og ætlaðir að
verða svo mikið í lífinu. Þú vissir
ekki hvað þú varst okkur mikið. Þú
lifðir lífinu hratt, áttir Þórunni að-
eins 18 ára gömul og lést ekkert
stoppa þig. Þú hélst ótrauð áfram og
áttir Þórberg Isak litla sem var
alltaf vel vemdaður af mömmu sinni.
Þrátt fyrir alla vinnuna með bömin,
vinnu og skóla þá útskrifaðist þú
sem sjúkraliði og stuttu síðar sem
stúdent. Þú varst sko ekki hætt, því
þú fórst beinustu leið í Háskólann í
viðskiptafræðina og skráðir Svandísi
í hana líka og neyddist hún bara til
þess að koma heim frá Þýskalandi.
Þið stóðuð ykkur báðar eins og hetj-
ur í skólanum. Þú varst duglegust,
þú dreifst allt áfram. Ef það þurfti
einhvað að gera þá varst þú alltaf til
staðar. Þú hugsaðir vel um fjölskyld-
una þína og varst svo góð vinkona
mömmu. Þú sagðir við hana að hún
ætti aldrei eftir að losna við þig. Ég
veit að hún losnar aldrei við þig, hún
verður alltaf með þig í hjarta sínu,
eins og við hin. Þú varst góð systir
Hjördís og ég á eftir að sakna þín
mikið og sárt.
Elsku Elmar minn, hvað get ég
sagt, þú verður að halda áfram að
lifa og hugsa um börnin ykkar.
Mamma og pabbi, þið verðið að
vera rosalega sterk, þig eigið enn
þrjár dætur sem ætla að reyna að
standa sig fyrir ykkur.
Elsku Bryndís og Svandís, við
höfum misst góða systur og erfitt
verður að fylla upp í þetta mikla
tóm sem hún skilur eftir sig.
Ég kveð þig Hjördís mín að sinni
og ég vona að góður Guð passi þig
fyrir okkur öll.
Þín systir,
Valdís.
Kallið erkomið,
komin er nú stundin,
vinaskilnaðar viðkvæm stund.
Vinimir kveðja,
vininn sinn látna,
er sefur hér hinn síðasta blund.
(V.Briem)
Mannlífinu er stundum líkt við
straumlygna á. „Allt fram streymir
endalaust, ár og dagar líða“ og við
berumst öll með lífsins straumi og
lútum lögmálum hans. Ung kona í
blóma lífsins og framtíðin blasir við,
opin en óræð. Hvert stefnir veit
enginn en dauðinn er víðsfjarri í
huga okkar. Sunnudagsmorgunn
rennur upp bjartur og fagur, þá
birtist maðurinn með Ijáinn og tek-
ur eitt af bömunum okkar. Hjördís
mín er látin. Stórt skarð er nú
höggvið í fjölskyldu systur minnar.
Ein af fjórum dætrunum burt köll-
uð. Minningarnar um hana birtast
ein af annarri. Allar eru þær góðar.
Tuttugu og átta ár eru ekki löng
mannsævi en þú nýttir árin vel og
gafst okkur sem eftir erum tvo litla
sólargeisla, sem eiga eftir að verma
okkur og halda minningu þinni á
lofti. Fallega brosið þitt og stríðnis-
glampi í augum ylja mér á sorgar-
stundu. Þín er sárt saknað. Hafðu
þökk fyrir allt og allt.
Kæri Elmar, Þórunn, ísak, elsku
systir, mágur og fjölskylda. Guð
styrki ykkur öll og varðveiti í sorg-
inni.
Birna og fjölskylda.
Við andlát kærrar frænku og vin-
konu er ég dofin og harmi slegin.
Við töluðum saman fyrir viku. Þú
hafðir nýlokið erfiðri prófatöm í
Háskólanum. Áætlun okkar var að
hittast og gleðjast saman, sem við
höfðum oft gert áður. Nú ertu farin
frá okkur og skilur eftir þig stórt
skarð, sem erfitt verður að fylla upp
i. Þú varst einu ári eldri en það
skipti engu máli. Samband okkar
hefur varað frá því við vorum smá-
stelpur. Ýmislegt vai- brallað og oft
vorum við saman hjá Fannýju
ömmu. Eftir sitja kærar minningar,
sem ég mun varðveita í hjarta mínu.
Elsku frænka, ég á eftir að sakna
þín mikið. Það er erfitt að skilja það
af hverju þú ert kölluð burt í blóma
lífsins frá manni og ungum börnum.
Tilgangur lífsins er okkur óræður.
Kæri Elmar, Þórann, Isak og fjöl-
skyldan í Sveighúsum. Guð varð-
veiti ykkur og hjólpi ykkur að kom-
ast yfir ykkar miklu sorg.
