Skírnir - 01.01.1865, Page 35

Frakkland.
FRJETTIR.
35
vantraust á þjóð sinni, a% færa sjer allt frelsi í beztu þarfir a? svo
stöddu. þá er ura Frakka ræfcir má eigi gleyma því, a8 keisara-
dæmiS er sett fyrir allsherjar atkvæSi, aS alþýían á Frakklandi
hefir sjálf reyrt sig í þeim böndum, er sumum þykja nú óþolandi,
en aS vant er aS vita, hvort hún eigi bæri aS sjer önnur bönd
verri, ef öllum yrÖi frjálst aS þreifa svo fyrir sjer sem þeir myndi
kjósa, bæSi þeim er enn þrá ena gömlu konungaætt og hinum, er
halda einni þjóS sje borgiS til alls þrifnaSar, ef hún hefir komiS
þjóSstjórnarlögum á pappírinn (álíka og 1848). Ef sumum skyldi
virSast, sem vjer nú gjörum of lítiS úr Frökkum, þar sem vjer
áSur höfum í þessu riti hælt þeim fyrir framfarir til frelsis, skulum
vjer strax benda á, aS vjer höfum litiS til aSalgrundvallarins, er
stjórn þeirra og ríkislíf stendur á. A Frakklandi stySst höfSingi
þjóSarinnar eigi viS neinn æSri eSa himneskan rjett, en játar hann
allan þeginn af þjóSinni sjálfri; þar eru allar stjettir aS jöfnu
lagSar og enginn borinn til fremri rjettar en annar, þar er enginn
I(jungherraflokkur”, er þykist skína öSrum því meir, sem hann
stendur nær helgibjarma „krúnunnar”; þar er allsherjar kjörrjettur
bæSi til aSalþingsins og til fylkjaþinganna. A8 enu síSast talda
standa Frakkar Englendingum framar, en hitt vantar þá, aS koma
setningi og fastri reglu á ríkislifiS, aS veita allri landstjórn á náttúr-
lega dreif, aS bæir, sveitir og fylki fái svo forræSi sinna mála, sem
til hagar á liverjum staS, og aS temja sjer sjálfbjargarsamtök Eng-
lendinga, í staS þess í öllu aS líta til afskipta og úrlausna stjórnar-
innar. BæSi ummæli og atgjörSir keisarans sýna, aS hann vill aS
þjóSin bæti þessa annmarka sem fyrst, og vjer efumst eigi um,
aS heuni takist þaS og aS treysta frelsi sitt í alla staSi, er fram
líSur. Napóleon keisari þykist eigi aS ætterninu einu hafa burSi
til valda á Frakklandi, en hefir frá æskuárum látiS þaS í ljósi í
ritum sínum og ræSum, aS enginn myndi betur en bann kunna
aS veita þjóSinni forustu til frelsis og sæmda. því er von, aS
keisarinn velji heizt þá menn sjer til ráSaneytis, er eigi aS eins
eru honum og valdi hans hollir, en samþýSast skoSunum hans um
öll aSalmál, kynna sjer þær og tjá þær fyrir alþýSu manna. þeim
af aldavinum keisarans, er helzt hættir viS aS bera ofhól á allt
þaS er hann ætlar ráS hans og vilja, er Persigny; honum verSur
3*