Dagblaðið Vísir - DV - 09.06.1993, Qupperneq 4

4
MIÐVIKUDAGUR 9. JÚNÍ 1993
Fréttir
Tilkynningar um bílþjófnaði týnast í skjalabimkum:
Bflþjófnaðarmál olnbogabarn
hjá lögreglunni í Reykjavík
- segir Þröstur Eyvinds lögreglufulltrúi
Reykjavíkurlögregla reynir nú að koma sklkki á bilþjófnaðarmálin. Þar er brotalöm í kerfinu. Eigandi þessarar
rauðu Toyota bifreiðar, með númerið G-717, telur sig vera fórnarlamb samskiptaerfiðleika milli lögreglustöðva.
„Við erum að skoða bílþjófnaðar-
mál með það í huga að koma meira
skikki á þau og vinna þau faglegar
en gert hefur verið. Það er orðið tals-
vert um þetta og þetta er brotalöm
og hefur verið olnbogabarn í kerfmu
hjá okkur en við erum að koma þess-
um málum í betra horf og vonandi
skilar sú hópvinna, sem nú er í
gangi, einhverjum árangri íljótlega,"
segir Þröstur Eyvinds, lögreglufull-
trúi í rannsóknardeild lögreglunnar
í Reykjavík.
Fórnarlamb samskiptaörðuq-
leika
Mánudaginn 24. maí varð Hörður
Erlingsson fyrir því að bílnum hans
var stohð og tilkynnti hann þjófnað-
inn strax til lögreglu og gaf skýrslu
um atburðinn. Hörður er mjög óá-
nægður með vinnubrögð lögreglu og
telur þau í miklum ólestri, sérstak-
lega er varðar meðhöndlum bílþjófn-
aðarmála. Hann segist hafa fengið
þá afgreiðslu hjá lögreglu að honum
var sagt að hafa engar áhyggjur.
Máhð væri í vinnslu og tilkynningar
um þjófnaðinn yrðu sendar til allra
lögreglubíla í Reykjavík. Auk þess
yrði tilkynning send hverfastöðvum
í Reykjavík og lögreglustöðvum í
nágrannasveitarfélögum Reykjavík-
ur.
Eftir viku var Hörður orðinn
óþreyjufullúr því ekkert haföi spurst
tÚ bílsins. Þegar hann fór að kanna
máhð nánar á lögreglustöðinni var
honum vísað frá einum aðila til ann-
ars og enginn virtist hafa hugmynd
um máhð eða hvert hann ætti að
snúa sér fyrr en eftir mikla reki-
stefnu.
Eftir viku, þegar ekkert hafði gerst,
hringdi Hörður á lögreglustöðvar í
nágrenni Reykjavíkur og víðar tíl að
kanna hvort einhver hefði heyrt af
stolna bílnum hans. Hvergi hafði
nokkur maður heyrt talað um rauða
Toyota bifreiö með númerið G-717.
Sendi út tilkynningu
Guðmundur Guðjónsson yfirlög-
regluþjónn segir að vinnureglan sé
sú þegar svona mál koma upp að
byrjað sé á skýrslugerð og svo séu
málin send th rannsóknardeildar
sem vinnur með máhð. Hins vegar
sé tilkynning um eftirlýsta bíla send
fjarskiptadeild lögreglunnar sem sér
um að koma henni áfram til lögreglu-
þjóna og lögreglustöðva.
Sigurjón Pálsson hjá fjarskipta-
dehd lögreglunnar segist muna eftir
þessu ákveðna máli og að hann sendi
sjálfur símbréf til lögreglustöðva í
nágrenni Reykjavíkur tveimur dög-
um eftir að bílnum var stohð. Hins
vegar var thkynningin send sam-
stundis til lögreglubíla í Reykjavík
og einnig fest á töflu á lögreglustöö-
inni í Reykjavík. Það væri hins vegar
vakthafandi varðstjóra að sjá til þess
aö hringja í lögreglustöðvar í ná-
grenni Reykjavíkur.
Samkvæmt hringingum Harðar og
DV á lögreglustöðvar í nágrenni
Reykjavíkur virðast samt fáir hafa
séð þessa tilkynningu. Enginn vafi
leikur samt á að hún var send út.
Spumingin er hvar hún lenti?
