Skírnir - 01.12.1905, Síða 46

334
Friedrich de la Motte Fouqué og ísland.
og mentaðir til þess að kasta rýrð á oss fyrir það, að'
vér erum »fátækir, fáir og smáir«.
Friedrich de la Motte Fouqué er fæddur 12. febr. 1777
i Brandenburg og- var hann kominn af fornri frakkneskri
ætt; var hann sonarsonur eins af vildustu hershöfðingjum
Friðriks mikla er getið hafði sér ágætan orðstír í Slesíu-
ófriðinum. Langfeðgar hans á Frakklandi höfðu kendir
verið við hermensku og riddaraskap og af þeim anda
hafði skáldið de la Motte Fouqué tekið talsvert í arf og
kom það bæði fram í lífi hans og skáldskap. Gekk hann
snemma í hermannastétt og var með í Rínarherförinni
1794, en hætti þó við hermensku um hríð og tók með
miklum áhuga að leggja stund á bókmentir og skáldskap.
I frelsisstríðinu 1813 hafði hann dregið saman sjálfboða-
riðul valdra manna og færði Prússakonungi og var hann
með i nokkrum aðalbardögum, en heilsunnar vegna varð
hann að fá laush; fór hann úr herþjónustu með majórs
nafnbót og gaf sig upp frá því eingöngu við bókiðnum
og skáldskap. Hann var aðallega »episka« skáldið eða
sagnaskáldið rómantiska skólans og tók hann efnið í skáld-
rit sin úr hinni norrænu fornöld eða miðaldatímanum.
Hann lifði í hugsjónum riddaraaldarinnar og trúði á þær,
enda gerði hann að sínu orðtaki hið forna riddara-orðtak:
A Dieu mon ame, Ma vie au Roi, Mon coeur au Damesr
L’honneur pour moi:
»Guði gef eg sál mína,
en grami fjör mitt,
hjartað hreinum frúvum,
en særnd mína eina
sjálfum geymi eg mér«.
Trúrækni, riddaragöfgi og ástir eru því aðalþættir í
skáldskap lians, og þótt hann sé þvingaður allvíða, þá
lýsir hann samt auðugu ímyndunarafli og allmiklu skáld-
legu innra lífi, en hins vegar fer hann utan við verulega
lifið og skapferlislýsingarnar (karaktérarnir) eru merglitlar.