Árbók Landsbókasafns Íslands - 01.01.1974, Qupperneq 133

BRÉF ODDS HJALTALÍNS TIL BJARNA THORARENSENS
133
um Bjarna til Odds, segir á þá leið, að þeir haíi verið að reyna að treina sér gáska
stúdentsáranna. Flest hefjast bréfin á kveðskap, og í þeim öllum er einhver kveðskap-
ur, nema einu.
Oddur byrjar bréfin oftast með hressilegu ávarpi, t. d. hið fyrsta: „Kom þú sæll,
kölski, / kaffi mig vantar /,“ en síðar í sama bréfi segir, að borgun fyrir kaffið fái
Bjarni með póstinum í vetur og fulla skjóðu af þakklæti, því bezta, sem hann geti úti
látið. En kafíið virðist hafa taíizt eitthvað á leiðinni, því að Oddur segir í næsta bréfi:
„Sæll vertu ætíð, Bessi á Nesi Gufu, en önga þökk get ég goldið þér fyrir svar þitt
uppá mitt síðasta bréf til þín, því það er ennú ekki komið.“
Eitt mér þykir vanta víst,
verður að því bagi,
að aldrei til mín úr þér skýzt
orð í neinu lagi.
Og hann kallar Bjarna böðlastýri og ranglætisins rýri. En skyggnumst aðeins að
tjaldabaki hjá Oddi lækni, úr því að tækifæri gefst til. 1 bréfi, dags. í Grundarfirði
31. des. 1821, óskar Oddur Bjarna til hamingju með nýfæddan erfingja, segist vita,
hvernig fæðingin hafi gengið, allt hafi vel heppnazt með aðstoð góðrar yfirsetukonu
og landlæknis, þó að illa hafi litið út um skeið. „En ég skal segja þér aðra sögu,“ segir
hann. „4um dögum eftir að ég frétti þetta, var ég sóttur til konu, sem hafði legið 6
dægur á gólfi, hafði öngar hríðir, en þarámóti öngvit og sterkar krampetrækninger.
Þar var engin yfirsetukona, nema vitlaus, engin efni til hægðar, mesta fátækt og
svínerí. Eg tók barnið með tönginni, með þrívöfðum naflastreng um hálsinn. Það
kom lifandi frískt . . . Fylgjan föst. Ég náði henni með þraut. Blodstyrtning kom uppá
hálfu dægri eftir. Stanzaðist af mér, og guði sé lof. Barn og kona lifir enn í bezta
gengi, og barnið heitir Oddný. Yfir konunni lá ég í 6 dægur eftir barnburðinn á
berum pallfjölum, alltaf í sama belg, án matar og aðhlynningar, nema að drekka
mjólk, og fékk 1 spec. fyrir ómakið og meðölin. Meira hefur þú þó vel gefið?“ Er
nokkur furða, þótt Oddur segi síðar í sama bréfi, að hann sé oft þunglyndur, einkum
vegna fjarlægðarinnar frá Suðurlandi, þar sem hann hafi verið vel metinn og hafi un-
að sér vel. Það er sem endurómur af þessum bréíkafla í þessari vísu Bjarna í kvæði
hans um Odd : .
Konungs haiði hann hjarta
með kotungs efnum,
á líkn við fátæka
fátækt sína ól,
öðrum varð hann gæfa,
ei sér sjálfum,
og hjálpaði sjúkur
til heilsu öðrum.
En léttbrýnni hefur Oddur verið annað veifið. í öðru bréfinu, sem varðveitt er í