Dagblaðið Vísir - DV - 07.03.2001, Blaðsíða 15

14
MIÐVIKUDAGUR 7. MARS 2001
MIÐVIKUDAGUR 7. MARS 2001
19
Útgáfufélag: Frjáls fjölmiölun hf.
Stjórnarformaður og útgáfustjóri: Sveinn R. Eyjólfsson
Framkvæmdastjóri og útgáfustjóri: Eyjðlfur Sveinsson
Ritstjórar: Jónas Kristjánsson og Óli Björn Kárason
Aöstoöarritstjóri: Jónas Haraldsson
Auglýsingastjóri: Páll Þorsteinsson
Ritstjórn, skrifstofur, auglýsingar, smáauglýsingar, blaðaafgreiösla, áskrift:
Þverholti 11,105 Rvík, sími: 550 5000
Fax: Auglýsingar: 550 5727 - Ritstjórn: 550 5020 - Aðrar deildir: 550 5999
Oræn númer: Auglýsingar: 800 5550. Áskrift: 800 5777
Stafræn útgáfa: Heimasíða: http://www.skyrr.is/dv/
Vfsir, netútgáfa Frjálsrar fjölmiölunar: http://www.visir.is
Ritstjórn: dvritst@ff.is - Auglýsingar: auglysingar@ff.is. - Dreifing: dvdreif@ff.is
Akureyri: Strandgata 25, simi: 462 5013, blaðam.: 462 6613, fax: 461 1605
Setning og umbrot: Frjáls fjölmiölun hf.
Plötugerö: ísafoldarprensmiðja hf. Prentun: Árvakur hf.
Áskriftarverð á mánuöi 2050 kr. m. vsk. Lausasöluverö 190 kr. m. vsk., Helgarblaö 280 kr. m. vsk.
DV áskilur sér rétt til aö birta aðsent efni blaösins í stafrænu formi og í gagnabönkum án endurgjalds.
DV greiöir ekki viðmaelendum fyrir viötöl við þá eöa fýrir myndbirtingar af þeim.
Bankar seldir
Valgerður Sverrisdóttir viðskiptaráðherra hefur loks-
ins látið hendur standa fram úr ermum í einkavæðingu
ríkisviðskiptabankanna. í liðinni viku kynnti hún frum-
varp til laga um sölu á hlutabréfum rikisins i Búnaðar-
banka og Landsbanka og er markmiðið að sölunni ljúki
að fullu á yfirstandandi tímabili.
Hægagangur viðskiptaráðherra við einkavæðingu
bankanna, sem hann tók í arf frá Finni Ingólfssyni, fyrr-
um ráðherra og nú seðlabankastjóra, hefur haft alvarleg
efnahagsleg áhrif. Gælur við sameiningu Búnaðarbanka
og Landsbanka voru aðeins merki um pólitískan vand-
ræðagang. í stað þess að nýta möguleika til að slá á mikla
þenslu í efnahagslífinu á liðnu ári með umfangsmikilli
einkavæðingu fjármálakerfisins gerðist ekkert. Afleiðing-
in er sú að ríkissjóður þarf að líkindum að sætta sig við
lægra verð á hlutabréfum sínum í bönkunum og heimili
og fyrirtæki búa við mun hærri vexti en ella.
En betra er seint en aldrei. Ákvörðun Valgerðar Sverr-
isdóttur að óska eftir heimild Alþingis að selja rikisvið-
skiptabankana er fagnaðarefni og gefur vonir um að
hægt sé að tryggja eðlilega samkeppni á fjármálamarkaði
samhliða nauðsynlegri uppstokkun. En einkavæðing
bankanna er aðeins skref í þá átt að draga ríkið út af fjár-
málamarkaði, eins og itrekað hefur verið bent á. Á með-
an nátttröll fær að halda fasteignamarkaði í heljargreip-
um verður hagræðing á fjármálamarkaði takmörkuð.
íbúðalánasjóður er sama marki brenndur og aðrar opin-
berar fjármálastofnanir, þó reynt hafi verið að „nútima-
væða“ hann með því að skipta um nafn fyrir nokkrum
árum. Starfsemi íbúðalánasjóðs, eins og svo margra ann-
arra opinberra lánasjóða, lýsir aðeins skilningsleysi
ráðamanna á eðli og getu hins frjálsa fjármálamarkaöar.
