Dagblaðið Vísir - DV - 22.07.2000, Blaðsíða 13

LAUGARDAGUR 22. JÚLÍ 2000
13
Helgarblað
DV
Sveitarstjórinn í Grundarfirði:
Við höfum ekk-
ert „halelúja-
samfélag“ hér
burö,“með okkar lagi“, sennilega al-
veg óbeðin. Ég man eftir aö hafa
sagt „0“ með sérlegum tilþrifum og
var ásamt einhverjum fleirum rekin
úr tímanum. Og það sem maður
skammaðist sín!“ segir Björg sém
hafði gaman af því að skrifa á þess-
um tíma og tók virkan þátt í útgáfu-
málum skólans.
„Ég fékk leiklistarbakteríu 15-16
ára og lék í'skólaleikritum og einnig
með leikfélaginu á staðnum. Ég ætl-
aði á tímabili að verða leikkona, fór
m.a.s. í starfskynningu í Þjóðleik-
húsinu en það fór eins fyrir leikar-
anum og dýralækninum, náttúru-
fræðingnum og kennaranum; lög-
fræðingurinn sigraði þá,“ segir
Björg sem eftir stúdentspróf frá
Verzlunarskóla íslands hóf lög-
fræðinám í Háskólanum og útskrif-
aðist sem lögfræðingur árið 1994.
mannlífi á allt annan hátt í svona
starfi, bæði á góðan en einnig stund-
um á miður skemmtilegan hátt,“
segir Björg.
Sveitarstjórastaðan kitlaði
Árið 1995 tekur Björg svo við
starfi sveitarstjóra, þá 27 ára gömul.
„Magnús Stefánsson, þáverandi
sveitarstjóri í Grundarfirði, var
kjörinn á Alþingi og starfið var aug-
lýst. Ég hef oft velt því fyrir mér síð-
an hvað hafi hlaupið í mann að
sækja um svona starf þetta ungur
en starfið kitlaði mig og mér var
mikil alvara með því að sækja um;
það var vandlega íhugað. Þetta var
auðvitaö töluvert stökk en alveg
gríðarlega lærdómsríkt. Ég er búin
að vera í starfinu í 5 ár nú í byrjun
ágúst og finnst ég endalaust vera að
i baksyn.
ustu hlutum í framkvæmd og fengið
ýmsu áorkað með samstöðu og já-
kvæðni, þó ég haldi því ekki fram
að við höfum hér eitthvert „halelú-
ja-samfélag“. En það er enginn
vandi að rífa samfélag gjörsamlega
á hol ef menn gá ekki að sér og það
er öllu erfiðara að snúa hlutunum
við þegar svo er komið. Grundfirð-
ingar hafa borið gæfu til að forðast
það,“ segir Björg.
Sveitarstjðrlnn BJörg ásamt Sigríði Finsen oddvita og skipstjóra og áhöfn frönsku skútunnar Belle Poule sem helm-
sótti Grundarfjörö um miðjan júní sl.
Laganámið sjálft var mér að
skapi
Árin í lagadeildinni fannst
Björgu vera skemmtilegur tími og
var hún virk í félagslífinu. „Ég sat í
stjóm Orators 1992-1993, var rit-
stjóri Úlfljóts, tímarits laganema.
Það var afskaplega dýrmæt reynsla
sem hefur nýst mér í starfi við ótrú-
legustu verkefni. Laganámið sjálft
var mér að skapi, ég var alltaf viss
um að ég hefði valið grein sem höfð-
aði til mín.
Auðvitað mátti ýmislegt segja um
uppbyggingu námsins og kennslu-
aðferðir. Stundum fannst manni að
vantaði skírskotun til þess hvemig
hlutimir gerðu sig úti á mörkinni,
að tenginguna vantaði við praksís-
inn,“ segir Björg sem viðurkennir
að henni hafi alltaf langað heim í
Grundarfjörð.
„Ég hafði unnið heima á hverju
einasta sumri á námsárunum og
hafði miklar taugar til stáðarins. 1
mars 1994 hóf ég störf hjá Sýslu-
manninum í Stykkishólmi, Snæ-
fellsness- og Hnappadalssýslu. Ég
starfaði þar sem löglæröur fulltrúi,
bjó reyndar í Grundarfirði en
keyrði í Hólminn. Þetta var
skemmtilegur tími, ég hafði m.a.
með lögreglumálin að gera og líkaði
ljómandi vel samstarfið við „lögg-
umar mínar".
