Dagur - 20.12.1950, Blaðsíða 2

2
D A G U R
Miðvikudaginn 20. desember 1950
KRISTJÁN S.
75
í GÆR, 19. des. varð einn af
heiðursmönnum þessa bæjar 75
ára. Það var Kristján S. Sigurðs-
son trésmíðameistari og kirkju-
vörður. Hann er fæddur á Kálf-
borgará í Bárðardal 19. des. árið
1875. Foreldrar hans voru þau
hjónin Sigurður Jónsson bóndi og
kona hans, Sigríður Halldórs-
dóttir.
Tvítugur að aldri hóf Kristján
trésmíðanám hjá Snorra Jónssyni
timburmeistara á Oddeyri og
stundaði það í þrjú ár. Hefur
hann síðan lengst af fengist við
trésmíðar og jafnan staðið mjög
framarlega í þeirri iðn. Hann
er óvenjulega fjölhæfur í þeirri
grein og leggur gjörva hönd á
flest, er lýtur að trésmíði. Árið
1915 fór hann til Osló og nam þar
skíðasmíði, en stofnaði síðan tré-
smíðavinnustofu á Akureyri. Um
8 ára skeið stundaði hann búskap
úti í Glæsibæjarhreppi, en hér á
Akureyri hefur hann verið bú-
settur síðan árið 1934 og jafnan
verið vinsæll með afbrigðum. —
ýKvæntur var Kristján Guðríði
Jósefsdóttur frá Finnastöðum á
Skagaströnd, en missti hana árið
1923.
Saga Kristjáns er hvorki stór-
brotin né viðburðarík fremur en
annarra alþýðumanna, sem orðn-
ir voru miðaldra menn eða meir,
þegar hin mikla leysingatíð hófst
í íslenzku þjóðlífi. Hann gat því
hvorki sótt þroska sinn né
menntun í skóla. En hefðu hinir
margþættu hæfileikar hans feng-
ið að njóta sín og þjálfast í höll
menntagyðjunnar, myndi saga
hans ef til vill hafa orðið önnur,
og"þó er vandi að spá, hvort hún
hefði orðið giftudrýgri. í Krist-
jáni búa t. d. miklir listrænir
hæfileikar. Á því sviði var því úr
miklu efni að vinna. Hann var
ekki aðeins hinn mesti hagleiks-
og hugvitsmaður í iðn sinni,
heldur bjó einnig í Kristjáni efni
í rithöfund. í stopulum tóm-
stundum hefur hann jafnan haft
hið mesta yndi af ritstörfum og
þá einkum fengizt við ýmsan
þjóðlegan fróðleik og leikrita-
gerð. Hefur hann frumsamið og
þýtt allmörg leikrit, sem hafa
verið leikin viða um land. Hann
er listelskur og hefur yridi af
lei'klist og hljómlist, og fram til
síðustu ára hefur hann bæði starf
að í kórum og lúðrasveit. Félags-
lyndur og félagsþroskaður er
hann í bezta lagi, og enn telur
hann ekki eftir sér að taka þátt í
slíkum störfum, þar sem hann
finnur, að starfskrafta hans er
þörf.
