Dagblaðið Vísir - DV - 03.09.1987, Blaðsíða 4

4
FIMMTUDAGUR 3. SEPTEMBER 1987.
Fréttir dv
„Misgengi á vaxtamun frekar en okurvextir":
Jón fsr vaxtabréf
,3ankarnir tóku mark á opin- innlánsvöxtum sem viðskiptabankar og 8,8% hjá sparisjóðum. 1985 var Ef allir þœttir eru metnir saman vaxtaraunur mikið. En þar þarf aftur
berum spám um verðlagsþróun í og sparisjóðir taka nú og Seðla- munurinn 8% hjá bönkura og 9,2% eigna- og akuldamegin í rekstri við- að gæta ýmiasa atriða sem hafa áhrif
landinu og fengu þær aíðan í andlit- bankamönnum þykir úr hófi. „Þetta hjá sparisjóðura en þar áður var skiptabankanna var hann 4-5% í ásamanburðinn. Hjáflestumannare
ið. Þeir lentu þannig í því að greiða er misgengi á vaxtaraun frekar en þessi munur mun minni enda ríkj- fyrra og nær hærri tölunni. Trúlega sambærilegura þjóðum er mikið um
út vexti samkvæmt verðtryggingará- okurvextir vegna þess sem á undan andi ýmis höft og taprekstur í hefúr hann minnkað á fyrri hiuta bankarekstur í stórura stíl og um
kvæðum á sérkjarareikningana sem er gengið í efriahagslífinu. Engu að bankakerfinu algengur. þessa áre en síðustu mánuðina er leiðeinskonarheildsöluálánsfésem
eru orðnir um þriðjungur innlán- síður er það skylda Seðlabankans Vaxtamuninn nota bankar og hann, að rnati Seðlabankana, orðinn þýðir langtura minni kostnað og þar
anna. Það á sinn þátt í því að nú að veita þetta aðhald í samráði við sparisjóðir til þess að greiða rekstr- talsvert meiri og jafiivel um 7%. með sjálfkrafa minni vaxtamun. Þar
ervaxtamunurþeirraorðinnofmik- ráðherraxm," sagði embættismaður arkostnað og byggja sig upp en Bankinn getur þó ekki sannað þetta þekkik vaxtamunur allt niður í
ill. Þeir eru þannig að bæta sér upp inn. aflcoman ræðst þó ekki eingöngu af því að útilokað er að reikna endan- 1-2% en annare staðar á Norður-
tap á fyrri hluta ársms.“ Hugtakið vaxtamunur er ekki eins vaxtamun á almennum lánahreyf- lega vaxtamuninn fyrr en ársreikn- löndunumerhannsvipaðureðahtlu
Þetta eru orð embættismanns í einfiilt í meðferð og orðið gefur til ingum. Mismunandi þjónusta hefiir ingarliggjafyrir. Þáer vaxtamunur- minni en var hér í fyrra, á bilinu
bankakerfinuen Seðlabankinn sendi kynna við fyretu sýn. Ef einungis er áhrif á afkomvma. Þá eru 13% inn- inn gremilega nokkuð misjafix milli 3,5-5%.
Jóni Sigurðssyni viðskiptaráðherra horft á vexti útléna annare vegar lána bundin í Seðlabankanura bankastofrana og ekki hægt að -HERB
bréf og skýralu í fyrradag, þar sem og vexti innlána hins vegar var verðtryggð en án vaxta. Það hlutfall skella öllum í einn pott.
fjallað er um þann mun á útíáns- og munurinn í fyrra 9,1% hjá bönkum var mun hærra til skamms tíma. íalþjóðlegumsamanburðier4-5%
Léttismenn eru meðal þeirra sem ætla að segja sig úr LH.
