Skírnir - 01.01.1865, Qupperneq 114

114
FRJETTIR.
Daiunörk*
máls meS tillögum en eigi meS vopnum1. Sendiboði Dana í
Parísarborg (Moltke-Huitfeldt) kvafc stjórn Frakkakeisara meS öllu
frábverfa aS skerast í leikinn, og Frakkar myndi eigi taka til
vopna, þó Sljesvík allri yrSi smeygt inn í samband enna þýzku
ríkja. Sárust þóttu undanmæli Svía, þó fau væri stíluS meS
mikilli alúS og viSkvæmni. í brjefi 10. júní skýrir Manderström
frá, að allar tilraunir Svía í Lundúnaborg og Paris aS sveigja en
vestlægu stórveldi til fulltingis bafi veriS til ónýtis. Svíar hefSi
boSiS sitt liS, ef þau eSa annaS þeirra vildi skakka leikinn meS
vopnum, en Palmerston hefSi tekiS þvert fyrir um þaS úrræSi af
hálfu Breta. Hann kveSur nálega fyrir alla von komiS um liS-
veizlu frá þeim þjóSum og segir síSan: „Danmörk á þá úr ærnum
vanda aS ráSa, er öllu víkur svo sorglega viS, en oss tekur til
þess sem sárast. Oss má vel skiijast, aS stjórn Dana verSi lengi
litiS á, hvaS til úrræSis skal hafa, en þar sem nálega allt er í
veSi, mundi oss sæmast aS sparast til ráSanna, er vjer eigi erum
þess umkomnir, aS veita þaS fulltingi, er vjer meS feginshug vild-
im inna af hendi. En hvernig megum vjer hleypa oss i þetta
stríS, er allur vor afli er ónógur til aS rjetta viS þeirra hluta, er
hallann hafa beSiS, eSa verja sjálfa oss vísum en þungum afleiS-
ingum jþess ráSs —, þar sem allt stendur svo öfugt af sjer um
hag ríkjanna í NorSurálfunni, en tvö en aflamestu stórveldi aka
sjer undan þeirri styrjöld, er þeim einum mætti vænlega til hlíta.
J>aS væri allt eitt og aS steypa sjálfum oss í vísan voSa og töpun,
en vera þó vonlausir um, aS mega bjarga vini vorum og granna
úr þeim raunum, er ofþjaka hjarta voru, þar sem máttinn skortir
aS liSsinna honum svo, sem hugurinn beiSist. Yart má neinn
vera sárlegar staddur en vjer erum, og jeg hika mjer eigi viS aS
segja, aS SvíþjóS kennir næstum sama kvalræSis sem Danmörk.
En meS því oss er einn kostur fyrir hendi, þó þungur sje, þá
gegnum vjer aS eins brýnni skyldu, er vjer nú tökum af öil tví-
mæli og segjum þaS hreint og beint, aS stjórn Danakonungs má
eigi vænta af oss fulltingis í verki, utan þeir beinist til meS oss,
*) I mitjum júnímán. fertatist sendiboti I)ana í Pjetursborg, Otto Plessen,
til Kaupmannahafnar og mun hafa tjáb fyrir konungi ítarlegarráb Rússa-
keisara, því þá komst los á íábaneytiS, en konungur fjekk þá eigi neinn
til ab taka vib stjórnarvelinum, og hjelt Monrad á enn nokkurn tima.