Dagur - 22.07.1999, Side 6

6 -FIMMTUDAGUR 2 2. JÚLÍ 19 9 9
ÞJÓÐMÁL
Útgáfufélag:
Útgáfustjóri:
Ritstjóri:
Aðstoðarritstjóri:
Framkvæmdastjóri:
Skrifstofur:
Sfmar:
Netfang ritstjórnar:
Áskriftargjald m. vsk.:
Lausasöluverð:
Grænt númer:
Netfang auglýsingadeildar:
Símar auglýsingadeildar:
Simbréf auglýsingadeildar:
Simbréf ritstjórnar:
DAGSPRENT
EYJÓLFUR SVEINSSON
ELÍAS SNÆLAND JÓNSSON
BIRGIR GUÐMUNDSSON
MARTEINN JÓNASSON
STRANDGÖTU 31, AKUREYRI,
GARÐARSBRAUT 7, HÚSAVÍK
OG ÞVERHOLTI 14, REYKJAVÍK
460 6100 OG 600 7080
ritstjori@dagur.is
1.800 KR. Á MÁNUÐI
150 KR. OG 200 KR. HELGARBLAÐ
800 7080
omar@dagur.is
(REYKJAVÍK)563-1615 Ámundi Ámundason
(AKUREYRI)460-6191 G. Ómar Pétursson
OG 460-6192 Gréta Björnsdóttir
460 6161
460 6171(AKUREYRI) 551 6270 (REYKJAVÍK)
Hiuthafar í sóðaskap
í fyrsta lagi
Yfirvöld virðast loksins ætla að taka til alvarlegrar athugunar
hvernig stemma megi stigu við neikvæðum afleiðingum þess
að á skömmum tíma hefur myndast í borginni eldrautt nætur-
líf með tilkomu fjölda nektarbúlla sem gera út á erlendar
stúlkur sem hingað koma í skamman tíma í peningaleit. Fram
til þessa hefur umræða landans um þetta nýjabrum í íslensku
skemmtanalífi einkennst af vandræðagangi, enda fyrst og
fremst snúist um þá kjánalegu spurningu hvort það sé list þeg-
ar fatafellur dilla sér naktar fyrir framan karlmenn á veitinga-
stöðum.
í öðru lagi
Þær skuggahliðarnar sem gjarnan fylgja rekstri nektardans-
staða eru auðvitað alþekktar í nágrannalöndunum. Þar tengj-
ast nektarbúllur oft með einum eða öðrum hætti vændi og
fíkniefnum, þótt auðvitað sé allur gangur á því hvort þeir sem
reka staðina séu sjálfir líka á kafi í þeim sora. Það er einfeldn-
ingslegt að trúa því að Islendingar einir þjóða þurfi ekki að
hafa áhyggjur af að ólögleg viðskipti muni þrífast kringum
slíka staði. Auðvitað verður að reikna með því að hérlendar
nektarbúllur geti orðið gróðrarstía Iögbrota. Og við þeirri
hættu verða yfirvöld að bregðast áður en í óefni er komið.
í þriðja lagi
Önnur dapurleg hlið á rekstri nektarbúllanna er sú sem snýr
að erlendu stúlkunum sem hingað koma til að afla sér peninga
- og það án þess að skemmtistaðirnir sem flytja þær inn og lifa
á nekt þeirra greiði stúlkunum krónu í laun. Islendingar eru
með þessi orðnir beinir þátttakendur í þeim ógeðfelldu Ijöl-
þjóðlegu viðskiptum með konur sem margfaldast hafa í Evr-
ópu síðustu árin, ekki síst vegna ömurlegra lífskjara kvenna í
austurhluta álfunnar og stóraukinna umsvifa glæpahringa í
þeim löndum. Samkvæmt nýlegri skýrslu Sameinuðu þjóð-
anna er „ársveltan“ í þeim viðskiptum um hálf milljón kvenna
í Evrópu einni. Það er Islendingum til lítils sóma að vera nú
orðnir hluthafar í þeim sóðaskap.
Elias Snæland Jonsson
JS-
Okkar eini hermaður
Andlitið á Garra Iyftist agnar-
ogn, eyrun blökuðu lítið eitt.
Ástæðan var frétt sem Garri
heyrði svona hálfpartinn út-
undan sér í hádeginu í gær.
Ingimar Ingimarsson, hinn
skeleggi „okkar maður“ í
Brusselsborg, sagði frá hátíð-
argöngu sem framkvæma á þar
í borg til að minna á hið víð-
tæka öryggishlutverk Nató í
Evrópu sem og til að fagna
fimmtíu ára afmælinu.
Allir samau nú
Þar munu, eftir því sem Garra
skildist, marsera saman her-
menn frá Nató-ríkjunum, hver
undir sínum fána.
