Ný sumargjöf - 01.01.1865, Qupperneq 32

32
„það er útséð um auðlegð okkar,“ svaraði Markús.
„Við liljótum að vera í sama basli ogbágindum og bingað
til, nema bvað það bælist ofaná, að eg er búinn að ofur-
selja inig kölska með húð og hári.“
Síðan sagði bann konu sinni alla söguna, en hún
varð svo hrædd, er hún heyrði, hversu komið var, að hún
kom engu orði upp. Loksins fóru þau bæði að háskæla.
„Ekki tjáir að gráta, Markús minn!“ sagði Melta, er
þau höfðu grálið um hríð. „Earðu til prestsins, og vittu
hvort hann getur ekkert ráð á lagt, til þess þú verðir laus
allra mála við kölska.“
„það væri vit í því,“ inælti saumarinn; „það væri að
bæta gráu ofan á svart. Eg mundi verða brenndur fyrir
galdra og gjörninga. og eg gengi engu að síður í greipar
kölska. í sjö ár get eg verið óhullur fyrir kölska; það
er dýrmætur lími, og er bezt að nota liann eins vel og
unnt er. Við skulum gjöra allt það gott, er við getum.
Eg veit það vel, hvað veldur óláni okkar; það er leti mín
og drykkjuskapur, og ekkert annað. En sligi eg nokkurn
tíma'framar fæli í veilingahúsið, þá óska eg — nei, eg
vil einkis óska; eg er búinn að fá nóg af óskuuum. En
upp frá þessu ætla eg að vera bindindismaður, og ekki
hugsa um annað, en að leysa sem bezt af hendi verk
mitt. Margt getur breyzt á sjö árum. Ráð kunna að
koma með tíma.“
Konukindin varð guðsfegin, er hún heyrði þetta, og
mælli: „Verið getur, Markús minn ! að þér verði það til
góðs, að þig henti þetta slys; það kann að rætast vel
úr þvi.“
Markús hristi höfuðið, en upp frá þessu var hann sem