Dagur - 25.09.1990, Qupperneq 14

14 - DAGUR - Þriðjudagur 25. september 1990
t
Minning:
Sæmundur G. Jóhannesson
Fæddur 13. nóvember 1899 - Dáinn 18. september 1990
Þegar ég nú með nokkrum fátæk-
legum orðum reyni að skrifa
minningargrein sem þessa, þá
hrannast upp minningarnar í þau
45 ár sem við Sæmundur störfuð-
um saman fyrir Drottin.
Foreldrar Sæmundar voru
Petrea Gísladóttir og Jóhannes
Jakobsson á Finnmörk í Vestur-
Húnavatnssýslu.
Systkini hans voru Konráð,
Jakob sem dó á barnsaldri og
Þóra og Gyða. Ungur að árum
stefndi Sæmundur i það að læra
og í trú og bæn fór hann í
Kennaraskólann og kom þá í ljós
að Sæmundur var gæddur mikl-
um og góðum námshæfileikum.
En strax og hann hafði lokið
námi kom reiðarslagið. Hann
fékk berkla og hefur án minnsta
vafa þarna mótast það traust sem
hann hafði til Drottins, því það
var á þeim tíma ekki glæsilegt
fyrir ungt fólk að berjast við þann
sjúkdóm.
Arthur var orðinn aldraður og
hafði mörg járn í eldinum.
En nú hefur starfið í Ástjörn
verið í 44 ár. Og eru þeir margir
sem blessa minningu þeirra
manna sem voru frumkvöðlar að
Ástjörn og er ég einn þeirra sem
er þakklátur fyrir að fá að vera
með og hjálpa. Sjálfur geri ég
mér í dag enn betur grein fyrir
því að sá skóli sem ég gekk í hjá
bróður mínum Sæmundi hefur
gert mér það kleift að bera
ábyrgðina síðastliðin 45 ár.
Við Ástirningar þökkum. Guði
fyrir Sæmund og Gook sem
fundu þennan dásamlega reit og
byrjuðu það starf sem án minnsta
vafa á eftir að bera Guði ávöxt
um ókomna tíð.
Alla tíð eftir að ég hafði tekið
við ábyrgðinni á Ástjörn gat ég
komið til hans og leitað ráða,
sem dugðu. Sæmundur talaði
ævinlega í mig kjark. Nú get ég
ekki leitað til þessa góða vinar og
bróður en ég geymi þau góðu orð
í hjarta mér og blessa minningu
þess góða fræðara sem fræddi
mig úr orðinu en þangað leitaði
Sæmundur og benti einnig okkur
og öðrum, að það er orð Guðs,
sem er lifandi og kröftugt.
Ég veit að þ'egar við kveðjum
Sæmund hinstu kveðju þá eru
þeir margir sem þakklátum huga
minnast hvernig hann hjálpaði
með orði og bæn.
Þann 8. september 1957 gekk
Sæmundur að eiga Þóru Pálsdótt-
ur ættaða frá Hornafirði. Guð
blessaði þau og gaf þeim 3 börn
sem eru Jóhannes Páll, Anna og
Guðný Pálína.
Fyrstu árin bjuggu Sæmundur
og Þóra á Sjónarhæö, en þá kom
að því að þau ákváðu að fara að
byggja, slíkt var ekki létt, en í trú •
og trausti til Drottins hófu þau að
byggja, ög þar sannaðist að þeir
sem leita Drottins fara einskis
góðs á mis. Stekkjargerði 7 er
vitnisburður um að það er óhætt
að treysta Drottni. Sæmundur
varö sér ekki til skammar fyrir
það traust.
Alla .sína tíð lifði Sæmundur í
trú og trausti til Guðs um að
hann myndi senda honuni allt,
hann sagði mér að oft hefði það
verið barátta í huga og sál en allt-
af varð hann fyrir sömu reynslu;
það er óhætt að treysta orðum og
fyrirheitum Guðs.
Síðari árin þegar heilsu
Sæmundar fór að hraka, kom enn
betur í ljós hvílíka afburðakonu
hann hafði eignast og þeim kær-
leik og þeirri þolinmæði sem
Þóra sýndi manni sínum allt til
hinstu stundar er ekki hægt að
lýsa á annan veg en þann að hún
vann þrekvirki á kærleikans
braut. Nú er Sæmundur farinn og
við sem þekktum hann og feng-
um að njóta þess að hlusta á hann
útskýra Guðs orð finnum nú enn
betur en áður hversu mikils virði
hann var okkur öllum.