Hanna Berglind.
Elsku besta vinkona mín.
Hjödda mín, það var mér svo
mikið áfall að fá þær fréttir að þú
værir dáin. Ég grét og grét stans-
laust í hálfan sólarhring, söknuður-
inn, sorgin, reiðin, vinskapurinn og
allar minningarnar sem ég á frá því
við vorum 6 ára börðust um í mér.
Mér fannst eins og heimurinn væri
hraninn.
Ég hugsa til liðins tíma og það er
svo margt sem kemur upp í huga
minn, t.d. þegar þú komst í sjö ára
afmælið mitt, alla okkar skólagöngu
í gegnum barnaskóla, gagnfræða-
skóla fyrir utan einn vetur sem þú
fórst í heimavistarskóla. Mikið
saknaði ég þín þann vetur, en við
töluðum saman í síma. Svo fóram
við í Armúlaskólann, síðan í FB í
sjúkraliðann og þar útskrifuðumst
við saman. Eftir það héldum við
áfram að læra, ég snyrtifræði þú til
stúdents og enn og aftur útskrifuð-
umst við saman.
Svo hélst þú í háskóla og stefndir
á viðskiptafræðina og varst nú að
ljúka fyrsta árinu þínu þar. Dugn-
aðarforkurinn minn.
Ég gleymi aldrei þegar mamma
mín dó og ég hringdi í þig og þú
komst eins og skot til mín, huggaðir
mig og hélst utan um mig, gættir
mín eins og móðir gætir barns síns.
Þú stóðst eins og stytta mér við hlið
og til þín gat ég alltaf leitað bæði í
gleði og sorg.
Við gátum rætt alla hluti og þú
gafst mér ráð og stundum fannst
mér þú vita meira en margur.
Þegar þú eignaðist Þóranni, að-
eins 18 ára gömul, urðum við tvær
mæður með eitt barn. Þessi litli
engill var þér til svo mikillar gleði.
Þið vorað frábærar mæðgur. Oft
fékk ég hana lánaða og fékk þá að
láta eins og ekta mamma, klæddi
hana í flott föt og montaði mig af
henni.
Þú kynntist Elmari og þið vorað
svo hamingjusöm, þessi litla fjöl-
skylda. Þegar ég varð ófrísk að
Aroni og var komin sex mánuði á
leið sagðir þú mér að þú værir
ófri'sk líka. Það var ísak.
Ég sá þig síðast fyrir hálfum
mánuði eftir að ég hafði hringt í þig
og sagt þér að ég ætti að vinna alla
þá helgi og ég var í vandræðum
með pössun fyrir Aron minn. Þú
sagðir að það væri nú lítið mal, þú
værir ein heima með Isaki prinsin-
um þínum og einn prins í viðbót
væri bara hið besta mál. Elmar
væri úti á landi og Þórann hjá
pabba sínum.
Þú gættir þeirra vel, eins og þín
var von og vísa. Eldaðir ofsagóðar
kjötbollur eins og Aron sagði og bað
hann þig að kenna mömmu sinni að
elda þær. Ollum sunnudeginum eft-
ir vinnu hjá mér eyddum við saman,
við kjaftagang og tiltektir. Ég fékk
mér smákríu og þú breiddir ofan á
mig sæng. Þú varst góð vinkona og
hugsaðir vel um mig og ég um þig.
Mér leið svo vel hjá þér.
Við töluðum um lífið og hvemig
það væri, þú sagðir mér hvað þú
værir ástfangin af honum Elmari
þínum. Hvað hann væri þér góður
og traustur. Þú sagðir líka hvað þú
værir stolt af Þóranni, hvað hún
væri dugleg í skólanum, hvað hún
væri góð við bróður sinn og ótal
margt fleira í þeim dúr. Isak litli lík-
ist báðum foreldram sínum og ég
var að segja það við þig en þú sagðir
að feimnisbros hans kæmi beint frá
Elmari. Þú sagðir að litli prinsinn,
eins og þú kallaðir ísak, færi í skóla í
haust og að hann hlakkaði til. Þú
varst mjög metnaðarfull í sambandi
við bömin þín og hvattir Þóranni til
dáða og hlakkaðir til að hjálpa ísaki.
Einnig sagðir þú mér hvað þér
þætti vænt um mig og Aron og þú
hvattir mig áfram til að takast á við
lífið.
