Skírnir - 01.01.1871, Qupperneq 76

76
ÓFKIÐURINN.
sjálfrátt, en hann bindnr sjer þá og ábyrgB sjálfum á bak fyrir
J)jóSum heimsins og fyrir veraldarsögunni. Skori hann á oss til
t>essa vígs, munum vjer eigi undan J>ví mælast, Jiví vjer viljum
eigi selja honum á vald eitt fetmál af landi voru e8a einn stein-
inn úr kastölum vorum. Sá friSur, er vjer hlytum aS láta sæmd
vora fyrir, yrSi a5 eins stundargriS milli styrjalda. Vjer viljum
aS eins semja um langgæSan friS. — — — í augsýn drottins,
er sjer oss og heyrir, til komandi alda, er munu dæma oss, læt
eg allt sagt og fólgiS í fám orSum: vjer þreyjum friSinn!“ —
— —. Jules Favre hefSi getaS sparaS sjer ómakið, því hjer var
sem til daufra væri mælt. Stórveldin stóSu sem agndofa og
horfSu á leikinn, eSa hi8n leiksloka — skerast í þorSi enginn —,
en í þjóBverja sjálfa var nú komiS allt anna8 hljó8 en í byrjun.
BlöSin á þýzkalandi æptu nú hástöfum, a3 þýzka þjó8in skyldi
nú láta yfir lúka me3 sjer og Frökkum, því sí8ar mundi eigi
vænna; þjóSverjar hef8u hjer or3i8 a3 leggja sig í miki3 erfiSi,
enda mættu þeir nú kjósa erfiSislaunin. þa8 var8 og brá3um
a8 almennings máli á þýzkalandi, a8 lauuin mættu eigi ver3a
minni, en þau en „þýzku“ lönd a3 fornu fari, Elsas og Lothr-
ingen, ásamt kastalaborgunum Mez og Strassborg (auk hinna
minni kastala). Hafi blaBamenn og a8rir tekiS þetta upp hjá
sjálfum sjer, þá hefir þeim ratazt vel á, jþví þa8 var allt saman
beint samhljó8a því, sem kansellerinn (Bismarck) hjó yfir og
sí8ar var fram haldiB. Landspartar þessir voru nú aS raestu á
valdi J>jó8verja, og haf3i Prússakonungur þegar sett þar menn
til landstjórnar. þann 12. sept. haf8i enskur maSur (frjettaritari
þess blaSs, er Evening Standard heitir) tal af Bismarck í her-
búSum konungs, er þá voru í Rheims (á lei3inni til Parísar), og
spurSi hann um ýmsa hluti. Bismarck var hinn grei8asti í öllum
svörum og svo hreinskilinn (sem hann opt á vanda til), a8 margir
ætluSu, a8 maSurinn hefSi búi8 til alla sögu sína. SíSar sáu
menn, a8 hann haf8i hermt einber sannindi. Bismarck tjáBi fyrir
honum, hva3 höfu3horginni hlyti a8 rí8a a8 fullu, hve vanbur8a
Frakkar stæ8u nú fyrir til varnar, og a8 þeir hef3u enga iögmæta
stjórn, sem bægt væri a3 semja vi8 um fri8. Hann kva8 sjer
alls ekki gefi3 um landsafsölu í því skyni a3 auka þýzkaland a8