Maður kynnist lika fólki og
læra og upplifa eitthvað nýtt,“ segir
Björg og bætir við að í Grundarfirði
hafi líka verið mikið að gerast und-
anfarin ár. „Starfiö er mjög fjöl-
breytt, sveitarstjóri getur verið að
spekúlera í holræsalögnum fyrir há-
degi og skipuleggja listsýningu eftir
hádegi og svo allt þar á milli. Fjöl-
breytnin er að mínu mati einn aðal-
kosturinn við þetta starf, fyrir utan
stjómunarreynsluna sem er mjög
dýrmæt."
Stöðugleiki í atvlnnumálum
í desember 1999 voru 943 íbúar í
Grandarfirði. Árið 1971 vora íbúar
717 og hefur því á tæplega 30 áram
íbúum fjölgað um 31,5%. Árið 1989
vora íbúar 823 og á síðustu 10 árum
hefur því fjölgunin verið um 15%.
„Helstu skýringamar á þessari
fjölgun eru þær að stöðugleiki hefur
ríkt í atvinnumálum, ýmsar iðn-
greinar og þjónusta hafa náð að
byggjast upp samhliða nokkuð stöð-
ugum rekstri sjávarútvegsfyrirtækj-
anna,“ segir Björg sem vill einnig
meina að á staðnum ríki góður
andi, jákvæðni og atorka. „Ég þori
alveg að segja það upphátt án þess
að það sé mont eða innantóm orð.
Það skiptir einfaldlega máli hvemig
samfélag eins og okkar tekur á hlut-
unum. Hver einstaklingur vegur
svo þungt. Menn hafa hrint ótrúleg-
Nú hefur þú vakiö athygli fyrir að
fara árlega í gönguferö um sveitarfé-
lagiö með íbúunum. Hvenœr byrjaó-
iröu á þessu, hver var tilgangurinn
og hvernig hefur þetta heppnast?
„Þetta er nú ekki eins merkilegt
og þú vilt vera láta. Ég býð fólki ein-
faldlega upp á að ganga með mér,
byggingarfulltrúa og verkstjóra að
vorlagi og koma með athugasemdir
um það sem því finnst betur mega
fara í umhverfismálunum okkar,
auk þess að fræðast um fyrirhugað-
ar framkvæmdir sveitarfélagsins á
árinu.
Þetta verður sennilega þriðja eða
fjórða árið í ár en ég ætla að breyta
til núna, hafa göngu í haust og
skoða sveitarfélagið eftir að aðal-
framkvæmdatími ársins, sumarið,
er liðinn og reyna að fá fram hug-
myndir/óskir um umhverfisfram-
kvæmdir fyrir fjárhagsáætlunar-
gerð næsta árs,“ segir Björg.
Ferðalög og franska
Björg er gift Hermanni Gíslasyni
og eiga þau það sameiginlega
áhugamál að ferðast, sérstaklega
um hálendi íslands og á fáfamari
staði. „Þetta er í bland við jeppa-
dellu, sem aðallega hann er haldinn
- en ég bara þykist - jeppinn er þó
mjög hagnýtt farartæki sem getur
komið manni á dásamlega staði sem
fáir eiga kost á að heimsækja. Þaö
er til dæmis alveg einstök tilfinning
að standa á góðum stað á hálendinu
og sjá til allra átta, aö flestum mestu
jöklum landsins á roðagylltu kvöldi.
Svona ferðalög eru sennilega ein
besta aöferðin til að slaka á og hlaða
sig orku. Snæfellsjökull er svo í tún-
inu heima og stendur alltaf fyrir
sínu,“ segir Björg sem einnig hefur
notað frítima sinn til fjamáms und-
anfarin tvö ár.
„1998-1999 fór ég í þriggja anna
nám samhliða starfi hjá Endur-
menntunarstofnun Háskóla íslands
í opinberri stjómsýslu og stjómun.
Og núna í vetur var ég í frönsku í
fjamámi við Verkmenntaskólann á
Akureyri. Frönskunámið var nú
svona tilraun hjá mér en margir
Grundfirðingar hafa verið í fjar-
námi við VMA sl. vetur og tekið
einn eða fleiri áfanga. Sá áhugi
tengist tilraimaverkefni um fjamám
unglinga á framhaldsskólastigi sem
var í gangi hjá okkur sl. skólaár í
samvinnu við menntamálaráðu-
neytið og gekk út á að unglingar
gætu verið lengur í heimabyggð en
jafnframt stundað nám á framhalds-
skólastigi í fjamámi við VMA,“ seg-
ir Björg.