Víða brotalöm hjá lögreglunni
Lögregluþjónn á suðvesturhorninu
sagði í samtah við DV að samskipti
mættu vera betri á milli lögreglu-
þjóna og vakta víða um land. Það
kæmi fyrir að tilkynningar bærust
og þær lentu óvart undir skjala-
bunka eða að það gleymdist að greina
frá ákveðnum atburðum við vakta-
skipti þegar mikið væri að gera.
Hann sagði einnig að ætlast væri th
að lögreglumenn kynntu sér
dagbækur lögreglunnar þegar vakt
hæfist en oft væri misbrestur á því.
Annar lögreglumaður, sem DV
ræddi viö, sagði að áöur en símritar
komu th sögunnar hefði verið hringt
strax á mhli stöðva og tilkynnt um
þjófnað á ökutækjum en eftir að sím-
ritar komu th sögunnar hðu stund-
um nokkrir dagar á milli thkynninga
um eftirlýst ökutæki. Fleiri tóku
undir þetta sjónarmið og sögðu að
allt of langur tími liði á mihi thkynn-
inga um eftirlýst ökutæki.
Skrifstofumenn en ekki lög-
reglumenn
Harðasta gagnrýnin á lögregluna
kom hins vegar frá lögregluþjóni á
miðbæjarstöð lögreglunnar. Hann
sagði að skýringuna á þessum sam-
skiptaörðugleikum væri helst að
finna í því bákni sem lögreglan væri
orðin. Áhugaleysi einkenndi störf
sumra lögreglumanna og sumir litu
á sig sem skrifstofumenn. Hann benti
því til sönnunar á hve mörg mál
hverfastöðvamar upplýstu í saman-
burði við árangur manna á stærri
stöðvunum. Hann sagði þó að það
væru ekki allir undir sömu sök seld-
ir. Það væri fjöldi hæfra einstaklinga
innan lögreglunnar en hæfileikar
þeirra nytu sín oft ekki. Nauðsynlegt
væri að endurskoða skipulagið og
launa mönnum eftir hæfileikum og
getu.
Bætum úr göllunum þegar við
fréttum af þeim
„Það fyrsta sem við gerum þegar
viö heyrum af einhverjum sam-
skiptaörðugleikum er að ganga í
máhð og koma því í þær skorður að
það endurtaki sig ekki. En hvað
þessa gagnrýni varðar hef ég ekki
heyrt af henni fyrr en ég tel enga
ástæðu th að rengja orð þeirra sem
vitnað er í,“ sagði Hjalti Zóphónías-
son, skrifstofustjóri dómsmálaráðu-
neytisins.
„Auðvitað hefur stærð og deilda-
skipting ahtaf töluvert að segja. Það
er alltaf verið að reyna aö draga úr
þessum þáttum og bæta samskiptin.
Hvað bílþjófnaðarmál varðar sér-
staklega þá hefur það komið fyrir að
tilkynning hefur veriö send frá
Reykjavík út á land og alhr eru af
vhja gerðir og leita bhsins sem svo
finnst í Reykjavík og það er ekki lát-
ið vita með sama hætti aö það er
búið að finna hann. Ef svona lagað
kemur fyrir þá missa menn náttúr-
lega áhugann. Þannig að það þarf
ekki annaö en svona atvik til að hlut-
ir eins og viö erum aö tala um ger-
ist,“ sagði Hjalti í samtali við blaða-
mann DV.
-PP
í dag mælir Dagfari____________________
Hvers á Rannveig að gjalda?
Þá er aht klappað og klárt í ráöher-
raskiptunum. Jón Baldvin náði
sínu fram, þingflokkurinn sam-
þykkti bæði Guðmund Áma og
Óssur eins og Jón Baldvin vhdi og
Jón Sigurðsson fær sitt og Eiður
fær sitt og Kalh Steinar fær meira
aö segja sitt, þótt allar þessar stöð-
ur sem þeir eiga að fá séu ennþá
lausar th umsóknar. Þetta sýnir að
Alþýðufiokkurinn ræður yfir sín-
um bitlingum og hann ræður þvi
hveijir sækja um og segið svo aö
sljómmálaflokkamir ráði engu
lengur í þessu landi!
Það virðast allir vera mjög sáttir
við þessa breytingu. Ekki er að
minnsta kosti að heyra að neinn
sakni þeirra Jóns og Eiðs að neinu
ráði enda var Jón Sigurösson í póh-
tík í greiðaskyni við nafna sinn,
Jón Baldvin, og Eiöur bæöi leiður
og reiður eftir langvarandi strit og
púl í starfi sem hann hafði í raun-
inni megnustu ímugust á.
