Þjóðviljinn - 07.09.1975, Blaðsíða 23

Sunnudagur 7. september 1975. ÞJÓÐVILJINN — SÍÐA 23
Umsjón: Vilborg Dagbjartsdóttir
Á leiðinni yfir hafið
hrepptu þau storm, og
Rúna fann að hún var al-
veg að gefast upp, af því
að henni var svo kalt.
Örninn bað hana að reyna
að halda sér örlítið
lengur, því hann þekkti
gamla konu á Hjaltlandi,
sem tæki vel á móti þeim
og veitti þeim húsaskjól.
Rúna hélt sér dauðahaldi
og síðu, Ijósu lokkarnir
hennar urðu að grýlu-
kertum. Loksins, þegar
hún var alveg að örmagn-
ast, lækkaði örninn flugið
yf ir f jöllunum og settist á
mæninn á stráþekju lítils
kofa. Gömul kona með
sjat um höf uðið kom út og
bauð þeim að ganga í kot-
ið. Hún sá hvað Rúnu var
kalt og bauð henni að
setjast við hlóðirnar og
gaf henni fulla skál af
heitum bygggraut.
Örninn sagði gömlu
konunni frá ferðum
þeirra og gamla konan
sagði við Rúnu: „Ég skal
prjóna þér hlýja peysu úr
allra besta þelbandinu
mínu svo þér verði hlýtt á
leiðinni til Skotlands."
Rúna sagði gömlu kon-
unni að hún ætti enga
peninga til að borga henni
fyrir peysuwa, en gamla
konan sagði: ,,Þú launar
mér á leiðinni heim, en
það verður að vera með
einhverju sem er dýr-
mætara en peningar."
Rúna skildi ekki við hvað
hún átti, en þegar hún
heyrði örninn reka upp
tröllahlátur settist hún
örugg á bak arnarins í
nýju peysunni og þau
LOCH NESS
SKRÍMSLIÐ
HEIMSÆKIR
ÍSLAND
Ævintýri eftir Joice Laing
Þriðji og síðasti hluti
flugu af stað. Innan
stundar sá hún gæna
skóga og snæviþakta
tinda og svo kom hún
auga á stöðuvatn, dýpra
og blárra en hún hafði
áður augum litið. Örninn
9;
9
Þessi fallegu mynd af Blesa sendi Eydis Katla,
12 ára3 Austurvegi 60, Selfossi. Það hefði verið
gaman að vita eitthvað um Blesa. Hann er auð-
sjáanlega mesti gæðingur. Kannski skrifar Eydis
okkur um hann seinna.
mæta og hvarf ofan í
vatnið.
Rúna virti f yrir sér litlu
beitilyngsgreinina. Ekki
var þetta stór borgun
handa gömlu konunni, en
hún bjóst við að örninn
vissi sinu viti. Svo settist
hún á bak erninum og þau
flugu af stað. ,,Ég þarf
að koma við og borga
gömlu konunni fyrir
peysuna með beitilyng-
inu. Heldurðu að það sé
nóg borgun?" spurði
Rúna áhyggjufull. Örninn
hló gamla tröllahlátrin-
um. Þau flugu gegnum
bylji og haglél en Rúnu
var ekki kalt í peysunni
góðu. Ekki leið á löngu
áður en þau sáu móreyk-
inn úr strompinum á koti
kerlingar á Hjaltlandi.
„Stansaðu hérna," sagði
Rúna við örninn, „þó ég
hafi ekki annað en þessa
beitilyngshríslu ætla ég
samt að reyna að borga
henni peysuna."
Og eins og ormurinn
hafði sagt henni fékk hún
gömlu konunni hvíta
beitilyngið og sagðist
vona að þetta væri örlítil
borgun fyrir allar góð-
gerðirnar. Um leið og hún
rétti henni beitilyngið
varð leifturbjart og
gylltar fjaðrir þyrluðust
um eldhúsið. Örninn var
orðinn að fallegasta pilti
sem Rúna hafði augum
litið. Hann hló tröllahlátri
að því hvað Rúna varð
hissa og gamla konan hló
lika. „Þú hefur leyst
dotturson minn úr álög-
um, Rúna meðþví sem þú
gerðir fyrir Loch Ness
skrímslið og nú verður
ekkert ykkar einmana
framan. „Það er satt,"
sagði Rúna og horfði
hrifin á piltinn sinn. Þau
vissu að Nessi vissi sínu
viti.
Vitberg Dagbjartsdóttir
þýdcti.
sveigði niður að vatninu
og settist á klett hjá því.
Rúna hoppaði af bakinu á
honum og hljóp niður að
ströndinni. Han bar
kuðunginn upp að vörun-
um og kallaði blíðlega:
„Nessí, Nessí!" Vatns-
borðið gáraðist og Loch
Ness ormurinn lyfti tígu-
legu höfðinu uppún Um
leið og hann kom auga á
Rúnu synti hann til henn-
ar, stór skrokkurinn var í
þremur hlykkjum, lík-
astur stórum öldum, og
augun glömpuðu af gleði
yfir því að sjá Rúnu
aftur.
„Ég er komin til að
færa þér töfrakuðung-
inn," sagði Rúna, „svo þú
getir talað við hvern sem
þú vilt hvenær sem þú
óskar, og nú getur þú
talaðvið vin þinn í Skaga-
firði á hverjum einasta
degi. Þú verður aldrei
framar einmana." Orm-
urinn tók við kuðungnum
með mikilli kurteisi. Nú
sá Rúna hann í fyrsta
skipti koma allan upp úr
vatninu. og ganga eftir
ströndinni í stórum sund-
fótum, hann teygði lang-
an hálsinn upp á lynggró-
inn bakkann og sleit upp
hríslu af hvitu beiti-
lyngi."
„Færðu þetta gömlu
konunni sem prjónaði
handa þér peysuna,"
sagði hann og svo beit
hann stóru tönnunum ut-
an um kuðunginn dýr-
y\f fcWubAAJik

Gátur
1. Hver er það sem tekur
fé bóndans, án þess að
borga fyrir það?
2. Hvaða hestur er það
sem getur ekki farið neitt
mannlaus?
3. Hver er það sem hefur
höfuð en hvorki nef né
augu?
4. Hvað er það sem hefur
enga vængi en flýgur þó?
Þessar gátur sendi
Hrafnhildur Osk
Sigurðardóttir, Kambs-
seli, Álftafirði. Hún sendi
líka frásögn um
AAaríátluunga i fugla-
blaðið. Ragnar S. Jónsson
sem líka á heima í
Kambsseli sendi
teikningu af fugli sem
kemur í fuglablaðinu, en
eins og þið vitið verður
Kompan 21. september
helguð fuglunum.
uuj>|ajp6n|-j
■ v u u o I j d n ( i i
'E JnisaiiQiay z 'uejoi l
;wnNmv9 oia aoAS
)