Ef þú lítur til framtíöarinnar,
Björg, hvernig sérðu GrundarfjörÓ
fyrir þér í framtíöinni?
„Mín framtíðarsýn er sú að stað-
urinn nái áfram að vaxa og dafna og
aðlagast nýjum tímum og tækni.
Það er alveg ljóst að margt getur
spilað inn í og hlutir breyst eins og
hendi sé veifaö; okkur er hollt að
muna það.
Ég hef hins vegar trú á að Grund-
firðingar sjálfir muni bera gæfu til
að spila vel úr sínu. Ég sé reyndar
fyrir mér að landslagið muni breyt-
ast töluvert, sveitarfélögin á Snæ-
fellsnesi muni auka samvinnu sina
og að lokum sameinast. Sveitar-
stjómir hafa auðvitað vandasömu
hlutverki að gegna, þeim ber að
huga annars vegar að efnalegri af-
komu og velferð bæði sveitarfélags-
ins og íbúanna og hins vegar að al-
mennri farsæld íbúanna á sem flest-
um sviðum. Þetta er vandmeðfarið
og oft erfitt að forgangsraða, sér-
staklega þegar svo margt verður til
þess að draga úr raunverulegu valdi
og úrræðum sveitarstjórna, s.s.
smæð sveitarfélags og einhæfni í at-
vinnulífi, takmarkaöir og ótryggir
tekjustofnar, fækkun íbúa o.fl.
Það er tvennt sem ég held að
skipti meginmáli og sé í raun spurn-
ingin fyrir svona samfélag til að lifa
af; að auka kosti ibúanna til mennt-
unar heima fyrir, og þar leikur nám
á framhaldsskólastigi meginhlut-
verkið, og hins vegar að auka fjöl-
breytni í atvinnulífinu, að finna ný
störf handa unga fólkinu okkar svo
það geti gengið að fleiri kostum við
sitt hæfi þegar það lýkur námi. Þar
fyrir utan mega menn auðvitað ekki
glata rétta andanum," segir Björg
að lokum. -DVÓ
Grundarfjörður hefur
verið mikið í sviðsljósinu
á undanfömum árum.
Þar hefurfólki fjölgað
jafnt og þétt. Árið 1995
tók ung stúlka, Björg
Ágústsdóttir, við starfi
sveitarstjóra og hefur
staðið sig vel í að kynna
sveitarfélagið. Helgarblað
DV hafði áhuga á að vita
meira um sveitarstjórann
Björgu Ágústsdóttur og
sveitarfélagið.
„Ég er fædd i Grundarfirði 24.
mars 1968. Foreldrar mínir era Dag-
björt Guðmundsdóttir, ættuð úr
Vogum á Vatnsleysuströnd, og
Ágúst Sigurjónsson frá Norður-Bár
hér í Eyrarsveit en hann lést árið
1982. Við erum 3 systumar, ég er
elst, svo Steinþóra, fædd 1969, og
Dagný, fædd 1981. Ég er alin upp í
Grundarfirði og gekk hér í skóla.
Þaö era í raun alger forréttindi
finnst mér að hafa fengið að alast
upp í samfélagi eins og okkar, í
dreifbýli, á árum þar sem mjög
margt var að gerast; þorpiö var að
vaxa og þroskast um leið og við
krakkarnir. Það var verið að mal-
bika götur, stækka skólann, byggja
sundlaug, íþróttahús o.s.frv.
Ég var ósköp rólegt bam, held ég,
og lífið var eins ljúft og það getur
orðið hjá bömum; nóg aö dunda,
ástríki foreldranna og alltaf sól, alla
vega í minningunni," segir Björg,
aðspurð um uppruna sinn.
Ætlaði að verða leikkona
Skólagangan reyndist Björgu
ekki erfið. „Mér gekk vel að læra og
var ábyggilega ekkert erfið við
kennarana. Þó man ég eins og það
hefði gerst í gær það eina skipti sem
ég hef verið rekin úr tíma. Það var
í dönskutíma í 7. bekk og við krakk-
amir tókum upp á því að æfa fram-
Snæfellsjökulllnn stendur alltaf fyrir
sínu, aö mati Bjargar. Hér er hún á
jökllnum áriö 1995.