Alþýðuflokksmenn em því fegnir
að Jón og Eiður hafa nú fengið störf
viö sitt hæfi. Enda hefði formaður
flokksins ekki lagt á sig erfiðar
samningaviðræður, bakljaldam-
akk og sáttasemjarastörf innan
flokksins th að losna við þá félaga,
ef ekki hefði verið almennur vhji
th þess innan flokksins að skipta
þeim út úr ríkisstjórninni. Hingað
til hefur það að minnsta kosti ekki
verið hlutskipti formanna flokka
að leggja nótt við dag til að losna
við sína eigin menn úr ráðherra-
stólum.
Þetta lagði Jón Baldvin þó á sig
af einskærri flokkshollustu. Má
segja að hann hafi verið einstak-
lega heppinn að það skyldu losna
stöður í kerfinu við hæfi þeirra
Jóns og Eiðs, akkúrat á sama tíma
og bola þurfti þeim félögum úr rík-
isstjóminni.
Já, það er að heyra að alhr séu
undurglaðir og kátir með hróker-
ingamar. Það ríkir fognuöur í
flokknum. Hjá öllum nema Rann-
veigu Guðmundsdóttur, þing-
manni krata í Reykjaneskjördæmi.
Hún er móð eftir slaginn um ráð-
herraátólana en ekki sár, aö því er
sagt er. Rannveig er hins vegar
stórmóðguö yfir því aö tveir strákl-
ingar og nánast nýgræðingar í
flokknum em teknir fram yfir
hana. Hún skilur ekki hvers vegna
flokkurinn kýs aö sniðganga hana
og velja þessa stráka í sinn stað,
eftir að hafa starfað í Alþýðu-
flokknum um áratugaskeið og unn-
ið mikið og lofsvert starf í þágu
jafnaðarstefnunnar.
En það er einmitt mergurinn
málsins. Rannveig er búin að vera
of lengi í flokknum. Það er hennar
Waterloo. Ef menn spyija hvers
Rannveig eigi að gjalda þá er það
fyrir þá sök að hafa verið of flokks-
holl, of dygg, of starfsöm. Fólk á
aldrei að rekast vel í flokkum ef
það vih ná frama. Það er vísasti
vegurinn th að skáka sér út í kuld-
ann að vera fæddur og uppalinn í
flokkum og láta allt flokksamstrið
yfir sig ganga. Sjáið bara Össur!
Hann var ekki fyrr búinn að ganga
úr Alþýöubandalaginu en hann var
gerður að formanni þingflokks
krata. Össur er ekki búinn að vera
í Alþýöuflokknum nema rétt rúm-
lega tvö ár og hann er orðinn ráð-
herra!
Guömundur Árni hefur haft vit á
því að ríf^ kjaft og verið hálfgeröur
stjórnarandstæðingur í Alþýöu-
flokknum. Honum er launað með
ráðherrasæti. Þetta eru mennirnir
sem blífa, mennirnir sem er hamp-
að og lyft upp til æðstu metorða,
meðan flokksþrælar á borð við
Rannveigu Guðmundsdóttur mega
éta þaö sem úti frýs.
Rannveig segist ætla að endur-
skoða vinnubrögð sín og starfs-
hætti innan flokksins. Hún ætlar
að draga lærdóm af þeirri reynslu
sinni að fá ekki umbun fyrir að
vera þæg og góð í flokknum. Það
er ekki seinna vænna. Nú þarf
Rannveig að snúa við blaðinu, bíta
í hælana á formanninum og vera
til nógu mikhla vandræða í þing-
flokknum. Helst þyrfti hún að
ganga úr flokknum til að geta geng-
ið í hann aftur. Þá loks og þá fyrst
getur hún vænst þess að koma th
greina sem ráöherra.
Nú ef ekki ráðherra þá áreiðan-
lega einhver annar bithngur. Al-
þýðuflokkurinn hefur nóg af bitl-
ingum en ekki alltof mikið af fólki
sem getur þegið bithngana, og ef
Rannveig hagar sér skynsamlega
og rífur kjaft eins og hún lifandi
getur þá er von. Þá kemur röðin
aöRannveigu. Dagfari