Samhliða því að selja hluti ríkisins í Búnaðarbanka og
Landsbanka hefur viðskiptaráðherra fallið frá þeirri
hugmynd að setja hámark á hlut hvers hluthafa, eins og
rikisstjórnin hafði látið sig dreyma um. Hugmyndin um
að tryggja dreifða eignaraðild að fj ármálastofnunum á
lítið skylt við raunveruleikann en er aðeins rómantísk
hugsun, eins og bent var á í leiðara DV í ágúst 1999 en
þar var einnig bent á afleiðingarnar: „Allar slíkar til-
raunir munu leiða til þess að sparnaður almennings, sem
bundinn er í hlutabréfum, er að hluta gerður upptækur
- þjóðnýttur - og hlutabréfamarkaðurinn sjálfur verður
ekki nema nafnið eitt. Möguleikar fyrirtækja til að afla
áhættufjár til rekstrar verða stórkostlega skertir og það
aftur mun draga úr möguleikum þeirra til framþróunar.
Starfsmenn, hluthafar og almenningur er hlunnfarinn.“
Valgerður Sverrisdóttir hefur nú tekið undir þessa
skoðun en þó er vert að hafa áhyggjur af hugmyndum
um að auka völd Fj ármálaeftirlitsins með þeim hætti
sem ráðherra leggur til. Samkvæmt frumvarpi sem við-
skiptaráðherra ætlar að leggja fram verður eftirlit með
eigendum sem eiga 10% eða meira í lánastofnunum, fyr-
irtækjum í verðbréfaþjónustu og vátryggingafélögum
aukið. Og þeir sem vilja eignast meira en 10% í fjármála-
fyrirtækjum þurfa að sækja um sérstakt leyfi til Fjár-
málaeftirlitsins. Verði frumvarp ráðherrans að lögum
eru ótrúleg völd færð til einnar stofnunar - völd sem
embættismenn eiga ekki að hafa. Áður en þingmenn
samþykkja að færa embættismönnum slik völd ættu þeir
að hugsa sig vel um.
Óli Björn Kárason
I>V
9000 tonn af rafeindaúrgangi
Nú þessa dagana er verið
að yfirfara í stjómkerfinu
frumvarp umhverfisráð-
herra um úrvinnslugjald.
Þar er um að ræða laga-
setningu til þess að ná tök-
um á gríðarlegu magni úr-
gangs og freista þess að
fullnægja tilskipunum Evr-
ópubandalagsins um ýmsar
úrgangstegundir. Nýlega
skoðaði ég í Noregi verk-
smiðju sem tekur við not-
uðum, ónýtum kæliskáp-
um.
í Noregi falla til um 150.000 ónýtir
kæliskápar á ári. Þeim er safnað
saman og þeir sendir í verksmiðju
þar sem þeir eru hlutaðir í sundur og
sendir til endurvinnslu. Þjöppur eru
teknar sérstaklega, freonloftegund-
um tappað af kælikerfum og úr ein-
angrun. Það kom mér á óvart að
ósoneyðandi loftegundir sjálfs kæli-
kerfisins eru aðeins ’/4 hluti óso-
neyðandi lofttegunda í kæliskápn-
um. 3/4 hlutar eru í einangrun,
ureþaneinangrun skápsins. Norð-
menn mala einangrunina og ná úr
henni þessum lofttegundum í þar til
gerðum klefa með undirþrýstingi. í
Noregi eru 93% kæliskápa
með ósoneyðandi lofttegund-
um, KFK.
Þeir halda því fram að eft-
ir fimm ár verði þetta hlut-
fall komið niöur í 50%, en
bann liggur við notkun þess-
ara efna. Meðferð úrgangs-
ins er að verða fræðigrein.
Meðalkæliskápurinn hefur
12 ára lífaldur, vegur 50 kg
og í honum eru um 400 g af
ósoneyðandi lofttegundum.
70% skápsins er járn.
Tíu þúsund kæliskápar
Norðmenn eru um 15 sinnum fleiri
en við. Neyslumynstur þeirra er
svipað og okkar. Þetta þýðir að á ís-
landi falla til um 10.000 kæliskápar á
ári ónýtir. Úrgangsfjallið er ekkert
smáíjall. Ögmundur, forstjóri Sorpu,
sagði mér að tilraun hefði verið gerð
með rafeindaúrgang í borginni. Á
einni helgi söfnuðust á einni gáma-
stöð sex tonn af rafeindaúrgangi.
