Dagblaðið Vísir - DV - 09.03.1985, Blaðsíða 41

DV. LAUGARDAGUR 9. MARS1985.
41
Sérstæð sakamál Sérstæð sakamál Sérstæð sakamál
Frederick Berrisford var ákaflega vingjarnlegur og skilningsríkur. Hann
átti sinar slæmu hliðar. Það átti eftir að koma i Ijós.
Hún lá bööuö í svita þegar hún vakn-
aði og hún var stíf af skelfingu. Hún
átti von á aö sjá morðingja standandi
yfir sér meö blóðugan hníf.
Hún lá nokkur augnablik í rúminu.
Hún gat ekki hreyft sig af hræðslu. Svo
spratt hún á fætur, klæddi sig í og hljóp
út úr íbúö sinni og inn í bílinn sinn. Hún
ók eins hratt og hún gat heim til móöur
sinnar.
Cheryl Kindred skalf enn eins og
espilauf þegar hún kom heim til móöur
sinnar, hinnar 55 ára Beatrice Kindred
i Birmingham á Englandi. Hún opnaði
fyrir sér sjálf. Mamman var hrædd viö
að sjá ástandið sem 25 ára dóttir henn-
ar var í. „Hefur þig verið aö dreyma
einu sinni enn? ” spuröi hún bara.
Cheryl kinkaöi orðlaus kolli. Svo
sagöi hún: „Mig dreymdi nákvæmlega
þaö sama. Ég sá sjálfa mig liggjandi
dauða á gólfinu. Það voru sár eftir hníf
á hálsi mínum og brjósti. Þetta var
eins raunverulegt og ef ég heföi staöiö
oghorftáþaösjálf.”
„Lögreglan hefur litla trú á draum-
um,” sagöimóöirhennar.
„Mér finnst samt að þú og pabbi þinn
ættuð aö fara á lögreglustöðina
snemma í fyrramálið og biöja um
vemd fyrir þig. Þú veröurauövitaö hér
í nótt. Þú getur ekki fariö heim aftur í
þessuhugarástandi. . .”
18 ára og ástfangin
Búiö var um Cheryl í gamla rúminu
hennar í herberginu þar sem tvær
yngri systur hennar sváfu einnig. Létt
svefnpilla hjálpaöi henni til aö líða út
af.
Þegar hún var 18 ára haföi hún orðin
ákaflega ástfangin af Robert Leyburn
sem var 3 árum eldri. Þau höfðu trúlof-
ast og síðan gifst. Eftir aö hafa verið
nokkra mánuöi í sambúð vissu þau
bæði að þetta var rangt.
Hún var róleg og heimakær og
dreymdi um aö eignast stóra fjöl-
skyldu. Hún átti sjálf fimm systkini.
Leybum vildi fremur hafa líf og fjör.
Hann haföi gaman af dansi og veislum.
Hann fór á fótboltaleiki og veöreiöar
og honum fannst ekkert liggja á að
fara aö f jölga í heiminum.
Eftir fimm ára sambúö skildu þau og
þaö setti mark sitt á þessa ungu og
vonsviknu konu. Hún fékk taugaáfall
og var lögð inn á taugadeild í Birming-
ham. Þar hitti hún Frederick Berris-
ford sem þá var 35 ára og afskaplega
tillitssamur og skilningsríkur.
Fráskilinn vinur
Þaö var eiginlega hans sérgrein.
Hann var sjúkraliöi á deildinni. Hann
fékk strax ákaflega mikinn áhuga á
Cheryl og talaöi mikiö viö hana. Auk
þess sagöi hann henni aö hann væri
fráskilinn.
Hann sagði að kona sín heföi ekki
viljað eignast börn. Og hann sem var
svo hrifin af þeim. Var Cheryl það lika
.....en skemmtileg tilviljun”.
Cheryl var á því aö hún og Frederick
Berrisford ættu ýmislegt sameigin-
legt. Hann var fullkominn séntilmað-
ur. Samt var eitt sem hún vissi ekki um
hann. Hún heföi getað fengið þaö upp-
lýst ef hún heföi reynt.
Þetta sem hún vissi ekki var aö hann
hafði skilið viö konu sína vegna þess aö
■ hún þoldi ekki hversu ofbeldishneigöur
og óþverralegur hann var. Konan hans
haföi verið í beinni lifshættu þegar þau
vorugift.
Samband þeirra Cheryl og Frede-
rick þróaöist á þann veg aö hún varð
brátt ólétt. Þegar hún ól soninn
Anthony fannst henni að hamingja
þeirra væri fullkomin. Brátt átti eftir
aö koma í ljós aö svo var ekki.
Illgjarn
Frederick Berrisford var ekki hinn
umhyggjusami maöur sem hann haföi
verið á hælinu. Hann var illgjam og
vildi ráöa öllu um lif hennar. Hann
auömýkti hana þegar þau fóru saman í
bæinn. Hann var ofurafbrýöisamur og
barði Cheryl ef hún vogaði sér svo mik-
iö sem aö tala viö aöra menn. Það átti
líka viö um þaö er hún vogaöi sér aö
tala viö bræður sína. Ef hún hefði hugs-
aö sér aö yfirgefa hann ætlaði hann
bara aö segja henni að hann myndi
finna hana hvar sem væri og þegar
hann væri búinn aö finna hana myndi
hann ganga frá henni.
