Þjóðviljinn - 13.10.1954, Blaðsíða 7

Miðvikudagur 13. október 1954 — ÞJÓÐVIUINN — (7
Almennar kosningar fara fram í þýzka lýðveldinu á sunnudaginn kemur
og skýrir Bjarni Benediktsson frá aðdraganda þeirra í þessari grein. Bjarni
dvelst nú við nám við háskólann í Le ipzig, og mun segja lesendum Þjóðvilj-
ans öðru hverju frá mönnum og málefnum þar eystra.
ÞJÓÐFYLKING
UM
Bjarni
Benediktsson:
Bréf
frá
Leipzig
Leipzig 3. október.
Sunnudaginn 17. október fara
fram kosningar til austurþýzka
þjóðþingsins. Það er verulegur
kosningahamur í blöðum hér,
linnulaus fundahöld um allt
land, ýtarlegar umræður í spor-
vögnum, matsölum, skólagöng-
um. Áhugi fólksins á kosning-
unum er með þeim hætti að
sumstaðar hafa yfir 90 prósent
manna á kosningaaldri gengið
úr skugga um að nöfn þeirra
séu á kjörskránni. Hér er mikið
um met í öllum greinum. Eitt
slíkt verður áreiðanlega sett 17.
október — met í kjörsókn. f
þessum kosningum er líka efst
á baugi mál sem er einstakt
fyrir þetta land, mál sem varð-
ar með örlagaríkum hætti
hvern einasta þegn þjóðarinnar:
eining landsins. Það er mál
málanna.
í Austurþýzkalandi eru nú
starfandi 5 stjórnmálaflokkar.
Fyrst skal telja þann flokkinn
sem stærstur er: Sósíalíska ein-
ingarflokkinn, er stofnaður var
í apríl 1946 við samruna
kommúnistaflokksins og sósíal-
demókrata. Forseti landsins,
Wilhelm Pieck, er gamall bar-
áttumaður og samherji Ernst
Thalmanns í kommúnista-
flokknum; en forsætisráðherr-
ann, Otto Grotewohl, var aðal-
hvatamaður sameiningarinnar í
hópi sósíaldemókrata. Þá er
' Kristilega lýðræðissambandið,
en sá flokkur var stofnaður í
júní 1945. í þeim flokki var í
upphafi barátta milli hægri og
vinstri afla. Sú barátta er nú
á enda kljáð, og hefur flokkur-
inn tekið þátt í stjórn landsins
f rá stofnun Austurþýzka al-
þýðulýðveldisins 7. október
1949. Formaður flokksins, Otto
Nuschke, er einn af varaforsæt-
isráðherrum landsins. Þriðji
flokkurinn er Frjálslyndi lýð-
ræðisflokkurinn, einnig stofn-
aður í júní 1945. Sá flokkur
hefur tvo ráðherra í austur-
þýzku ríkisstjórninni, auk vara-
forsætisráðherra. Hann mun
telja um 200 þúsund flokks-
menn. Þá er Þjóðlegi lýðræðis-
flokkurinn. Formaður hans er
Lothar Bolz, utanríkisráðherra
lýðveldisins. Að lokum er Lýð-
ræðisflokkur bænda, stofnaður
1948. Þessir fimm flokkar hafa
sameinazt um einn framboðs-
lista í kosningunum, lista Þjóð-
fylkingarinnar, og koma ekki
fram sem sérstakir flokkar.
Þjóðfylkingin er skipulögð
landshreyfing sem mótaðist ár-
in 1949 og 1950 og vinnur fyrst
og fremst að einingu Þýzka-
lands. Nefndir Þjóðfylkingar-
innar starfa einnig í Vestur-
þýzkalandi.
Frambjóðendur Þjóðfylking-
arinnar eru ekki valdir á lok-
uðum fundum hinna pólitísku
flokka, innan fjögurra veggja.