Önnur helgi sýndi sömu niðurstöðu.
Mest var af tölvum, prenturum og
sjónvörpum. Sorpa er að leita leiða
til þess að fást við þennan þátt úr-
gangs sérstaklega. Erlendis eru verk-
Guðmundur G.
Þórarinsson
verkfræöingur
„Meðferð úrgangsins er að verða frœðigrein. Meðalkœli-
skápurinn hefur 12 ára lífaldur, vegur 50 kg og í hon-
um eru um 400 g af ósoneyðandi lofttegundum. 70%
skápsins er jám. “
smiðjur sem taka á móti þessum úr-
rífa hann í sundur í frum-
Sé rafmagns- og rafeindaúrgangur
skilgreindur sem búnaður sem fellur
til við notkun og framleiðslu raforku
Ef menn líta til baka, eins og grein-
arhöfundur hefur verið að gera í
tveimur síðustu greinum um veiði-
stjórnunarreynslu íslendinga, þá
hljóta menn að vera sammála um að
ekki hefur tekist til eins og menn
hafa vonast eftir. Meira enl6 ára
reynsla hefur leitt í ljós, eins og áður
er komið fram, að framkvæmd stjórn-
ar fiskveiða með kvótakerfi er stór-
gölluð.
Hvernig á að bæta úr þeim göllum?
Þaö er vandinn sem menn eru að
glíma við og hafa sett á laggirnar
Endurskoðunamefnd um stjórnun
fiskveiða. Hún nær enn engu sam-
komulagi. Auðlindanefnd hefur skil-
að frá sér plaggi sem túlk-
að er á mismunandi vegu
og einstaka vilja stinga
þeirri skýrslu undir stól
og gleyma henni. Eins og
þeir hafa séð, sem lesið
hafa skýrsluna, þá er um
fyrirvara að ræða hjá
nefndarmönnum í ýmsu
en þó er grundvallarsátt
um meginatriði sem varöa
aðgang aö auðlindum, (al-
menningi íslands) sam-
eign landsmanna.
Gísli S.
Einarssort,
þingmaöur
Samfyikingarinnar
Þarf Salomonsdóm?
Eftir þau 16 1/2 ár sem kvótakerfið
„Hagur landsbyggðarinnar hefur byggst á þessum hugtökum frá
ómunatíð en með núverandi framkvœmd fiskveiðistjórnunarkerfisins
eru þau fótum troðin. “
hefur verið í gildi (fyrst sett á
til bráðabirgða) verður að
meta áhrif kerfisins á hlut-
lausan hátt og opinskátt, á ein-
faldan, skiljanlegan máta fyrir
íslendinga og aðra. Það er vilji
þjóðarinnar sem þarf að hafa
að leiðarljósi og menn verða
þá að horfa til upphaflegra
markmiða (verndun og efling
veiðistofna) og reynslu liðinna
ára.
Mér er það ljóst, eins og
flestum, að hlutlægt mat á ár-
angri kvótakerfisins er ekki
auðvelt. Það eru þvílíkir hagsmunir í
húfi. Taka þarf tillit til sveiflna í vist-
kerfi, taka þarf til-
lit til sóknar, taka
verður tillit til
stjórnarskrár-
ákvæðis um sam-
eign þjóðarinnar
og einnig til al-
þjóðlegs umhverf-
is svo nokkuð sé
nefnt af því sem
fyrir liggur.
Það sem áunn-
ist hefur með fisk-
veiðistjómunar-
kerfi því sem við
notum hefur verið
dýru verði keypt.
Mjög fámennur
hópur ráðskast
með auðlindina
án þess að greiða
fyrir afnot af
henni. Ef þeir
hefðu greitt eðli-
legt gjald fyrir af-
notin sem speglaði
raunverðmæti
þess sem þeir nýta þá tel ég að sátt
væri uppi um hluta framkvæmdar
veiðistjómunarinnar. Ég vil að völd-
um hópi fræðimanna verði falið að
gera tillögur um nýja framkvæmd
kvótakerfisins. Þeir gætu myndað
Salomonsdóm sem setja má lög um.
Möguleíki allra.
Sú niðurstaða sem þarf að ná fram
er að jafnræði sé um aðgang að auð-
lindinni og endumýjun geti átt sér
staö í greininni. Annars verður úr-
kynjun. Öllum útgerðarmynstrum
séu gerð sambærileg skilyrði. Mann-
réttindaákvæði í stjórnarskrá verður
að virða varðandi frjálst val á at-
vinnu.