Nú að leiðarlokum er mér efst
í huga þakklæti til Guðs og bæn
um að hann blessi eftirlifandi eig-
inkonu og börnin og styrki þau í
sorg þeirra.
Sjálfur mun ég minnast ykkar
allra í bænum mínum og bið
kærleiksríkan Guð að blessa ykk-
ur öll og styrkja.
Bogi Pétursson.
Eftir að hafa kcnnt einn vetur
á Akranesi lá leið Sæmundar
norður til Akureyrar til að hjálpa
Arthur Gook, trúboða. Hugur
Sæmundar stefndi í kennsluna,
en þarna kom fram sá hæfileiki
og það hjartalag sem ætíð ein-
kenndi bróður minn Sæmund,
því þegar hann sá hversu mikið
verkefnið var þá hélt hann áfram
og í 27 ár vann hann við hlið
Gooks. Tveir ólíkir menn voru
þeir Sæmundur og Gook en með
Frelsarann sem þeir elskuðu báð-
ir við hlið sér þá gekk þetta.
Arthur Gook sagði mér sjálfur að
margt af því sem hann kom í verk
hefði aldrei klárast hefði ekki
Sæmundar notið við.
Þegar Arthur fór heim til Eng-
lands tók Sæmundur við blaðinu
Norðurljósið sem þá var orðið
þekkt blað, og ritstýrði Sæmund-
ur því meðan heilsa hans entist.
Við sem nutum starfskrafta hans
erum í mikilli þakkarskuld fyrir
það óeigingjarna starf sem hann
vann á akri Drottins.
Það var í desember 1945 sem
Sæmundur mætti mér á götu og
bauð mér á samkomu sem vera
átti á gamlaárskvöld. Mig langaði
strax að þiggja þetta boð sem ég
og gerði, og nú þegar Sæmundur
er allur þá höfum við fylgst að í
45 ár. Þegar ég lít yfir þessi 45 ár
þá finn ég hversu mikið gæfuspor
það var fyrir mig að þiggja boðið.
Starf Sæmundar var mikið
meðal barna og unglinga og eru
þeir margir sem ungir komu í
Sunnudagaskólann sem hann
stofnaði í Glerárhverfi, á Hjalt-
eyri, Árskógsströnd og Dalvík,
og veit ég að margir eru í dag
þakklátir fyrir það sem þeir fengu
að læra hjá honum sem börn, en
hann var einkar laginn að tala við
þau og segja þeim sögur.
Þennan fyrsta vetur byrjaði
Sæmundur með biblíunámsflokk
og kom þar mikið af ungu fólki,
og varð til mikillar blessunar og
veit ég að við sem nutum þess að
vera með erum öll í mikilli þakk-
arskuld því þessum samveru-
stundum gleymir maður aldrei.
Sæmundur bauð mér að taka
þátt með sér í barnastarfinu og
þar sté ég mín fyrstu spor og var
það mér ómetanleg reynsla að fá
að vera þátttakandi í þessu.
Þennan vetur fór Sæmundur að
segja mér frá Ástjörn, og bauð
hann mér að koma með sér.
Þarna vorum við 2 vikur, fyrri
vikan fór í undirbúning en seinni
vikan var með fyrstu drengjun-
um.
í 13 ár var ég hjálparmaður
Sæmundar og Arthurs Gook en
þeir stofnuðu þetta starf.
Sæmundur bar hitann og þung-
ann af þessu starfi þar sem
Minning:
Oddný Laxdal
Fædd 18. mars 1948 - Dáin 13. september 1990
Oddný Laxdal var fædd að Túns-
bergi á Svalbarðsströnd þann 18.
mars 1948. Hún lést á Borgar-
spítalanum í Reykjavík 13. sept-
ember, eftir nokkurra daga legu
þar. Haustið er komið, laufblöð
fölna og falla til jarðar.
Andlátsfregnir berast frá
manni til manns. Það er erfitt að
sætta sig við það þegar kona á
besta aldri er farin frá okkur.
En vegir guðs eru órannsakan-
legir og hann einn veit hvenær
kallið kemur, með orðum meg-
um við okkur lítils gagnvart hans
vilja.
Við kynntumst Oddnýju haust-
ið 1967, er við hófum nám við
húsmæðraskólann Ósk á ísafirði.