Þetta var að mörgu leyti skrítinn
sunnudagur. Á laugardaginn lá ég
uppi í rúmi og fékk svo skrítna til-
finningu þar sem ég horfði á mynd
af mömmu. Mér fannst eins og hún
segði mér að ég þyrfti að koma frá
mér góðum og fallegum skilaboð-
um. Ég fór að gráta því þetta var
svo skrítið. Ég tók gemsann og
hugsað til þín Hjödda mín. Ég
skrifaði skilaboð til þín, þau vora *
svona: „Mér þykir vænt um þig,
vinkona." Eftir þessi skilaboð leið
mér betur. Svo fór ég í vinnu og um
kvöldið leit ég á símann og sá að
þar vora skilaboð frá þér. Þegar ég
lít til baka sé ég hversu sérstök þau
voru. Þú sagðir: „Lífið er hverfult
og dularfullt og ég mun alltaf elska
þig, vinkona." Á hádegi á sunnu-
deginum varstu dáin.
Elsku Hjördís mín, ég veit að þú
ert í góðum höndum hjá guði og ég
veit að mamma hefur tekið á móti
þér.
Elsku Elmar, þinn missir er mik-
ill, ég veit að þú getur haldið áfram
með hjálp trúar því þú ert heil-
steyptur og sterkur.
Élsku Þórann mín, litla mömmu-
stelpa, mamma þín á eftir að passa
upp á þig. Haltu áfram að vera dug-
leg í skólanum og alls staðar.
Mamma þín var svo stolt af þér.
Elsku litli Isak minn, mamma
verður alltaf hjá þér þótt þú sjáir
hana ekki. Hún passar prinsinn sinn.
Elsku Sólveig og Jón, Bryndís,
Svandís, Valdís og aðrir ættingjar
og vinir, guð styrki ykkur og verndi
á þessum erfiðu tímum. Minningin
um Hjördísi, dugnaðarforkinn, mun
lifa í hjarta okkar allra. Við biðjum J
Guð að passa hana fyrir okkur.
Þín vinkona,
Guðrún Olga.
Fótmál dauðans fljótt er stigið
fram að myrkum grafarrát,
mitt er hold til moldar hnigið
máske fyrr en af ég veit.
Heilsa, máttur, fegurð, ijör
flýgur burt sem elding snör.
Hvað er lífið? Logi veikur,
lítil bóla, hverfull reykur.
(B.Halld.)
Elsku Hjördís okkar.
Okkur setur hljóðar! Hve örlögin
geta verið grimm! Hvernig er hægt
að ætlast til þess að við skiljum til-
gang þess, að þú sért hrifin burt.
Burt frá þinni elskandi fjölskyldu
og háleitum markmiðum. Hlýleiki
þinn og dugnaður hreif okkur öll,
þú sem hafðir svo heiUandi og
sterka nærveru. Við viljum gera
orð Spámannsins, Kahlil Gibran, að
okkar, en þar segir:
„Sorgin er gríma gleðinnar. Og
lindin, sem er uppspretta gleðinnar,
var oft full af táram. Og hvernig
ætti það öðravísi að vera? Þeim
mun dýpra sem sorgin grefur sig í
hjarta manns, þeim mun meiri gleði
getur það rúmað. Er ekki bikarinn,
sem geymir vín þitt, brenndur í eldi
smiðjunnar? Og var ekki hljóðpíp-
an, sem mildar skap þitt, holuð inn-
an með hnífum? Skoðaðu hug þinn
vel, þegar þú ert glaður, og þú
munt sjá, að aðeins það, sem valdið
hefur hryggð þinni, gerir þig glað-
an. Þegar þú ert orðinn sorgmædd-
ur, skoðaðu þá aftur huga þinn, og
þú munt sjá, að þú grætur vegna
þess, sem var gleði þín. Sum ykkar
segja: „I heimi hér er meira af gleði
en sorg,“ og aðrir segja: „Nei, sorg-
imar eru fleiri.“ En ég segi þér,
sorgin og gleðin ferðast saman að
húsi þínu, og þegar önnur situr við J~~
borð þitt, sefur hin í rúmi þínu. Þú
vegur salt milli gleði og sorgar.
Jafnvægi nærð þú aðeins á þínum
dauðu stundum. Þegar sál þín veg-
ur guU sitt og silfur á metaskálum,
hlýtur gleðin og sorgin að koma og
fara (Spámaðurinn, Kahlil Gibran).
Sorgin er djúp og sár. Minning-
arnar era dýrmætar og verða ekki
frá okkur teknar. Elmari, Þóranni
og Þorbergi, bróður okkar, mág-
konu og dætram þeirra, svo og öðr-
um ástvinum, vottum við okkar
dýpstu samúð. Guð styrki ykkur öll
og huggi. Við biðjum algóðan Guð
að geyma Hjördísi, og þökkum
henni samverana.
Hvíl þú í friði.
Föðursystur.
• Fleiri minningargreinar um
lljördísi Jónsdóttur bíða birtingar og
munu birtast í blaðinu næstu daga.
HJÖRDÍS
JÓNSDÓTTIR