Garri getur ekki sett
út á það þótt friðsam-
ir Evrópubúar haldi
skrautsýningar til að
minna á samtakamátt
sinn og friðarvilja. I
versta falli hægt að
kalla það sýndar-
mennsku og hræsni
en menn mega gera
sig bera að þvílíkum
löstum án afskipta
Garra. Það var hins
vegar þegar þar var komið í
fréttinni að rætt var um full-
trúa Islands í þessari fagnaðar-
erindisgöngu, sem andlit
Garra tók að umbreytast og
eyrun að blaka. Hvern eiga Is-
Iendingar svosem að senda
sem fulltrúa sinn í marséringu
hermanna? Sem betur fer datt
engum í hug að senda skip-
herra frá Landhelgisgæslunni
- enda eru þeir ekki hermenn.
Islenskir hermenn finnast ekki
- nema þá einn og einn ævin-
týramaður sem hugsanlega
hefur gengið í herinn í ein-
hverju Norðurlandanna, nú
eða ofurhugi sem kynni að
vera í frönsku útlendingaher-
sveitinni. Einhvern veginn
myndu þeir ekki virka al-
mennilega sem fulltrúar ís-
lands.
Veröugur full
trúi?
Það mun því hafa orðið að ráði
að senda tákn til Belgíu til að
taka þátt í göngunni sem full-
trúi „hins herlausa lands".
Fulltrúi Islands verður sumsé
enginn annar en: íslenski fán-
inn! Og hví ekki? Hefur ekki
íslenski fáninn marsérað í fylk-
ingarbrjósti frelsisunnandi
Evrópubúa í baráttu hinna
upplýstu gegn kúgun, ofbeldi,
kommúnisma og öðrum pest-
um? Hefur ekki ís-
lenski fáninn þá sér-
stöðu meðal fána
heims að hann má
ekki nota nema sem
fána? Verður íslenski
fáninn ekki tákn
„hins hreina friðar-
\dlja“ meðal vopnaðra
dáta
íslenski fáninn:
Frelsis- og friðelsk-
andi jafnréttistákn.
sem marsera
munu um götur
Brusselsborgar?
En nú getur ís-
lenski fáninn ekki
marsérað einn og
óstuddur. Fánaberi er víst al-
veg bráðnauðsynleg persóna
þegar svo er háttað að þjóðfáni
er sendur utan sem fulltrúi
lands í friðar- og afmælis-
göngu hins stækkandi stráka-
bandalags. Þá kemur einmitt
rúsínan í pylsuendanum: ís-
Iendingar eru ekki eingöngu
frið- og frelsiselskandi mann-
kynsleiðarar sem taka ber til
fyrirmyndar. Islendingar eru
ekki síður merkisberar jafn-
réttis sem setja þá einu kröfu í
Nató-samstarfi að fánaberi ís-
lands verði liðsforingjaefni og
allra helst: Kona! Bravó!
GARRI.
ODDUR
ÓLAFSSON
skrifar
Þrátt fyrir réttarhlé er enginn
friður í Hæstarétti. Þar sitja
dómarar sveittir við á miðju lax-
veiðitímabili að kveða upp
gæsluvarðhaldsúrskurði og end-
ursenda dóma til lægri dómstiga.
Það var einhver munur áður fyrr,
þegar sakadómarar voru og hétu,
og orðið réttarríki var ekki til í
málinu. Þá var rannsókn og
dómsuppkvaðning í höndum
sama embættismanns og engum
datt í hug að kvarta. Þeir sem
voru vel að sér í dómstólakerfum
höfðu fyrir satt, að í tveim ríkjum
heims væri svipað skipulag á
dómstólum, á Islandi og í Suður-
Afríku. Svo var aðskilnaðarstefn-
unni aflétt suður þar og Þorgeir
krafðist mannréttinda hér og
fékk sínu framgengt með því að
vinna frægan sigur fyrir alþjóð-
legum dómstóli.
Síðan kveða dómarar upp
gæsluvarðhaldsúrskurði og
Hæstiréttur staðfestir þá eða
Afbrot auka hagvöxtiim
synjar eftir atvikum. Þessi tilhög-
un kemur sér mjög vel fyrir fjöl-
miðlana því nú er hægt að japla
á sama málinu dag eftir dag, viku
eftir viku og mánuð eftir mánuð.
Langlokui
Maður er tekinn í tolli með glás
af eiturpillum sem henta vel til
að krakkar fíli rokkið í
botn og njóti Ijósasjó-
anna af sannri innlif-
un. Miklar fréttir af því
að nú sé sölumönnum
dauðans skákað. Svo
fréttir af gæsluvarð-
haldi, áfrýjun, úrskurð-
ur staðfestur, dómur og
fangelsisvist, dómi áfrýjað, frétt-
næm fangelsisvist, undirréttur
fær dóminn aftur í hausinn,
gæsluvarðhalds krafist, Hæsti-
réttur hafnar, sýknudómur, far-
bannsúrskurður, skaðabótakrafa
og ný réttarhöld, sem geta enst
vel og lengi.
