Alþýðublaðið - 23.01.1962, Blaðsíða 15

,,Þú getur þetta ekki”,
Rer.slow stökk á fætur. „Ég
skal ekki leyfa þér það. Ef
ég drep þig kemst enginii að
iþví” Hann tók upp stólinn
sem hann hafði setig á og
leit við ógnar.di á svip.
Shayne hló stuttlega.
„Legðu stólinn frá þér. Það
hafa verið framin nægilega
mörg morð‘.
,.Það er ég alls ekk; viss
um”, Rerslow gekk til hans.
„Vertu ekki heimskari en
þú þarft að vera”, sagði
Shayne rólega- „Það er ekki
betra fyrir þig að háls-
brotna en að lenda í rafmagns
stólr.um. Ée á eftir að fá þitt
síðasta boð”, ibætti hann
varlega við.
Renslow losaði takið á
stólnum. „Þú veizt að ég get
ekki greitt jafn rtijkið og
Thrip”, sagði hann rámur.
„Ég hef enga peninga”.
Shayne sagði: „Slepptu
stólnum og seztu“.
Renslow hlýddi eftir smá
umhugsun.
Shayne sagði: „Þetta lízt
mér betur á. Geturðu ekki
fengið lán út á væntanlegan
arf? Maður sem á von á
nokkrum milljónum dala hlýt
ur að geta náð í fáein þús-
und“.
,,Ekki tuttugu og fimm
þúsund“, stamaði Renslow.
„Ég skil ekki hvar ég ætti...“
„Það var bara byrjunin. Ég
er hjartagóður þegar fyrrver
andi fangar eiga í hlut. Tvö-
faldaðu fyrra boð þitt og ég
skal hjálpa þér“.
„Attu við — tvöfalda tutt-
ugu og fimm hundruð?“
„Rétt“, sagði Shayne.
„Fimm þúsund, það er aht og
sumt, rétt nóg til að ég hafi
efni á að drekka nokkra næstu
mánuði. Hvað segirðu um
það?“
Renslow tæmdi glas sitt og
kinnar hans litkuðust á ný.
Hann kinkaði kolli. „Ég geri
ráð fyrir að ég geti það. Mona
— þekkir peningamenn“.
Mér er alveg sama hvar og
hvernig þú nærð í það. En ég
vil fá peningana um hádegið
í dag“.
„Það er ekki langur tími
til stefnu. Nú er morgunn“.
„Meiri tíma færðu ekki.
Ég ætla að ljúka þessu af um
hádegið“.
„Ég veit ekki hvort það
gengur. Ég skal reyna það“.
„Það er betra fyrir þig að
reyna það. Komdu með pen-
ingana um hádegi eða ég
sendi bréfið til lögreglunnar“.
„Og komi ég...“
„Ef þú ert kominn hingað
með fimm þúsund klukkan
tólf á hádegi skallu sleppa. Ég
skal sjá svo um að þú verðir
ekki settur inn!“
„Þú svíkur mig ekki? Þú
ferð ekki til Thrips og lætur
hann bjóða betur?“
„Fari það til helvítis ef þú
getur ekki treyst mér“, urr-
aði Shayne. „Ég ætla ekki að
skrifa undir neitt ef það er
það, sem þú átt við. Ég leik
mér að eldinum til að hjálpa
þér og annað hvort treystirðu
mér eða ekki“.
„Já“, sagði Renslow gugg-
inn. Ég treysti þér“. Hann
andvarpaði og reis á fætur.
„Ég skal ná í peningana þótt
ég verði að brjótast inn í
Landsbankann“.
„Goit“, Shayne brosti og
klappaði honum á öxlina.
„Þig skal aldrei iðra þess“.
Hann fylgdi Renslow til dvra.
„Ég skal sjá svo um að þig
iðri þess alla ævi ef þú kemur
ekki“.
Hann lokaði dyrunum að
baki Renslow, gekk að sím-
anum og hringdi heim til
Thrips. Hann beið lengi unz
svarað var.
Hann spurði um herra
Thrip og syfjuleg rödd þjóns-
ins sagði að ekki kæmi til
mála að vekja herra Thrip á
svo óguðlegum tíma. Leyni-
lögreglumaðurinn sagði þjón
inum að þetta væri Mike
Shayne sem talaði og það
væri mjög áríðandi.
þetta er ekki hægt. Það ...“
Shayne sagði: „Allt í lagi
vinur“, og skellti á.
Hann gekk að borðinu og
kveikti sér í sígarettu. Sím-
inn hringdi. Hahn lét hann
hringja um stund og tók svo
lólið af. Thrip virtist æstur í
þelta sinn.
