Alþýðublaðið - 01.07.1989, Blaðsíða 4

4
Laugardagur 1. júlí 1989
Örn Eiðsson skrifar
SILFURSTÖKKIÐ í MELBOURNE
í nóvembermánuði árið 1956 var
unnið eitt mesta íþróttaafrek ís-
landssögunnar til þess tíma. Það
gerðist á 16. Ólympíuleikunum,
sem fram fóru í Melbourne dagana
22. nóvember til og með 8. desem-
ber. Það ríkti nokkur óvissa um það
lengi vel hvort við Islendingar ætt-
um yfirteitt að senda keppendur til
þessara leika vegna hinnar miklu
fjarlægðar. Sem betur fór tók
Ólympíunefnd íslands af skarið og
ákvað að senda tvo keppendur í
frjálsum iþróttum til Melbourne
ásamt fararstjóra. Keppendurnir
voru Hilmar Þorbjörnsson, sem
tók þátt í 100 metra hlaupi og Vil-
hjálmur Einarsson, en hann keppti
í þrístökki. Fararstjóri var Ólafur
Sveinsson, þáverandi ritari Ólymp-
íunefndar Islands.
Vid æfingar i Svíþjóð
Viihjálmur hafði dvalið mikið í
Svíþjóð sumarið 1956 við æfingar
og keppni og sýndi augljósar fram-
farir í þrístökkinu, á síðasta mótinu
í Karlstad um haustið setti hann
glæsilegt íslandsmet, stökk 15,83
metra. Bundnar voru miklar vonir
við árangur Vilhjálms í Melbourne
og áhugamenn gældu jafnvel við þá
hugmynd að Vilhjálmur kæmist í
úrslit, þæ.a.s. yrði meðal 6 bestu.
Það þótti nú óhófleg bjartsýni!
Hilmar vann einnig ágæt afrek í
spretthlaupum sumarið 1956. Hann
dvaldi einnig'í Svíþjóð við æfingar.
Lenqsta iþróttaferðin
Ólafur fararstjóri kom til móts
við þá félaga í Stökkhólmi 7.
nóvember, en morguninn eftir var
lagt úpp í lengsta ferðalag, sem ís-
lenskir íþróttamenn höfðu farið.
Flogið var um norðurheimskautið
um Alaska til Hawaii, þaðan um
Fiji-eyjar og alla leið til Ástrálíu.
Til Melbourne var komið aðfarar-
nótt 12. nóvember, en þá voru 12
dagar til setningarathafnarinnar..
Setningarathöfnin var hefðbundin,
íslendingar gengu inn á eftir Ung-
verjum og á undan Indverjum.
Keppendur á þessum leikum voru
tæplega 3600 frá 67 þjóðum.
Hilmar hljóp í fyrsta riðli 100
metra hlaupsins 23. nóvember og
varð þriðji af 6 keppendum, tíminn
10,9 sek. Þrátt fyrir góðan tíma
nægði það honum ekki til að kom-
ast áfram í keppninni. Til gamans
má geta þess, að 5. og 6. menn í úr-
slitahlaupinu fengu sama tíma og
Hilmar.
Mikilvæg hvild
Nú er komið að stóru stundinni.
Það var kominn 27. nóvember, en
þá fór þrístökkskeppnin fram.
Samkvæmt frásögn Vilhjálms gekk
honum afleitiega að sofna kvöldið
fyrir átökin og vaknaði um klukkan
6 um morguninn. Hann taldi sig
hafa sofið í ca. 5 klukkutíma. Eftir
morgunverð kl. 7 var lagt af stað um
áttaleytið á leikvanginn, en undan-
keppnin átti að hefjast kl. 10. Kepp-
endur voru 35 í þrístökkinu ög til
þess að komast í aðalkeppnina
þurfti að stökkva 14.80 metra.
„Okkar maður“ sveif léttilega 15,16
metra, en ekki tendruðust neinar
silfurvonir í brjósti hans við það
stökk, þegar hann sá allmarga
kappa stök.k,va um og y.fir 15,50
metrai Það sem gerir svöna képpni
erfiða, var sú hvíld, sem nú Jfór.1
hönd. Keppendur urðu að „liggja í
salti“ í 3-4 klukkutíma, og byrja svo
upp á.nýtt sama daginn, í stað þess
að fá að halda áfram, þegar keppn-
isskapið er farið að gera vart við sig.
Vilhjálmur var heppinn, með
aðstoð norsks manns, sem búsettur
var í Melbourne, fékk hann að hvíla
sig i góðu herbergi, nálægt leik-
vanginum. Þar dvöldu þeir Ólafur
fararstjóri í tvo klukkutíma og
snæddu sinn skrínukost og
gleymdu alveg ólymþís.ka spenn-
ingnum um stund, setn var mjög
mikilvægt.
