Skírnir - 01.01.1871, Síða 4

4
INNGANGUR.
um, er hann ljet her þeirra halda a8 Rómi páfastólnum til full-
tingis. Hinn nýi keisari gat J>ví kvaðt konunga og keisara NorSur-
álfunnar me5 bróSnrlegasta blíSusvip, er hann kom í flokk þeirra.
Hann skorti eigi heldur blí8una nje kurteisib — eSa rjettara sagt
lítillætiS. J>egar hann tók sjer kvonfang af ótiginni ætt, Ijet
hann sjer um munn fariS, fiaS slíkt hæfÖi bezt, fcar sem hann væri
nokkurskonar aukvisi tiginna höfSingja (parvenu)”. Slíku var aÖ
vísu öllu vel tekiS, en fyrir allan grun tókst ekki a8 gera, og
höfSingjarnir þóttust skjótt sjá mót á, aS bróSirinn nýi mundi
láta meir til sin taka um flest mál, en hinir, er næst á undan
höfSu setiS viS stjórn á Frakklandi.
OrStak þjóÖveldisins á Frakklandi (1848) hafSi veriS: „frelsi,
jafnrjetti og bróSerni”. Undir 1(bró8erninu” skyldi og fólgiS:
bræSrabýti meÖal allra lijóÖa; eÖa meö öSrum orÖum: utanríkis
skyldu öll afskipti og viöskipti hinnar frakknesku þjóöar líta
til sátta og samkomulags meSal þjóöanna. ArftökumaSur Na-
póleons keisara fyrsta, er sumir höföu kalla3 1(frumgetning” bylt-
ingarinnar 1789, mátti sízt afhverfast því hinu fagra orÖtaki
hinnar nýju byltingar, og hva8 1(bró8erni8” snerti, þá vildi hann
eiga nokkuS meira undir því skiliS, en þjóBvaldsmenn höfSu fest
hugann á. Hin frakkneska þjóö átti eigi a8 eins a8 ala bróöur-
þel til allra þjóöa, en hún átti líka a8 styöja þjóölegt forræöi
og þjóöernisrjett, þar sem þjóöerni var misboÖiÖ. Sem rjettur
konunga- og keisara-bróSir hlaut Napóleon þriÖji a8 hafa vakandi
auga á jafnvægismetunum í Noröurálfunni, og sem forustumaÖur
1(bró8ernis”-þjó8arinnar varö hann meöfram aö sýna, hvert traust
þeir ættu á Frakklandi, er ur8u a8 þola ágang e8a ofríki út-
lendra þjóöa. þegar hann gerSi samband viö Englendinga ámóti
Rússum, rjeSst hann til forvígis fyrir jafnvægi ríkjanna og fyrir
ríkishelgi Tyrkjakeisara. Hann haf8i mestu sæmd af leiÖangri
Frakka til Krímeyjar, eÖur af því, aö hann braut ofríki Rússa á
bak aptur, en þetta olii eigi minnstu um , a8 hann var8 aö taka
a8 sjer málstaÖ ítala í móti Austurríki fjórum árum síÖar.1 Eptir.
‘) J>að var einmitt á friðarfundinum í París 1856, að Cavour vakti at-
hygli allra þeirra, er við voru, með miklum áhuga og frábærri mælsku