Viðurkenna ber að það er ekki
hægt að einkavæða fiskistofna.
Það er grundvallaratriði að þeir
sem nýta auðlind greiði fyrir það
eðlilegt gjald sem renni í sjóði til
hagsbóta fyrir almenning og til stoð-
greina þeirra sem tengdar em við-
komandi auðlind. Almennar reglur
um nýtingu og umgengni við almenn-
inga / auðlindir þurfa að vera svo
einfaldar og skýrar að þær séu óum-
deildar.
Menn geta aldrei orðið aftur hinn
frjálsi og sjálfstæði sjómaður, trillu-
karl eða togarajaxl, íslandsbersi eða
einfari á miðum. En það er unnt að
komast í námunda við ímynd hins
frjálsa og óháða, ef hugtökin um frelsi
einstaklingsins og jafnræði þegnanna
eru í heiðri höfð. Hagur landsbyggð-
arinnar hefur byggst á þessum hug-
tökum frá ómunatíð, en með núver-
andi framkvæmd fiskveiðistjórnunar-
kerfisins eru þau fótum troðin.
Gísli S. Einarsson
Með og á móti

Engin merki um skaða
J „Ég veit ekki til
jÉLm. þess að skógrækt
jtí; sem stunduð hefur
verið á Islandi
hafi haft nein nei-
kvæð áhrif á rjúpnastofninn
og ég hef ekki séð neinar
rannsóknir sem benda til
þess. Vissulega geta allar
framkvæmdir sem rýra upp-
eldissvæði dýra eins og
rjúpna haft skaðleg áhrif.
Én enn sem komið er hef ég
ekki séð nein merki þess að
skógrækt hafi valdið þar skaða held-
ur þvert á móti. Það er líka misjafnt
Sigurður G.
Tomasson
framkvæmdastjóri
Skógræktarfélags
Reykjavíkur
á hvemig landi á að rækta
skóginn, hvort þar eru mikil-
væg beitarsvæði rjúpunnar
eða ekki, og hversu mikið
land er friðað.
Þá er spurningin hversu
mikið af landinu er tekið
beinlinis undir skógrækt. Ég
nefni sem dæmi Heiðmörk
þar sem heildarlandsvæðið er
2.800 hektarar.
Skógur er ræktaður á um
500 hekturum og ég hef engar
efasemdir um að þessi skóg-
rækt bætir lífsskilyrði rjúpunnar á
svæðinu."
Idisstöðvum rjúpunnar?
Barrskógar dauöir rjúpunni
„Það sem deilt
hefur verið um eru
« “ áhrifin af ræktun
T þeirra barrskóga
sem boðaðir eru.
Héraðsskógar, Suðurlands-
skógar, Vesturlandsskógar og
Nórðurlandsskógar gera ráð
fyrir að 750 til 800 ferkílómetr-
ar af landi, sem allt er gróið
land og líklega mólendi, verði
lagðir undir barrskóga. Þetta
land er uppeldisstöðvar fyrir
rjúpuna og margar aðrar líf-
verur, til dæmis heiðlóu, spóa,
tittlinga og fleiri mófugla. Við fáum í þúsund fuglar."
staðinn nýtt vistkerfi sem er
barrskógur og það er dautt
rjúpunni. Síðan getum við
spurt hver sé fórnarkostnað-
urinn ef við ræktum 750 til 800
ferkílómetra af barrskógi. Ef
við gerum ráð fyrir að þetta
séu 750 ferkílómetrar og allt
mólendi og miðum við algeng-
an varpþéttleika rjúpna gæti
þetta þýtt að við töpuðum 50
til 60 þúsund rjúpnaungum úr
hauststofninum í hámarksári.
Heildarveiði íslendinga á rjúp-
þúfu- um í síðasta hámarksári var um 160
Olafur K.
Nielsen
fugiafræöingur
é Néttúru-
fræöistofnun
|||t Umhverfisráðherra sagði á Alþingi á dögunum að skógrækt gæti eyðilagt uppeldisskilyrði rjúpunnar á íslandi.
og flutning hennar falla til í Noregi um
32 kg á íbúa á ári. Þetta svarar til um
9000 tonna á ári hérlendis. Innihaldið
er m.a. ýmsir þungmálmar sem ekki er
æskilegt aö safnist upp á venjulegum
urðunarstöðum. í einni verksmiöju í
Noregi unnu um 30 manns við þennan
úrgang.