Þegar ein úr þessum glaðværa
hóp er ekki lengur meðal okkar
rifjast upp margar góðar
ógleymanlegar minningar, sem
gott er að eiga og una við. Oddný
var góður félagi, hjálpfús og
ósérhlífin. Við sem vorum svo
heppnar að lenda með henni á
herbergi, minnumst hennar með
hlýhug. Oft var setið og spjallað
fram eftir nóttu og mikið hlegið.
Við viljum með þessum orðum
þakka henni fyrir allar ógleyman-
legar samverustundir.
Elsku Pétur, Margrét og Jó-
hanna, megi allgóður guð styrkja
ykkur og hugga í sorg ykkar.
Farð þú í friði
friður guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt
gekkst þú með guði
guð þér nú fylgi.
Hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(Vald. V. Briem).
Skólasystur frá húsmæðraskólanum
Ósk ísafirði, veturinn 1967-’68.
svo mikið fyrr en þetta hendir
einhvern sem stendur manni
nærri.
Það sem fyrst kemur í huga er
spurningin: Af hverju gerist
þetta? Sjálfsagt verður þeirri
spurningu aldrei svarað en við
trúum því að allt hafi þetta
ákveðinn tilgang og í þeirri vissu
sættum við okkur betur við orð-i
inn hlut.
f gær, 24. september, var jarð-
sungin frá Svalbarðsstrandar-
kirkju, Oddný Laxdal. Hún lést á
Borgarspítalanum f Reykjavík
13. september eftir mjög skamma
legu.
Oddný var fædd 18. mars 1948
að Túnsbergi á Svalbarðsströnd.
Foreldrar hennar voru Theodór
Laxdal og Líney Sveinsdóttir.
Uppvaxtar- og unglingsárin voru
svipuð því sem var á þeim tíma
við leik og störf. Að skyldunámi
loknu fór Oddný í Húsmæðra-
skólann Ósk á ísafirði.
Oddný giftist árið 1979 Pétri
Ásgeirssyni frá Siglufirði.
Byggðu þau sér heimili að Eikar-
lundi 16 á Akureyri. Þar átti hún
ásamt eiginmanni og dætrum
hlýtt heimili. Þar var ætíð gott að
koma og var þannig tekið á móti
manni að maður fann sig ætíð
velkominn án þess að sérstaklega
væri verið að hafa orð á því.
Síðustu árin vann Oddný við
Iðjulund, vinnustað þroskaheftra.
Það starf féll henni vel, við það
að hjálpa þeim sem minna máttu
sín í þjóðfélaginu. Maður fann
það þegar hún ræddi um þá sem
hún annaðist þar, að henni þótti
vænt um þá og vildi aðstoða eftir
því sem tök voru á. Henni leið
vel á þessum vinnustað og ég
held að þeim sem hún annaðist
þar hafi liðið vel í návist hennar.
Þegar komið er að þessum
tímamótum og leiðir skiljast í bili
viljum við þakka samfylgdina.
Við viljum þakka fyrir það hve
gott var að leita til þín ef aðstoð-
ar var þörf, þú varst ætíð boðin
og búin til þess að hjálpa og
aðstoða.
Fljótt eftir að maður kemst til
vits og ára verður manni ljós sá
sannleikur að snögg breyting get-
ur átt sér stað á hérvistardögum
okkar. Þrátt fyrir það að þetta er
vitað og nánast það eina sem
hver og einn verður að beygja sig
fyrir, koma þessi umskipti alltaf á
óvart en aldrei eins og þegar
skorið er á lífshlaup manna fyrir-
varalaust.
Atburður sem þessi, að fólk á
besta aldri er kallað burtu héðan,
er vissulega alltaf að gerast en
maður hugleiðir þá ef til vill ekki
Þessir duglegu krakkar hafa afhent Rauða krossinum 3.350 krónur að gjóf, sem þeir öfluðu með sölu hlutaveltum-
una. Frá myndinni eru frá vinstri: Ingvar Herntannsson, Svala Fanney Njálsdóttir, Hörður Fannar Sigþórsson, Arn-
ar Ari Hauksson, Lúðvík Leó Lúðvíksson og Ragnar Snær Njálsson.
Orð, hvorki mörg né fá, breyta1
því sem orðið er. Þau geta aðeins
sagt það sem okkur býr í brjósti
nú vð þessi tímamót.
Hafðu þökk fyrir allt og allt.
Við sendum okkar innilegustu
samúðarkveðjur til þeirra sem
sárast sakna og mest hafa misst,
eiginmanns og dætra, Péturs,
Margrétar Líneyjar og Jóhönnu
Helgu.
Fjölskyldan Holtagötu 1.