En ef eg ætti svo að segja eitt-
hvað meira um manninn sjálfan,
þá væri það þetta: Kristján er
óvenjulega mikill þegnskapar- og
drengskaparmaður. Hann er sí-
vinnandi og þó hefur hann alltaf
tíma til að leggja hverju góðu
máli lið, þegar á liðsmanni þarf
að halda. Störf hans fyrir Akur-
eyrarkirkju munu vekja einna
mesta athygli. Og þau hefur
hann ekki unnið með hangandi
SIGURÐSSON
hendi. Hann hefur verið formað-
ur sóknarnefndar síðan árið 1936
og kirkjuvörður um langt skeið,
og áhugi hans á þessu trúnaðar-
starfi, trúmennska hans og þegn-
skapur lýsir manninum vel. Þar
er ekki fyrst og fremst verið að
vinna fyrir launum, heldur af
óvenjulegri ræktarsemi við þessa
stofnun og fórnfýsi. Og eg hef
stundum verið að hugsa um það,
að dýr myndi Kristján á fóðrun-
um hjá Akureyrarkirkju, ef hann
tæki fullt tímakaup fyrir öll sín
störf fyrir kirkjuna og öll sín
spor i hennar þágu, einkum á
sumrin, því að þá sé eg ekki, að
hann hafi nokkurn tíma vinnu-
frið. En Kristján telur þetta ekki
eftir. Hann er ekki einn af þeim
mönnum, sem „alheimta daglaun
að kvöldum". Málefnið, sem hann
vinnur fyrir er alltaf í fyrstu
röð, launin ,endurgjaldið í ann-
arri röð. Og einmitt þetta er einn
sterkasti stregurinn í skapgerð
Kristjáns. Hann er alls staðar
jafn heill í starfi, og honum má
alltaf treysta. Hann hefur um
langt skeið verið einn traustasti
liðsmaður í Reglu Góðtemplara
og hefur hvorki séð éftir tíma né
sé, þegar hún hefur þurft á liði
sinni hans að halda, og aldrei
hefur Kristjáni verið falið svo
starf þar, að hann hafi ekki leyst
það með sömu trúmennskunni,
sömu alúðinni og sömu vinnu-
gleðinni og öll Örinur störf, sem
hann vinnur. Og enn sækir hann
hvern fund í stúku sinni, og enn
er hann alltaf- rbjðubúirin ,‘til
hverra þeirra félagsstárfa, sem
honum eru fengin. — Þegar
Dýraverndunarfélag Akureyrar
var stofnað, gerðist Ki'istján fé-
lagi þess. Þegar Barnaverndai'fé-
lag Akureyrar var stofnað, gei'ð-
ist Ki'istján félagi þess. Það varð
ekki hlutskipti hans, að rækta
jöi-ðina, nema að litlu leyti, en
hann vill leggja fram krafta sína
til að rækta mánnlífið. Hann trú-
ir á mátt guðstrúar til áð bæta og
fegra lífið. Þess vegn'a ef hann
allra manna félagslyndastur,
alli-a manna fúsastur til að gei'a
öðrum gi-eiða og leysa annarra
vandræði, ef það stendur í hans
valdi. Kristján er alltaf á sínum
stað og oftast fyrstur allra
manna.
í Fjalli'æðunni standa þessi "orð:
Biðji nokkur þig um einnar mílu
fylgd, þá gakk með honum tvær.
— Ki'istján er einn þeiri-a manna,
sem alltaf er fús til að ganga
seinni míluna líka. Hann er einn
þeirra manna, sem ekki aðeins
gei'ir skyldu sína, heldur meii'a
en skyldu sína. Og einmitt þetta
lýsir honum betur en flest annað,
Slíkum mönnu mer gott að kynn-
ast og slíka menn er gott að eiga,
þeir eru máttaiviðir þjóðfélags-
ins, hvort sem þeir stai-fa á hæri'i
eða lægri stöðum. Eg efa því ekki,
að mai'gir muni hafa hugsað hlýtt
til þessa hái'a öldungs á 75 ára af-
mæli hans. Sjálfur þakka eg hon-
um góða og ánægjulega samfylgd
á liðnum árum.
Hannes J. Mganússon.
Barnaleikföng
Golt úrval.
Verzlunin Ásbyrgi
Söluturninn, Hamarsst.
í STUTTU MÁLI *
í nóvemberlok fengu Danir
heimsókn. Síðía dags liinn 26.
nóv. vai'ð strandgæzlan
danska vör við að floti þýzkra
togara stefndi til Kauþmanna-
hafnar að sunnan, og var kom-
inn inn á hafnarsvæði borgar-
innai'. Er siglingaleiðin inn til
borgai'innar að sunnan mjög
toi'vötuð og vandfarin, en tog-
ararnir sigldu lciðina slysa-
laust og komust alla leið inn í
höfnina, en þar tók dönsk sjó-
lögregla við þeim og voru þeir
kyrrsettir. Togarar þessir voru
frá rússneska hernámssvæð-
inu, og sögðust þeir vera á leið
norður fyrir Skagen til fisk-
veiða, en kváðust hafa villzt,
því að þeir hefðu engin sjó-
kort af leiðinni. Þótti Dönum
þessi skýring dularfull mjög
með því að þeir höfðu siglt um
sund og örmjóar rennur til
borgarinnar að sunnan eins og
sú leið væri þeim vel kunn og
vel merkt. Skipunum var vís-
að frá Khöfn daginn eftir og
fylgt xit á rúmsjó.
