Tímarit Hins íslenzka bókmentafélags - 01.01.1896, Qupperneq 177
177
En eitt er eptir, sem við höfum ekki komið okkur sam-
an um og það er: hversu á að taka þeim, sem gjörast til
að skrifa á móti okkur? Jeg er óvenju liberal í því
efni, því mjer sjnist við tapa rjettinum [til] að finna að
-öðrum (sem jeg þarf þó svo mikið á að halda), nema við
sjeum góðir til að taka annara mótsögnum. — — Ritaran-
um í Suðurlandspóstinum (sem er Sverrisen) fanst mjer jeg
ei geta annað en þakkað fyrir athugasemdir hans, því jeg
sje þar enga illgirni, og þær bæta langtum meira fyrir okk-
ur en þær skaða. — —
V.
[Til Konráds], BreiðabólstaT) 15. febr. 1887.
Bezti vinur minn!-----------Aldrei hefir mig eins langað
til að fundum okkar bæri saman í einhverjum rólegum vín-
kjallara eins og nú, því aldrei hefi jeg þózt hafa meira við
ykkur að tala heldur en í þetta sinn, en svo er jeg nú kom-
inn í mát með alt, og illa fyrirkallaður, að mjer verður ekki
að vegi að skrifa helming af því, sem jeg vildi, því jeg er
með langversta móti fyrir brjóstinu núna og hefi verið svo
lengst af síðan í haust. — —
Þú sjerð fyrst þjer til móðs, að jeg ekki brúka staf-
setningu þína, og svo er hún mjer enn þá örðug og ótöm,
að jeg kýs heldur fyrst um sinn að hlífa mjer við þeim örð-
ugleika í brjefi; þú hefir eflaust tekið eptir [því], hversu
jeg er vanur í öllu að kasta til þeirra höndunum, ekki sízt
hvað skriptina og orðfærið snertir, og svo skilur mikið brjef
okkar, að jeg græði óvenju mikið á brjefum þínum af ný-
sköpuðum og góðum orðum, það, sem þau ná. Jeg dáist að,
hvað rækilega þú hefir nent að skrifa mjer um stafsetning-
una, eptir að þú varst búinn að skrifa Scheving svo mikið
áður, og víst er um það, að óvenju mikið hefi jeg af því
lært, og þó skilur enn mikið meiningar okkar. Jeg er
samdóma þjer í höfuðsetningunni núna orðið, að framburður-
inn ætti að leggjast til grundvallar fyrir stafsetningunni, en
ekki getur mjer skilizt, að málinu sje svo áríðandi eins og
þú lætur í veðri vaka, að þessi setning sje látin ganga
12