Dagblaðið Vísir - DV - 22.07.2000, Blaðsíða 11

11
LAUGARDAGUR 22. JÚLÍ 2000
DV Skoðun
Skoðanir annarra
Fáir þora að vona
„Bill Clinton forseti hefur sett
stefnuna á nýjan leiðtogafund en
vonar samtímis að stefna hafi verið
sett fyrir þá leiðtoga sem hann yfir-
gaf í Camp David, það er Ehud
Barak, forsætisráðherra ísraels, og
Yasser Arafat, leiðtoga Palestínu-
manna.
Mjög fáir þora þó að vona aö
sendinefndunum tveimur takist tak-
ist að ná endanlegu samkomulagi.
Jaftivel fremur
traust fréttabann
hefur ekki komið i
veg fyrir að svart-
sýnisspár hafi lek-
ið út frá Camp
David. Það verður
hlutverk Madel-
eine Albright ut-
anrikisráðherra
að styðja leiðtog-
ana þar til Clinton kemur frá G8-
fundinum á Okinawa. En jafhvel þó
að þeim takist að halda út er ekki
vist að þeir komi í mark í þessari
umferð friðarviðræönanna. Senni-
legast verður þörf á nýjum fundalot-
um. En vonimar era bundnar við
það sem Clinton sagði í gær: Það hef-
ur náðst árangur og hvorugur þátt-
takenda viil gefast upp.“
Úr forystugrein Aftonbladet 20.
júlí.

Litlu landi ógnað
„Stjórn Svart-
fjallalands hefur
undanfarna daga
hvatt stjórnarand-
stöðuna, sem styð-
ur Milosevic
Júgóslaviuforseta,
til viðræðna til að
sneiða hjá
blóðsúthellingum
í ríkinu. Samtím-
is hefur forseti Svartfjallalands,
Djukanovic, lýst yfir vilja til að
ræða við Milosevic. Djukanovic á
ekki von á að árangur verði af við-
ræðunum en hann reynir að vinna
tíma í deilunni milli ríkjanna
tveggja sem eftir eru í júgóslav-
neska ríkjasambandinu eftir að
Milosevic breytti stjórnarskrá
Júgóslavíu svo að hann gæti setið
áfram við völd. Vesturlönd hafa
veitt Djukanovic svo mikinn stuðn-
ing að Milosevic hefur hikað við að
reyna valdarán með herafli. En
Milosevic hefur mörg önnur verk-
færi gegn Svartfjallalandi. Hann
nýtur einnig nægs stuðnings í
Svartfjallalandi til þess að skapa
nóg öngþveiti til að geta fullyrt að
Svartfellingar hafi sjálfir hafið
stríðið þegar hann er reiðubúinn.
Þrýst er á Djukanovic að láta fara
fram þjóðaratkvæðagreiöslu um
sjálfstæði. Vesturlönd ráða honum
frá því af ótta við nýtt stríð á
Balkanskaga. Sé hætta á slíku er
það ekki síst vegna hiks Vestur-
landa. NATO hefur varað Milosevic
við hemaðaraðgerðum gegn Svart-
fjallalandi en landið hefur ekki
fengið neina tryggingu fyrir öryggi
veröi strið.“
Úr forystugrein Politiken 18.
júlí.
Konur brenna út
„Á undanfomum ámm hafa
sænskir launþegar orðið æ veikari.
Verst er ástandið hjá konum. Fleiri
konur tilkynna um vinnuskaða en
karlar. Þriðja hver kona er með
bakverk i hverri viku. Fjórum af
hverjum tíu konum og rúmlega
þremur af hverjum tíu körlum
finnst þau vera þreytt og duglaus.
Myndin af útbrunninni mann-
eskju er oft af karli: framkvæmda-
stjóra sem vinnur tvöfaldan vinnu-
dag, ferðast um allan heiminn og
rekur sig skyndilega á vegg. En út-
brunna manneskjan er oftar kona
sem starfar hjá hinu opinbera. Nið-
urskurður undanfarinna ára innan
heilbrigðiskerfisins og menntakerf-
isins hefur aukið vinnubyrði henn-
ar. Konan ber mesta ábyrgð á böm-
unum og heimilinu og lifir við fjár-
hagslegan spennu. Duga peningam-
ir í þessum mánuði? Þessa konu
verða stjórnmálamenn að sjá.“
Úr forystugrein Aftonbladet 20.
júlí.
Góöur punktur
vestur á fjörðum hvar hjónin eyddu
sumarfríi sínu í að hlúa að koti
nokkm sem þeim hafði áskotnast.
Sjálfur hafði hann tekið rækilega
tU hendinni og málað aUt að utan.