Cheryl var nú vantrúuð á þaö. En
hún var samt nógu skynsöm til þess aö
fara á brott með barnið. Hún flutti til
frænku sinnar sem átti heima í öörum
landshluta.
Þaö leiö ár og hún heyrði hvorki frá
Berrisford né sá hann. Þá flutti hún
aftur til Birmingham. Hún fékk vinnu
sem læknaritari og krækti sér í litla
íbúö í námunda viö staðinn þar sem
hún vann.
Tveimur vikum síöar skaut Berris-
ford upp. Þegar hringt var dyrabjöll-
unni hélt hún aö það væri móðir hennar
eöa ein systra hennar. Berrisford
þvingaöi sér inn og hóf strax gömlu
hótanimar aftur. Hún þoröi ekki að
fara til lögreglunnar.
Viku eftir aö Berrisford haföi komið
vaknaöi Cheryl um miöja nóttina.
Hana haföi dreymt aö Berrisford stæöi
álútur yfir henni meö hníf í hendi. Hún
haföi séö sjálfa sig liggjandi dauöa á
gólfinu meö blóöið fossandi úr djúpum
hnífssárum.
Hún var jarðbundin stúlka sem trúöi
ekki á spádóma eöa fyrirboða. Hefði
hún gert þaö hefði kannski ekki fariö
eins og fór.
Þaö geröist heldur ekkert þegar
Cheryl dreymdi sama drauminn í ann-
aö sinn. Þegar hana hafði dreymt hann
í þriðja sinn reyndi móöir hennar aö
telja hana á aö fara á brott aftur. En
hún vildi ekki gera þaö. I staö þess fór
hún til lögreglunnar og sagöi henni frá
málinu.
Þar var henni ekki tekið beinlinis
Vondur draumur
rætist
Móflir Cheryl Kindred var ákaflega beygð eftir afl dóttir hennar var fallin
frá. „Þessi draumur hefði ekki þurft að rætast," sagði hún.
með óvilja. En lögreglan gat samt ekki
veitt hverjum þeim vemd sem hafði
dreymt illa. I staöinn var henni ráölagt
aö skipta um lás á íbúöinni. Og ef Berr-
isford myndi fara aö ónáöa hana eitt-
hvaö myndu þeir auövitaö líta nánar á
máliö.
Hún fór aö ráöum lögreglunnar og
skipti um læsingu á íbúöinni. En hún
vildi ekki fara á brott. Hún var í of
góöri stööu til aö tíma því.
„Sagði að ég værisvín "
Síðasta kvöldiö í lifi sínu kom Cheryl
Kindred heim í íbúö sína um kl. 22 aö
kvöldi. Hún haföi verið í heimsókn hjá
móöur sinni og haföi einnig veriö að
sækja drenginn sinn litla í pössun til
hennar.
Hún opnaði dymar eins og venju-
lega. Þegar hún kveikti Ijósiö sá hún
hvar Berrisford stóö í dagstofunni.
Hann kraföist þess aö hún og drengur-
inn kæmu meö sér til Rubery þar sem
hann bjó. Hann haföi brotist inn í íbúö-
ina og haföi sest niöur til þess aö bíöa
eftir f yrrum kæmstu sinni.
„Hún sagöi aö ég mætti hypja mig,”
sagöi Berrisford viö lögregluna seinna
viö yfirheyrslu. „Hún sagöi líka að ég
væri svín,” bætti hann viö.
Þá tapaöi ég mér alveg. Ég var með
smellihníf í vasanum. Ég tók hann upp
og rak hann i brjóst hennar og háls. Eg
komst ekki til sjálfs mín fyrr en hún lá
dauð á gólfinu. Þaö leit næstum út fyrir
aö hún væri ekkert neitt sérlega undr-
andi. Þaö var næstum því eins og hún
ætti von á að deyja.”
Berrisford hvarf óséöur úr íbúöinni
og fór heim í Rubery, litla þorpið sem
var í um það bil 12 kílómetra f jarlægö
frá Birmingham. Hann átti ekki von á
aö veröa grunaður en til öryggis fór
hann aö búa sér til fjarvistarsönnun.
Mætti ekki til vinnu
Um níuleytið næsta morgun upp-
götvaöi móðir Cheryl að hún var ekki
komin í vinnuna. Hún hafði hringt
hvern einasta morgun til dóttur sinnar
í vinnuna frá því aö dóttirin haföi sagt
henni óhugnanlegan draum sinn. Nú
geröi hún lögrcglunni samstundis
viövart.
Cheryl fannst látin og á grundveUi
þeirra upplýsinga sem móöir hennar
gat gefið var farið beint á taugadeUd-
ina þar sem Berrisford vann og hann
handtekinn. Heima hjá honum fundust
morövopniö og föt sem voru útötuö
blóði. Málið var upplýst.
Frederick Berrisford var ákæröur
fyrir morö fyrh- rétti í Manchester.
Kviödómurinn tók sér fbnm minútur
í aö ákvaröa aö hann væri sekur. Dóm-
arinn var tvær mrnútur aö kveða upp
dóminn. Hann var Ufstíöarfangelsi.
„Það er sjaldgæft aö draumar ræt-
ist,” sagði móðir Cheryl á eftir. „Bara
aö viö hefðum tekið fyrirboöana alvar-
legar.”
Cheryl Kindred varð ekki mikillar gleði aflnjótandi i lifi sínu. Stutt ferflalag mefl syninum skömmu áður en
martröð fór að ásækja hana.