DV-mynd GK
Eyfirskir hestamenn gramir út í Landssamband hestamanna:
Þrjú félög
segja sig úr LH
Gyifi Kristjánsaan, DV, Akuieyri
„Við samþykktum á þessum íúndi
að beina því til stjóma eyfirsku hesta-
mannafélaganna að sækja ekki næsta
þing Landssamtaka hestamanna,
starfa ekki fyrir landssamtökin og að
samþykkja úrsögn úr landssamtökun-
um á næsta aðalfúndi félaganna “
Þetta sagði Jón Ólafur Sigfússon,
formaður hestamannafélagsins Léttis
á Akureyri, í samtali við DV en á fjöl-
mennum fúndi hestamannafélaganna
Léttis, Funa og Þráins á Hótel KEA
í vikunni var fúndað um það ófremdar
ástand sem ríkt hefúr á milli eyfirsku
hestamannafélaganna þriggja og
Landssamtaka hestamanna.
Segja má að deilur þessara aðila
hafi verið uppi síðan sú hugmynd kom
fyrst fram að landsmót hestamanna,
sem haldin verða á Norðurlandi í
framtíðinni, verði haldin á Vind-
heimamelum í Skagafirði en Eyfirð-
ingamir, sem byggt hafa upp
myndarlega aðstöðu til mótahalds á
Melgerðismelum, töldu sig miklu
óréttlæti beitta með þessari tillögu.
Á dögunum var svo endanlega
ákveðið að næsta landsmót hesta-
manna yrði haldið á Vindheimamelum
en þar var síðasta landsmót á Norður-
landi haldið. Með þessari samþykkt
má segja að upp úr hafi soðið og þvi
blasir ekkert annað við en úrsögn fé-
laganna þriggja í Eyjafirði úr LH en
í þeim félögum eru um 400 hestamenn.
Þess má geta að fyrir sjö árum var
haldinn fúndur að frumkvæði Lands-
samtaka hestamanna í Skagafirði þar
sem það var ákveðið að ef Norðlend-
ingar fengju landsmótið árið 1990, eins
og nú hefur orðið raunin á, þá yrði
það haldið í Eyjafirði.
Jón Ólafur Sigfússon sagði að á
fundinum á Hótel KEA hefði ríkt mik-
il eining og hann sæi ekki annað en
að félögin myndu segja sig úr LH.
„Það eina sem getur breytt því er
að stjóm LH sjái að sér, endurskoði
afstöðu sína til okkar hér í Eyjafirði
og brwti staðarvali á næsta lands-
móti. Eg á hins vegar varla von á því
að það gerist, vinnubrögð stjómar LH
og framkoma þeirra gagnvart okkur
undanfarin ár gefúr ekki tilefai til að
ætla það,“ sagði Jón Ólafur.
Stjóm LH fékk boð um að senda
fulltrúa á fundinn á Hótel KEA. Svar
barst þess efris að tveir fúlltrúar LH
myndu mæta á fundinn en sama dag
og hann var haldinn komu boð þess
efris að fulltrúamir myndu ekki mæta.
Björgunarsveitin
Þá vitum við það. Það er verið
að bjarga lífi ríkisstjómarinnar. Út-
vegsbankamálið hefúr dregist og
dregist á langinn vegna þess að Jón
viðskiptaráðherra er orðinn odda-
maður í stjóminni og þorir ekki að
taka ákvörðun af ótta við að annað-
hvort framsókn eða íhaldið fari í
fylu og stökkvi úr stjóminni. Það
er eins gott að Jón hefúr reynslu í
þessu hlutverki oddamannsins, frá
því hann sat í yfimefadinni um fis-
kverðið. Hann er vanur sáttasemjari
og það er þægilegt til þess að vita
að nú er kominn maður með reynslu
inn í ríkisstjóm sem ekki lætur pólit-
íkina þvælast fyrir sér. Alþýðuflokk-
urinn hefur hlutverki að gegna.
Hann á að hætta í pólitík en snúa
sér að björgunarstörfum eins og
þessu, að bjarga lífi ríkistjóma þegar
hinir sem em að skipta sér af pólitík
geta ekki komið sér saman.