Fyrst tilnefnir ráð Þjóðfylking-
arinnar frambjóðendur. Síðan
halda þeir út í kjördæmi sín,
lýsa þar áformum sínum og
stefnu og skýra frá æviferli
sínum. Þá getur það komið fyr-
ir, og hefur komið fyrir, að
Otto Nuschke,
formaður Kristilega lýðræðis-
sambandsins, varaforsætisráð-
herra, annar maður ó lista
Þjóðfylkingarinnar í Karl-
Marx-Stadt.
kjósendur heimta aðra fram-
bjóðendur, og fá þá — vita-
skuld. Á lista Þjóðfylkingar-
innar nú eru margir óflokks-
bundnir menn, sem hafa áunn-
ið sér virðingu og traust fólks-
ins. f Þjóðfylkinguna hafa
sömuleiðis skipað sér fjölda-
samtök eins og verklýðssam-
bandið, kvennasamtök, Frjáls
þýzk æska — og eiga allir þess-
ir aðilar, og vafalaust ennþá
fleiri, fjölmarga fulltrúa á
framboðslistanum. Verkamenn
og bændur, sem skarað hafa
fram úr í störfum á iiðnum ár-
um, eru fjölmennir á listan-
um; í blöðum hef ég lesið ágrip
af framboðsræðum nokkurra
presta. Þess má þá geta hér að
■af 20 ráðherrum í austurþýzku
stjórninni eru 10 úr verklýðs-
stétt, 3 af bændafólki, 1 iðnað-
armaður. Það þykir að vísu
engin frétt hér, en það þætti
minnsta kosti saga til næsta
bæjar í Vesturþýzkalandi og
Bandaríkjunum.
Áður en lengra er haldið er
Walter Ulbricht,
ritari Sósíalíska einingarflokks-
ins, efsti maður á lista Þjóð-
fylkingarinnar í Leipzig.
kannski rétt að svara fyrir-
fram væntanlegri hneykslun
Morgunblaðsins og nánustu
fylgifiska þess út af þessari
sameiningu fimm flokka um
einn framboðslista. Það mætti
segja margt um framkvæmd
lýðræðis í ríki verkamanna og
bænda; aðeins er óvíst að
Morgunblaðið tryði mér um þá
fræðslu. En af því Morgunblað-
ið er kristið blað vildi ég benda
því á að snúa sér til Ottos
Nuschkes, formanns Kristilega
lýðræðissambandsins, og spyrja
hann út úr um lýðræðið í
Austurþýzkalandi. Tíminn gæti
í sömu erindum snúið sér til
Lýðræðisflokks bænda. Það
væri gaman að sjá íhaldið heima
prenta þau svör. Lýðræðishug-
sjón Morgunblaðsins er sú að
fámenn flokksklíka sendi Egg-
ert Kristjánsson heildsala norð-
ur á Strandir að kaupa atkvæði
ef þau væru föl. Lýðræðishug-
sjón Tímans er sú að Eysteinn
Jónsson fái óátalið að sverja
fyrir kosningar að aldrei verði
amerískur her á íslandi og
panti hann síðan með hraði eft-
ir kosningar. Það er lýðræði
peningsins og lyginnar. Og það
lýðræði sem íhaidið segist elska
heitast lýsir sér vel í mynd
sem undanfarna daga hefur
flogið um heiminn. Þar er
frambjóðandi til bandaríska
þingsins önnum kafinn við að
vinna sér hylli kjósenda. Og
aðferðin er sú að hann berst
við dálítinn krókódíl á opnu
sýningarsvæði, en mannfjöldinn
klappar frambjóðandanum því
ákafara lof í lófa sem meira
hallar á krókódílinn. Það er á-
reiðanlegt að sá fyrrnefndi
kemst að. Það er lýðræði for-
heimskunarinnar —- og það kem-
ur alveg nákvæmlega heim við
þroskastig íhaldsins á íslandi.
í kosningaávarpi Þjóðfylking-
arinnar er að sjálfsögðu vikið
ýtarlega að árangri uppbygg-
ingarinnar undanfarin ár og að
hinni lýðræðislegu lagasetn-
ingu: Þjóðarauðæfin tilheyra
þeim sem skapa þau, stórfyrir-
tæki og bankar eru eign fólks-
ins. Jörðin heyrir þeim sem
erja hana, um 210 þúsund ný-
Dr. Lothar Bolz,
formaður Þjóðlega lýðræðis-
flokksins, utanríkisráðherra,
fjórði maður á lista Þjóðfylk-
ingarinnar í Leipzig.
býli hafa verið reist undanfar-
in ár. Allir hafa jafna aðstöðu
til menntunar, hverjum manni
ber réttur til vinnu og hvíldar.