Vilhjálmur bad»t fyrir
Klukkan var hálfþrjú í Mel-
bourne og þrístökksgarparnir
reiðubúnir að láta til skarar skríða.
Áhorfendabekkirnir voru þéttsetn-
ir og athygli þeirra beindist fyrst og
fremst að da Silva frá Brasilíu,
heimsmethafa og ólympíúmeístara
Breytíng á skí ptí kjömml. JúU
Samkvæmt nýjum lögum um verðtryggingu, verða
bankamir nú að breyta ákvæðum skiptikjarareikninga að
hluta. Það er gert á þann veg, að
verðtryggingarviðmiðunih gildir fyrir þann hluta
innstæðu sem staðið hefur óhreyfður heilt
samanburðartímabil.
Eftir sem áður munum við kappkosta að bjóða eigendum
skiptikjarareikninga bestu fáanleg kjör.
Alþýdubanklnn hf 0 Iðnaðarbankinn
úo
Utvegsbanki Islands hf
UfRSLUNfiRBflNKINN
frá 1952, Sérbakov frá Sovétríkjun-
um og Japananum Kogake.
Da Silva var eini keppandinn sem
stökk lengra en 16 metra í fyrstu
umferð eða 16,04, en allnokkur
fjöldi stökk 15,50 til 16 metra. Vil-
hjálmur var óheppinn, hann stökk
a.m.k. 15,80, en stökkið var ógilt.
Vilhjálmur sagði í blaðagrein eftir
keppnina að daprar hugsanir hafi
tekið að ásækja sig. Hugsanir hans
voru eitthvað á þessa Ieið: „Ég fyllt-
ist örvæntingu við þá tilhugsun að
að allt misheppnaðist hjá mér og
margra vikna erfiði rynni út í sand-
inn og að ég brygðist því.trausti,
sem mér var sýnt með að senda mig
í hina dýru ferð. Eins og oft, þegar
mannssálin ráfar i myrkrum ör-
væntingarinnar er bænin eina leið-
in og þar sem ég sat þarna í íþrótta-
gallanum, þá baðst ég raunverulega
fyrir. Ekki bað ég samt um gull eða
silfur, heldur þess, að mér mætti
heppnast vel.“
Atti élympiumetið i tvo
klukkutima
En önnur umferð hófst og brátt
kom röðin aþ Vilhjálmi og stökkið
heppnaðist frábærlega. Hann sá,
að dómararnir voru í ákafa að at-
huga stökkþlankann og beið
nokkra stund milli vonar og ótta.
Én loksins kom hvitur fáni, stökkið
var gilt og rödd þularins hljómaði
um leikvanginn: „íslendingurinn
Einarsson setti nýtt ólympíumet.
Hann stökk 16,26 metra,“ Áhorf-
endurnir höfðu ekki átt von á
Ólympíumeti úr þessari átt, en þeir
fögnuðu afrekinu innilega og hylltu
hann. Gamli methafinn da Silva
spratt á fætur og óskaði Vilhjálmi
til hamingju.
v. Kreer, Sovétríkjunum, Da
Silva, Brasilíu og Vilhjálmur Ein-
arsson, íslandi, fagna þrístökks-
sigrinum i Melbourne 1956, '
Keppnin hélt.áfram og stóð lengi
ýftr, tvær klukkustúndir liðú og
engum keppanda tókst að fara.fram
úr meti Vilhjálms. En da Silva var
enn ekki af baki dottinn og í sinni
næstsíðustu tilraun stökk hann
16,35 metra og hreppti þar með
gullverðlaunin á ný. Vilhjálmur
varð annar og hlaut silfurverðlaup
og Kreer frá Sovétríkjunum þriðji,
stökk 16,02 metra.
Fréttin kom seint_______________
Ékki er ástæða til að skýra ná-
kvæmlegá frá heimferð þéirra fé-
laga, en flugvél þeirra Ienti á
Reykjavikurfiugvelli 10. desember
og þar var tekið á móti þeim með
mikilli viðhöfn og fögnuði. Það er
heldur ekki oft, sem helmingur
keppenda á Ólympíuleikum kemur
heim með silfurvérðláún!
Þó að ekki séu nú liðin nema 33
ár síðan þessi ánægjulegi atburður
gerðist er fróðlegt að bera saman
fréttamennskuna þá og nú. Engar
fréttir bárust af þess.ú afreki hingað
til lands fyrr en mörgum kiukku-
stundum eftir að hann átti sér stað.
Áhugamenn hér heima fféttu fyrst
af þessu í útvarpslýsingum hjá
BBC.
Ólympiufararnir voru heiðurs-
gestir Flugfélags íslands frá
Kaupmannahöfn. Hér sjást þeir
ganga um borð í Kaupmanna-
höfn.