*
VESTUR-ÞÝZKA . stjórnin
leitar nú hófanna hjá Norð-
mönniirn um leyfi til þess að
þýzk íiskiskip fái að taka ís,
kol, olíur og annan varning í
norskum höfnum, eins og fyrir
stríð. Þjóðverjar veiða nú æ
mest af þe-im fiski, er þeir
neyta, sjálfir. Þá vilja Þjóð-
verjar sjólfir Ieggja til sldp
undir þann fisk. er þeir kaupa
af Norðinönnum, en hingað ti!
hefur þessi fiskur allur verið
flutfur til Þýzkaiands á norsk-
um skipum.
*
RÚSSNESKA ÚTVARPIÐ
og blöðin — og siðan konun-
únistablöðin um allar jarðir —
birtu nýlega frétt þess efnis,
að fyrrverandi fjármálaráð-
herra Júgóslafíu, Sreten Zu-
jovic, hefði látizt í íangelsum
Títós, en þessi maður var sett-
ur frá embætti fyrir þremur
árum og honum varpað í fang-
elsi fyrir undirróður gegn Tító
og þjónustu við Kominform.
Tító svaraði frétt þessari á
þann hátt, að hann bauð blaða
mönnum frá mörgum þjóðum
að ræða við Zujovic, sem var
hinn hressasti að sögn blaða á
Vcsturlöndum, og sízt nokkur
dauðamörk á honum. Zujovic
sagði blaðamönnunum að
liann hefði fengið tækifæri til
þess að hugsa ráð sitt í fang-
elrinu og væri nú kominn að
þeirri niðurstöðu, að Júgó-
slafar liefðu breytt rétt er þcir
neituðu að láta Rússa kúga
sig íil undirgefni, og hann
hefði sannfærst æ betur lun
innihald þess lygaáróðurs, sem
Kominfoi'ín dreifði út um
löndin, og taldi glöggt dæmi
um sannleiksást áróðurspost-
ulanna, að þcir hefðu þá fyrir
nokkrum dögum sagt frá því
að hann hefði látizl af illri
meðferð í júgóslafnesku fang-
elsi. Er svo að sjá, að Tító
muni enn vel aðferðir fyrrv.
yfirboðara sinna við að láta
menn játa og breyta um skoð-
un í fangelsum.
*
NORSKA alþýðusambandið
og atvinnurekendur þar í
landi hafa nýlega endurnýjað
samning sín á milli frá árinu
1945, þar sem stofnaðar voru
sameiginlegar framleiðslu-
nefndir verkamanna og at-
vinnurekenda í fyrirtækjum,
sem hafa fleiri en 50 starfs-
menn í þjónustu sinni. Nefnd-
ir þessar eru eingöngu ráðgef-
Meira tjón í ofviðrinu fyrra
sunnudsg en ætlað var s fyrstu
Brimið tók geymsluliás í Hofsós,
bryggju í Haganesvík og 70 kindur á
Slétfu — bátar skemmdust og sukku
Mun meira tjón varð í ofviðr-
inu fyrra sunnudag hér norðan-
lands og austanlands, en fregnir
bárust af í fyrstu. Hefur veður
þetta valdið tiífinnanlegu tjóni
víða í sjávarþorputn og sveitum
og mun eignatjónið nema stórum
íjárhæðum. í viðbót við það, seni
áður er frá skýrt hér í blaðinu
um tjón á einstökum stöðum,
verður hér greint frá skemmdum
á nokkrum stöðum.
