Frjáls verslun - 01.10.1971, Side 8

inga í Siglufirði og víðar, svo
og e. t. v. SR.
Guðmundur Óskarsson tjáði
FV, að nú væri unnið að gerð
tilboða í 33 og 39 feta báta úr
áli. Yrðu þau síðan send banda-
rísku fyrirtæki, sem annast
myndi alla sölu, ef til kæmi,
og myndi kaupa bátana gegn
staðgreiðslu og ábyrgðarkvöð.
Framhaldið réðist af því, hvort
verð og afgreiðslutími stæðist
samkeppni.
Eins og sjá má af þessum
upplýsingum, kann að vera
skammt í útflutning skemmti-
báta á Bandaríkjamarkað.
Smíði slíkra báta er ekki eins
fjármagnsfrek og fiskibátanna,
en lána verður 80% af verði
þeirra til 7 eða 8 ára meðan
skemmtibátarnir eru stað-
greiddir. Þá er munur á því,
að skemmtibátarnir eru smíð-
aðir úr áli, en hinir úr stáli,
auk þess sem þeir eru miklum
mun minni, og þarf skemmti-
bátasmíðin því ekki að rekast
á fiskiskipasmíðina, hvað snert-
ir vinnuafl og vinnuaðstöðu.
ByggSngayiftnaftur
Húsnæðisskortur og ringulreið
Lóðamál, lánamál og álagningareglur miftast enn við handverk,
ótrúleg pokasjónarmift á árinu 1971
Húsnæðisskortur er nú víða
um land, og það svo mikill,
að húsaleiga hefur allt að því
tvöfaldazt það sem af er þessu
ári, og þó fá ekki nærri allir
þak yfir höfuðtö við mannsæm-
andi skilyrði. Á þessu ári er
að koma fram afleiðingin af
kreppuástandinu 1967 og 1968,
sem eðli málsins samkvæmt
hefur ekki haft afgerandi áhrif
í þessum efnum fyrr. Sveiflur
í byggingafiðnaði koma eftir á,
og þess vegna er hendi nær að
draga úr þeim í tíma en flest-
um öðrum sveiflum. En það
hefur því miður farizt fyrir nú
sem oft áður. Og ástandið er
í raun og veru enn alvarlegra
en menn gera sér almennt grein
fyrir. Það er ekki einungis, að
húsnæðisskortur sé hinn alvar-
legasti um þessar mundir. All-
ar horfur benda til þess, að
hann muni fremur aukast en
minnka á næstunni.
FJÁRMUN A MYNDUN
ÓNÓG
Á síðasta ári var fjármuna-
myndun í íbúðarhúsnæði um
2.115 milljónir króna, sam-
kvæmt upplýsingum Efnahags-
stofnunarinnar í fjárlagafrum-
varpinu, sem nú liggur fyrir
Alþingi. Er það allnokkru
lægri upphæð en sérfræðingar
töidu fyrirfram að verja þyrfti
til íbúðarhúsnæðis. Á þessu
ári er áætlað, að fjármuna-
myndunin verði um 2.430
milljónir, eða nálægt því sem
talið hefur verið nauðsvnlegt
við eðlilegar aðstæður. Það sem
á vantaði í fyrra og árið þar
áður, verður bví ekki unnið
upp á þessu ári. Soá EfnahaPs-
stofnunarinnar fyrir árið 1972
er, að bá verði fjármunamynd-
un í íbúðarhúsnæði 2.625 millj-
ónir, og reynist spáin rétt, mun
halinn ekki heldur eyðast á
næsta ári, því aukningin mun
varla gera meira en mæta verð-
hækkunum. Það skortir því fé
til húsnæðismála.
En hvert á að sækja aukið
fé? Opinbera húsnæðislána-
kerfið leggur nú fram um 27%
af fjármaeni til húsnæðismála,
lifeyrissjóðirnir um 20%,
bankakerfið 6-7%, og íbúða-
kaupendur (eða byggjendur)
afganginn, eða a. m. k. 45%.
Það er augljóst, að íbúðakaup-
endur rísa ekki undir hærri
hlut, enda væri það einnig al-
gerlega óeðlilegt. Athyglin bein-
ist því fyrst og fremst að opin-
bera húsnæðislánakerfinu og
lífeyrissjóðunum, og þá fyrst
og fremst að iífeyrissjóðunum,
sem vaxa nú með síauknum
hraða, og eru mjög eðlilegir
lánveitendur á þessum vett-
vangi. En spurningin er sú,
hvort tekst að móta einhverja
heildarstefnu í þessu.m lánveit-
ingum af hálfu lífeyrissjóð-
anna. Ekki kemur til greina,
að þeir verði þvingaðir til auk-
inna eða annars konar lánveit-
inga en þeir stunda. Þetta er
þeirra mál. Og þarna geta þeir
hreinlega komið sinu fólki til
bjargar, því fyrst og fremst
eru það launþegar, og þá helzt
lægra launaðir launþegar, sem
verða fyrir barðinu á húsnæð-
isskortinum.
FÉNU ER RANGT
BEITT
Tilhögun á iánveitingum líf-
eyrissjóðanna skiptir ekki að-
eins máli í sambandi við upp-
Þótt mikið sé byggt, er ekki nóg byggt, annars vœri ekki húsnœðisskortur.
8
l'V 10 1971