Ábyrgð framleiðenda
Það sjónarmið vinnur stöðugt á að
framleiðandi vöru hætti ekki að bera
ábyrgð á henni þegar hann hefur selt
hana og ábyrgðartími rennur út. Nú
telja margir að meðhöndlun úrgangs að
notkun lokinni sé hluti framleiðslu-
kostnaðar. Þetta kristallast í því kerfi
sem komið hefur upp í mörgum lönd-
um Evrópu varðandi umbúðir, Græna
punktinum. Sama sjónarmið er komið
fram varðandi bifreiðar, bildekk og
fleira.
Frumvarp umhverfisráðherra felur í
sér snjalla millileið, úrvinnslugjald,
sem innheimt verður við innílutning
eða framleiðslu og notað til þess að
koma úrgangi tO endurvinnslu. Mér
segir svo hugur utp að með þessu frum-
varpi verði þáttaskil í úrgangsmálum
Islendinga, verði það að lögum.
Guðmundur G. Þórarinsson
Ummæli
Sannkölluö land- og
lofthreinsun
„Að losa Vatns-
mýrina við ótrúlega
fáránlegan flugvöll á
besta mögulega bygg-
ingarsvæði höfuð-
borgar landsins, nýta
það fyrir íbúabyggð
og aðrar byggingar
sem henta í tengslum
við miðbæjarkjarnann væri sann-
kölluð land- og lofthreinsun og borg-
in ætti möguleika á að verða al-
mennileg borg.“
Trausti Eiríksson verkfræöingur
í Mbl. 6. mars.
Aðild aö ESB
óhugsandi nú
„GrundvaUaratriði
fyrir okkur er að
hafa okkar markmið
gagnvart Evrópusam-
bandinu vel skU-
greind. GUdir þá einu
hvaða leið er farrn
hvort sú tíð kemur að
þarf að að styrkja
ákvæði EES samningsins, taka upp
tvíhliða viðræður eða taka upp við-
ræður um aðUd aö Evrópusamband-
inu. Sú aðUd er óhugsandi á þeim
skUmálum sem nú eru uppi.“
Jón Kristjánsson alþm. í Degi 6. febrúar.
Vafasamur ávinning-
ur af vetni
„Miklir möguleikar geta falizt i
nýtingu vetnistækninnar. Þó ber að
hyggja að hugsanlegum neikvæðum
afleiðingum hennar. Til dæmis má
spyrja hvort íslendingar myndu
sætta sig við að framleiðsla vetnis
tU útflutnings yrði svo mikU, aö
hún kallaði á byggingu nýrra stór-
virkjana. Líklega dettur þó fáum í
hug að leysa umhverfisvanda með
því að búa til nýjan.“
Úr forystugreinum Mbl. 6. mars.
Vinapólitíkin
„Hannes (Hólm-
steinn Gissurarson)
er bam í sandkassa
Skjás eins og hann er
hamingjusamt bam á
köflum, en búinn að
finna sinn guð. Hann
veit, að guð er ís-
lenskur og er Odds-
son ... Hannes er aUs ekki einn um
þessa vinapólitík. Mörður (Ámason)
kaUar líka tU skoðanabræður sína
og fleiri mætti nefna, t.d. í gleði-
bankahorninu „Maður er nefndur".
Og áhorfandinn situr uppi meö eins-
leita og óþroskaða umræðu."
Björn Þorláksson blm. í Degi 6. mars.
Skoðun
íslenska í kvikmyndum
Rétt segja þeir Gunnar
Stefánsson og Ulugi Jökuls-
son: þrætur um þaö hvort
syngja skuli popplag á ís-
lensku eða ensku í
Eurovision koma tjáningar-
frelsi ekkert við. Það er i
raun spurt um það með
hvaða skilmálum íslensk
ríkisstofnun (RÚV) styður
viðleitni islenska poppara tU
að koma sjálfum sér á fram-
færi. Þeir segjast eiga meiri
möguleika á því að selja sín
lög og komast á samning ef
þeir noti ensku og það er þetta við-
horf sem er látið verða ofan á.