Meðal annars hjaU einn ágætan
sem stóð við hlið sumarhússins.
Það hafði reynst honum erfiðara en
orð fá lýst að komast upp snarbratt
þak smáhýsisins hvar hann kom
Reynir
Traustason
blaöamaöur
niður á bílastæðiö þar sem hann
beinbrotnaði. Þessi athyglisverða
frétt um fasteign á hjólum og svíf-
andi Svía hafði einhvem veginn
brennt sig inn í vitund hans. Þegar
hann málaði þök eftir þetta hafði
hann þá reglu að fara afspymu var-
lega og binda ekki stigann í fjöl-
skyldubUinn. Daginn sem eigin-
kona hans tU áratuga fékk punkt-
ana var hann að mála þakið á hjaU-
inum kastaníubrúnt. Það hafði tek-
ið hann á aðra klukkustund að
komast upp og í þá stöðu að geta
byrjaö að mála. Þar sem komið var
undir hádegi uppgötvaði hann að
málningin dygði ekki. HcUin hróp-
aði á konu sina sem var skammt
undan að mála glugga. Hann sagði
henni sem var að málningin væri
senn á þrotum og ekki gott fyrir
hann að fara niður. Einfaldast væri
að hún skutlaðist 25 kUómetra leið
í málningarbúðina. Hún tók erindi
hans af stakri ljúfmennsku og eftir
bifreiðin renndi í hlað með ívið
minni látum en við brottfórina.
Kona hans vippaði sér út úr bílnum
og hurðaskeUurinn lofaði ekki
góðu. Hann sá strax á reiðisvip
hennar að best væri að halda sér
sem fastast í mæninn og bíða þess
er verða vUdi. „Þetta er dýr máln-
ing,“ hvæsti hún þar sem hjónin
náðu augnsambandi. Hann sagði
ekkert og þar sem hún sveiflaði
poka sem hún hélt á í hægri hendi
og kastaði upp tU hans fraus hann
eitt andartak skíthræddur um að fá
málningardós í hausinn og detta
niður af þakinu eins og Svíinn forð-
um. Á sekúndubroti herti hann upp
hugann og náði að grípa pokann og
halda jafnvægi. Hún hélt áfram
ræðu sinni og ekki fór á miUi mála
hver átti sök. „Lögreglan stöðvaði
mig á Skutulsfjarðarbrautinni. Ég
fæ 8000 króna sekt og tvo punkta,“
sagði hún með þjósti og snerist á
hæli og hvarf inn i kotið. Þessi sól-
hjá þér,“ bætti hann við og ákvað
að hægja ferðina. í þeim töluðum
orðum sá hann skerandi blá leiftur-
Ijós bera við húnvetnskt landslag.
Korvettann snarhægði ferðina og
lögreglumaður steig út úr bU sínum
og benti honum að stöðva aftan við
lögreglubUinn. Eftirfylgjan steig á
hemlana um leið og hann brosti tU
konu sinnar. „Sjáðu bara...,“ byrj-
aði hann en þagnaði þegar hann sá
að lögreglumaðurinn benti honum
að stöðva. „Hvem fjandann vilja
þeir mér eiginiega? Ekki taka þeir
fleiri en einn í einu,“ sagði hann
við konu sína og lagði aftan við
bláa bUinn og skrúfaði niður rúð-
una. „Þú mældist á 123 kUómetra
hraða,“ sagði löggan og bætti við að
sektin yrði lægri og punktamir
færri ef hann borgaði strax með
Visa. Þar sem hann játaði sekt sína
sá hann út undan sér að konan
glotti.
ardagur vestur á fjörðum hafði á
stundum orðiö honum efni tU mein-
legra athugasemda og hann var
óspar á að segja henni hver væri
með hreinan ferU á heimUinu og
hver ekki.
Óvinir ökufanta
Þó óku þegjandi fram hjá Blöndu-
ósi og hann skynjaði að betra væri
að tala ekkert um punkta. Á þessu
áhrifasvæði helstu óvina ökuníð-
inga og ökufanta ákvað hann að
halda fræðsluerindi um það hvem-
ig ætti að forðast löggxma. „Ég finn
lykt af lögreglu í kílómetrafjar-
lægð,“ sagði hann tU að brjóta
þögnina. Engin viðbrögð komu úr
hægra framsætinu og hann hélt
áfram. „Galdurinn er líka sá að
finna einhvem graðan og halda sig
fyrir aftan hann. Löggan gómar
hann en maður sleppur sjálfur,"
sagði hann í sömu svifum og blá
Korvetta skaust fram úr honum þar
sem hann var enn á 102 kUómetra
hraða.
Hann jók hraðann og fylgdi á
hæla Korvettunnar. Hraðamælir-
inn steig og konan fékk málið aftur.