Hvað hefúr Jón þá gert spyrja
menn? Jú, Jón hefúr lagt fram marg-
ar og merkilegar tillögur í þessum
slysavömum sínum. Fyrat vildi hann
selja Sambandinu. Svo vildi hann
selja einkaaðilunum. Þegar það
gekk ekki vildi hann selja Búnaðar-
bankann þeim sem ekki fékk keypt-
an Útvegsbankann. Ekki gekk það
og þá datt Jóni í hug, að Búnaðar-
bankinn og Landsbankinn keyptu
Útvegsbankann og var það snjöll
lausn að láta þannig ríkið kaupa af
sjálfú sér.
En jafavel þótt Útvegsbankinn sé
orðinn eftirsóttasti bankinn norðan
Alpafjalla eftir að hann varð gjald-
þrota var tregða á því að hinir
ríkisbankamir keyptu Útvegsbank-
ann. Allavega vom menn ekki búnir
að venjast þeirri hugsun þegar þriðja
tilboðið barst í bankann og vom þar
mættir starfsmenn og viðskiptavinir
Útvegsbankans. Þetta var heldur
óvæntur leikur því venjulega hafa
bankastarfsmenn vælt um það há-
stöfum að eiga ekki bót fyrir rassinn
á sér og verið taldir láglaunastétt.
Svo ekki sé nú talað um viðskipta-
vinina sem allir eiga það sameigin-
legt að skulda í bankanum. Öðmvísi
em þeir ekki viðskiptavinir bank-
ans, nema vegna þess að bankinn
hefúr verið lána þeim. En það er
eins með þessa viðskiptavini og aðra
viðskiptavini, að þeir hafa ekki efni
á því að láta bankann, sem þeir
skulda í, fara á hausinn. Þess vegna
vilja þeir kaupa bankann til að
bjarga skuldunum sínum undan
hamrinum.
Eftir á að hyggja hafa það verið
mistök hjá Hafskip að bjóðast ekki
til að kaupa Útvegsbankann þegar
allt var komið í strand í þeim við-
skiptum. Það hefði verið í samræmi
við síðustu atburði þegar skuldu-
nautamir keppast nú um að eignast
bankann því þeim finnst betra að
eiga bankann heldur að bankinn
eigi þá.
Nú er Jón Sigurðsson að kanna
þessa björgunaraðferð með því að
spyrja hvort tilboðshafamir þrír vilji
taia saman og eiga bankann í sam-
einingu. En af því Jón ráðherra er
kurteis náungi og vanur oddamaður
fer hann að öllu með gát. Það má
ekki styggja neinn til að björgunar-
starfið takist og stjómin haldi lífi.
Eins og þið sjáið, góðir hálsar, þá
er það ekki tekið út með sældinni
að selja eitt stykki banka. í staðinn
fyrir að hafa þetta allt í hendi sér
og fá sjö hundmð milljónir í kassann
leikur allt á reiðiskjálfi innan stjóm-
arflokkanna og ef ekki væri vanur
sáttasemjari í ríkisstjóminni væm
hún sennilega löngu farin frá.
Venjulega er það seljandinn sem
ræður ferðinni í svona viðskiptum,
en nú em það tilboðshafamir sem
eiga síðasta orðið í því hver eignist
bankann. Ríkisstjómin krýpur á
fjórum fótum fyrir framan almættið
í SfS og einkageiranum og biður það
fyrir alla muni að gera sér þann
greiða að talast nú við svo ríkis-
stjómin lifi. Það er fjármálavaldið
úti í bæ sem heldur síðan leynifúndi
til að taka ákvörðun um þessa bón
ríkisstjómarinnar og þegar upp er
staðið em það síðan starfsmennimir
í Útvegsbankanum og skuldaramir
sem leysa hnútinn fyrir ráðherrann.
En það em einmitt mennimir sem
ríkisstjómin ætlaði að slátra í upp-
hafi þegar ákveðið var að leggja
niður bankann og selja hræið. Svona
geta fómarlömbin verið miskunn-
söm þegar slysavamir em annars
vegar. Ríkisstjómin á að þakka þeim
lífgjöfina og gefa þeim bankann.
Dagfari