Þetta skrýtna mál þarf ekki að
vera rok í vatnsglasi. Það vísar út
fyrir sig á ýmsan veg. Tökum miklu
stærra dæmi: hvað um Kvikmynda-
sjóð? Það hefur verið drjúg samstaða
um að íslendingar hljóti að búa til
kvikmyndir og að það verði ekki
gert án opinbers stuðnings. Svo leng-
ist söngurinn: íslenskur markaður
er of lítUl, kvikmyndamenn verða
líka að sækja fé og áhorfendur út fyr-
ir landsteina. Gott og vel, enn eru
aUir sammála. En þá gerast spurn-
ingar öUu erfiðari. Hvemig á að
haga þessari sókn og þessari fjáröfl-
un - sem á sér þó frumforsendu í op-
inberum innlendum stuðningi við
kvikmyndagerð?
Hættum sérvisku?
Svörin eru smám saman að færast
i þessa átt hér: Við megum ekki binda
okkur um of við íslenska sérstöðu og
íslenska tungu. Við verð-
um að búa tU handrit sem
snúast um það að útlend-
ingur er kominn tU ís-
lands. Við reynum að selja
uppákomur sem verða þeg-
ar FuUltrúi Heimsins rekst
á þessa HámenningarviUi-
mannaþjóð á köldum
klaka. Óg þar með höfum
við líka afsökun fyrir því
að láta helstu persónur
kvikmyndar tala ensku -
og um leið með okkar eigin
hreim. Þegar þessum
áfanga er lokið tekur sá næsti við.
Hann er sá að við verðum að gera
myndimar bæði á íslensku og ensku.
Á íslensku fyrir heimamenn eitthvað
veröa þeir að fá fyrir sinn snúð grey-
in. En um leið verði aUt tekið upp
tvisvar. Leikaramir sjá alþjóðlegum
markaöi fyrir enskum varahreyfing-
um - og síðan er dubbað yfir með
ekta ensku sem er laus við norðlægan
afdalakeim.
Og aö sjálfsögðu mun hér ekki lát-
ið staðar numið. Sagt verður - eins
og í poppdæminu úr Eurovisoninni:
enska ER mál kvikmyndanna. Svo
tU aUar myndir sem pluma sig á al-
þjóðlegum markaði eru leiknar á
ensku. Að því hljótum við að stefna
- og láta okkur nægja það að íslenskt
landslag verður í miklu hlutverki og
hestar skeiða glatt yfir tjaldið og
kannski er stuðst við einhvern þráð
úr Njálu eöa Sjálfstæðu fólki og
kannski verður annar leikstjórinn
íslenskur og eitthvað af leikurunum
og barasta allir statistamir. Heima-
mönnum finnst þetta kannski heldur
klént en þeir verða að átta sig á því
að við þessari þróun verður ekkert
gert. Þetta er bara svona.
Vindhögg á markaði
Eitthvað í þessa átt er og verður
talað með vaxandi þunga. En áður
en aUir taka undir er rétt að minna
á þetta hér: Það er rétt að kvikmynd-
in er að mestu á ensku, það er meira
að segja rétt að kvikmyndin er
bandarísk. I heiminum er það
mynstur orðið tU að þjóðirnar horfa
á amrískar myndir - en hver þjóð
virðist um leið hafa mikla þörf fyrir
myndir á eigin tungu sem lýsa henn-
ar veruleika, á hverju ári berjast
nokkrar slíkar á heimavelli um
mikla aðsókn við bandaríska met-
söluvöru. Gleymum því ekki. I ann-
an stað: smáþjóðum reynist gífurlega
erfitt að flytja út myndir. En erfiðast
þó tU enskumælandi heims' - og
Bandaríkin taka helst aUs ekki við
erlendum kvikmyndum, heldur
kaupa menn þar í landi t.d. hol-
lenska mynd og búa til amríska upp
úr henni.
Aftur á móti virðumst við íslend-
ingar enn eiga smávon um að fólk á
Norðurlöndum og Þýskalandi og
jafnvel víðar utan enskusvæðis geti
hugsað sér að sjá eina og eina mynd
héðan. Og þar er enskan ekki tU
neins. íslensk mynd, hönnuð fyrir
enskufólk, getur reynst náttúrulaust
vindhögg á markaðnum.
Árni Bergmann
„Verðum við að láta okkur nœgja íslenska náttúru í stóru hlutverki og að hestar
skeiða yfir tjaldið og að kannski verður rakinn upp einn þráður úr Njálu og annar
úr Sjálfstœðu fólki?“ - Kvikmyndað í stóðréttum.