Skírnir - 01.01.1856, Síða 72

74
FRÉTTIR.
Frakkland.
í Lundúnum eru saman komnar nægtir alls þess, er alheimsverzlunin
getur framast veitt þjófeunum, hvort sem þær hyggja heldur á frife
eíiur ófrifc. Hversu mikih lof sem þér berib á mig í ræfeum ybar,
þá læt eg mér þab vel lika, fyrir því a& þær miba fremur til
Frakklands en til sjálfs mín; þær miöa til þeirrar þjóbar, sem allt
fram á þenna dag hefir hvívetna hife sama mark og mife fyrir aug-
um, sem þér sjálfir; þær mifea til þeirra hermanna, sem bæfei á
sjó og landi hafa lagt hetjulegt bræferalag saman vife yfear menn,
bæfei í háska og frama, mannhættum og mannvirfeíngum; þær mifea
til stjórnarathæfis beggja þessara þjófea, sem byggt er á, sannleika,
hófsemi og réttlæti. Hvafe sjálfan mig snertir, þá hefi eg sífean eg
komst til ríkis á Frakklandi geymt mefe sjálfum mér þær sömu
tilfinníngar og þá sömu virfeíngu fyrir hinni ensku þjófe, eins og eg
lét í ljósi þá er eg var landflótta mefeal yfear og mátti þakka drottn-
íngu yfear líf og landsvist. Og hafi eg farife afe sannfæríngu minni, þá
er þafe sökum þess, afe hagsmunir þjófear þeirrar, sem hefir kosife mig
til yfirmanns, hefir gjört mér þafe afe skyldu, ekki sífeur en hags-
munir heimsmeilntunarinnar. þafe eru sannindi, sem eigi verfea fyrir
borfe borin, afe England og Frakkland eru sem einn mafeur { öllum
þeim efnum, sem varfea stjómsemi og framfarir í heimi þessum. Yestan
frá Atlantshafi austur afe Jórsalalandi, norfean frá Eystrasalti sufeur
afe Svartahafsbotni, frá löngun manna til afe leysast undan ánaufe
þrældómsins og allt til vonarinnar um afe þeir dagar muni koma,
afe aflétti kúgun og ánaufe um gjörvalla Norfeurálfuna — sé eg
einúngis einn veg og eina stefnu fyrir yfear þjófe og mína. þafe
getur ekki átt sér stafe afe samband vort slitni, nema því afe eins,
afe sá ófögnufeur komi til, afe annafehvort valdi ósæmilegir hags-
munir efeur smásmugleg þjófekeppni. Ef vér afe eins fylgjum því,
sem óspillt skynsemi segir, þá höfum vér ráfe vort í höndum vor-
um. þér hafife fullkomna ástæfeu til afe álíta komu mína híngafe
sem nýjan vott þess, afe eg vilji halda áfram styrjöldinni af al-
efli, ef vér ekki annars náum sæmilegum frifearkostum. þótt oss
bregfeist von sú, þá megum vér samt óhult treysta sigrinum, enn
þótt hér sé vife ramman reip afe draga, því bæfei eru hermenn vorir
og sjómenn reyndir afe dugnafei, og lönd vor hafa þau aufeæfi afe
geyma, afe engin finnast þvílík, og umfram allt annafe — og þafe