Dagblaðið Vísir - DV - 14.10.1982, Blaðsíða 36

36
DV. FIMMTUDAGUR14. OKTOBER1982.
DÆGRADVÖL
DÆGRADVÖL
DÆGRADVÖL
Tómas Ingólfsson, byggingameistari,
hefur stundað veiðar árum saman. Hann
átti minkahunda um skeið, en fyrir 5 ár-
um keypti hann Súsí, bráðsnotran írskan
Setter. Hann á nú einnig Petru, systur
Súsí, 8 mánaða gamla. Tómas býr ásamt
konu sinni Svanhildi Svavarsdóttur tal-
kennara og 4 börnum í stóru timburhúsi
uppi í Mosfellssveit. Lóðin er mjög stór,
eiginlega lítill jarðarskiki, og þar hafa
hundarnir yfrið svæði til þess að gantast
og gamna sér.
Á myndinni eru: fremst Björg, tveggja
ára, Súsí og Petra; frá vinstri Ingólfur
Þór, Tómas og Svanhildur.
skjóta og drepa fugl sem hann hefur
ekki fundið þá ruglast hann í ríminu og
verður snarvitlaus. Síðan má maður
varast að skjóta of mikið, því þá geng-
ur hundurinn úr skaftinu sem við köll-
um svo, hann veröur heitur og æstur,
eigandinn missir stjórn á honum og sit-
ur uppi með sannkallað villidýr, sem
ekki hlýðir honum en hleypur og stekk-
ur og andskotast út um allar jaröir.”
— Að hve miklu leyti er veiðihæfnin
þeimí blóðborin?
„Hundurinn nýtir vindinn til þess að
þefa uppi bráöina og styðst þá við með-
fædda eiginleika, sem mjög lítið er
hægt að auka við með kennslu. En hitt
er aftur reynsla að læra að finna út
hvar fuglinn leynist í landslagi. Það er
óskaplega vandasamt að þjálfa upp
góðan veiöihund. Þetta eru ein-
staklingar og eðlislægir eiginleikar
þeirra misjafnlega sterkir. Ef maður
finnur i hundinum einhvem neista þá
er það undir húsbóndanum komið
hvemig gengur aö þróa þetta fram.
Það má aldrei brjóta hund, aðeins
beygja hann.”
— Er skemmtilegra að veiða með
hundi en fara bara einn síns liðs?
„Ég myndi hætta veiðiskapnum ef
ég yrði hundlaus. Það eru alveg hrein-
ar línur.”
„ÞAÐ MA ALDRB BRIÚTA
HUND, AÐEINS BEYGIA”
„Fyrsta reglan þegar maður tekur
inn hund er að hafa ákveðinn stað, sem
hann getur alltaf leitað til þegar hann
vill fá að vera einn og í friði,” sagöi
Tómas. „Hundurinn er að þessu leyti
nákvæmlega eins og þú og ég — þegar
þú ert fúU í skapi og allt hefur gengið
öfugt einhvern daginn, þá viltu bara fá
aö vera í friöi. Einnig verður maður aö
sjá fram á að geta sinnt þörfum hunds-
ins svo aö dugi. Ég verð aö fara út með
Súsí og Petru að minnsta kosti þrisvar
í viku. Ég leyfi þeim að hlaupa kannski
klukkutíma á kvöldin og svo þarf að
fara meö þær helst einu sinni í viku
þannig að þær fái virkilega að strekkja
sig 3 tíma alveg hiklaust. Þetta em
f jörmikU dýr þannig að sá sem er latur
og værukær hefur ekkert með þau að
gera.
Yfir hásumarið, meðan fuglinn er á
eggjum eða með unga, er maður ekk-
ert úti viö í náttúrunni með hundana.
Þá væri maöur bara að rífa niöur það
sem maður er annars að reyna aö
byggja upp. Ef hundurinn kemst upp á
lag með að fara sjálfur á vettvang og
ná í unga, þá skiptir hann alveg um
hegðun og fer að hugsa sem svo: nú
ætla ég bara að fara að veiða sjálfur.
Þá stoppar hann ekkert fyrir fuglinum.
Þetta gerðist hjá mér með Súsí og það
tók langan tima aö koma henni í lag
aftur. Það gefur líka auga leið, að þaö
er eitthvað meira en lítið bogið við
mann, sem her jar úti í náttúrunni meö
hund, þegar allir fuglar liggja á eggj-
um eöa eru með unga.
Við leggjum einnig áherslu á að
hundarnir fari ekki í fé, og notum til
þess ýmsar aöferðir að fá þá til aö
fælast sauökindina, til dæmis vægt raf.
magnslost. I nær ölium tilvikum er
það alveg óbrigðult. Það þýðir ekkert
að vera með veiðihund nokkurs staðar,
sem ekki er alveg laus við það aö
hlaupaífé.”
Veiðar með
írskum Setter
— Hvernig gengur veiðiskapurinn
fyrir sig með írskum Setter?
„Ég byrja á því að athuga vindátt og
aöstæður og ákveða hvert ég vil halda.
Svo sleppi ég hundinum í þá stefnu og
hann fer strax að leita. Ég skipti mér
ekkert af fugli sem hundurinn ekki
finnur, þaö er alveg regla númer eitt.
Hann verður að tengja saman sína
eigin leit og bráðina. Ef ég fer að
Július Vifill Ingvarsson söngvari og kona hans Svanhildur Blöndal með gullhundinn Nadd, 4 ára
gamlan irskan Setter. Naddur var valinn besti hundur sýningar Hundaræktarfálagsins i ágúst.
MODDUR RHU
IRSKUR SETTER
Það er margs að gæta þegar maður
hyggst verða sér úti um hund á heim-
ilið. Skynsamlegt og raunar bráð-
nauösynlegt er að afla samþykkis
allra í fjölskyldunni, vegna þess að
hundurinn er umsvifamikil félagsvera
og lætur víða tU sín taka, og það er
hætt við miklum leiðindum ef ekki
hefur verið frá upphafi náin samstaða
um þennan nýja og þróttmikla fjöl-
skylduUm.
Síðan er mikUsvert að velja hund
sem hæfir þeim óskum og þörfum
sem f jölskyldan hefur. Hundategund-
irnar eru geysUega ólíkar sin á mUli,
og ekki þarf að orðlengja hve ólíkir
einstaklingar sömu tegundar kunna
að vera. Því miður er ekki völ
margra hreinræktaðra tegunda hér á
landi, vegna þess hve strangar höml-
ur hvUa á innflutningi hunda, en von-
andi tekst snjöUum mönnum að búa