Þessu verki öllu verður haldið
áfram af auknum krafti, enda
segir í ávarpinu: Þýzka alþýðu-
lýðveldið verður að gerast fyr-
irmynd öllu Þýzkalandi. Styrkj-
um hinn lýðræðislega árangur
sem náðst hefur. Eflum enn
lýðræðið í Þýzka alþýðulýð-
veldinu. Þannig gæti ég haldið
áfram að rekja ávarpið, en það
mál sem þar ber ofar öllum
öðrum er varðveizla friðarins
og sameining landsins: „Gegn
endurhervæðingu. Enga hern-
aðarsáttmála. Friðsamlega ein-
ingu Þýzkalands í lýðræðisriki.
Friðarsáttmála við allt Þýzka-
land. Burt með hernámsliðin“.
Það er söguleg staðreynd, og
hér er það að auki lifandi
veruleikur, að frá þessu landi
hafa. verið hafnar tvær heim-
styrjaldir í röð, styrjaldir sem
hafa kostað þessa þjóð eina 20
mill.iónir fallinna og örkumla
-— þó ekki væri annað talið.
Það voru vopnaframleiðendur,
junkarar og annar yfirstéttar-
skríll sem hleyptu þessum
styrjöldum af stokkunum, og
þeim tókst það af því alþýðan
var sundruð og leyfði þeim að
leika lausum hala. Nú er
„prússneski hernaðarandinn“
Otto Grotewohl,
forsætisráðherra, efsti maður á
lista Þjóðfylkingarinnar í
Dresden.
fluttur um set og hefur tekiðf
sér bólfestu í Rínarlöndum. Al-
þýðan, sem ræður ríkjum í
Þýzka alþýðulýðveldinu og
byggir ekki sízt á hinum mikla
baráttuarfi verkamanna á dög-
um Weimarlýðveldisins, lítur
ofureinfaldlega svo á að í Vest-
urþýzkalandi sé verið að lyfta
merki Hitlers og junkaranna
öðru sinni. Nazistar Þriðja rík-
isins vaða þar uppi og belgja
sig út í allar áttir, í innilegu
bróðerni við bandaríska nýfas-
ismann. Það vofir enn á ný
geigvænleg hætta yfir Evrópu.
Prússnesk-ameríski hernaðar-
andinn er í framboði árið um
kring, og það má líta á lista
austurþýzku Þjóðfylkingarinn-
ar sem kosningalista gegn Ade-
nauer og allri vesturþýzku
stjórnarstefnunni. Hér er það
grundvallarskoðun að Þjóð-
verjum sjálfum beri að semja
innbyrðis um endursameiningu
landsins. Með því að setja ein-
mitt þetta mál á oddinn í kosn-
ingunum núna er ætlunin að
sýna fram á að meirihluti
allrar þýzku þjóðarinnar,
eystra og vestra, sé sömu skoð-
unar. Austurþjóðverjar gegn
sundrung og hervæðingu, allir
kommúnistar í Vesturþýzka-
landi og raunar allir verkamenn
landsins og smóbændur, mikill
hluti menntamanna — er það
kannski ekki meira en helming-
ur þjöðarinnar? Og er það ekki
lýðræðið, sem einnig þið vestra
segist elska, að gera meirihlut-
anum hærra undir höfði en
minnihlutanum? Þannig er"
dæmið sett upp hér, að því er
ég bezt fæ séð. Og það er spurt
jafnframt: í hverra nafni sem-
ur Adenauer við Vesturveldin
um hervæðingu og framhald-
andi setulið í Vesturþýzka-
landi? Og svarið kemur a£
sjálfu sér: Hann semur í nafni
Krupps og Thyss og Kessel-
rings. Það er hitlersarfurinn
sem nú liggur á vöxtum í Bonn.
Austurþýzka þingið hefur
hvað eftir annað sent því vest-
urþýzka tilmæli um að hafnar
yrðu viðræður milli fulltrúa
austur- og vesturhlutans um.
sameiningu landsins. Þau bréf
hafa verið lesin blindum aug-
um í Bonn. f tilefni þess nýj-
asta lét einhver hitlersdólgur-
inn þau orð falla að sameining
þj'zku landshlutanna væri alls
ekki aðkallandi eins og sakir
stæðu — endurhervæðingin,
skipti meira máli í svipinn. í
Austurþýzkalandi er þó risin
Framhald á 9. síðu.
(