„Er ekki betra að fara hægar og
komast á leiðarenda," sagði hún og
hljómaði eins og tryggingaauglýs-
ing. „Góður punktur," svaraði
hcmn og dauðsá eftir að hafa
minnst á punkt. „Jú, þetta er rétt
að hann áætlaði að það vantaði svo
mikið sem einn lítra renndi hún úr
hlaði.
Dýr málning
Áfram hélt málningarvinnan á
snarbröttu þakinu og sóttist verkið
vel. Það stóð á endum að þegar kon-
an kom var málningin búin. Hún
kleif upp stigann og rétt honum
lítradós af málningu auk þess að
segja honum blíðlega að fara sér
ekki að voða. Það leið ekki langur
tími áður en hann uppgötvaði að
lítrinn dygði ekki á þann hluta
þaksins sem eftir var. Konan var
enn að mála glugga á jörðu niðri og
hann ákvað að styrkja stöðu sína
örlítið og kaUaði tU hennar og
spurði hvort hún væri tU i að rétta
sér hina dósina. Henni virtist
bregða og pensillinn rann af glugga-
karminum út á rúðuna. Það var
engin „hin dós“ þar sem hann hefði
sjálfur beðið um einn lítra. Hann
maldaði í móinn og benti henni á
að það væri ekki mikið mál að
renna eftir annarri dós. „Svona
svipað og aka úr Grafarvoginum og
niður í bæ,“ sagði hann við þung-
búna konuna sem henti frá sér
penslinum og settist upp í bUinn
með tilheyrandi hurðaskeUi. Síðan
ók hún á brott í rykmekki en hann
sat á mæninum með hálfgert sam-
viskubit sem þó hvarf umsvifalaust
í allri vinnugleðinni. Það leið ekki
langur tími þar tU hann sá tU botns
í málningardósinni og enn stóð á
„Þú verður að minnka hraðann,
maður. Við erum að koma í Húna-
vatnssýslu þar sem lögga er á
hverju strái,“ sagði konan í þeim
tóni að ekki varð misskUið þar sem
ekið var á góðu skriði austur Húna-
þing. Konan bar ábyrgð á því að
fjölskyldan hefði nóg að bíta og
brenna og því vUdi hún síst horfa
upp á glottandi Blönduósslöggu
með sektarmiða. Hraðamælirinn
sýndi 108 kUómetra hraða sem var
svo sem ekkert sérstakt á heims-
visu en þónokkuð að mati sýslu-
mannsins á Blönduósi. Hann hægði
ferðina niður í 102 kUómetra á
klukkustund og leit á eiginkonu
sína og sagði: „Þú ættir nú kannski
ekki mikið að tala um hraðakstur.
Þú veist væntanlega að ég er ekki
með einn einasta punkt á meðan
þín ökuferilsskrá ber merki
hraðaksturs."
Hún svaraði glósum mannsins í
engu en horfði þegjandi og með
samanbitnar varir fram á malbikið.
Hann fékk ekki færi á að rifja upp
dagftm sem konan fékk punktana
og nokkur þúsund krónur i sekt.
Þar sem hjónin óku á hóflegum
hraða austur sýsluna rifjaði öku-
maðurinn upp í huga sér þá at-
hurðarás sem varð til þess að kon-
an, sem horfði þögul fram á
veginn, fékk punkta.
Svífandi Svíi
Það gerðist einn sól-
bjartan sumardag
„Þetta er dýr málning, “
hvœsti hún þar sem þau
hjónin náðu augnsam-
bandi. Hann sagði ekkert
og þar sem hún sveiflaði
poka sem hún hélt á í
hœgri hendi og kastaði
upp til hans fraus hann
eitt andartak skíthrœdd-
ur um að fá málningar-
dós í hausinn.
sér fyrir á mæninum bundinn á tvo
vegu í öryggisskyni. Einhvem tím-
ann hafði hann lesið í dagblaði frétt
um Svia nokkum sem málaði þakið
á húsi sínu.Sá var með stiga sem lá
á þakinu. Stiginn var bundinn
þannig að kaðallinn lá yfir mæninn
og niður á bílastæðið þar sem hann
var bundinn í stuðara Volvóbifreið-
ar fjölskyldunnar. Þar sem Svíinn
taldi sig vera í hámarksöryggi flat-
magandi í rigbundnum stiganum
fann kona hans hvöt hjá sér til að
skreppa út í búð. Hún ákvað að aka
þetta spölkom og það var ekki
fyrr en hún var búin að bakka
nokkra metra að hún upp-
götvaði að maður hennar
kom svífandi á eftir bíln-
um. Yfir mæninn og
nokkra metra