„Herra Shayne. Ég virðist
hafa verið helzt til fljótur á
mér...“
Shayne urraði; „Það
varstu“
„Já. Þegar ég hef hugleitt
málið skil ég að þér eruð
þannig maður að þér munuð
framkvæma þessa hótun yð-
ar. Þó ég vilji ekki greiða
fjárkúgara fé skal ég játa að
ég vii ekki láta morðingja
konu minnar sleppa. Þér sögð
uð — fimm þúsund dali?“
„Það er rétt. Renslow getur
ekki boðið betur. Ég þarf að
sjá fyrir mér og ég vil gjarna
fá betra boð?“
út úr húðinni á andliti hans,
en hann treysti sér ekki til að
fara upp á lofl og sækja rak-
vélina sína.
Hann hringdi fyrst til Pe-
ters Painter og talaði við
hann:
„Þetta er Shayne. Við meg
um engan tíma missa. Eg ætla
að ljúka við Meldrum og
Thrip málið um hádegi á
skrifstofu minni. Ég þarf að
fá hótunarbréfin sem frú
Thrip fékk. Og ég vildi biðja
þig um að fara lil Palace hó-
telsins og athuga hvort Meld
rum hafði aðgang að ritvél
ÍÞRÓTTIR
Frh. af 10. síðu.
ur slakir. Annai’s voru það
systurnar Svanhildur og Sig-
ríður er báru uppi leik Vaisr-
liðsins, einnig var Bára all
sæmileg, en þó slappari ern í
hausl. Hjá Fram var Inger að-
aldriffjöðrin, hún hefur ágætt
vald á knettinum, leikur jafn
framt mjög „taktiskt“ og er
prýðis skytta. Ingibjörg og
Jóhanna leika nú mun skyn-
samlegar en áður, enda fá þær
nú mun meira út úr leik sín ..
um. Mörk 'Vals skoruðu: Sig-
þar. Viltu koma með hana j ríður 7, Svanhildur 3 og Bára
sv° yerlð ? ‘ ‘ 13, en fyrir Fram: Inger 7, Jó-
„Ja , Pamter var half vellj^a^ua g, Unnur, Ingibjörg og
inn. „Ertu búinn að lesa „Her
ald“ í morgun? Eg minnist
þar á hina góðu samvinnu
þína við... “
„Ég var að vakna“, urraði
Shayne. „Ég er viss um að þú
hefur séð um fyrirsagnii-nar.
Þjónninn tautaði eitthvað
og gekk svo að því að vekja
húsbónda sinn. Shayyne beið
lengur og lok heyrðist nöldr
andi rödd Thrips í símanum.
„Herra Shayne? Ég er sann
færður um að þér hafið ekk-
ert það að segja sem ekki gæti
beðið lengur“.
Shayne sagði: „Vertu ekki of
viss um það. Reyndu að
vakna og skilja það sem ég
segi svo ég þurfi ekki að end
urtaka það. Ég hef undir
höndum bréf sem Carl Meld
rum skrifaði og sem mágur
þinn fékk sent lil Tally-Ho í
gær. þar segist Meldrum hafa
séð hann myrða konu þína og
heimtaj- fé fyrir að þegja. Ef
ég held bréfinu eftir getur
Renslow krafist síns hluta
eignanna. Ef ég hinsvegar fer
með bréfið til lögreglunnar
verður Renslov tekinn fyrir
morð og þú færð allar eign-
irnar. Renslow bauð mér
fimm þúsund dali fyrir að
brenna bréfið. Hvað býður
þú?“
„Þetla er hræðilegt", mót-
mælti Thrip. ,Algjörlega ólög
legt. Þér getið ekki leikið yð
Ur svona með sönnunargögn".
„Ekki það?“
„Ekki það?“ át Thrip upp
eftir honum. ,Af því að mér
kemur ekki til hugar að ganga
að neinu slíku. Ég tilkynni
lögreglunni þetta“.
„Vertu ekki svona vitlaus.
Ég hendi bara bréfinu og
neita að hafa rætt um þetta
við þig — og það kostar þig
nokkrar milljónir og morð-
ingi konu þinnar sleppur“.
„Heyrðu nú“, sagði Thrip,
„Ég hef aldrei kynnst jafn
ósvífnum náunga“, sagði
Thrip vingjamlega. „Hvað
segið þér um sex þúsund?“
„Þau eru betri en fimm“,
svaraði Shayne. „Ég vil fá
þau fyrir tólf á hádegi og
ekki mínútu seinna. í pening
um og hingað“. Hann sagði
Thrip heimilisfangið og
skellti á.