Brimið tók geymsluhús í Hofsós.
Brimalda tók steinsteypt
geymsluhús í Hofsós og sópaði
því í sjó fram. Húsið, sem var
byggt í fyrra, stóð ú svokallaðri
Nöf, í'étt ofan við bryggjuna í
Hofsós. Var þar til húsa lifrar-
bræðsla, veiðarfærageymsla o. fl.
Aldan tók húsið af grunninum og
mest allt er í því var, en litlu
einu af veiðarfærum tókst að
bjarga af grunninurn. Húsið átti
Sveinn Jóhannsson í Hofsós. —
Brimið var svo mikið, að það sleit
grjót úr varnargarðinum við
höfnina og færði suma steinana
upp á bryggjuna. Voru sumir 3
—4 tonn að þyngd.
Bryggjan > Haganesvík
eyðilagðist.
í Haganesvík tók brimið tré-
bryggju, sem byggð var fyrir
nokkrum árum, og eyðilagði hana
alveg. Bátar þorpsbúa höfðu ver-
ið settir á land, svo sem venja er,
en brimið náði til þeirra og
skemmdi þá nær alla, meix'a og
minna. Sjór komst inn í slátur-
húsið á staðnum, en olli ekki
miklum skemmdum. Þá eyðilagði
það árabót á Reykhóli við Hofsós,
gróf undan vegi á sjávarkambi og
vann fleiri hervirki.
Flutningabátur Mjófii'ðinga sökk.
í Mjóafirði sökk vöruflutn-
ingabátur héraðsins, m.b. Marzi-
lía, 7 smál., eign Stefáns Einai-s-
sonar í Sandhúsum. Er að þessu
tilfinnanlegt tjón og óhagræði
fyrir Mjófirðinga, sem liéldu uppi
samgöngum við Noi'ðfjörð á þess-
um bót.
andi og hlutverk þeii'ra er að
benda á lciðir til þess að bæta
vinnuafköst, hagkvæmari
rekstur, stuðla að aukningu
framleiðslunnar, vinna að
auknu öryggi starfsmanna á
vinnurtöðuin o. s. frv. Þykir
þessi skipan hafa gefizt vel í
Noregi og hafa stuðlað að
framlciðsluaukningu og efna-
hagsendurreisn þjóðarinnar,
auk þess sem hxín hefur aukið
samstarf og skilning í milli
alvinnurekenda og verka-
manna
70 kindur fórust á Sléttu.
Loks er það að telja, að bóndinn
á Sigurðarstöðum á Sléttu varð
fyrir því mikla tjóni, að 70 kind-
ur af bústofni hans fórust í veðr-
inu, og mun rokið hafa hrakið
þær í sjóinn. Var þetta um helm-
ingur bústofnsins.
Víðar hér norðanlands urðu
skemmdir. í Ólafsfix'ði löskuðust
hafnarmannvii'kin eitthvað, en
ókannað, liyersu mikið, á Sauð-
árkróki braut brimið land, skúr-
ar við sjó skemmdust o. s. frv.
Að öllu samanlögðu er þetta
eitt hið mesta fái'viðri, sem yfir
þennan landshluta hefur gengið
í mörg ár og var mildi, að ekki
skyldi hljótast manntjón af.
Með
jólasíelkinni:
Niðursoðnar:
A g ú r k u r
P i c k I e s
Rauðrófur
Kjötbúð KEA
Simi 1714
Vilkaupa
Deering rakstrarvél, notaða.
Afgr. vísar á.
Dekk á mótorhjól,
ónotað, til sölu. — Stærð:
325 x 19.
A. v. á.
Gullúr
tapaðist síðastliðínn laug-
ardag á leiðinni úr Inn-
bænum niður á Oddeyri.
Skilist gegn fundarlaunum
í Verzlun F.ggerts F.inars-
sonar, Strandgötu 21.
Gleraugu
Sá, sem hefur fundið gler-
augun mín, er vinsamlega
beðin að skila þeim í Skipa-
srötu 2, seern fundarlaunum.
Sigrún Pálsdóttir.