Enn á eftir að flytja miklar
fréttir af því hvernig réttarrikið
virkar í einstöku máli. Dómarar
eiga ekki sjö dagana sæla þar
sem sömu málin veltast fram og
til baka fréttahaukum til óbland-
innar ánægju og atvinnubóta. En
góð og þvælin sakamál örva hag-
vöxt svo um munar. Það eru ekki
svo fáir sem eiga þar
hagsmuna að gæta,
tollarar, lögregla, lög-
menn, dómarar, fanga-
verðir, fréttamenn og
svo allur skarinn sem
starfar við fyrirbyggj-
andi aðgerðir.
Svo er sagt að glæpir
borgi sig ekki. Málið er það að
þeir margborga sig. Þeir sem
komast upp með glæpaverkin án
þess að hljóta refsingu hafa oft
gott upp úr krafsinu. Séu
bófarnir gripnir eiga heilu at-
vinnustéttirnar sitt undir því að
fjalla um málin og gæta þeirra.
Þreytta þruglið
Best eru þau mál sem aldrei
verða til Iykta leidd. Allur mála-
tilbúnaðurinn sem kenndur er
við Geirfinn gengur frá kynslóð
til kynslóðar. Öll sú handvömm,
missagnir og lygi sem spunnin
hefur verið upp í kringum
mannshvarf, sem enginn veit
með neinni vissu hvernig bar að,
er orðið að þjóðsögum og Iang-
hundum í bókum og sjónvarps-
þáttum sem engu bæta við og
engu skila framyfir gamla þreytta
þruglið, sem veslings þjóðin var
mötuð á í árdaga málatilbúnað-
arins.
Engin hætta er á að hagvöxtur-
inn þurfi að líða fyrir að umsýslu
afbrotamála linni. Með því að
senda úrskurði og dóma fram og
til baka og skapa ótal „atvinnu-
tækifæri" margra stétta má segja
að glæpamenn séu sannkölluð
auðsuppspretta.

snyrfö*
svaraö
Hvaðfinnstþér um auk-
iðfrelsi í agreiðslutíma
vínveitingahúsa ?
Ólafur Ásgeirsson
aðst.yfirlögregluþjónn áAkureyri.
„Frelsi og völd
eru vandmeðfar-
in. Hinsvegar tel
ég að í lagi sé að
hafa afgreiðslutí-
ma vínveitinga-
húsa lengri en nú
er, en hefði viljað
sjá um það skýrar reglur. Þær
yrðu að vera í samræmi við að-
stæður á hveijum stað. Frelsi í
þessum efnum hefur verið hér á
Akureyri í nokkurn tíma og
reynsluna tel ég jákvæða. Það
besta sem gæti gerst er ef fólk
færi á misjafnari tíma út af
skemmtistöðunum sem gæti þá
komið í veg fyrir útihátíðina sem
er gjarnan á Ráðhústorginu eftir
að veitingahúsunum er lokað.“
Valur Magnússon
veitingam. á Naustinu í Reykjavík.
„Allt frelsi í þessu
tel ég hið besta
mál, þó við hér í
Naustinu ætlum
ekki að taka þátt í
kapphlaupinu.
Okkar markhópur
er annarsstaðar.
Eg sé fyrir mér að álag muni jafn-
ast og sá flöskuháls sem gjarnan
er í umferð miðbæjarins milli hálf
þtjú og þrjú verði úr sögunni.
Þetta getur einnig opnað svigrúm
í öðrum efnum, veitingamenn
geta farið að hafa matsölur sínar
opnar Iengur sem er líklegt að
þurfi, þegar fólk skemmtir sér
lengur fram eftir nóttu."
Kristín Sigfúsdóttir
fonnaðuráfengis- og víntuvanuinefnd-
arAkureyrar.
„Vega jákvæðar
hliðar lengri
afgreiðslutíma
upp þær nei-
kvæðu? Með
skemmri
afgreiðslutíma tel
ég að auðveldara
sé að skipuleggja lækna- og Iög-
regluvaktir, þjónustu leigubíla og
vinnu starfsfólks á veitingastöð-
unum. Eg er hrædd um að langur
afgreiðslutími ofbjóði þrí. Höml-
ur við löngum afgreiðslutíma geta
verið dýr Ieyfisgjöld sem og
ákvæði um öfluga dyravörslu.
Flest alvarlegustu slysin verða
síðla nætur þannig að þegar lög-
regla talar um að þetta dreifi álagi
finnst mér það ákveðin uppgjöf.
En stóra málið er auðvitað sú til-
hneiging að líta á áfengi sem
svaladrykk en ekki vímugjafa.“
Áml Þór Sigurðsson
borgaifulltníi.
„Mér finnst ágætt
að gerð sé tilraun
með aukinn
sveigjanleika í
þessu, sem sé þá
fyrst og fremst
bundið við mið-
borgina. Margir
hafa bent á mikilvægi þessa, sér-
staklega í sambandi við fólks-
fjölda sem safnast saman í mið-
borginni aðfaranætur Iaugardags
og sunnudags. Þetta er jákvæð
tilraun sem metin verður eftir
ákveðinn tíma hvernig komið hef-
ur út.“