Hann langaði ekki til að
fara upp á loft. Þar var of
margt sem minnti á Phyllis
— og það að hún sat í fang-
elsi. Hann opnaði gluggann og
lagðist á sófann í skrifstofu
sinni. Augnabliki eftir að
hann lagðist niður steinsvaf
hann.
20.
Michael Shayne vaknaði
klukkan ellefu. Hann settist
upp. Nú var aðeins klukku-
tími til stefnu og enn átti
hann margt ógert.
Hann hugleiddi aftur áætl
anir sínar og komst að þeirri
niðurslöðu að þetta hlyti allt
að ganga. Það benti allt til
þess að endirinn yrði eins og
bezt væri á kosið.
Hann fór inn í baðherberg
ið og skolaði andlit sitt og
hendur upp úr köldu vatni.
Rauðir skeggbroddarnir stóðu
Ég læt koma hingað blaða-
mann frá „News“ um hádeg-
ið. Komdu nú hingað svo þú
getir látið sem þú vitir hvað
á seiði er“.
Hann skellti á skellihlæj-
andi yfir þeim mótmælum
Painters að hann vissi full-
vel hvað væri að ske.
Hann hringdi næst til Wiil
Gentry. Lögregluforinginn
virtist þreytlur. „Hvenær
ætlarðu að ganga frá þessu
Mike? Mér líður eins og ég
sitji á sprengjuefni með
þessa játningu Meldrums í
vasanum.
„Á mínútunni klukkan
tólf“, svaraði Shayne. „Pain-
ter kemur hingað til íbúðar
minnar og ég skal hreinsa til
á fimm mínútum“.
„Það virðist sem þú hafir
eitthvað í pokahorninu“.
Shayne sagði; „Ef til vill“
og lagði á áður en Will gat
spurt hann frekar.
Næst hringdi hann á blaða
skrifstofu „Daily News“ og
talaði við Timothy Rourke.
Hann hélt símanum langt frá
eyranu meðan hinn reiði
fréttaritari galaði:
„Þú reyndist geðslegur vin-
ur góði! Hvað á það að þýða
að skilja mig eftir á gaddin-
um meðan „Herald“ birtir
stórfrétt um að Thrip málinu
sé ekki lokið? Farðu til hel-
vítis Mike. Ég gerði það sem
þú baðst mig um í gær þvíj
þú lofaðir að við fengjum
fréttina fyrstir. Hvað ertu að
gera maður?“
„Ég er að hugsa um fyrir
sagnirnar í kvöld“, sagði
Shayne rólega. „Vertu róleg
v. framherji 1 hver. Pétur
Bjarnason dæmdi leikinn og
tókst það all vel.
Mfl. kvenna. F. H.—
KR 10:6 (7:3, 3:3).
F. H. stúlkurnar unnu þarna
auðveldan sigur, mun auðveld
ari en búist var við. Voru
þær alls ráðandi í leiknum £
fyrri hálfleik og KR liðið þá
vart nema svipur hjá sjón —
miðað við fyrri tíma. Seinni
hálfleikur var jafn, enda fór
nú nokkuð að gæta úthalds-
leysis hjá báðum liðum sem og
að baráttuvilji KR var nú
meiri, Hjá FH voru beztar
markvörðurinn, sem er í mik-
illi framför, Sylvia, Sigurlína
og Valgerður. KR-liðið er nú
í umsköpun, inn koma nýliða
í stað þeirra, sem lagt hafa
skóna á hilluna eftir langa og
farsæla þjónustu. Þær Gerða
og Þorbjörg bera hita og þunga
dagsins ásamt Ernu og Elínu,
sem er efnilegur nýliði og
mætti að skaðlausu skjóta
meira og þá dálítið öðruvísi, þ.
e. neðarlega á markið í stað
ætíð1 ofarlega. Dómari var
Sveinn Kristjánsson og tókst
honum yfirleitt vel upp, — þó
mætti hann vera strangari 4
skrefin. \,
Húseigendur ,
Miðstöðvarkatlar
Smíðum svalar og stiga
handrig. Viðgerðir og upp
setning á olíukynditækjum,
heimilistækjum og margs kon
ar vélaviðgerðir. Ýmiss konar
nýsmíði.
Látið fagmenn annast verk
ið.
Vélsmiðjan SIRKiLL.
Hringbraut 121 i húsi Vikur-
félagsins, áður Flókagötu 6.
Símar 24912 og 34449.
mwwwwwuwwwwM
Salan er örugg hjá okkur.
Bifreiðir við allra hæfi. ■
Bifreiðir með afborgunum.
ur og hlustaðu á mig. Ég hef l wwwwwwwwwvww

LAUGAVEGI 90-92
Skoðið bflana!
Alþýðublaðið — 23. jan. 1962 J_5